Czy podniecenie seksualne pojawiające się w ramach robienia czegoś normalnego jest grzechem ciężkim? Zakładam, że tego podniecenia się nie chce, dąży się do pozbycia się jego (co przynosi duże efekty - mocne zmniejszenie podniecenia, chwilami do zera). Sytuacja dotyczy czegoś w rodzaju fetyszu, ale do rzeczy zupełnie normalnych (takich, które powszechnie i obiektywnie uważane są za normalne). Zauważyłem, że w moim przypadku po dłuższym czasie (na przestrzeni dni/tygodni) robienia podobnych czynności podniecenie spada całkowicie - po prostu organizm przyzwyczaja się do tego, zauważa że ta normalna rzecz rzeczywiście jest normalna i tak zaczyna ją traktować.

Czy wrzucanie na media społecznościowe treści, którymi pokazujemy swoje hobby w których jesteśmy dobrzy jest grzechem? Jeśli ktoś bardzo ładnie rysuje albo jest dobrym sportowcem to dzieląc się swoją pasją i pokazaniem jej wyników grzeszy? A w zwykłej rozmowie między znajomymi: czy można pokazać swój bardzo ładny rysunek, czy ponadprzeciętny rekord sportowy? Zakładamy, że człowiek taki nie ma wygórowanego ego, stara się być skromy w swoich wypowiedziach, ale chcę pokazać co dobrze mu wychodzi i po ludzku po prostu się tym pochwalić. Przeczytałem, że samochwalstwo i próżność to grzechy (choć raczej lekkie poza sytuacjami skrajnymi). Czy w związku z tym powinniśmy w ogóle nie rozmawiać o swoich osiągnięciach? Albo rozmawiać tylko o tym co...

Jak w tytule. Boje się że zawsze już będę powtarzać (dokładnie co około miesiąc) dany grzech ciężki.
To walka z popędem seksualnym (nie nie chodzi o masturbację), co jest tak ciężkie dla mnie, a dodatkowo po grzechu przychodzi jakby fizyczny spokój, zdjęcie tego napięcia więc jest to też pod tym kątem atrakcyjne.

Nie chcę tego grzechu w moim życiu, ale co się będę oszukiwać że go więcej nie popełnię. Jest ciężko. Przed spowiedzią myślę że będę robić wszystko żeby tego nie zrobić ale jak już przychodzi pokusa to jakby wiem że jestem na przegranej pozycji, że nawet jak walcze to i tak przegram.

Jest jakaś rada? Ktoś wyszedł z takiego ciężkiego grzechu? Jak podchodzić do spowiedzi aby postanowienie poprawy się 'liczylo'?

Zawsze jak chodziłem do spowiedzi, to jak mówiłem grzechy ciężkie to mówiłem, że pare razy lub np 2 razy popełniłem. Księża mówią, że przy grzechach ciężkich trzeba podać liczbę, że jak się liczby nie poda a zna się liczbe to że spowiedź nie ważna jest. Moje pytanie brzmi, muszę robić spowiedź z całego życia?

Często biorę LSD albo grzybki halucynogenne, ponieważ daje mi to odczucie większej bliskości z Bogiem, i się zastanawiam czy branie narkotyków w taki sposób to nadal grzech
(...)

Czy myśli, czynności wynikające z nerwicy są grzechem?

Mam natłok myśli w stylu: że jeżeli coś zrobię, pomyślę lub wręcz przeciwnie, niczego nie zrobię, to coś się stanie, odrzucę Boga.
Czy to jest grzechem, gdy najdzie mnie myśl, że wykonując jakąś czynność odrzucę Boga (nawet błahą jak np. pójście do sklepu przed wymyśloną przeze mnie godzinę). Nie chcę tak myśleć, ale ciągle mnie takie natręctwa męczą.

Rozumiem to, że taka czynność sama w sobie nie jest grzechem, ale chodzi mi o sytuację, w której tak pomyślę, że czegoś nie mogę zrobić np. do jakiejś daty, bo wtedy odrzucę Boga i wybiorę zło. Ulegnę tym myślom ze strachu i będę czekał do tego dnia, ale wcześniej zignoruję te myśli i to zrobię? Oczywiście w żadnym wypadku nie chcę...

Witajcie, czy katolik może stosować technikę uwalniania emocji, czy jest to grzechem? Chodzi mi o taką technikę medytacyjną uwalniania emocji jak na yt.

Ostatnio widziałem jak znajomy oglądał japońską kreskówkę, w której były kobiety kąpiące się w rzece bez zakrytych piersi, widziałem jednak kard gdy stały one tyłem. Odwróciłem wzrok, ale po kilku sekundach zżerała mnie ciekawość co tam naprawdę w tym filmie się dzieje. Mimo, że wiedziałem że nie powinienem tam patrzeć to jednak spojrzałem i od razu odwróciłem wzrok. Nawet już nie pamiętam co zobaczyłem za drugim spojrzeniem, bo trwało ono może sekundę. Wydaje mi się że było to chyba to samo co wcześniej, ale nie jestem pewien. Od razu się zreflektowałem i przestałem patrzeć. Nie widziałem tam jednak raczej rozebranej kobiety. Później już centralnie na to nie patrzyłem, widziałem to tylko kątem oka, bo rozmawiałem z człowiekiem, który tak...

Witam serdecznie:).Chciałbym podzielić się z wami moimi przemyśleniami na temat: czym jest grzech? Uważam że jest jeden grzech a jest nim NIEWIARA.

Palenie papierosów nie jest grzechem. Popełnianie cudzołóstwa nie jest grzechem. Kradzenie i kłamanie nie jest grzechem.”
To są atrybuty grzechu. Istnieje tylko jedna definicja grzechu. Jest to niewiara.

Witam jest dzisiaj niedziela wstałem o 11:30 około z myślą że pójdę do kościoła na 17 natomiast jak się teraz dowiedziałem o 15 ma przyjechać dziadek na urodziny i no nie mam jak się w tym kościele pojawić bo nawet nie ma mnie kto zawieźć a kościół jest daleko. Myślę że to nie grzech ciężki ale wolę się upewnić co wy myślicie?

Jutro mam pogrzeb i po pogrzebie jest przewidziana stypa. Jeżeli jutro (w piątek) na stypie będzie obiad dwudaniowy i serwowane będzie danie mięsne czy powinienem zjeść mimo piątku danie mięsne? Czy jest dyspensa w sytuacji losowego zdarzenia jakim jest stypa?

Witam Wszystkich. Jestem szczęśliwą katoliczką i żona. Mam wspaniałego męża, oboje jesteśmy wierzący chodzimy do kościoła. Wcześniej, na studiach miałam chłopaka, który źle na mnie wpływał. Zaczęłam współżyć (wyspowiadałam się z tego i jeszcze raz podczas spowiedzi przedślubnej). Jednak dopiero teraz, po 10 latach przyszła mi do głowy pewna myśl. Miałam sytuację, gdy spóźniał mi się okres. Ja, będąc sama z problemem bo chłopak miał to gdzieś. Zaczęłam panikować i szukać objawów w Internecie czy to przypadkiem nie ciąża. Im dalej zagłębiałam się w temat tym bardziej płakałam. Z nikim wtedy nie rozmawiałam (może błąd bo by mi ktoś wszystko na chłodno wyjaśnił…). Pojawił się temat tabletek poronnych, czytałam o nich coraz bardziej przerażona....

Po mojej ostatniej rozmowie z księdzem doszedłem do wniosku, że nie będę się już pytał o grzechy na forach. Wytrzymałem kilka dni. No cóż, wątpliwości mnie męczą i postanowiłem zapytać czy uważacie mój osąd za prawidłowy.
Skłamałem wczoraj wypełniając ankietę do instytucji publicznej. Miałem obowiązek ją wypełnić i na końcu podpisałem, że oświadczam, że nic ważnego nie zataiłem. Nie dotyczy mnie żadna sprawa karna, ani nic takiego. Po prostu komisja wojskowa robiła coś w rodzaju ankiety. Podkreśliłem, że nie doświadczyłem nigdy myśli samobójczych. W rzeczywistości rozmyślałem w trudnych momentach mojego życia o samobójstwie. Wyobrażałem sobie np. jak znajdują mnie bliscy. Nigdy albo przynajmniej od dawna nie miałem realnej chęci...

Jest takie jedno coś co bardzo chciałbym spróbować ale jest to grzech ciężki i to może być tak że to popełnie i po prostu się wyspowiadam? Jeśli tylko spróbuję to już nigdy więcej tego nie zrobię.
Czy w tedy jak to zrobię to Bóg już nie będzie wysłuchiwał moich próśb w modlitwie (takie normalne prośby na przykład o zdrowie)