Dzieje Apostolskie 2

[Andy72]

Jeżeli chodzi o dar języków na 50-nicy to było coś w tym tajemniczego, nie tyle mówili różnymi językami, co każdy słyszał swój język. Podobnie tajemnicza rzecz jak "oczy na uwięzi" gdy nie potrafiono rozpoznać Jezusa po Zmartwychwstaniu.
Natomiast często w Ruchach charyzmatycznych mamy do czynienia nie z mówieniem obcymi językami a jedynie o powtarzaniu sylab, które nie należą do żadnego języka.

[kazik95]

Bardziej niż to tajemnicze mówienie zagranicznymi językami intryguje mnie to, co powiedział w prostych słowach Piotr.
Proste słowa, bez patosu, bez filozofii i skomplikowanych doktryn.
Jezus Mesjaszem
Siedzi po prawicy Boga
Opamiętajcie się i bądźcie jak Jezus
Przyłączcie się do jego ludu

[Dezerter]

Kazik widzi proste słowa a ja powiem szczerze uczoną mowę i właśnie kogo?, kto jako pierwszy wypowiedział się w imieniu nowo powołanego Ludu Bożego Nowego Przymierza? Piotr - pierwszy wśród apostołów
Kogo Dzieje będą opisywane jako pierwszego z apostołów? - Piotra
i mógłbym tak dalej wymieniać argumenty za prymatem Piotra, ale nie to jest tematem tego wątku
Piotr mówi, że to czego świadkiem jesteście zostało już zapowiedziane przez Proroków (Jl 3,1-5 i 2,28-32)
oznajmia im , że właśnie są świadkami jak wszyscy zebrani w Wieczerniku prorokują opowiadając wielkie dzieła Boże, mówią w językach i zachowują się jak pijani, nawet kobiety i dzieci i niewolnicy prorokują (lub będą prorokować). Wersety 17 i 18, bo 19-21 mówią o końcu dni ostatnich po Paruzji. Żyjemy już 2000 lat w dniach ostatnich/czasach mesjańskich.
Przemowa Piotra jest ciekawa - najpierw zwraca się do zebranych pobożnych mężczyzn:
"Judejczycy"; później" Izraelici/Żydzi"; a na końcu "bracia" Powołuje się nie tylko na proroka Joela, ale i Psalmy 16, 8-11 i 110,1 a w tym ostatnim zdumiewające słowa przypisane Dawidowi: Rzekł Pan do Pana mego- ciekawe co antytrynitarianie na to?
Piotr stara się w swojej mowie przekonać słuchaczy, że Jezus jest zapowiadanym Mesjaszem, ale kim miał być oczekiwany Mesjasz:
- prorokiem na wzór Mojżesza
- kapłanem, czystym i bez skazy, bo spore było zepsucie wśród kapłanów
- królem, wyzwolicielem, odnowicielem
Takie były oczekiwania zgodne z Pismem - warto o tym pamiętać, bo wówczas łatwiej zrozumiemy zachowanie wielu ludzi w otoczeniu Jezusa.
Ci co uwierzyli Piotrowi i apostołom, a było ich 3000!, zapytali - bracia co mamy czynić (37)
Odwróćcie się od grzechu, nawróćcie do Boga, i zanurzcie się w Jezusie/w Imię Jezusa Mesjasza - tak można przetłumaczyć
I teraz specjalnie dla @CiekawaXO będzie kontrowersyjnie - czytając te słowa o chrzcie w tym dniu 3000 żydów zdumiałem się tak po ludzku/inżyniersku , bo rzecz działa się nie nad Jordanem, a w Jerozolimie
A ponieważ czytamy o chrzcie w Duchu św, spytałem ks. biblistę, czy my czasem nie czytamy o zbiorowym chrzcie w Duch, czyli dalsza część 50-tnicy?
- zastanowił się i odpowiedział, że w zasadzie nie widzi przeciwwskazań a wręcz wskazania, że tak mogło rzeczywiście być
I tak ze 125 wyznawców Mesjasza zrobiło się ponad 3000 - jesteśmy świadkami jak wśród (na razie) tylko żydów Kościół judeochrześcijański nam się rozrasta.

[kazik95]

[Piotr] Powołuje się nie tylko na proroka Joela, ale i Psalmy 16, 8-11 i 110,1 a w tym ostatnim zdumiewające słowa przypisane Dawidowi: Rzekł Pan do Pana mego- ciekawe co antytrynitarianie na to?

‭‭Księga Psalmów‬ ‭110:1‭-‬7‬ ‭BW1975‬‬
[1] Psalm Dawidowy. Rzekł Pan [JAHWE] Panu [Dawidowi] memu: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje!
[2] Berło mocy twojej ześle Pan z Syjonu: Panuj wśród nieprzyjaciół swoich!
[3] Lud twój chętnie pójdzie za tobą W świętej ozdobie, Gdy wystawisz wojsko swoje; Młódź twoja zrodzi ci się Jak rosa z zorzy porannej.
[4] Przysiągł Pan [JAHWE] i nie pożałuje: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka.
[5] Pan [JAHWE albo DAWID] po prawicy twojej Zetrze królów w dzień swego gniewu.
[6] Będzie sądził narody, pobije wielu, Roztrzaska głowy jak ziemia szeroka.
[7] Będzie pił w drodze ze strumienia, Dlatego głowę podniesie.

https://bible.com/bible/3490/psa.110.1.BW1975

Dawid - jak każdy król - zasiadał po prawicy JAHWE.
Był "prawą ręką" JAHWE.
Był widzialnym przedstawicielem JAHWE na ziemi.
Władza króla Dawida była władzą JAHWE.

JAHWE mówi do króla: zasiadz obok mnie
JAHWE. mówi: panuj

Jezus Chrystus w sposób szczególny i doskonały jest Liderem Królestwa Bożego.
Zasiada po prawicy JAHWE w niebie.
Jest królem, kapłanem i prorokiem.
Jest królem, który był sługą swojego ludu.
Do tego stopnia, że dał się za swój lud ukrzyżować.
Swoim heroicznym czynem dał nam przykład.
Poruszył też do głębi nasze JA.

[Dezerter]

Przysiągł Pan [JAHWE] i nie pożałuje: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka.
[5] Pan [JAHWE albo DAWID] po prawicy twojej Zetrze królów w dzień swego gniewu.
Czyzby Dawid był kapłanem na wzór Melchizedeka?
No chyba, nie chyba na pewno to o Jezusie- zgadzasz się Kaziku?, jeśli tak to nie wciskaj tam Dawida
A drugi argument - autorem psalmu według tradycji jest Dawid, czy chcesz nam powiedzieć, że Dawid sam o sobie pisze mój Pan
Trzeci- skoro to o Dawidzie, to po co Piotr przytacza to w tym momencie żydom
a jeśli o Jezusie/Synie, to wiadomo po co
29. Bracia! Niech mi wolno będzie wyraźnie powiedzieć, że patriarcha Dawid, który
umarł i został pochowany, a grób jego u nas dotychczas się znajduje,
30. jako prorok mówił o zmartwychwstaniu Mesjasza; pamiętał bowiem o szczególnej obietnicy Bożej, że potomek jego zasiądzie na tronie.

[kazik95]

Kolejna rzecz, która jest intrygująca to forma, w jakiej zostali napełnieni Duchem Świętym:

‭‭Dzieje Apostolkie‬ ‭2:2‭-‬3‬ ‭BW1975‬‬
[2] I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli.
[3] I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich.

https://bible.com/bible/3490/act.2.2.BW1975

Poszukam jeszcze biblijnych odniesień i aluzji, ale ciekawi mnie ta forma.

[CiekawaXO]

Mnie nie intryguje, ale są tu dwa żywioły, powietrze i ogień. To na pewno symbolika bo wątpię aby Apostołom jarały się włosy
Ciekawe czemu akurat taka symbolika.

[Dezerter]

Mnie nie intryguje, ale są tu dwa żywioły, powietrze i ogień. To na pewno symbolika bo wątpię aby Apostołom jarały się włosy
Ciekawe czemu akurat taka symbolika.

Symbolika nawiązuje tak jak pisałem wyżej do wydarzeń z Syjonu, gdzie wszedł Mojżesz na górą po Prawo/naukę/Torę
Wj 19
ZAWARCIE PRZYMIERZA1
Objawienie się Boga Izraelowi
9 Pan rzekł do Mojżesza: «Oto Ja przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby lud słyszał, gdy będę rozmawiał z tobą, i uwierzył tobie na zawsze». A Mojżesz oznajmił Panu słowa ludu.
10 Pan powiedział do Mojżesza: «Idź do ludu i każ im się przygotować na święto dziś i jutro. Niechaj wypiorą swoje szaty 11 i niech będą gotowi na trzeci dzień, bo dnia trzeciego zstąpi Pan na oczach całego ludu na górę Synaj. 12 Oznacz ludowi granice dokoła góry i powiedz mu: Strzeżcie się wstępować na górę i dotykać jej podnóża, gdyż kto by się dotknął góry, będzie ukarany śmiercią. 13 Nie dotknie go ręka, lecz winien być ukamienowany lub przebity strzałą. Człowiek ani bydlę nie może być zachowane przy życiu. Gdy zaś zagrzmi trąba, wtedy niech podejdą4 pod górę».
14 Wtedy Mojżesz zstąpił z góry i nakazał przygotować się ludowi. I wyprali swoje szaty. 15 Później powiedział ludowi: «Bądźcie gotowi za trzy dni i nie zbliżajcie się do kobiet»5.
16 Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały lud przebywający w obozie drżał ze strachu. 17 Mojżesz wyprowadził lud z obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. 18 Góra zaś Synaj była cała spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu i uniósł się dym z niej jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. 19 Głos trąby się przeciągał i stawał się coraz donośniejszy. Mojżesz mówił, a Bóg odpowiadał mu wśród grzmotów6 (...)
Wj 20,
18 Wtedy cały lud, słysząc grzmoty i błyskawice oraz głos trąby i widząc górę dymiącą, przeląkł się i drżał, i stał z daleka.

[Dezerter]

Do końca drugiego rozdziału pozostaje nam jeszcze podsumowanie stosowane przez Łukasza tzw summaria 42-47
- cytuje za wstępem do Dziejów

Charakterystyczną cechą Dziejów, właściwą również Ewangelii według Łukasza, są tzw. summaria (streszczenia). Zazwyczaj zamykają one poszczególne fragmenty księgi twierdzeniem, że liczba wierzących wzrastała, że Kościół rozwijał się pomyślnie; (...) w Dz 2,42-47 charakteryzuje życie jerozolimskiej gminy, niewątpliwie na podstawie źródeł, z których Łukasz korzystał.

to zobaczmy jak było? - no sielanka normalnie
Ale ile tam treści
Wiernie trwali w nauce apostolskiej - jak to?! spyta protestant zdumiony, a gdzie sola scriptua, w jakiej nauce? jak NT nie było?
To właśnie była/rodziła się Tradycja przez duże T czyli ustna Ewangelia :
- słuchanie nauki apostołów
- trwanie w jedności we wspólnocie czyli
koinonia - społeczność, wspólność, obcowanie, wspólnota - opiera się na dwóch elementach
1) pogłębianiu przyjaźni
2) kształtowaniu wspólnej wizji, celów i hierarchii wartości

- modlitwa, a gdzie się modlili? wyjaśnia to w.46. Codziennie wspólnie przebywali w Świątyni a w dalszych rozdziałach dowiemy się gdzie było ich ulubione miejsce spotkań A jak się modlili? - zapewne tradycyjnie jak to w Świątyni modlą się żydzi Szema Izrael i/lub modlitwą „Osiemnastu
Błogosławieństw” (Szemone Esre) - szczegóły tutaj na stronie 52-55, pozycja stojąca z rękami wzniesionymi, czasami uroczyście klękano, oddawano pokłony
https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Wro ... s47-61.pdf
, ale jestem przekonany, że po wylaniu Ducha na nich modlili się spontaniczne pod wpływem Ducha, jak to charyzmatycy
- Spotykanie się na łamaniu chleba w niektórych domach - czyli wiele domów już było! a w nich uczty miłości, agape, gdzie były zapewne jakieś modlitwy wstępne i błogosławieństwa, bo pamiętajmy, że z tego wyrosła Eucharystia, ale były to jednak spotkania biesiadne przy stole.
Jednak na początku było zapewne uroczyste łamanie chleba na pamiątkę tego co uczynił Jezus w wieczerniku a całe spotkanie było budowaniem wspólnoty, komunii i swojej wiary, były zapewne opowieści Maryi o Jezusie, apostołów, jakieś relacje z ewangelizacji, czy świadectwa osobiste w wszystko to "radośnie i w szczerości serca chwaląc Boga".
Ja znam to dobrze ze wspólnoty mojej Dom na Skale - jedyny pewny charyzmat jaki rozpoznaliśmy i rozpoznawali go nasi przyjaciele, którzy do nas przyjeżdżali to był charyzmat gościnności - u nas stoły zawsze były suto zastawione a przy nich bywały wykłady, nauczanie, słowo prorockie, świadectwa i generalnie rozmowy o Bogu i o tym co u nas nowego - to naprawdę budowało wspólnotę, była radość.
A co najważniejsze na tym etapie cieszyli się szacunkiem innych ludzi
- sielanka tak jak mówiłem

[CiekawaXO]

Kiedy charyzmaty spełzły na zwykłych wiernych?
Czy błogosławili osoby homoseksualne?

[Andej]

Jednak na początku było zapewne uroczyste łamanie chleba na pamiątkę tego co uczynił Jezus w wieczerniku

I to mnie intryguje. Co jakiś czas przychodzi mi to do głowy.
Zrozumiałym dla mnie jest to, że z szacunku dla Chrystusa i Jego ofiary powstrzymujemy się od pokarmów przed spożyciem Jego Ciała. Jest to symbolem wewnętrznego oczyszczenia. Zrozumiałe i oczywiste.
Ale sprzeczne, jak mi się wydaje, Tradycją. W powyżej zacytowanym słowie jest obraz widziany przez pryzmat tego, co znamy dzisiaj. Natomiast z relacji spisanych przez Mateusza i Marka wynika, że najpierw był posiłek. Najpierw była uczta. Uczta jedności, wspólnoty. A dopiero jej elementem finalnym było dzielenie się winem i chlebem. Ta zapowiedź Ofiary była momentem kulminacyjnym na zakończenie uczty.
Mt 26.20 Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu <uczniami>. 21 A gdy jedli, rzekł: ...
Mt 26.26-28 A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza10, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.
Mk 14.22-24 A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.
Najpierw jedli, pili, rozmawiali, radowali się nadchodzącym świętem. Dopiero, gdy poczuli pełne zespolenie z Nauczycielem, Ten zostawił im Pamiątkę.
Dlatego sądzę, że pierwsi chrześcijanie na pamiątkę Pamiątki, a także ze względów bezpieczeństwa, najpierw ucztowali. A dopiero pod koniec przywoływali Pamiątkę dzieląc się chlebem i winem.

całe spotkanie było budowaniem wspólnoty, komunii i swojej wiary,

Z pewnością tak. Szkoda, że teraz to zanikło. Powszechność Kościoła zabiła wspólnotowość. Uważam, że Synod o synodalności jest próba odbudowania wspólnoty. A jako malkontent i pesymista uważam, że niewiele z tego wyjdzie. A jak wyjdzie już, to bokiem.
Może czasem zdarzają się chwile, gdy wszyscy zgromadzeni na mszy świętej zapalają się, mają poczucie jedności. Tak przypomniało mi się, gdy kiedyś dawno temu (starzy ludzie bardziej żyją przeszłością niż przyszłością; niestety) ksiądz Stefan kardynał Wyszyński w trakcie mszy świętej odprawianej 11 listopada któregoś roku powiedział, a teraz odmówmy tak, jak wojsko Modlitwę Pańską. I wszyscy powstali i zaczęli równo, głośno wyraź, niemal skandując, mówić Ojcze Nasz ... Czuło się w tym niesamowitą siłę, jedność, wspólnotę. Wiem, to tylko uczucie, emocje ... i jakaś rozpierająca energia, wiara w siłę wiary. I sens wiary. I to chyba jedyny raz w kościele. Ale jeszcze dwa razy miałem uczucia wspólnoty ogarniającej całość zebranych. Na koncercie Warszawskiej Opery Kameralnej, gdy śpiewano w języku starocerkiewnym Ojcze Nasz. Wydaje mi sie, że właśnie ta modlitwa miała decydujące znaczenie. Oraz w Sali Kongresowej na Jazz Jamboree, gdy pięć Murzynek z Old Stars Five przy akompaniamencie fortepianu śpiewało negro spirituals. Nikt na sali nie siedział. Ta muzyka porwała wszystkich i unosiła do nieba.

były zapewne opowieści Maryi o Jezusie, apostołów, jakieś relacje z ewangelizacji, czy świadectwa osobiste w wszystko to "radośnie i w szczerości serca chwaląc Boga".

Tak, jak to na uczcie. Zwłaszcza gdy wina się trochę poleje. I tego mi brak na uczcie eucharystycznej. Może nie tylko na, ale i po. Że nie ma tej radości. W trakcie tej uczty zawsze jest radosny, nie, nie radosny, choć powinien być radosny, moment przekazywania znaku pokoju. Z uśmiechem kieruję się do ludzi napotykając obojętne, zdziwione, smutne spojrzenia. Rzadko ktoś odwzajemnia uśmiech. Często uśmiecham się do czyichś pleców. Próbuję jeszcze raz... Nawet ksiądz celebrans przekazuje znak pokoju obojętnie, po prostu odwalając rytuał. Choć czasem udaje mi się którego sprowokować do skrywanego uśmiechu.
A potem? A potem, po mszy, smutni ludzie rozchodzą się z kościoła. Każdy w swoją stronę. Nieliczne grupki znajomych. Obcy sobie ludzie. Wspólnota obcych sobie ludzi. Nikt nie żegna w progu kościoła. Nikt nie dyskutuje na temat usłyszanej Ewangelii, ani kazania. Ze zwieszonymi głowami radośnie kroczą do szarych domów wracając do prozy życia i zapominając o wspólnocie z Bogiem i ludźmi.

[Dezerter]

Kiedy charyzmaty spełzły na zwykłych wiernych?
Czy błogosławili osoby homoseksualne?

"Nośnikiem" charyzmatów nadzwyczajnych jest Duch św, więc spłynęły na judeochrześcijan w dzień 50-tnicy (wcześniej Jezus udzielał im Ducha zadaniowo) a na resztę chrześcijan, w tym ciebie i mnie podczas chrztu i bierzmowania
A czy błogosławili to się przekonasz studiując wnikliwie z nami Dzieje, a nie prowokując offtopy

Dodano po 38 minutach 11 sekundach:
Andeju dzięki za ważny i nieco sentymentalny post, ale jak czytałeś nieco mój sentymentalny post, to czytałeś o takich spotkaniach tu i teraz we wspólnocie Domu na Skale (choć to też już przeszłość). Ale ale każdy tak może jak 2000 lat temu i 4 lata temu w Domu na Skale - jest jeden warunek- wspólnotę wiernych musi ożywiać ten sam Duch
@Albertus zechcesz nam opowiedzieć jak u ciebie/neo wygląda nocna Eucharystia z Agape, słyszałem opowieści, że jest nawet całonocna i niezapomniana? Może w tym dziale załóż wątek, bo nie wiem czy w tym wątku byłoby czytelnie (Dz2)?

Żyjąc tym Słowem, które zgłębiamy ono pracuje i rezonuje i tak
dziś rano obudziłem się z takim odkryciem, rzekł bym fundamentalnym
każdy z nas jest grzesznikiem, tak jak ci z Dz 2 37 pytając
co mamy czynić?
Piotr udziela pełnej i prostej odpowiedzi, ale w swej prostocie genialnej:
Odwróćcie się od grzechu (metanoesate, czyli nawróćcie się - nie roztrząsajcie, nie rozpatrujcie, nie babrajcie się w nim) ,
powróćcie do Boga (kierujemy się w stronę Boga, światłości, która oświeca i rozjaśnia nasze oblicze
i zanurzcie się w Jezusie Chrystusie/Mesjaszu na przebaczenie/odpuszczenie grzechów
a otrzymacie dar Ducha św.[/b](na umocnienie, pouczenie, oczyszczenie, uświęcenie itp)
Uwaga jest to pierwsza i najważniejsza nauka jaką Piotr przekazał potomnym - uniwersalny przepis na kłopoty duchowe

A Piotr Admin ostrzega, że każdy post nie na temat kontynuujący offtop spotka się z ostrą reakcją - blokada na 3 dni

[CiekawaXO]

Przysiągł Pan [JAHWE] i nie pożałuje: Tyś kapłanem na wieki według porządku Melchisedeka.
[5] Pan [JAHWE albo DAWID] po prawicy twojej Zetrze królów w dzień swego gniewu.
Czyzby Dawid był kapłanem na wzór Melchizedeka?
No chyba, nie chyba na pewno to o Jezusie- zgadzasz się Kaziku?, jeśli tak to nie wciskaj tam Dawida
A drugi argument - autorem psalmu według tradycji jest Dawid, czy chcesz nam powiedzieć, że Dawid sam o sobie pisze mój Pan
Trzeci- skoro to o Dawidzie, to po co Piotr przytacza to w tym momencie żydom
a jeśli o Jezusie/Synie, to wiadomo po co
29. Bracia! Niech mi wolno będzie wyraźnie powiedzieć, że patriarcha Dawid, który
umarł i został pochowany, a grób jego u nas dotychczas się znajduje,
30. jako prorok mówił o zmartwychwstaniu Mesjasza; pamiętał bowiem o szczególnej obietnicy Bożej, że potomek jego zasiądzie na tronie.

Możecie nie wciskać w Dzieje Starego Testamentu tak radykalnie?
Mi to wprowadziło chaos.

[Gzresznik Upadający]

Czemu dar mówienia obcymi językami nie powtarzał się na misjach?

Bo na dany moment był potrzebny.
Widzisz sytuacje kiedy piotr idzie na romanistyke w Damaszku a w podaniu o przyjecie na studia pisze ze chce swoimi naukami wywalic porzadek społeczny ówczesny?
Ja nie widzę.

Ale dobry Bóg zawsze pomoże. np podsunie taka Malinche Cortesowi .

[Marek_Piotrowski]

Czemu dar mówienia obcymi językami nie powtarzał się na misjach?

Ależ powtarzał się, i to wielokrotnie.