Cześć!
Podejmuję niełatwy temat miłości do samego siebie. W tych wymagających czasach jest to niezwykle trudne i prawie niewykonalne. Terminy w pracy gonią? Pracodawca chce, żebyś rzeczy robił(a) dobrze? I jeszcze dzieci na głowie? Albo schorowana babcia? W międzyczasie sterta spraw? Jest to bardzo trudne kochać siebie ot tak. Akceptować siebie takiego, jakim się jest, grzesznego.
Oczywiście, widziałem posty kilkoro mądrych ludzi, że mamy akceptować siebie słabego, a jednocześnie wytykać błędy. No właśnie: w jaki sposób mam sobie wytykać błędy (które widzę), żebym udowodnił, że kocham siebie?
Dużo mówi się o nagradzaniu się za pracę nad sobą, nad swoimi słabościami. A co w takim razie, gdy popełniam błędy? Rozumiem, że mam karać siebie?...

Witajcie,
zajrzałem do głębi swojego życia i mam w sobie od lat taki lęk, trochę spowodowany urazem z wczesnego dzieciństwa. Ten uraz pojawił się nagle, gdy przy wyjeździe z podwórka moich obojga rodziców na motorze usłyszałem jakby zmieniony ich głos, trochę przytłumiony kaskiem. Od tamtej pory ciężko znosiłem oglądanie osób z zakrytą twarzą, czy to przez kask, czy jakąś maskę. To odczucie zamieniło się w pożądliwość i gdy dorastałem (zresztą do tej pory tak mam), bardzo lubiłem oglądanie zdjęć młodych kobiet z zakrytymi twarzami i traktowałem to niemalże jak pornografię 😳 a jednocześnie, gdy przyszła ostatnia pandemia i musiałem wykitować z uczelni do domu rodzinnego, znów zacząłem się bać widywania ludzi w maseczkach. Tak, nie bałem się...

Witajcie,
mam taki dylemat, bo nie wiem co myśleć:
Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.
A z drugiej strony, dobrze jest dbać o zdrowie. I w ogóle o siebie.
Co robić? Dbać o siebie i starać się czynić dobrze względem innych, czy to wystarczy do zbawienia?
Co to znaczy stracić swoje życie z powodu Chrystusa ?

Dziękuję za odpowiedzi 😊

Postanowiłem założyć temat bo sprawa ciekawa bardzo jak dla mnie.
Nie jest to temat który ma atakować, czepiać się kogoś albo robić komuś na złość.
Tutaj chce rozważyć fenomen tego że ludzie pracy którzy na co dzień muszą wykonywać obowiązki służbowe mają czas na Internet. Jak to możliwe że typowy pan Kowalski i pani mają czas na fora dyskusyjne na czatowanie jeśli są osobami pracującymi? Może umieją tak podzielić obowiązki żeby robić jedno i drugie? Czy szef zwykły kierownik firmy może na to pozwolić bo tak nie chce się mnie wierzyć żeby non stop na to oko przymykał?
Jaki jest sposób na to by szef nie doczepił się że nic się nie robi a siedzi się na forum non stop? No bo tutaj spotykam się z tym że forumowicze mogą nawet od rana...

Rozmawiałem dzisiaj ze znajomym (psychiatrą tak na marginesie).
Akurat znajomi byli na takiej wycieczce roweroeejbszladami będzińskich Żydów. Mówiliśmy o losach tych Żydów i negatywnej reakcji polskiego społeczeństwa na mniejszości w ogóle.
I padło z ust znajomego takie zdanie, które dało mi do myślenia i pozwoliło trochę życzliwie spojrzeć na wszelkie nieufności, również religijne.

Chodzi o to, że ta nieufność czy nawet lęk przed obcymi ma na bardzo pierwotnym poziomie słuszną podstawę. Chodzi o bezpieczeństwo grupy. Obcy był kiedyś potencjalnym zagrożeniem. Mógł sprowadzić wrogów. Mogło to wszystko zakończyć się najazdem i obrabowaniem a nawet śmiercią.

I gdzieś w każdym z nas ta wstępna nieufność jest. Pokonujemy ja dopiero gdy lepiej...

Witam, mam pewne pytanie i prośbę o pomoc. Proszę moderację o zapoznanie się z treścią zanim temat zostanie przez nich usunięty w związku z ciszą wyborczą. Osobiście uważam, że dyskusja na temat mojego problemu jej nie łamie (nikogo nie faworyzuję, nie prowadzę agitacji, nawet nie podaję nazw opcji politycznych), ale jeśli władze forum uważają inaczej proszę o modyfikację lub jeśli to konieczne - usunięcie.

Problem polega na tym, że pojutrze mam zamiar wybrać się na moje pierwsze wybory w życiu. Jestem młodym, nie do końca dojrzałym mężczyzną i duże znaczenie ma dla mnie zdanie moich rodziców w różnych, mniej lub bardziej ważnych sprawach. Mają oni zamiar głosować na partię A (kandydatów tej partii). Ja jednak bardziej sympatyzuję z...

To jest kij

Z czego w sobie jesteś dumny/dumna

W jaki sposób koncepcja czasu jako pewnej funkcji naszego umysłu wpływa na chrześcijańską wizję świata?

Peterson opowiada o Królu Lwie, wspominając o Jungu:
a tutaj praca doktorska:

w której dość niedobre rzeczy pisze o Jungu:
Jung niezbyt dobrze zrozumiał księgę Hioba, tak na poziomie jak ja pierwszy raz ją czytałem ;-) czyli że Bóg jest zły .
Poza tym mamy pewien niepokojący rys: mówi o Bogu Czwórcy, gdzie czwartym jest ..szatan

Wszystkich serdecznie witam,
Piszę bo chciala bym dostać od was pewnego rodzaju porady jak mam zachować się w danej sytuacji bo zaczyna mi się rozpadać rodzina. Wiem, że są tu ludzie głęboko uduchowieni a ja nie chce popełnić błędu który może obrazić Pana Boga..

Mieszkam/ mieszkalam 10 lat zagranicą. Założyłam tam rodzinę mam męża i dwie malutkie córki starszą 3 lata a młodsza 8 miesięcy. W raz z mężem zawsze chcieliśmy ustabilizować się w Polsce i miało to nastąpić w listopadzie/grudniu tego roku. W Polsce mieszka moj brat ze swoimi dziecmi i zoną. Rodzice moi rozwiedli sie 4 lata po slubie. Z Ojcem nie mam kontaktu bo tego nie chcial a mama cale zycie nas wychowywala i mieszka osobno w domu oddalonym 40 km od brata mego. Styacja...

Co myślę o tej dziedzinie wiedzy? Ta dziedzina wiedzy ma za na celu wyjaśnić pochodzenie religii bez odwoływania się do czynnia nadprzyrodzonego

Tutaj gość pisze o tym trochę. Co o tym sądzić?

Nietzsche wymyślił teorię resentymentu, nie dostrzegając że że resentyment i „kwaśne winogrona” ma sam deprecjonując chrześcijańskie wartości na czele z pokorą, które są dla niego niedostępne.
Zamiast tego pisze o „wartościach” tego świata jako prawdziwych. Jeśli chodzi o wartości tego świata jak pieniądze, seks i uwielbienie tłumów to typowo mają je raperzy, czyli posiadanie ich jest niezbyt ambitne. (Skubikowski śpiewał „niebo to miejsce da naiwnych”, można by mu odpowiedzieć – piekło to miejsce dla mało ambitnych)
Choć nietzcheański nadczłowiek nie pożąda każdej wartości tego świata, ale szczególne poczucia mocy i samouwielbienia.
Czytałem kiedyś książkę Tischnera o Robespierze, Nietzchem i Faustynie. O ile bardzo dowalił...

Godny polecenia komentarz, który był pod filmem:
ja myślałem że mam przyjaciół jak byłem młody ,a tak na prawdę to chcieli, abym ich woził i im stawiał . Inni zaś tu mnie głaskali mówili jak im przykro ,a za plecami się śmiali ze mnie, udawali przyjaciół . Większość ludzi teraz nie ma przyjaciół i ja też nauczyłem się ze oni tylko udają ,a chcą od ciebie tylko informacji lub korzyści . OD wielu lat nie mam przyjaciół ale mam 1 i jestem szczęśliwy , ograniczyłem też kontakty z ludźmi co tylko w dół mnie ciągli oni nadal tkwią w tym syfie i będą tkwić i tylko pociągną was za sobą .

Jak odróżnić fałszywego od prawdziwego przyjaciela?
Prawdziwy: potrafi się odwdzięczyć, fałszywy często najpierw daje coś w wymianie usług, by domagać się...