Witam.
W czasach szkolnych byłem wyśmiewany i poniżany, co w dużej mierze jest przyczyną mojej obecnej sytuacji. Jak mam wybaczyć tym osobom, zwłaszcza że nikt mnie nie przeprosił?
Może się zdarzyć, że je spotkam na ulicy i przywitają się ze mną słownie. Nie chcę się im odpowiadać, czy mówić pierwszy np. do nauczycieli, którzy nie byli w porządku. To siedzi we mnie jak zadra. Chciałbym też w jakiś sposób zademonstrować, że pamiętam ich zachowanie i żeby nie myśleli, że wszystko dobrze wobec mnie robili.
Jak mam to pogodzić z życiem w wierze? Mam tak po prostu udawać, że nic się nie stało, chociaż się stało i do końca dni będę odczuwał tego skutki?

Zainspirował mnie wątek niejakiego vardenskiego - błądzącego katolika, spraw Panie by wrócił do ortodoksji.
Pomyślałem, że jest to bardzo ważna sprawa:
Kościół daje nam Słowo na każdy dzień, wiec wypadało by się pochylić nad nim, prosząc najpierw Ducha Św o natchnienie, by zgodnie z obietnicą, nas o wszystkim pouczał i prowadził.
Przede wszystkim namawiam do czytania , regularnego codziennego

Jeśli jakieś czytanie sprawi, że zrozumiemy jakieś przesłanie głębiej, inaczej niż tradycyjnie rozumienie, bądź jakieś Słowo jakoś nas szczególnie poruszy i będziemy chcieli się tym podzielić z innymi - to ten wątek jest specjalnie do tego celu stworzony.

Temat przeznaczam na wspólną, wzajemną modlitwę za siebie, za swoich bliskich i innych, którzy potrzebują modlitwy. Nikt w świecie realnym nie jest taki otwarty jak w internecie, więc stąd również ta prośba, by przez tą otwartość inni mogli wzrastać w wierzę do Jezusa Chrystusa. Śmiało pisać intencje modlitewne.

Więc pomódlmy się za nasze nowe forum, by atmosfera przeniosła się ze starego forum, należy też pomodlić się za Dominika, bez którego ta strona by nie mogła istnieć.

Oglądałem sobie wczoraj wiadomości, no i była szybka wzmianka oczywiście o braku zainteresowania marszem Tuska ubogacona kilkoma wymianami zdań z co bardziej agresywnymi uczestnikami żeby oczywiście przekaz był jednoznaczny.
No i pojawia się taka scenka :

Przepytywany to jakiś nasiąknięty wściekłością metalowiec, który diabelskim głosem zaczyna się odgrażać... ale ja nie o tym.

Reporter mówi do do człowieka Pomodlę się za pana . Przy tym deko się uśmiechając.

Powiem wam tak, nie odebrałem tego pomodlę się jako wyrazu troski. To Pomodlę się był przejawem poczucia wyższości i wyśmianiem tego człowieka.

To było takie, że od razu skojarzyło mi się z : A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego

Czy ktoś odczuwa...

Zaczałem się zastanawiać nad rolą czyśćca i nad tym kto i w jakim celu tam trafia. Do tej pory najbardziej logiczny wydawał mi się następujący scenariusz: celem człowieka jest upodobnić się jak najbardziej do Chrystusa jak to mozliwe. Zrobic to moze poprzez wyrabianie w sobie cnót. Ale tak juz jestesmy skonstruowani ze cnoty mozemy wyrabiac poprzez cierpienie, swoje lub innych. Nie nauczymy sie odwagi, jesli nie doznamy strachu, nie nauczymy sie wspolczucia, jesli nie zauwazymy czyjegos cierpienia, nie nauczymy sie pokory jesli nie doznamy upokorzenia, przykrosci itd. Niektorzy ludzie doznają tak duzo cierpienia na ziemi i wyrabiają w sobie wystarczająco duzo cnót ze są gotowi stanąc przed obliczem Boga (zakladajac ze nie maja na sumieniu...

Zbawienie - jeden z terminów religijnego języka nie za bardzo rozumiany we współczesnym świecie.

Czy to nagroda za dobre życie?

Oczywistym jest, że katoliczka nie może się ubrać we wszystko, musi dbać o przyzwoitość ubrania. Są takie rzeczy, o których wiadomo, że ich ubranie będzie niewłaściwe, ale bywają i takie, które mogą budzić wątpliwości. Jakie tak właściwie reguły rządzą ubiorem katoliczki? Czy są takie elementy, które nie zawsze są takie oczywiste?

Szokujące dość często w ostatnim czasie są doniesienia postaw wśród duchowieństwa. Nic dziwnego, że mamy taki stan rzeczy wśród wiernych czyli kierunek odchodzenia od Kościoła, gdy się słyszy o tak okropnych czynach. Brak decyzji i woli zaprzestania karygodnych praktyk wśród hierarchów kościelnych nie napawa optymizmem. Gdzie szukać pomocy i wsparcia, gdy część ludzi nie wie jak ma się zachować. Oczywiście nie wszyscy duchowni są zgorszeniem są i tacy, którzy właściwie służą Kościołowi. Jak zwykły katolik ma odpowiadać na zarzuty stawiane przez ludzi spoza Jego kręgu pokazując palcem na zło w Kościele?
Osobiście uważam, że ci ludzie nie mają mandatu Chrystusa, by pełnić nadal swoje funkcje. Czy raczej wierni nie powinni wkroczyć do akcji,...

Przed chwilą przeczytałem najnowsze dane przygotowane przez Katolicką Agencję Informacyjną o stanie naszego Kościoła. Sekularyzacja najszybciej dokonuje się wśród najmłodszych pokoleń - wynika z raportu Kościół w Polsce 2023 . - W 2015 r. regularnie praktykowało 55%., dziś jedynie 23%. Niepraktykujących było wówczas 18%, obecnie wskaźnik ten wzrósł do 38%.

Źródło:

Jeśli to prawda, stajemy się mniejszością wyznaniową. Czasem zastanawiam się, czy nie są tu potrzebne rozwiązania radykalne, na miarę czasów. Z pewnością brakuje charyzmatycznych autorytetów, takich jak ks. Blachnicki. Ale nie mam zamiaru narzekać. Raczej chciałbym Was o coś zapytać. Jaki kierunek należałoby według Was obrać, aby przyciągnąć młodzież?

U nas organizuje się...

Silnie wierzę w Boga. Kiedyś modliłem się o czas wolny i odejście z pracy. Wówczas zdarzył się istny cud i udało mi się zabezpieczyć finansowo na pewien okres czasu, przez co właśnie mogłem zrezygnować z pracy. Takich pomniejszych cudów było w moim życiu pełno, nie zmienia do jednak faktu, że czuję się, jakbym był przeznaczony do pustki.

Przez całe życie nie znalazłem drugiej połówki (nie grzeszę wyglądem), stąd perspektyw na najbliższe lata nie mam żadnych. Nawet jakbym na kogoś takiego natrafił, to zawsze mam wielką pustkę w głowie i, i tak nie wiem o czym rozmawiać. Na filozofowanie o muzyce niestety nikogo nie zachwycę. Opowieści ze swojego życia nie mam zbyt wiele, podobnie jak wspomnień, ponieważ z reguły prowadzę nudne i monotonne...

Ten wątek jest dla wszystkich, którzy chcą się podzielić dobrą myślą z innymi.

Może to być osobista refleksja, coś ważnego dla Ciebie, coś co Cię olśniło i czym chcesz się podzielić z innymi.
Może to być sentencja innego autora (proszę wymieniać autorów), motto lub cytat z książki/filmu.
Możesz wyjaśnić jak to rozumiesz i w czym Ci to pomogło, albo zostawić tylko motto.

Jedna prośba, aby to była pozytywna myśl, by niosła dobro w przesłaniu. :-bd

Jak to jest ze uszkadzając mozg można zmienić zachowanie człowieka? Czy zatem cała osobowość ludzka jest zależna od pracy neuronów? Czy człowiek jest czymś więcej?

To ważne pytanie. Choćby w kontekście tego, czy czlowiek z uszkodzonym mózgiem (obumarłym) jest jeszcze człowiekiem i żyje, czy nie? Chodzi mi i sytuację w której organy oprócz mózgu jeszcze funkcjonują i pacjnet jest w śpiączce klinicznej

, albo nie zostało potępione, co głoszą Doktor Jan Talar i Ojciec Jacek Maria Norkowski?
Bo przecież albo prawie wszyscy są w błędzie, albo Te osoby, które wymieniłem.
Podobno aby pobrać np. serce, tak naprawdę dawca musi żyć. Szczegółowiej wyjaśniają, przynajmniej, Doktor Jan Talar i Ojciec Jacek Maria Norkowski. Chodzi o to, że obecnie, ustalona jest sztuczna granica śmierci( śmierć mózgu ma decydować o śmierci człowieka (ciekawe czy kiedyś zostanie przesunięta ta granica, jeżeli okaże się, że mózg będzie można sprawnie przeszczepić?). Na zdrowy rozum, po zapoznaniu się z argumentami, rację mają Ojciec Jacek Maria Norkowski i Doktor Jan Talar, tylko jak to możliwe, że do tej pory cały proceder trwa, jak gdyby nigdy nic?

Wątek zakładam z dwóch powodów. Wprawdzie już od jakiegoś czasu o tym myslałem, ale lenistwo ...
Impuls pochodzi od Deza. Zawstydził mnie postem:

nie jest tematem z założenia do dyskusji, tylko do dzielenia się tym co Słowa w nas porusza, ma być dzieleniem się naszą odpowiedzią na Słowo, które Kościół w tym dniu do nas kieruje

Jestem przeciwny bezsensownemu tworzeniu nowych wątków. Zwłaszcza takich, które umierają śmiercią naturalna po kilku postach. Dlatego tworzę ten, w którym zmieszczę się wszystkie dyskusje inicjowane czyimś rozumieniem czytań. Wzgl. czyimiś refleksjami polemizującymi.
W wątku z czytaniem wstawiajmy ino własne refleksje. Tak jak Dez napisał. A wszelką dalszą polemikę przenośmy tutaj.

W tej sytuacji skasowałem...

Znowu ktoś mnie zapytał czy znam Biblię. Kiedy odpowiedziałem twierdząco odpisał: no chyba słabo ci idzie skoro wierzysz w czyściec. Gdzie to niby w Biblii jest?
Przynagliło mnie to do przygotowania artykułu na temat Czyśćca w Biblii.
Odpisałem konkretnie: bardzo proszę. Proszę o teologiczne wyjaśnienie konkretnych argumentów i przesłanek istnienia czyśćca w Biblii. Jeśli tego nie zrobisz oznacza, że zmieniłeś nauczanie biblijne i grzeszysz przeciwko Duchowi Św. Konsekwencje znasz.