Kolejna randka i … szukam dalej

[CiekawaXO]

Mądry z ciebie randkowicz
Lubię cię.
A powiedz jeszcze, jakie książki piszesz, na jaki temat?
Bo ja też piszę.

[Gzresznik Upadający]

Po prostu bądź sobą.
Mniej kombinuj...( Jak robimy szczegółowe plany to one nam się wywalają a my wychodzimy śmiesznie poza tym koncentrujemy się na własnym planie a nie na drugiej osobie )Im mniej planów tym mniej ściśniętych pośladków tym więcej okazji na spontan.

[Strzelec91]

Spokojnie hehe. Najważniejsze jest to co dyktuje mi serce. Jak już pisałem - przez szmat czasu brak mi było śmiałości choć na randki próbowałem się umówić już w wieku lat 20. Jednak dziewczyny te były już zajęte. Potem jeszcze 2 kolejne razy były kilka lat później i choć odmowy nie było od razu, to jednak ostatecznie nie doszło bo urwało się podczas pisania, jedna z nich napisała że nic z tego nie będzie, a druga że … „gdy wróci znad morza z chłopakiem”. Ale od ponad 2.5 lat leczę się SSRI i już nie ma nieśmiałości. A może dojrzałem ? A może jedno i drugie. Z wiekiem bowiem przestałem uważać że wygląd jest najważniejszy i postrzegać związek jako pewnego rodzaju „szpan” (tak to głupie, wiem, ale kiedyś tak miałem). Mam więc prośbę o dalsze modlitwy i będę cierpliwie czekał na dzień poznania Żony. Postaram się spokojnie do tego podchodzić i zarazem korzystać z plusów bycia kawalerem. Mam zapas fajnych gier do przejścia (gry fabularne z rozwiniętymi wątkami), książek też nie brakuje, filmów do obejrzenia. Czerpie radość z muzyki. Mam cele takie jak poczynienie postępów w szybkości płynięcia kraulem, doskoczenia pisania tych dwóch książek i rozkoszuje się na myśl o długich wycieczkach rowerowych. Te rzeczy będą trudniejsze w dostępie jeśli będę już kogoś miał. Teraz jest czas na korzystanie z tego. A może wystarczy czekać?

[CiekawaXO]

A o czym te książki?

[abi]

@Strzelec91 uważam że nie wystarczy czekać, tylko należy spotykać dziewczyny w środowisku naturalnym
żeby nie było nacisku - będzie z tobą chodzić czy nie, a jak nie, to nie kontynuuje znajomości

[Strzelec91]

Grzesznik Upadający - dziękuję i będę starał się tak postępować jak mi radzisz
abi - również zawsze byłem zdania że w realu byłoby idealnie, najlepiej bo nie na siłę tylko naturalnie. Tak bowiem kiedyś było przecież, zanim powstały.
CiekawaX0 - dziękuję, to miłe i oczywiście wzajemnie Co do fabuły książek to są one na temat:
1. Opartej na faktach, jednak zmodyfikowanej przeze mnie ucieczki z więzienia w USA. O ile „pierwowzór” mojego bohatera po spektakularnej ucieczce uległ głupocie i powrócił do czynienia zła przez co skończył marnie (27 lat w izolatce, a od ponad 2 w normalnym więzieniu), to postać przeze mnie wykreowana zdecydowała się zmienić o 180 stopni i żyć w ukryciu czyniąc dobro. Z nową tożsamością ucieka do Meksyku a następnie do Europy. Historia tego uciekiniera bardzo mnie poruszyła i stąd pomysł na napisanie czegoś w rodzaju historii … alternatywnej

2. Mająca miejsce w latach 30. historia miłości młodego i obiecującego funkcjonariusza bolszewickiego, pupilka Stalina i gorliwego wykonawcy planu kolektywizacji oraz młodej dziewczyny, córki ukraińskiego chłopa. Pod wpływem doznanego w trakcie samotnej wędrówki w śnieżycy (na jednej z akcji pod Charkowem) wypadku trafia do chaty jednej z ukraińskich, chłopskich rodzin. Troskliwie zaopiekowany, odzyskuje siły i … przechodzi diametralną przemianę. Zrywa z dotychczasowym życiem, wiąże się z ukochaną i broni jej rodziny przed dawnymi współpracownikami... Jednak co na to jego ojciec, zasłużony generał ? Co na to sam Stalin? I jak przyjdzie za to zapłacić wysoką cenę?

[CiekawaXO]

A jak się nazywał ten uciekinier?

[Strzelec91]

Dennis Wayne Hope