Dzieje Apostolskie 5

[Dezerter]

Najtrudniejszy chyba rozdział w Dziejach i jeden z najtrudniejszych w NT, bulwersuje wielu, ale zobaczmy i czytajmy uważnie.

(1) Człowiek, który nazywał się Ananiasz, wspólnie ze swoją żoną sprzedał posiadłość. (2) Część pieniędzy za wiedzą żony zatrzymał dla siebie, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. (3) Piotr zaś powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą? Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część zapłaty za posiadłość. (4) Czyż nie twoją własnością była posiadłość i czyż nie twoje były pieniądze z jej sprzedaży? Czemu w sercu twoim zrodziła się myśl o tym czynie? Nie ludzi oszukałeś, lecz Boga. (5) Po tych słowach Ananiasz upadł i skonał, wszystkich zaś słuchających ogarnął wielki strach. (6) Wstali młodzi ludzie, przykryli go, wynieśli i pochowali. (7) Po upływie około trzech godzin przyszła jego żona nie wiedząc, co się stało. (8) Piotr odezwał się do niej: Powiedz mi, czy za tyle sprzedaliście posiadłość? Ona odpowiedziała: Tak, za tyle. (9) Piotr zaś do niej: Czemu zmówiliście się, by wystawić na próbę Ducha Pańskiego? Oto w drzwiach ci, którzy wynieśli i pochowali męża twego. Wyniosą też ciebie. (10) Upadła nagle u jego stóp i skonała, a gdy weszli młodzieńcy, znaleźli ją martwą, wynieśli i pochowali obok jej męża. (11) A cały Kościół
i wszystkich, którzy tego słuchali, ogarnął wielki strach.
(12) Apostołowie czynili wiele zdumiewających znaków wśród ludu. Wszyscy razem przebywali w portyku Salomona. (13) Nikt z obcych nie miał odwagi przyłączyć się do nich, a lud ich wychwalał. (14) Liczba wierzących w Pana, mężczyzn i kobiet, coraz bardziej wzrastała. (15) Wynoszono nawet na ulice chorych i kładziono na łożach i lektykach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na którego z nich. (16) Przychodziło też wielu ludzi z miast położonych wokół Jerozolimy, przynosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy zostali uzdrowieni.
(17) Arcykapłan, a razem z nim wszyscy należący do stronnictwa saduceuszów zapałali gniewem, (18) zatrzymali apostołów i wtrącili ich do więzienia. (19) A w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadzając ich powiedział: (20) Idźcie do świątyni i głoście ludowi całą naukę
o tym życiu. (21) Kiedy to usłyszeli, weszli o świcie do świątyni i nauczali. Tymczasem arcykapłan i jego otoczenie zwołali sanhedryn i radę starszych Izraela, nakazując przyprowadzić ich z więzienia. (22) Słudzy poszli, ale nie znaleźli ich w więzieniu. Wrócili wtedy i oznajmili: (23) Więzienie zastaliśmy zamknięte i dobrze zabezpieczone, straże stały przed bramami, a gdyśmy je otworzyli, nie znaleźliśmy nikogo. (24) Gdy się o tym dowiedzieli dowódca straży świątynnej i arcykapłani, nie mogli pojąć, jak to się stało. (25) Wtedy przyszedł ktoś i oznajmił: Ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud. (26) Wówczas poszedł dowódca straży ze sługami i przyprowadził ich, nie stosując przemocy, obawiali się bowiem, by lud ich nie ukamienował. (27) Przyprowadzili ich i stawili przed sanhedrynem. Zabierając głos arcykapłan (28) powiedział: Czyż nie zabroniliśmy wam surowo nauczania w to imię? Wy jednak dalej głosicie waszą naukę w całej Jerozolimie i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka.
(29) Piotr i apostołowie odpowiedzieli na to: Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi. (30) Bóg ojców naszych wskrzesił Jezusa, którego straciliście przez ukrzyżowanie. (31) Bóg wywyższył Go jako Władcę i Zbawiciela po swojej prawicy, dając Izraelowi możność nawrócenia i odpuszczenia grzechów. (32) My właśnie jesteśmy tego świadkami, jak i Duch Święty, którego Pan dał tym, którzy Mu są posłuszni.
(33) Kiedy oni to usłyszeli, rozgniewali się bardzo i chcieli ich zabić. (34) Wtedy [na posiedzeniu] sanhedrynu zabrał głos pewien faryzeusz imieniem Gamaliel, nauczyciel Prawa szanowany przez cały lud; polecił na chwilę wyprowadzić apostołów, (35) a do nich powiedział:
Izraelici, zastanówcie się, zanim postanowicie uczynić coś z tymi ludźmi. (36) Niedawno temu wystąpił Teudas, podając się za kogoś niezwykłego,
i przyłączyło się do niego około czterystu ludzi. Został zabity i wszyscy jego zwolennicy rozproszyli się, i nikt z nich nie został. (37) Potem w czasie spisu pojawił się Judasz z Galilei i także pociągnął za sobą lud, a kiedy zginął, wszyscy jego zwolennicy również się rozproszyli. (38) Wobec tego mówię wam, zostawcie tych ludzi i zwolnijcie ich. (39) Jeżeli to jest wymysł czy dzieło czysto ludzkie, rozpadnie się, a jeżeli pochodzi od Boga,
nie zdołacie go zniszczyć, a może się okazać, że walczycie z Bogiem. (40) Zgodzili się z nim. Wezwali apostołów, ukarali chłostą nakazując, aby
nie przemawiali w imię Jezusa, i wypuścili ich. (41) Z radością wychodzili z sanhedrynu, że godni byli znosić zniewagę dla imienia Pana. (42) Nie przestawali codziennie nauczać w świątyni i w domach, głosząc dobrą nowinę o Jezusie Chrystusie.

[Adam01]

Najtrudniejszy chyba rozdział w Dziejach i jedn z najtrudniejszych w NT, bulwersuje wielu, ale zobaczmy i czytajmy uważnie.

(1) Człowiek, który nazywał się Ananiasz, wspólnie ze swoją żoną sprzedał posiadłość. (2) Część pieniędzy za wiedzą żony zatrzymał dla siebie, a resztę przyniósł i złożył u stóp apostołów. (3) Piotr zaś powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan zawładnął tobą? Usiłowałeś oszukać Ducha Świętego, zatrzymując część zapłaty za posiadłość. (4) Czyż nie twoją własnością była posiadłość i czyż nie twoje były pieniądze z jej sprzedaży? Czemu w sercu twoim zrodziła się myśl o tym czynie? Nie ludzi oszukałeś, lecz Boga. (5) Po tych słowach Ananiasz upadł i skonał, wszystkich zaś słuchających ogarnął wielki strach. (6) Wstali młodzi ludzie, przykryli go, wynieśli i pochowali. (7) Po upływie około trzech godzin przyszła jego żona nie wiedząc, co się stało. (8) Piotr odezwał się do niej: Powiedz mi, czy za tyle sprzedaliście posiadłość? Ona odpowiedziała: Tak, za tyle. (9) Piotr zaś do niej: Czemu zmówiliście się, by wystawić na próbę Ducha Pańskiego? Oto w drzwiach ci, którzy wynieśli i pochowali męża twego. Wyniosą też ciebie. (10) Upadła nagle u jego stóp i skonała, a gdy weszli młodzieńcy, znaleźli ją martwą, wynieśli i pochowali obok jej męża. (11) A cały Kościół i wszystkich, którzy tego słuchali, ogarnął wielki strach.

Mocny tekst. Zabić ludzi za parę groszy. Jest o czym pomyśleć...
Tobie jednak to nie wiara i powinieneś dołączyć kilka słów swojego komentarza, żeby było wiadomo w jakim kierunku pisać, czy może lepiej nic nie pisać.
Wiesz jak jest, człowiek napisze czasem coś, co się nie spodoba i może mieć niepotrzebne przykrości.

[kazik95]

13.Nikt z obcych nie miał odwagi przyłączyć się do nich, a lud ich wychwalał.

Kościół ogarnął strach.
Obcy nie mają odwagi się przyłaczyc.
Kim byli ci "obcy"?
Intrygujący jest ich lęk.
Ciekawe rozróżnienie: obcy vs lud

[Adam01]

Obcy, czyli wszyscy spoza kręgu apostołów.
Pierwsze co mi się nasuwa, to właściwość człowieka.
Władza (moc) deprawuje każdego, to tylko kwesta czasu.

[Dezerter]

Lectio divina polega na tym, że czytamy tekst a on do nas przemawia, porusza itp a my na to odpowiadamy dzieląc się z innymi tym poruszeniem, zdumieniem itd - parafrazując Augustyna - Trzymaj się tematu i pisz co chcesz
mamy bardzo dobrze i wspólnie opracowany temat Ananiasza i Safiry, więc tylko do niego odeśle w tym temacie, bo nic nowego nie wymyśle - polecam
viewtopic.php?p=358592&hilit=Ananiasz+i+Safira#p358592

Kaziku mnie też to poruszyło, tym bardziej, że wcześniej było odwrotnie, wszyscy się garneli do nich, lgnęli do nich - jedyne co sensownego mi przychodzi, to , że był to objaw bojaźni Bożej, która ich otoczyła, ale jak pokazuje przebieg akcji w portyku Salomona tylko na chwilę, ... cdn jak znajdę czas a teraz zapraszam innych do dzielenia się

[CiekawaXO]

A co jeśli nasze rozumienia nie będą odpowiadały w żaden sposób prawdzie która zawiera się w danym fragmencie?

[Albertus]

13.Nikt z obcych nie miał odwagi przyłączyć się do nich, a lud ich wychwalał.

Kościół ogarnął strach.
Obcy nie mają odwagi się przyłaczyc.
Kim byli ci "obcy"?
Intrygujący jest ich lęk.
Ciekawe rozróżnienie: obcy vs lud

Obcy to oczywiście niewierzący w Jezusa Chrystusa a lęk wynika z zetknięcia się prawdziwie działającą, realną i nadnaturalną Bożą Mocą. To wzbudza co najmniej respekt jeśli nie lęk właśnie, szczególnie u grzeszników i niewierzących.

[Albertus]

Lectio divina polega na tym, że czytamy tekst a on do nas przemawia, porusza itp a my na to odpowiadamy dzieląc się z innymi tym poruszeniem, zdumieniem itd - parafrazując Augustyna - Trzymaj się tematu i pisz co chcesz
mamy bardzo dobrze i wspólnie opracowany temat Ananiasza i Safiry, więc tylko do niego odeśle w tym temacie, bo nic nowego nie wymyśle - polecam
viewtopic.php?p=358592&hilit=Ananiasz+i+Safira#p358592

Zgadzam się z tą interpretacją.

Wygląda na to że Bóg otaczał szczególną opieką dopiero co rozwijający się Kościół i było najwidoczniej bardzo ważne aby dać taki znak potępiający obłudę i oszustwo. Bóg zsyłał i zsyła nadnaturalne znaki nie tylko w postaci nadnaturalnych uzdrowień, wskrzeszeń i innej pomocy ale też w postaci nadnaturalnych kar.

Mam nadzieję że w przypadku Ananiasza i Safiry można to uznać za surowe karcenie ale w celu zbawienia.

Czasem mamy humanistyczny problem z akceptacją prawdy o tym że Bóg w ramach swojej miłości do ludzi również karci tych których kocha ale też zsyła nadnaturalne kary na swoich przeciwników aby pokazać innym swoją moc ale ten fragment mówiący o Bożych karach w odniesieniu do Ananiasza i Safiry nie jest wcale taki wyjątkowy jak się czasem zdaje.

Mamy przecież na przykład ten fragment:

Dz12:21 W oznaczonym dniu Herod ubrany w szaty królewskie zasiadł na tronie i miał do nich mowę. 22 A lud wołał: «To głos boga, a nie człowieka!» 23 Natychmiast poraził go anioł Pański za to, że nie oddał czci Bogu. I wyzionął ducha, stoczony przez robactwo.

Albo ten:

Ap2:18 Aniołowi Kościoła w Tiatyrze13 napisz:
To mówi Syn Boży:
Ten, który ma oczy jak płomień ognia,
a nogi Jego podobne są do drogocennego metalu.
19 Znam twoje czyny, miłość, wiarę, posługę i twoją wytrwałość,
i czyny twoje ostatnie liczniejsze od pierwszych,
20 ale mam przeciw tobie to,
że pozwalasz działać niewieście Jezabel14,
która nazywa siebie prorokinią,
a naucza i zwodzi moje sługi, by uprawiali rozpustę14
i spożywali ofiary składane bożkom.
21 Dałem jej czas, by się mogła nawrócić,
a ona nie chce się odwrócić od swojej rozpusty.
22 Oto rzucam ją na łoże boleści,
a tych, co z nią cudzołożą15 - w wielkie utrapienie,
jeśli od czynów jej się nie odwrócą;
23 i dzieci jej porażę śmiercią.
A wszystkie Kościoły poznają,
że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca;
i dam każdemu z was według waszych czynów.

Apostołowie również nie zawsze byli mili i uprzejmi jeśli chodziło o sprawy bardzo istotne dla Wiary i Kościoła.

Na przykład:

Dz8:9 Pewien człowiek, imieniem Szymon, który dawniej zajmował się czarną magią, wprawiał w zdumienie lud Samarii i twierdził, że jest kimś niezwykłym. 10 Poważali go wszyscy od najmniejszego do największego: «Ten jest wielką mocą Bożą» - mówili. 11 A liczyli się z nim dlatego, że już od dość długiego czasu wprawiał ich w podziw swoimi magicznymi sztukami. 12 Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jezusa Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali chrzest. 13 Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął chrzest, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków.
14 2 Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, 15 którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. 16 Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. 17 Wtedy więc wkładali [Apostołowie] na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. 18 3 Kiedy Szymon ujrzał, że Apostołowie przez wkładanie rąk udzielali Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze. 19 «Dajcie i mnie tę władzę - powiedział - aby każdy, na kogo włożę ręce, otrzymał Ducha Świętego». 20 «Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą - odpowiedział mu Piotr - gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze. 21 Nie masz żadnego udziału w tym dziele, bo serce twoje nie jest prawe wobec Boga. 22 Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar. 23 Bo widzę, że jesteś żółcią gorzką i wiązką nieprawości»4. 24 A Szymon odpowiedział: «Módlcie się za mną do Pana, aby nie spotkało mnie nic z tego, coście powiedzieli».

[Adam01]

Zgadzam się z tą interpretacją.

Szok, jak można takie rzeczy pisać.
A gdzie miłuj bliźniego, drugi policzek itp.?
Bóg dopiero co poświęcił własnego syna dla zbawienia słabych ludzi.
Można spekulować, pudrować i racjonalizować ale można też uczciwie spojrzeć prawdzie w oczy, zwłaszcza, że widać dokładnie to co widać.
Dorosły i dojrzały katolik nie powinien już potrzebować racjonalizacji do obrony swojego wyznania czy wiary.

[Albertus]

Zgadzam się z tą interpretacją.

Szok, jak można takie rzeczy pisać.
A gdzie miłuj bliźniego, drugi policzek itp.?
Bóg dopiero co poświęcił własnego syna dla zbawienia słabych ludzi.
Można spekulować, pudrować i racjonalizować ale można też uczciwie spojrzeć prawdzie w oczy, zwłaszcza, że widać dokładnie to co widać.
Dorosły i dojrzały katolik nie powinien już potrzebować racjonalizacji do obrony swojego wyznania czy wiary.

Nie bardzo rozumiem.

Czy ironizujesz czy piszesz bez ironii?

Tak czy siak poprosiłbym jaśniej.

[Dezerter]

Zgadzam się z tą interpretacją.

Szok, jak można takie rzeczy pisać.
A gdzie miłuj bliźniego, drugi policzek itp.?
Bóg dopiero co poświęcił własnego syna dla zbawienia słabych ludzi.
Można spekulować, pudrować i racjonalizować ale można też uczciwie spojrzeć prawdzie w oczy, zwłaszcza, że widać dokładnie to co widać.
Dorosły i dojrzały katolik nie powinien już potrzebować racjonalizacji do obrony swojego wyznania czy wiary.

Przeczytałeś wskazany wątek - na prawdę tamte wyjaśnienia ci nie wystarczają? dziwne, bo zebraliśmy tam chyba najpełniejsza próbę wyjaśnienia zrozumienia tego trudnego fragmentu. Jeśli żadnej nie przyjmujesz, to znaczy, że masz lepszą - zamieniam się w słuch...

[Adam01]

Fragment jest trudny ale po co ta próba zrozumienia?
To nie jest próba zrozumienia tylko usprawiedliwienia.
Naprawdę jest Ci potrzebna?
Ten fragment jest tak napisany, że nie ma tam nic do próbowania.
Było jak było.
Wierzysz w Boga dopiero, jak przygotujesz sobie w umyśle jego wyobrażenie i usprawiedliwienie dla jego niektórych działań,
czy może takiego, jaki nam się dokładnie objawiał.
Bywało, że ginęli ludzie, ponieważ tak chciał Bóg. Nie potrzebuje On do tego naszego usprawiedliwienia. Ani pozostali.

[Albertus]

Fragment jest trudny ale po co ta próba zrozumienia?
To nie jest próba zrozumienia tylko usprawiedliwienia.
Naprawdę jest Ci potrzebna?
Ten fragment jest tak napisany, że nie ma tam nic do próbowania.
Było jak było.
Wierzysz w Boga dopiero, jak przygotujesz sobie w umyśle jego wyobrażenie i usprawiedliwienie dla jego niektórych działań,
czy może takiego, jaki nam się dokładnie objawiał.
Bywało, że ginęli ludzie, ponieważ tak chciał Bóg. Nie potrzebuje On do tego naszego usprawiedliwienia. Ani pozostali.

Oczywiście że Bóg nie potrzebuje naszego usprawiedliwienia.

Co nie znaczy że nie możemy i nie powinniśmy się starać zrozumieć przyczyn Jego działań bo jeśli działa i jeśli jest to napisane w Biblii to ze względu na nas.

[Adam01]

Co nie znaczy że nie możemy i nie powinniśmy się starać zrozumieć przyczyn Jego działań bo jeśli działa i jeśli jest to napisane w Biblii to ze względu na nas.

A czemu ze względu na nas? Bo jesteśmy aż tak ważni?
Można się starać zrozumieć tam, gdzie jest coś do zrozumienia.
Tu wygląda to jak racjonalizacja.

[Albertus]

Co nie znaczy że nie możemy i nie powinniśmy się starać zrozumieć przyczyn Jego działań bo jeśli działa i jeśli jest to napisane w Biblii to ze względu na nas.

A czemu ze względu na nas? Bo jesteśmy aż tak ważni?
Można się starać zrozumieć tam, gdzie jest coś do zrozumienia.
Tu wygląda to jak racjonalizacja.

Oczywiście że jesteśmy tak ważni skoro Bóg przyjął ludzką naturę i stał się człowiekiem.Ponadto zgodził się umrzeć za nas na Krzyżu. Po co by to robił jeśli nie bylibyśmy ważni dla Niego?

Poza tym jeśli coś jest napisane w Biblii to jest napisane dla ludzi którzy to czytają? Czyż nie? A skoro tak to chyba po to aby się starali zrozumieć dlaczego i w jakim celu? Nie uważasz?