Dzieje Apostolskie 8

[Dezerter]

Na arenie dziejów pojawia się Paweł, jeszcze jako Szaweł, który zapewne na polecenie Sanhedrynu, zaczyna zakrojone na szeroką skale prześladowanie Kościoła Judeochrześcijan - mamy pierwsze wyraźne pęknięcie i pierwszy krok do wyjścia chrześcijaństwa z judaizmu.
Po śmierci diakona Szczepana inny z wybranych pojawia się w działaniu - Filip. I to o nim będzie ten rozdział.

1) Szaweł zaś zgadzał się na jego śmierć.
A było to w czasie wielkiego prześladowania Kościoła w Jerozolimie. Wszyscy oprócz apostołów rozproszyli się po terenach Judei i Samarii.
(2) Z płaczem i bólem pochowali Szczepana pobożni ludzie.
(3) Szaweł zaś burząc Kościół wpadał do domów, wyciągał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia. (4) Rozproszeni po różnych miejscach głosili dobrą nowinę.
(5) I tak Filip doszedł do miasta Samarii i nauczał tam o Chrystusie. (6) Tłumy z ogromną uwagą i zainteresowaniem słuchały słów Filipa patrząc na znaki, które czynił. (7) Z wielu bowiem opętanych z wielkim krzykiem wychodziły duchy nieczyste, wielu paralityków i kalek zostało uzdrowionych, (8) co wywołało wielką radość w tym mieście.
(9) Mieszkał w tym mieście od dawna człowiek imieniem Szymon, zajmujący się magią. Uważał się za kogoś wielkiego i podziwiany był przez Samarytan. (10) Słuchali go więc wszyscy od małego do wielkiego i mówili: Ten jest wielką mocą Bożą. (11) Od dawna go słuchali, zwodził ich bowiem magicznymi sztuczkami.
(12) Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił dobrą nowinę o królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dali się ochrzcić zarówno mężczyźni, jak i kobiety. (13) Uwierzył nawet sam Szymon, został ochrzczony i nie odstępował od Filipa, był bowiem pełen podziwu na widok nadziemskiej mocy i wielu znaków, których [Filip] dokonywał.
(14) Kiedy apostołowie znajdujący się w Jerozolimie dowiedzieli się, że w Samarii przyjęto słowo Boże, wysłali tam Piotra i Jana, (15) którzy modlili się nad nimi, aby otrzymali Ducha Świętego; (16) dotychczas bowiem na nikogo z nich nie zstąpił, byli tylko ochrzczeni w imię Jezusa. (17) I wtedy ci, na których wkładali ręce, otrzymywali Ducha Świętego.
(18) Kiedy Szymon zobaczył, że przez wkładanie rąk apostołowie udzielają Ducha Świętego, przyniósł im pieniądze i powiedział: (19) Udzielcie i mnie tej władzy, abym przez wkładanie rąk mógł także udzielać Ducha Świętego. (20) Wtedy Piotr powiedział do niego:
Niech zginą twoje pieniądze i ty razem z nimi, sądziłeś bowiem, że dar Boży można nabyć za pieniądze.
(21) Nie możesz mieć żadnego udziału w tym dziele, gdyż w sercu twoim nie ma szczerości wobec Boga.
(22) Odwróć się od tego zła i proś Pana, a może ci przebaczy zamiar, który zrodził się w twoim sercu.
(23) Bo widzę, że jesteś pełen żółci i uwikłany w nieprawości.
(24) Szymon odpowiedział na to: Módlcie się za mnie do Pana, aby nie spotkało mnie to, o czym mówiliście.
(25) Kiedy już dali świadectwo słowu Pańskiemu, które głosili, udali się w powrotną drogę do Jerozolimy, w wielu jeszcze wioskach samarytańskich głosząc dobrą nowinę.
(26) Anioł Pański powiedział Filipowi:
Wstań i około południa udaj się na drogę, prowadzącą z Jerozolimy do Gazy; będzie ona pusta.
(27) Wstał więc i poszedł. W tym czasie Etiopczyk, wysoki urzędnik królowej etiopskiej Kandaki, zarządzający całym jej skarbem, powracał z Jerozolimy. Był tam złożyć hołd Bogu. (28) Siedząc na wozie, czytał proroka Izajasza.
(29) Powiedział Duch do Filipa: Zbliż się i idź przy wozie.
(30)Gdy Filip dobiegł, usłyszał, że czyta proroka Izajasza. Zapytał więc:
Czy ty rozumiesz, co czytasz?
(31) Odpowiedział: Skąd bym mógł, skoro mi nikt nie objaśni
i poprosił Filipa, aby wsiadł do wozu. (32) A urywek Pisma, który czytał, był następujący:
Jak owca na zabicie prowadzona, jak milczący baranek, gdy go strzygą, tak on nie otwiera ust.
(33) W chwili uniżenia nie przyznano mu słuszności, któż opisze jego ród, bo życie jego z ziemi będzie wymazane.
(34) Zapytał dworzanin Filipa:
Proszę cię, o kim to prorok mówi, o sobie, czy o kimś innym?
(35) Nawiązując do przeczytanego tekstu opowiedział mu Filip dobrą nowinę o Jezusie. (36) Jadąc tą drogą, przybyli nad jakąś wodę; wtedy powiedział dworzanin: Patrz, woda! Czy istnieje jakaś przeszkoda, abyś mnie ochrzcił? [ (37) ] (38) Zatrzymał więc wóz, weszli do wody i Filip ochrzcił dworzanina. (39) Gdy wyszli z wody, Duch porwał Filipa i już go więcej dworzanin nie zobaczył, z radością jednak jechał dalej tą drogą. (40) Filip zaś znalazł się w Azot i chodząc po różnych miastach głosił dobrą nowinę, aż doszedł do Cezarei.

[kazik95]

‭‭Dzieje Apostolkie 8:27-28 BW1975‬‬

[27] I powstawszy, poszedł. A oto Etiopczyk, eunuch, dostojnik królowej etiopskiej Kandaki, który zarządzał jej wszystkimi skarbami, a przyszedł do Jerozolimy, aby się modlić, [28] Powracał, a siedząc na swoim wozie, czytał proroka Izajasza.

https://bible.com/bible/3490/act.8.27.BW1975


W Twoim przekładzie to jest ukryte, ale warto wiedzieć, że to był eunuch.
Który modlił się i czytał Biblię.
Jak widać bycie eunuchem nie przeszkadza w relacji z Bogiem.


‭‭Ewangelia według św. Mateusza 19:12 BW1975‬‬

[12] Albowiem są trzebieńcy (dosł.: eunuchowie), którzy się takimi z żywota matki urodzili, są też trzebieńcy, którzy zostali wytrzebieni przez ludzi, są również trzebieńcy, którzy się wytrzebili sami dla Królestwa Niebios. Kto może pojąć, niech pojmuje!

https://bible.com/bible/3490/mat.19.12.BW1975



Użycie słowa eunuch w Starym Testamencie
https://www.blueletterbible.org/lexicon ... lexResults

[Dezerter]

Ale skąd pomysł Kaziku, że przeszkadza?
w starożytnym chrześcijaństwie, było to tak modne (wspomne tylko Orygenesa), że aż Kościół zaczął zabraniać i potepiać

[Marek_Piotrowski]

Nie wydaje się, żeby miało szczególne znaczenie czy był eunuchem, czy nie. Po prostu był to rodzaj urzędników (zresztą bardzo cenionych), których jedną z cech było obcięcie jąder.
Można by sie doszukiwać ewentualnie jakichś znaczeń w kierunku uniwersalizmu chrześcijaństwa względem ówczesnego judaizmu (no, to nie był judaizm właściwie, ale nazywajmy to tak dla wygody).
Chodzić by mogło o to, że nie dość, ze facet nie był Żydem, to jeszcze był wykluczony z powodu bycia eunuchem (Pwt 23,2 "Nikt, kto ma zgniecione jądra lub odcięty członek, nie wejdzie do zgromadzenia Pana."). Byłoby więc to świadectwo przełamania różnorakich różnic pomiędzy ludźmi.

[kazik95]

Ale skąd pomysł Kaziku, że przeszkadza?
w starożytnym chrześcijaństwie, było to tak modne (wspomne tylko Orygenesa), że aż Kościół zaczął zabraniać i potepiać

Mnie zaciekawiło, że Jezus zwrócił uwagę na pewien aspekt wrodzonego bycia eunuchem.

Dodano po 3 minutach 28 sekundach:
Pamiętam, że Daniel z kolegami z księgi Daniela, gdy trafił do Babilonu podczas wygnania, trafił pod opiekę eunucha właśnie.

[Dezerter]

Rozpoczęło się wielkie prześladowanie Kościoła w Jerozolimie, aktywnością wykazywał się Szaweł - uczeń Gamaliela, faryzeusz, który postanowił zniszczyć Kosciół. Co może zastanawiać, wszyscy prócz apostołów opuścili Jerozolime i ukryli się na prowincji. Mam dwa wytłumaczenia:
albo apostołowie byli tak odważni, że zostali, albo prześladowcy mieli taki do nich respekt, że ich nie ruszali?
Od tego momentu mamy rozpoczęcie głoszenia Ewangelii poza Jerozolimę, czyli Judea, a nawet dalej na północ do Samarii, ale cały czas jesteśmy na tradycyjnej ziemi Izraela - zobaczmy

Pozostając w prowincji rzymskiej, podlegali władzy rzymskiej, więc Sanhedryn musiał, moim zdaniem, uzyskać jakieś pozwolenie od rzymian na prześladowania na taką skalę.
Od wersetu 5 śledzimy ewangelizację, jaką prowadził Filip - jeden z 7 wybranych do posługiwania dobroczynnego biednym członkom wspólnoty. Podobnie jak Szczepan nie ograniczył się do misji służebnej, tylko poszedł ewangelizować do Samarii i podobnie jak Jezus i apostołowie uzdrawiał i wypędzał duchy nieczyste. Głoszonemu słowu o Mesjaszu Zbawicielu towarzyszyły znaki - jak łatwo się domyślać skuteczność takiego głoszenia była wielka i radość wielka z uzdrowień. Tych, którzy przyjmowali Dobra Nowinę i Jezusa za Pana i Zbawiciela, tych Filip chrzcił w Imię Jezusa. Gdy w Jerozolimie apostołowie dowiedzieli się o sukcesach ewangelizacyjnych Filipa (ma przydomek Filip ewangelista w odróżnieniu od Filipa Apostoła) to wysłali Piotra i Jana. Zwraca uwagę synodalne "wysłali" widać, że działali wspólnie i w porozumieniu , ale działały głownie "filary". I tu mamy najważniejszy tekst, który stał się podstawą dla sakramentu bierzmowania
(15) którzy modlili się nad nimi, aby otrzymali Ducha Świętego;
(17) I wtedy ci, na których wkładali ręce, otrzymywali Ducha Świętego.
i tak zostało do naszych czasów z tym nakładaniem rąk przez biskupa, a w dalszych wersetach dowiadujemy się, czemu nikt nie płaci za bierzmowanie
Kim był Szymon Mag?
- mógł być jakimś czarodziejem, iluzjonistą
- mógł być jakimś gnostykiem z sekty żydowskiej
- mógł mieć jakieś moce nadprzyrodzone z kontaktów z duchami nieczystymi
Przyjął chrzest od Filipa (nie wiemy, czy przyjął nieważnie, bo chciał tylko przystać do Filipa, by podpatrywać jego cuda?) chodził z nim zafascynowany tym co czynił, ale jednak niewiele zrozumiał, albo jego intencje nie były czyste, bo chciał kupić od Apostołów Moc Ducha. Zgromiony przez Piotra prosi o modlitwę, ale znów nie wiemy czy szczerze i czy porzucił swoje zajęcie, ani czy został napełniony Duchem.

[marcin]

Szawel byl dosc przebiegly w swoich dzialaniach i uwazam ze po prostu po tym jak przyznano w Sanhedrynie zeby Apostolow nie ruszac, bo moze sie okazac ze walcza z Bogiem, to Szawel po prostu wzial sie za tych nawroconych, by okazalo sie ze Apostolowie nie maja posluchu i zwolennikow, a tym samym cale dzialania Apostolow upadly.
Co do pozwolenia, to Szawel raczej go nie potrzebowal od Rzymian, bo sam byl Rzymianinem i to dosc dobrze postawionym w hierarchii.

Co do magow, to jest dosc istotna kwestia i nie sadze by byli to jacys iluzjonisci czy temu podobni. Mamy tez o magach przed wyjsciem z egiptu gdy Mojzesz stawial ultimatum faraonowi i co magowie wtedy robili. Mozna by powiedziec ze byli w stanie robic wiekszosc tego co Mojzesz, wiec nie bylo to cos na wzor iluzji tylko raczej realistyczne.
To by swiadczylo o tym ze czlowiek ma mozliwosc cos takiego robic, jednak wobec Boga bedzie i tak bezsilny.
Tu mi przychodzi na mysl polowanie na czarownice, bo z tego co powyzej, wynika ze mogly byc i mozliwe ze nadal sa. Falszywe oskarzenia o jakich wiadomo z tamtych czasow nie sa dowodem na to ze nigdy nie bylo czarownic. Podobne dzialania mozna zauwazych w wierzeniach woodu, jak i w szamanizmie.
Obawiam sie ze takze w New Age, oraz w wielu ruchach religijnych, szczegolnie podejzanie wygladaja tu toronto blessing, czy temu podobne imprezy zwiazane ze zbiorowymi uzdrowieniami.

Chyba mi sie zaraz oberwie i ktos przyklei mi pare epitetow.

[Dezerter]

W wersecie 27 jak tak się zastanowimy to czytamy jakieś dziwne rzeczy:

Urzędnik królowej etiopskiej z kraju czarnej Afryki a więc najprawdopodobniej murzyn, nie dość, że wraca z pielgrzymki do Jerozolimy, to jeszcze czyta (w jakim języku?) Izajasza,
a więc jednego z proroków ST, który co warto nadmienić, dużo pisał o Mesjaszu. By zdziwienie było jeszcze większe, to Filip z nim rozmawia i się rozumieją . Nie, to nie był dar języków , a Koine, czyli popularna wśród warstw wykształconych, kupców, podróżników uproszczona greka, która w tamtych czasach stała się językiem międzynarodowym. Nawet ST został przetłumaczony na grekę (Septuaginta), by i żydzi z diaspory i poganie ze wszystkich krańców świata mogli czytać Biblię. Znali ten język żydzi (helleniści), a wiemy, że Filip był właśnie hellenistą, prozelitą, czyli poganinem, który został żydem poprzez przyjęcie wiary w Jahwe i obrzezanie.
Ale co Podskarbi etiopski robił w Świątyni Jerozolimskiej?
odpowiedzi mogą być dwie:
- albo był żydem z Etiopii tzw Falasze, czyli czarnoskórzy Żydzi, którzy sami siebie nazywają Bete Israel (Dom Izraela). Historia tej grupy etnicznej sięga albo czasów Salomona i królowej Saby (potomkowie ich syna), albo przynajmniej czasów przed Chrystusem, bo wyznawali starożytną, przed talmudystyczną formę Judaizmu
- albo był Etiopczykiem nawróconym dzięki Septuagincie na wiarę w Boga Jedynego, czyli prozelitą, albo na tej drodze, czyli "bojącym się Boga", ale jeszcze nie obrzezanym żydem.
Jako ewangelizator nie mogę nie zauważyć, że Filip jest wyraźnie posłany przez Ducha do już wybranego i przygotowanego, dlatego wystarczyło mu tylko wyjaśnić do kogo odnoszą się te proroctwa, których nie rozumiał( w. 30), opowiedzieć o Jezusie, którego poznał, dać świadectwo czynienia cudów i mamy następnego radosnego chrześcijanina.
A Filipa Duch porwał do dalszego głoszenia - ja nie mam pojęcia jak to porwanie rozumieć?, a egzegeci mówią o bilokacji, albo o porywie ducha i pójściu dalej, ale nie ma to znaczenia, bo to był czas charyzmatyków, cudów i radosnego chrześcijaństwa jak kilka razy podaje Rozdział 8

[marcin]

Mysle ze o troszke co innego tu chodzi, a mianowicie o wewnetrzna postawe czlowieka ktora jest chocby w pewnym stopniu zblizona do tego co przedstawia nam Dekalog.
Wtedy Duch Sw. dziala i wrecz pmaga zrozumiec wiecej.
Jak wczesniej pisalem ta wiara, a raczej zycie czy postawa wobec innych musi wyjsc z samego czlowieka, bo innaczej bylo by tak jak twierdzi wielu Protestantow, ze nie trzeba nic robic i jest sie zbawionym.
Musi byc w tym jakies niezalezne dzialanie czlowieka, by Duch Sw. w nim zaczal dzialac.
Uwazam ze w pewnym sensie bledem jest twierdzenie ze wszystko to dzialanie Boga, bo Bog nikogo nie zmienia i nie naklania do wiary.
Mozna jedynie stwierdzic ze czlowiek ma cos w sobie co moze go nakierowac na wlasciwa droge wiary i to pochodzi od Boga, jednak to czy pojdzie za tym, czy gdzie indziej, zalezy wylacznie od czlowieka. Innaczej wolna wola nie miala by sensu.
Nalezalo by wyszczegolnic takie cechy, czy tez postawy zyciowe, ktore sa wlasnie takim czynnikiem dzieki ktoremu Duch Sw. moze w nas-przez nas dzialac.
Uwazam tez ze wlasnie takie wlasciwe postawy zyciowe sa takze wsrod wielu ludzi ktorych potocznie nazywano w dawnych czasach barbarzyncami, dzikusami, itp.

[Dezerter]

Weszliśmy, wraz z uciekającymi z Jerozolimy przed prześladowaniem, na tereny Samarii gdzie żyli samarytanie znani nam i ze ST i Nowego
- dobry człowiek samarytanin z Łk 10, 30-37, który stawiany jest za przykład miłości bliźniego
- Jezus spotyka samarytankę w J 4 i ...3 opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei. 4 Trzeba Mu było przejść przez Samarię. 5 Przybył więc do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które [niegdyś] dał Jakub synowi swemu, Józefowi1. 6 Było tam źródło Jakuba. (...) Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem. (...) 19 Rzekła do Niego kobieta: «Panie, widzę, że jesteś prorokiem. 20 Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga». (...) 39 Wielu Samarytan z owego miasta zaczęło w Niego wierzyć dzięki słowu kobiety świadczącej: «Powiedział mi wszystko, co uczyniłam». 40 Kiedy więc Samarytanie przybyli do Niego, prosili Go, aby u nich pozostał. Pozostał tam zatem dwa dni. 41 I o wiele więcej ich uwierzyło na Jego słowo,

Powiedzmy sobie więcej przy tej okazji kim byli Samarytanie, skąd się wzięli pomiędzy Judea a Galileą w samym środku Izraela, na ziemi świętej, na terenie królestwa Izrael?



Królestwo Izraela ze stolicą w Samarii upadło po najeździe Asyryjczyków, którzy w 720 roku pne przeprowadziło deportację dużą cześć ludności żydowskiej, sprowadzając obcych kolonizatorów, z którymi jak twierdzą żydzi się wymieszali i stracili przynależność do Izraela. W IV wieku p.n.e. powstała świątynia samarytańska Boga Jedynego na na górze Garizim. Spośród ksiąg Starego Testamentu samarytanie uznają tylko Pięcioksiąg Mojżeszowy, konkretniej jego własną wersję, która cytował ... Szczepan w rozdziale 7! Ponieważ Żydzi po powrocie z kolejnej niewoli babilońskiej, chcieli odbudować w Jerozolimie Świątynie, to wówczas samarytanie się sprzeciwili, twierdząc, że Świątynia i Kapłan Najwyższy i składanie ofiar jest już u nich. Ponieważ w Jerozolimie jednak powstała Druga Świątynia ze składaniem ofiar i Kapłanem Najwyższym, to powstał nierozwiązywalny problem, kłótnie, oskarżenia, klątwy i nienawiść wzajemna, która trwała w czasach Jezusa i trwa do dzisiaj.
Nie da się nie zauważyć, że NT jakoś przyjaźnie i miło pokazuje i traktuje samarytan , ale jak widzimy pierwsze kroki z ewangelizacją zostały skierowane nie całkiem do pogan
Pytanie (ja nie umiałem odpowiedzieć) czemu na mapce pokazujących jakie tereny zajęło 12 plemion Izraela jest tylko 11 krain?

[kazik95]

Bodajże Lewici, których działem jest Pan.

Dodano po 4 minutach 5 sekundach:
No i skąd się wzięła Galilea?

[Dezerter]

Jak ktoś chce głębszego poznania to polecam ks Mirosława Jasińskiego
Lectio divina - Dz 8,1-6

[Dezerter]

Dość ciekawy film o Pawle z Tarsu
Paweł z Tarsu - Pojednanie Światów - "W swoim świecie" - 01 odcinek serii
Pierwsze lata życia Pawła, który wtedy nosił jeszcze imię Szaweł. Jesteśmy w Tarsie (Turcja), gdzie urodził się Szaweł i gdzie przebywał do momentu wyjazdu do Jerozolimy. Poznajemy historię Tarsu oraz Żydów w tej części Imperium Rzymskiego. Odwiedzamy miejsca związane z Szawłem oraz przywołujemy jego lata spędzone w tym mieście zaglądając do domów, szkoły oraz świątyń w Tarsie współczesnym. Przybliżamy żydowskie zwyczaje, sposób kształcenia i wszystko to, co mogło wpłynąć na przyszłość i kształtowanie osobowości młodego Szawła.