Witam, jestem nastolatką i mam problem-masturbacja. To znaczy, dla mnie nie jest to problem, nie uważam że to jest grzech, nic z tych rzeczy, ale niestety Kościół tak uważa czyli teoretycznie powinnam się z tego wyspowiadać. Tyle że nie chcę! Po prostu wiem że i tak będę to robić i wcale nie mam ochoty przestać bo uważam że to jest w pełni normalne że mam potrzeby seksualne i mam prawo je rozładowywać. Jednocześnie chcę móc przyjmować ciało Chrystusa - nie robię tego już od roku - i być w dobrej relacji z Bogiem. Proszę o radę!

Ostatnio mi się przypomniało jak kiedyś w dzieciństwie(po Pierwszej Komunii) popełniłem jakiś grzech za który od razu żałowałem. Pamiętam również jak zaraz potem robiłem sobie taką probną spowiedź. I wiecie co? Boje się że tamtą próbną spowiedź potraktowałem jako prawdziwą, że Bóg mi wybaczył i w ogóle. Szczerze to teraz myśle, czy na serio byłem taki głupi czy mi sie zdaje. Po prostu tak mi się kiedyś przypomniało no ale czy tamten czyn był świadomy o ile do tego czynu doszło.

Byłem dzisiaj w spowiedzi , miałem grzechy na ręce zapisane bo było ich dużo i na pewno bym nie zapamiętał, jednak było ciemno i gdy powiedziałem wszystkie grzechy , spojrzałem na rękę i stwierdziłem ze chyba wszystko powiedziałem i mogę kończyć, po spowiedzi jeszcze raz przyjrzałem się i okazało się ze zapomniałem powiedzieć jednego grzechu, mimo to poszedłem do spowiedzi w myślach przepraszajac Boga za grzechy , i tu pytanie - czy ta spowiedź i komunia były ważne?

Nie wiem jak to się stało ale od dłuższego czasu mam wielkie skrupuły , co doprowadza mnie do doszukiwania się grzechów z przeszłosci do następnej spowiedzi. I w ten sposób czeka na mnie bardzo porządna spowiedź , i przypomniał mi się grzech sprzed długiego czasu , gdy byłem młodszy - związany z okresem dojrzewania jak to nazywają czy innymi pierdołami. Ale do rzeczy - nie jestem pewien czy to grzech czy nie , a jeżeli nie to co jeżeli wyznam go w spowiedzi a on zostanie uznany przez spowiednika za grzech ? Bo sytuacja wyglądała tak - jako młody chłopak, wróciłem do domu po kolejnej szkolnej aferze , z kilkoma jedynkami, kłótnią rodziców w domu i innymi sprawami na głowie - nie wytrzymywałem już tego - i mimo że przez głowę ani razu mi nie...

Witam,
mam takie ogólne pytanie, zadawane pewnie przez wiele osób na innych forach. Otóż, czy można przystąpić do spowiedzi generalnej lub z pewnego okresu życia ot tak, bez umawiania? Wiem że trzeba wybrać odpowiedni moment, bo przecież na pewno nie w czasie Mszy Św. w niedziele. I jeszcze jedno, czy za spowiedź generalną można uznać wyznawanie prosto z mostu wszystkich grzechów na sumieniu, bez żadnej pomocy księdza ani jakiegoś kierownika duchowego? Tzn. Znaleźć odpowiedni moment, przyjść, powiedzieć o zamiarze, wyznać (wiadomo trochę się nazbiera kilka minut wyznawania grzechów) a potem pokuta i tyle? Czy tak można zrobić czy ta spowiedź to już jakaś inna ranga, która wymaga czegoś więcej?
I tak na koniec, co do wyznania grzechów, to...

Witam wszystkich serdecznie.
Mam problem, bo nie wiem czy przypadkiem nie skłamałam na spowiedzi. Dodam, że mam chyba skrupuły (chyba, bo po dzisiejszej spowiedzi wydaje mi się, że jestem największą grzesznica). Po każdej spowiedzi mam wątpliwości. Przystępuje max raz do Komunii, a czasem w ogóle. Tym razem poszłam z kartką i wymieniłam wszystko co na niej było. Moja radość jednak nie trwała długo, bo zaraz przypomniała mi się sytuacja, jak tłumaczyłam księdzu, że nie odmowilam pokuty. Sprawa wygląda tak, że miałam za pokutę jakąś modlitwę i ksiądz mówił żebym poszła na Mszę Święta w tygodniu. Tylko nie pamiętam czy wysłał mnie na tą Mszę w ramach pokuty czy żeby ofiarować ją za rozwiązanie problemu. I kiedy mówiłam dzisiaj księdzu, że...

Witam mam pytanie. Choruję na nerwice natręctw i mam pytanie czy po Spowiedzi Świętej i nie naprawieniu wszystkich win (mowa o zadość uczynieniu) można iść do Komunii Świętej. Naprawa ta jest nie do końca możliwa z powodu odległości od drugiej osoby ?

Będąc kilka tygodni temu u spowiedzi ksiądz zadał mi pokute. Mam zwyczaj odmawiać ją wieczorem przed snem. Lecz przed ostatnią spowiedzią(dzisiaj) przyszła myśl czy ja odmówiłem. Pomyślałem że na pewno tak po niby sobie przypominam jak kiedyś po meczu w Tv odmówiłem. Ksiądz zadal mi wtedy chyba Koronkę. Nie było by w tym nic złego abym mógł odmówic jeszcze raz na pewność ale było to 5 minut przed moim wyjściem do kościoła,a w kościele chciałem sie skupić na tym co mam zaraz mówić. W domu przed wyjsciem postanowiłem odmówić Ojcze Nasz i Zdrowaś Maryjo, bo z Koronką by i zajęło jednak kilka minut i powiedziałem o tym na spowiedzi,że nie byłem pewny pokuty itd.. Czy dobrze zrobiłem? Jeżeli bym nie odmówić tej pokuty kilka tygodni temu to...

Dziś pierwszy piątek, więc byłem u spowiedzi. Naprawdę bałem się jej i stresowalem się przed nią. Zrobiłem dokładny rachunek sumienia, zrobiłem tak jak robią niektórzy- zapisałem je na kartce. W domu nauczyłem się ich na pamięć. Ale gdy przyszedł czas na spowiedź presja przed ludzimi stojacymi w kolejce i stres po prostu sam z siebie. Wyznawalem je, wyznalem dość dużo* bo dużo ich miałem *. Potem powiedziałem więcej grzechów nie pamiętam. .. Ale zaraz po tym pomyślałem że jeszcze przecież mi zostały( choć w tamtym momencie nie miałem ich na myśli ). Czy spowiedź była ważna? Nie to ze zatailem świadomie albo coś, po prostu mówiłem i mówiłem ale nagle nic nie przyszło mi do glowy więc powiedziałem formulke i tyle. Zostalo ich jeszcze trochę...