Jak najbardziej osobowość narcystyczna jest sklasyfikowana w : inne typy zaburzeń, leczy się nie tyle osobowość, a jej jakieś przypadłości i nie jest to osobowość zdrowa, bo powoduje różne dysfunkcje.
Tutaj garść informacji jak to jest:
"Zaburzenia osobowości – osobowość narcystyczna – narcyzm
Co to jest narcyzm?
Kryteria diagnostyczne osobowości narcystycznej
1. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10
Nie precyzuje ona kryteriów rozpoznawania osobowości narcystycznej i zalicza ją do tzw. innych określonych zaburzeń osobowości (F60.8). Warunkiem rozpoznania jest spełnienie ogólnych kryteriów zaburzenia osobowości, czyli:
występowanie utrwalonych wzorców przeżywania i zachowania osoby, które jako całość wyraźnie odbiegają od zakresu kulturowo oczekiwanego i akceptowanego, czyli od tzw. „normy”. Dewiacja taka musi przejawiać się w przynajmniej dwóch obszarach i dotyczyć: procesów poznawczych (czyli sposobów spostrzegania i interpretowania ludzi, rzeczy i wydarzeń); uczuciowości, panowania nad impulsami i nagradzania potrzeb i/lub sposobu odnoszenia się do innych i postępowania w sytuacjach międzyludzkich,
dewiacja taka przejawia się w całym zachowaniu osoby, zachowania takie są nieelastyczne i nieprzystosowawcze – nie ograniczają się tylko do jednego wyzwalającego bodźca lub sytuacji,
dana osoba doznaje indywidualnego cierpienia i/lub wywiera niepożądany wpływ na otoczenie społeczne,
problematyczne cechy wykazują stabilność i długi czas trwania. Rozpoczynają się zwykle w okresie późnego dzieciństwa lub wieku młodzieńczym i trwają w wieku dojrzałym.
2. Amerykański system klasyfikacji psychiatrycznej DSM-IV
Natomiast DSM-IV definiuje osobowość narcystyczną jako utrwalony wzorzec poczucia własnej wielkości (widoczny w fantazjach bądź w zachowaniu), potrzeby podziwu ze strony innych i braku empatii, który pojawia się we wczesnej dorosłości i ujawnia się w różnych kontekstach, na co wskazuje co najmniej 5 z poniższych kryteriów:
jednostka ma wyolbrzymione poczucie własnej wartości (wyolbrzymia swoje osiągnięcia i talenty, oczekuje uznania własnej wyższości, niewspółmiernie do rzeczywistych dokonań),
pochłaniają ją fantazje o nieograniczonym własnym powodzeniu, mocy, wybitnych zdolnościach, urodzie czy miłości idealnej,
przekonana jest o własnej wyjątkowości i unikatowości, którą mogą zrozumieć lub z którą mogą obcować tylko inni wyjątkowi bądź zajmujący wysoką pozycję ludzie lub instytucje,
wymaga przesadnego podziwu,
ma poczucie posiadania specjalnych uprawnień, tzn. bezpodstawnie oczekuje szczególnie przychylnego traktowania lub automatycznego podporządkowania się innych jej oczekiwaniom,
nastawiona jest eksploratorsko wobec innych ludzi, tzn. wykorzystuje ich do osiągnięcia własnych celów,
brak jej empatii, niechętnie rozpoznaje cudze uczucia i potrzeby oraz nie jest skłonna z nimi się identyfikować,
często zazdrości innym lub uważa, że inni jej zazdroszczą,
swą postawą i zachowaniem okazuje arogancję i wyniosłość.
3. Wywiad SCID-II
Pomocny w ustaleniu diagnozy zaburzeń osobowości jest ustrukturyzowany wywiad SCID-II, oparty na DSM-IV. Oto przykładowe pytania dotyczące osobowości narcystycznej:
Czy uważa Pan/Pani, że zasługuje na szczególne traktowanie?
Czy uważa Pan/Pani, że jest naprawdę niewiele osób zasługujących na uwagę czy poświęcenie im czasu?
Czy uważa Pan/Pani za ważne spędzanie czasu z ludźmi wyjątkowymi albo wpływowymi?
Czy ktoś Panu/Pani mówił, że ma Pan/Pani zbyt wysokie mniemanie o sobie?
Czy dużo myśli Pan/Pani o władzy, sławie lub uznaniu, jakie kiedyś osiągnie?
Czy uważa Pan/Pani, że nie musi trzymać się pewnych zasad lub reguł społecznych, jeśli Panu/Pani przeszkadzają?
Czy często oczkuje Pan/Pani od ludzi, że będą robić to, czego Pan/Pani sobie życzy, ze względu na to, kim Pan/Pani jest?
Leczenie osobowości narcystycznej
Leczenie osób, u których rozpoznano nieprawidłową osobowość narcystyczną polega głównie na psychoterapii w nurcie psychodynamicznym. Farmakoterapia może odgrywać rolę pomocniczą, objawową (czyli ma zastosowanie w stanach pogorszenia samopoczucia, nasilenia dolegliwości, na przykład depresyjnych, lękowych i innych). Jej stosowanie może złagodzić cierpienie w przebiegu kryzysów psychicznych, ale nie zapewnia rozwiązania podstawowych trudności osobowościowych. Niejednokrotnie optymalne wyniki terapii zapewnia praca zespołowa (psychoterapeuta i psychiatra), co umożliwia łączenie metod psychoterapeutycznych i farmakoterapii, z wymianą informacji między specjalistami.
Opracowała lek. med. Aleksandra Wieczorek
Ja osobiście mam ciary jak czytam o osobowości negatywistycznej, co więcej zauważam jej trochę w moim otoczeniu, to jest typ: dziurki nie zrobi, a krew wypije.
Warto zapoznać się z tym typem i mieć na uwadze, że psychologia już go rozpoznała:
https://emocje.pro/zaburzenie-osobowosc ... wistyczne/