Dlaczego wąż kusił Ewę? Odpowiedź jest w Biblii.
Jestem na 99,99%, że nikt nie odpowie w przeciągu miesiąca,
choć ma napisane tak wyraźnie, że bardziej nie można.

Zainspirował mnie wątek niejakiego vardenskiego - błądzącego katolika, spraw Panie by wrócił do ortodoksji.
Pomyślałem, że jest to bardzo ważna sprawa:
Kościół daje nam Słowo na każdy dzień, wiec wypadało by się pochylić nad nim, prosząc najpierw Ducha Św o natchnienie, by zgodnie z obietnicą, nas o wszystkim pouczał i prowadził.
Przede wszystkim namawiam do czytania , regularnego codziennego

Jeśli jakieś czytanie sprawi, że zrozumiemy jakieś przesłanie głębiej, inaczej niż tradycyjnie rozumienie, bądź jakieś Słowo jakoś nas szczególnie poruszy i będziemy chcieli się tym podzielić z innymi - to ten wątek jest specjalnie do tego celu stworzony, czyli do dzielenia wymiany rozumienia a nie do dyskutowania dłuższego .

Z góry przepraszam moderację jeśli istnieje podobny temat (czego na szybkości nie zauważyłam).

Wielki Post tuż tuż. Zastanawiam się jak forumowicze, moi bracia i siostry traktują ten temat w życiu. Szykujecie sobie wcześniej plan na Wielki Post?
I czy my, katolicy, rzeczywiście staramy się coś w sobie zmienić na lepsze, coś z siebie dać innym ludziom, potrzebującym, Bogu... Czy poważnie traktujemy modlitwę, post, jałmużnę? A może tylko udajemy...

Jestem skrupulantem od dziecka. Mam stwierdzoną nerwicę natręctw przez lekarza i przez psychoterapeutę. Przez spowiednika zostało to nazwane skrupulanctwem. To już dziesiątki lat. Cierpienie jest naprawdę wielkie, czasami modlę się o śmierć. Moje lęki mocno wiążą się z poczuciem winy. Ogromna ich ilość jest związana z przesadną odpowiedzialnością, z lękiem, żeby moim bliźnim nic się nie stało, jeśli ja czegoś nie dopilnuję (i oczywiście wiąże mi się to z poczuciem winy, z grzechem). Mam duże problemy ze spowiedzią, bo moje lęki są łudząco podobne do wyrzutów sumienia, czasami wręcz są nie do odróżnienia. Nie mam natomiast lęków o siebie.
Na różne sposoby staram się robić coś dobrego. Przez 10 lat byłam wolontariuszem, pomagałam...

Że będzie Zbawienie,kiedy przybędzie Jezus,czy bał się tego dnia,jak zareagował na moment Zbawienia?

Coś wiemy?

Czy według Was postawa wiernych Kościołowi pójdzie dalej w stronę rozwodnionej ugodowości i postępującej laicyzacji? Czy może odwrotnie - będzie ulegała postępującej radykalizacji w obraniu kierunku powracającego do własnej tożsamości?

Pytanie ktoś może odczytać jako retoryczne, bo wydaje się, że dotąd obserwowaliśmy niemal wyłącznie zjawisko pierwsze. Jednak nie jest to takie oczywiste w najbliższej przyszłości. Gdy z Kościoła już odpłyną wszystkie osoby letnie, które tylko formalnie deklarowały przynależność chrześcijańską, może dojść do konsolidacji tych, którzy będą gromadzić się wokół ścisłej doktryny wiary.

Przed chwilą przeczytałem o nieprzejednanym stanowisku papieża Franciszka podczas wizyty w Belgii. Jak dotąd nigdy nie używał...

Nie będę się rozwlekać, bo się rozwlecze ktoś inny, na bardzo ciekawy temat.
Nic dodać nic ująć.
Jak znacie jeszcze jakieś błędy to zapraszam. To temat już dla wytrwałych.

Największe… „pomyłki” w przekładach Biblii
Jak wiadomo Biblia to zbiór natchnionych ksiąg, które zostały spisane w starożytnych językach; hebrajskim, aramejskim i greckim. Jeśli zaś mówimy o Biblii jako dziele natchnionym przez Boga, musimy pamiętać, że dotyczy ono całego procesu jej powstawania. Charyzmat natchnienia nie obejmuje natomiast przekładów Pisma Świętego.

(...)

W historii przekładów Biblii było bardzo wiele pomyłek. Ja jednak przytoczę tylko te, które w znaczący sposób wpłynęły na naszą wyobraźnię (między innymi za pośrednictwem dzieł sztuki)....

Polecam bardzo artykuł z Klubu Jagiellońskiego Koniec Kościoła, w którym biskupi rozkazują, a reszta słucha. Czas na podmiotowość świeckich .

Na zachętę fragment:
Dzisiaj już wiemy (choć nie do wszystkich biskupów to jeszcze dotarło), że wyczerpał się pewien historyczny model funkcjonowania Kościoła w świecie wraz z jego wpływami i władzą. Kończy się katolickie imaginarium. Ten model bynajmniej nie jest odwieczny, docelowy ani jedyny właściwy.
Koniec pewnej tylko formy chrześcijaństwa wcale nie oznacza końca Kościoła i jego misji, chyba że zdecydujemy się (my – chrześcijanie) kurczowo trzymać samej tylko formy, porzucimy treść i zamkniemy na świeży powiew Ducha, który wieje tam, gdzie chce. Obyśmy nie byli tak zamknięci, ograniczeni,...

Tak sobie czytam różne rzeczy i naszło mnie kilka pytań:Jezus przyszedł i zaczął zmieniać zasady religii żydowskiej, przykładowo z wypowiedziami o szabacie,odpuszczał grzechy itd.
Przecież dla tamtejszych Żydów brzmiało to bluźnierczo. Czy niesłusznie mieli,pisząc lekko,pretensje?
To jakby ktoś teraz przyszedł, i wywracał wszystko w co wierzymy do góry nogami.
Jest dla mnie zrozumiałe,że nie każdy chciałby dać wiarę rewelacjom kogoś takiego.
Dlaczego więc Jezus mówi:,,Wybacz im,bo nie wiedzą co czynią,,.
Czyli Bóg chciałby oskarżyć ludzi,że nie uwierzyli komuś,kto znosił żydowskie Prawo?Wśród ludzi nastepowal rozłam i bunt,więc raczej zrozumiałe że chcieli się Go pozbyć.
A z jakiej racji mieli Jezusowi uwierzyć?

Jak wyżej. Jak radzicie sobie, gdy nie staracie się o dziecko, przychodzi płodny czas (kobiety rozumiecie, mężczyźni zawsze takowy mają:)), a niepłodny hen hen daleko, albo co gorsza ciężko go wyznaczyć.
Jak sobie radzicie aby nie grzeszyć nieczystością w małżeństwie? Pewnie najlepiej byłoby współżyć z myślą że 'Bog wie że teraz nie możemy/nie chcemy mieć dziecka, więc nam go nie da'.
Jak nie przekraczać granic czystości w czasie płodnym, jeśli jednak wolimy się powstrzymać od współżycia? Szczerze mówiąc, nie myślałam że walka z tym będzie trudniejsza niż przed ślubem i jestem trochę zawiedziona:/
Przy cyklach bywa i tak, że zostaje kilka dni bezpiecznych a wtedy już nie ma chęci:( szkoda że się o tym nie mówi..

Nie widzę tego w przestrzeni katolickiej.Czy nie jest tak,że mamy być jeszcze bardziej dobrzy,ponad normę, że względu na to że wierzymy?
Czy katolicy powinni mówić:nie wiem czy pokocham?
Bo to moim zdaniem przeczy katolickości.

Mała kontrowersja:
Przyszłość. Papież zachęca, aby adaptować życie, co homilię.Jak odpowiadacie na taki apel?
Bo widzę skorzy jesteśmy do adopcji lub życia nienarodzonego. Ale narodzonego już mniej.

Temat przeznaczam na wspólną, wzajemną modlitwę za siebie, za swoich bliskich i innych, którzy potrzebują modlitwy. Nikt w świecie realnym nie jest taki otwarty jak w internecie, więc stąd również ta prośba, by przez tą otwartość inni mogli wzrastać w wierzę do Jezusa Chrystusa. Śmiało pisać intencje modlitewne.

Więc pomódlmy się za nasze nowe forum, by atmosfera przeniosła się ze starego forum, należy też pomodlić się za Dominika, bez którego ta strona by nie mogła istnieć.