wyruszyli więc do Ikonium ...
(1) W Ikonium zdarzyło się podobnie: weszli do synagogi żydowskiej i przemawiali tak, że mnóstwo Żydów i Greków uwierzyło.
(2) Ci jednak spośród Żydów, którzy nie uwierzyli, podburzali i źle usposabiali pogan przeciw braciom.
(3) Przebywali tam dość długo przemawiając odważnie, pełni ufności do Pana, który potwierdzał słowo swojej łaski przez cuda i znaki, jakie się działy przez ich ręce. (4) Ludność miasta podzieliła się: jedni byli za Żydami, inni zaś za apostołami. (5) Gdy się dowiedzieli, że rozjątrzeni poganie i Żydzi ze swymi przełożonymi chcieli ich znieważyć i ukamienować, (6) uciekli do miast Lykaonii, do Lystry i Derbe oraz okolicy (7) i tam głosili dobrą nowinę.
(8) W Lystrze żył pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy jeszcze nie chodził. (9) Słuchał on przemówienia Pawła, który spojrzał na niego przenikliwym wzrokiem, a przekonany, że ma wiarę, dzięki której może być uzdrowiony, (10) powiedział donośnym głosem: Stań prosto na nogach!, a on poderwał się i zaczął chodzić. (11) Tłumy zaś widząc, czego Paweł dokonał, mówiły w swoim likaońskim języku: Bogowie w ludzkiej postaci zstąpili do nas,
(12) nazywając Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ Paweł wtedy przemawiał.
(13) Kapłan Zeusa z podmiejskiej świątyni przyprowadził woły i przyniósł wieńce przed bramę, i razem z tłumem chciał złożyć ofiarę.
(14) Słysząc to apostołowie Paweł i Barnaba rozdarli szaty i wpadli w tłum z krzykiem:
(15) Ludzie, co wy czynicie, przecież my, podobnie jak wy, jesteśmy tylko ludźmi, podlegającymi cierpieniom. Głosimy wam dobrą nowinę, abyście odstąpili od rzeczy próżnych do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, morza i wszystko, co się w nich znajduje. (16) W minionych wiekach pozwolił On wszystkim narodom chodzić własnymi drogami, (17) nie przestając jednak dawać świadectwa o sobie i udzielać dobrodziejstw: zsyłał bowiem deszcz z nieba w czasie urodzaju, dawał pokarm i radość sercom waszym.
(18) Tymi słowami z trudem powstrzymywali ich od złożenia im ofiary.
(19) Tymczasem z Antiochii i Ikonium przybyli Żydzi podburzając tłumy, obrzucili Pawła kamieniami i wywlekli go za miasto sądząc, że nie żyje. (20) Gdy jednak obstąpili go uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta. Następnego dnia udał się z Barnabą do Derbe.
(21) Głosząc dobrą nowinę w tym mieście, zdobyli sobie sporą liczbę uczniów, a potem wrócili do Lystry, Ikonium i Antiochii. (22) Umacniając przekonania uczniów, zachęcali ich do wytrwania w wierze tymi słowami:
Trzeba pokonać wiele trudności, by wejść do królestwa Bożego.
(23) Przez wkładanie rąk w czasie postów i modlitw powoływali w każdym Kościele prezbiterów, powierzając ich Panu, w którego uwierzyli.
(24) Następnie przeszli przez Pizydię i doszli do Pamfilii. (25) Kiedy skończyli nauczanie w Perge, przybyli do Attalii. (26) Stamtąd popłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą byli wyznaczeni do dzieła, które właśnie wykonali.
(27) Po swym przybyciu opowiedzieli zebranemu tam Kościołowi, jak wielkich rzeczy dokonał Bóg będąc z nimi i jak poganom otworzył bramy wiary. (28) Pozostali wśród uczniów dłuższy czas.
Dodano po 24 minutach 52 sekundach:
Mam lepszą mapkę podróży misyjnych Pawła i Barnaby
w kluczowym momencie spotkania, nakładali ręce na ludzi (którzy jak wiesz w 50% padają), tylko ...
- mam nadzieję, że po konserwatywnemu tak reagujesz 
i ... dalej już był na pewno dostojny spokój i powaga trydencka - zobaczmy:
- znów show i emocje - co ten Łukasz promuje 
: