http://wideo.onet.pl/Z+Biblii+ukradzione,t.html
Chciałbym abyśmy wspólnymi siłami zebrali w tym wątku i pogłębili wiedzę na temat naszych korzeni , które dla chrześcijan wyrastają wprost z judaizmu, przez judeochrześcijaństwo.
Zainspirował mnie Tomaszek opisem szabatu żydowskiego :
Podczas Naszej Eucharystii, jest moment, że kapłan po cichu wypowiada również takie (podobne?) błogosławieństwo :Nie wiem Dezerterze czy zdarzyło Ci się gościć kiedykolwiek w żydowskiej rodzinie, ale w takiej religijnej. Tam łamanie chleba masz przy każdym posiłku. Chleb łamie się czy kroi przed posiłkiem i odmawia nad nim błogosławieństwo:
Błogosławionyś Ty Panie nasz, Bożę nasz, Królu wszechświata, który wyprowadzasz chleb z ziemi.
Często też pojawia się wino, w szabat obowiązkowo. A jak ktoś nie pije z zasady alkoholu, może być sok gronowy, koszerny naturalnie. No i sok jest dla dzieci. Skojarzenie z chrześcijańską eucharystią jest tak silne, że gdybyś nie wiedział, że to Żydzi, sądziłbyś, że trafiłeś na komunię połączoną z agapą.
Dodano 06.02
jak dla mnie z judaizmu jak nic!Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia.
Są również słowa zaczerpnięte wprost z judaizmu:
Hosanna (hebr. Hoszana (??????)) ? liturgiczne słowo występujące w judaizmie i chrześcijaństwie. Zawołanie zaczerpnięte ze Starego Testamentu, wyrażające radość, uwielbienie, prośbę o pomoc.
W liturgii judaistycznej słowo to używane jest specyficznie do Posługi Hoshana, cyklu modlitw, z których te wybrane są odśpiewane każdego ranka w czasie święta Sukkot. Kompletny cykl jest śpiewany (lub recytowany) siódmego dnia święta nazywanego Hoszana Raba (?????? ???, ?Wielki Hosanna?).
Alleluja (hebr. ??????????? hallelujah czy też halelu-Jáh) ? wychwalajcie Jahwe. Biblijna aklamacja liturgiczna wychwalająca Jahwe i jednocześnie zwrot nawołujący do jego wychwalania. Zwrot ten jest użyty dwadzieścia cztery razy w Starym Testamencie, głównie w Księdze Psalmów oraz cztery razy w greckiej transliteracji w Nowym Testamencie. Po raz pierwszy pojawia się w Psalmie 104:35. Z wyjątkiem Psalmu 135:3 wprowadza i (lub) kończy psalmy, w których się znajduje. W Apokalipsie św. Jana: ?na niebie mówiących: Allelu-Ja! Zbawienie i chwała i moc Bogu naszemu jest? (Ap. 19,1 Biblia Wujka 1599 r.), ?jak gdyby głos wielkiego tłumu w niebie ? mówiących: Alleluja!? Apokalipsa św. Jana Biblia Tysiąclecia 1965 r.). Alleluja stanowi tu wprowadzenie do serii hymnów.
Zwrot ten stał się częścią chrześcijańskiej liturgii kościelnej czy szerzej kultury (np. wejście do języka potocznego jako okrzyk radości, tekstów piosenek w muzyce rozrywkowej czy też życzenia na kartkach pocztowych lub na wystawach sklepów w okresie związanym ze Świętami Wielkanocnymi: ?Wesołego Alleluja!", co przez większość ludzi rozumiane jest jako ?Wesołych Świąt"), chociaż znajomość znaczenia tego zwrotu jako ?Wychwalajcie Jahwe!" jest rzadko spotykana.
W liturgii katolickiej mszy świętej Alleluja występuje bezpośrednio po drugim czytaniu[1]. Zwykle towarzyszy mu werset przed Ewangelią. Podczas wielkiego postu śpiew Alleluja przed Ewangelią jest zastępowany aklamacją Chwała Tobie, Słowo Boże (w 1., 3. i 5. niedzielę Wielkiego Postu, w dni powszednie po tych niedzielach oraz w dni od Środy popielcowej do niedzieli) lub Chwała Tobie, Królu wieków (w 2. i 4. niedzielę Wielkiego Postu, w dni powszednie po tych niedzielach oraz w Wielkim Tygodniu do Wielkiego Piątku włącznie).
Amen (z hebr. ??? amen ? ?niech się stanie?, ?wierność?, od rdzenia amint ? był mocny) ? judaistyczna i chrześcijańska uroczysta formuła kończąca i zarazem potwierdzająca modlitwę lub hymn, także w tekstach biblijnych. Słowo ?amen? jest także używane jako zwrot w rodzaju ?niech tak będzie?.
Amen w Starym Testamencie
Przeważnie słowo amen występuje w Starym Testamencie w kontekście sakralno-kultowym, oznacza odpowiedź na słowo Boże, Boże obietnice, groźby itp. (Pwt 27, 15-26; Jr 11,5). Czasem też jest odpowiedzią jednostki lub wspólnoty na doksologię (1 Krn 16,36; Ne 8,6). W obu przypadkach oznacza żywe potwierdzenie.
W Księdze Powtórzonego Prawa (Pwt 27, 16-26) znajdujemy wiele oświadczeń Lewitów, na które ludzie odpowiadają amen. 1 Księga Kronik (16, 36) wskazuje na to, że w czasach Króla Dawida, ludzie odpowiadali amen, gdy słyszeli błogosławieństwo: Niech będzie błogosławiony Jahwe, Bóg Izraela teraz i na wieki.
Amen w Nowym Testamencie
W Nowym Testamencie jest użyte, jako imię Jezusa:
"Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego" (Ap 3, 14).
W przeciwieństwie do tekstów Starego Testamentu, słowo amen w Nowym Testamencie pojawia się na początku wypowiedzi. Takiego schematu nie ma w tekstach rabinicznych[1].
wszystkie cytaty o słowach za wiki