Prorok w dzisiejszych czasach

[Abstract]

Kluczowe są proroctwa ani sam prorok. Tu muszą działać dwa dary, dar prorokowania i dar rozeznania. Później przychodzi wiara że oba dary zaistniały co do danych treści.

[Elbrus]

Kluczowe są proroctwa ani sam prorok.

Tak, tylko że nie wiadomo, czy proroctwo jest prawdziwe, jeśli nie wiadomo, czy prorok jest prawdziwy.
Chyba że prawdziwe proroctwa mogą pochodzić od fałszywego proroka lub "półproroka" (co w połowie fałsz i w połowie prawdę mówi)?
Jeśli nie mogą, to wierzący ma łatwiej i proroctw takich samozwańców może na starcie nie słuchać i skupić się na szukaniu prawdziwego Objawienia Bożego gdzie indziej.
Ludzie nie mają czasu i środków, żeby analizować działania wszystkich ludzi na ziemi podających się za proroków. Im więcej kryteriów pozwalających odsiewać fałszywych od prawdziwych, tym mniejsza pula tych, którzy pozostaną do dalszego badania.

Tu muszą działać dwa dary, dar prorokowania i dar rozeznania. Później przychodzi wiara że oba dary zaistniały co do danych treści.

Tak, tylko że jest to już dłuższy proces, który może potrwać lata, a nawet wieki. A są proroctwa, które nakazują robić coś już teraz (walcz z królem Babilońskim vs poddaj się królowi Babilońskiemu; zbawisz się przez uczynki vs zbawisz się z przez wiarę itp.).

(22) Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. (23) A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu.
(Dzieje 3:22-23)

I dlatego właśnie ocena życia danego proroka może na bieżąco pozwalać wierzącym szybciej weryfikować, czy dane proroctwo przyjąć, czy odrzucić.
Przypomnę, że kanonizacja ksiąg Starego i Nowego Testamentu nastąpiła kilka stuleci po tym, kiedy Jezus, Apostołowie i ich następcy (lub osoby podające się za ich następców czy bezpośrednich proroków Jezusa) wymagali posłuszeństwa ich naukom i proroctwom pod groźbą wiecznej kary.

[faraon]

Problemem jest interpretacja tego co mowia i jak zyja.
Ciekawym jest tez to kiedy i kto jest w Kosciele, a kiedy nie jest w Kosciele.
Czym jest Kosciol i kto rzeczywiscie w nim jest.
Jak wiadomo to niektorzy np. z faryzeuszy uwazli sie za wierzacych w Boga a takimi nie byli.
Problemem tez jest przeswiadczenie ze prorok to musi byc swiety i wrecz musi zostac kanonizowany.
A glownie falszywi prorocy na to licza.

[Abstract]

Kluczowe są proroctwa ani sam prorok.

Tak, tylko że nie wiadomo, czy proroctwo jest prawdziwe, jeśli nie wiadomo, czy prorok jest prawdziwy.
Chyba że prawdziwe proroctwa mogą pochodzić od fałszywego proroka lub "półproroka" (co w połowie fałsz i w połowie prawdę mówi)?
Jeśli nie mogą, to wierzący ma łatwiej i proroctw takich samozwańców może na starcie nie słuchać i skupić się na szukaniu prawdziwego Objawienia Bożego gdzie indziej.

Nikt nie rodzi się fałszywym prorokiem lub prawdziwym prorokiem, lecz nim się staje. Możesz otrzymać dar prorokowania od Boga, zwodzić innych że go masz w celu osiągnięcia własnych celów, lub być zwodzonym przez chorobę psychiczną i być przekonanym o darze.
Siłą rzeczy fałszywe proroctwa pochodzą od fałszywego proroka, a prawdziwe od prawdziwego. Czy można mieć do czynienia z jednym i drugim? Myślę że można ale nie równocześnie, ponieważ to nasze wybory kształtują nas moralnie. Być może po jakiejś przemianie Bóg mógłby obdarować kogoś prawdziwym darem, kto wcześniej zwodził podsycany własną niewiarą i chęcią zysku. Co do półprawd, najskuteczniejsze kłamstwo schowane jest w ozdobniki prawdziwych zdarzeń, wówczas skuteczność oszustwa diametralnie wzrasta. Ale w takim przypadku ozdobniki nie są celem samym w sobie lecz narzędziem oszustwa, więc finalnie całe działanie służy do oszustwa.

Co do rozpoznania, pozostaje wiara i nadzieja w trafne rozeznanie, zwracanie się do Boga z prośbą o pomoc w owym rozeznaniu.

Tak, tylko że jest to już dłuższy proces, który może potrwać lata, a nawet wieki. A są proroctwa, które nakazują robić coś już teraz (walcz z królem Babilońskim vs poddaj się królowi Babilońskiemu; zbawisz się przez uczynki vs zbawisz się z przez wiarę itp.).

(22) Powiedział przecież Mojżesz: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. (23) A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu.
(Dzieje 3:22-23)

I dlatego właśnie ocena życia danego proroka może na bieżąco pozwalać wierzącym szybciej weryfikować, czy dane proroctwo przyjąć, czy odrzucić.
Przypomnę, że kanonizacja ksiąg Starego i Nowego Testamentu nastąpiła kilka stuleci po tym, kiedy Jezus, Apostołowie i ich następcy (lub osoby podające się za ich następców czy bezpośrednich proroków Jezusa) wymagali posłuszeństwa ich naukom i proroctwom pod groźbą wiecznej kary.

Bóg znając wszystkie wiązania przyczynowo-skutkowe dar prorokowania przekazuje jedynie wtedy gdy ten przyniesie owoce. Jeśli jakieś proroctwa wymagają trudnych i natychmiastowych decyzji rozeznanie powinno opierać się o wiarę w jego słuszność oraz zgodność ze kształtem nauczania o którym już wiemy i z którym mamy do czynienia, ale przede wszystkim w oparciu od boski dar rozeznania.

Proroctwa możemy weryfikować poprzez ich skutki natomiast nie znamy skali granic przedziału czasowego gdzie już ta ocena będzie klarowna. Owoce mogą pojawić się później niż się tego spodziewamy.

Istnieje również inna dziwna natura proroctw. Jeśli proroctwo mówi o przyszłości, to musi uwzględniać przyszłość wzbogaconą o wiedzę o danej przepowiedni, jeśli nie, mamy do czynienia jedynie z projekcją wersji która może mieć miejsce na wskutek wystąpienia danych okoliczności/wyborów.

Inna sprawa, że siłą rzeczy człowiek ma skłonność do pamiętania tego co się sprawdziło, pomijamy to co się nie sprawdziło, lub selektywnie dobieramy elementy z jakiegoś proroctwa aby osiągnąć pożądaną spójność, zachować strefę komfortu.

Dla wierzącego problem wydaje się być znacznie mniejszy niż dla osoby która nie wierzy. Ponieważ wierzący szuka oparcia w Bożej opatrzności nad całym procesem proroctwa od przyczyny po sam skutek, niewierzący dostrzega jedynie gąszcz zagadek, zawiłości i błędów poznawczych człowieka, ponieważ nie dostrzega nadzorcy nad całym procesem, zewnętrzny pozaczasowy obserwator nie istnieje.

Podsumowując wszystko jest kwestią wiary.

[Andej]

w czym konkretnie prorok musi być Bogu posłuszny,

W wypełnianiu powierzonego zadania.

Tylko że od Boga mogą pochodzić:
- zadania czysto-prorockie, sam przekaz (mówienie tego, co nakazał Bóg i nie mówienie tego, co nie nakazał Bóg),
- zadania wokoło-prorockie (np. nakaz namaszczenia Aarona przez Mojżesza, czyli nakaz praktyczny, a nie stricte prorocki),
- zadania prywatne, życiowe (odpocznij nieco, rusz się z fotela, studiuj biologię, umyj naczynia, pocałuj swoje dziecko przed snem).

Czy zadaniem prorockim jest spoczęcie w fotelu itp. czynności? Z pewnością nie. A pomysł, że moj=że tym być jest wyraźną kpiną.
Nakaz namaszczenia, jak uważam, też nie jest zadaniem prorockim. Takie zadanie mógł otrzymać każdy, niekoniecznie prorok.
Natomiast przekazywanie woli Boga jest podstawowym zadaniem.

Czy jest poważny sposób dyskusji?

Może to i głupie z mojej strony, ale dostosowuję się. Staram się w podobnym tonie.

Czy raczej brak szacunku dla rozmówcy?

Nie do rozmówcy, ale do specyficznego podejścia do tematu.
=================
Dygresja. W przeciwieństwie do rozmówcy (a nawet większości rozmówców) nie staram się do niczego przekonywać. Wyjaśniam, co myślę na dany temat. Określam swoje zdanie. A ponad wszystko staram się odpowiadać na pytania.
Tu odnosiłem się do postawionych tez. Przypisywanych mi w ramach nadinterpretacji lub sterowanej interpretacji. Czyli usiłowania wmanewrowania w jakieś stwierdzenia, które mają być wyjściem do udowadniania jakich tez. I przekonywania mnie, że błądzę.

[faraon]

Jesli chodzi o dzisiejsze czsy to raczej spodziewl bym sie prorokow jak w Apokalipsie.
To byly by znaki trudne do pominiecia, gdyz moc tych prorokow bedzie spora i wyrazna.


3 Dwom moim Świadkom4 dam władzę,
a będą prorokować obleczeni w wory, przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni».
4 Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami,
co stoją przed Panem ziemi.
5 A jeśli kto chce ich skrzywdzić,
ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów.
Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić,
w ten sposób musi być zabity.
6 Mają oni władzę zamknąć niebo,
by deszcz nie zraszał dni ich prorokowania,
i mają władzę nad wodami,
by w krew je przemienić,

[konserwa]

Elbrusie - Apostolowie mieli swoje ludzkie slabosci - na tym polega ich wielkosc i posluszenstwo Bogu, ze wiekszosc dla Boga i z powodu wiary w Boga potrafila te slobosci przezwyciezyc.
Prorok po ludzku moze upasc czy popelnic blad - ale prorok posluszny Bogu podnosi sie z bledu i upadku. Ten, ktory chcialby byc prorokirém, ale nie chcialöby podniesc sie z upadku - nie jest prorokiem, ale uzurpatorem. Nawet jesli bedzie stwarzal pozory.
To jest odpowiedz na Twe pytania ( zarzuty).