Jestem skrupulantem od dziecka. Mam stwierdzoną nerwicę natręctw przez lekarza i przez psychoterapeutę. Przez spowiednika zostało to nazwane skrupulanctwem. To już dziesiątki lat. Cierpienie jest naprawdę wielkie, czasami modlę się o śmierć. Moje lęki mocno wiążą się z poczuciem winy. Ogromna ich ilość jest związana z przesadną odpowiedzialnością, z lękiem, żeby moim bliźnim nic się nie stało, jeśli ja czegoś nie dopilnuję (i oczywiście wiąże mi się to z poczuciem winy, z grzechem). Mam duże problemy ze spowiedzią, bo moje lęki są łudząco podobne do wyrzutów sumienia, czasami wręcz są nie do odróżnienia. Nie mam natomiast lęków o siebie.
Na różne sposoby staram się robić coś dobrego. Przez 10 lat byłam wolontariuszem, pomagałam...

Także w najbliższym czasie dwukrotnie wybieram się do kościoła. Że względu oczywiście na nadchodzące święta. Moja mama nie może pójść ze święconką i palmą, dlatego zostałam wytypowana, a ja jestem prostym człowiekiem- każą to idę.
Co prawda zamierzałam wyłączyć się i po prostu przetrwać, ale postanowiłam, że jak już idę i marnuję czas, to chociaż coś z tego może wyciągnę.
Kiedyś, przy okazji jakiegoś tematu, a może na priv, nie pamiętam, ktoś powiedział mi, że nie umiem po prostu przeżyć takiej mszy, nie wiem, co tam się dzieje i dlatego tego nie rozumiem. Więc, skoro już tam będę, proszę Was, żebyście powiedzieli mi, co mam zrobić, żeby zrozumieć i odesłać mnie ewentualnie do źródeł z których mogę się dowiedzieć czegoś na ten temat....

Cześć Wszystkim,
Chciałbym podialogować w zakresie tego czy faktycznie ten akt, który wywodzi się z rozdziałów NT r6:w53 Jana, Lk r22:w19 i dalej Mateusz r26:w26, może być traktowany jako akt transformacji, w którym powierzchowność, to co widać pozostaje takie samo, a opłatek w Swojej substancji zamienia się w ciało, krew, bóstwo i duszę Jezusa Chrystusa.

1. Cały rozdział 6, zresztą tak podchodzą do tego Protestanci, czytają w szerszym kontekście- bowiem ten rozdział mówi przede wszystkim o wierze, zarówno na początku, w środku i na końcu. Motyw pokarmu odnosi się w środku do pewnego kontekstu. Mam wątpliwości czy można wyciągnać fragment i na Jego podstawie zbudować dogmat.

2. Jezus, odchodząć, stwierdził, że nie zostawi Nas sierotami i...

No właśnie - co to są sakramenty? Po co nam one? Czy da się bez nich być chrześcijaninem? Dlaczego akurat te a nie inne? Dlaczego akurat tyle?

Adoracja Najświętszego Sakramentu - oddawanie czci, uwielbienie – w katolicyzmie oddawanie czci Bogu, który obecny jest w Najświętszym Sakramencie wystawionym w monstrancji, odkrytej puszce z Najświętszym Sakramentem lub też w tabernakulum. Adoracja w sensie religijnym nie przysługuje świętym, relikwiom, przedmiotom. W języku polskim mówi się wprawdzie o adoracji krzyża, co ma miejsce w Wielki Piątek. Wierni podchodzą i całują wtedy krzyż, oddając w ten sposób cześć krzyżowi, na którym umarł Jezus Chrystus. Nie jest to jednak taka sama cześć jak ta, którą oddaje się Najświętszemu Sakramentowi. (Według prawa kanonicznego wobec Najświętszego Sakramentu należy uklęknąć, gdy wobec krzyża wystarczy skłon głowy).

Często modlicie się przed...

Niedawno w sejmie była rozpatrywana petycja obywatelska w sprawie zakazu spowiadania dzieci poniżej 18 roku życia w KK i innych kościołach, jeśli ją stosują. Główne argumenty przemawiające za zakazem to m.in.:
- konieczność ochrony dobrostanu psychicznego dzieci z rodzin religijnych, które są zmuszane przez Kościół, rodzinę i tradycję do spowiedzi, która nie jest dostosowana do poziomu rozwoju psychicznego;
- niezgodność z art. 53 ust. 6 Konstytucji RP - nikt nie powinien być zmuszany do uczestniczenia bądź nieuczestniczenia w praktykach religijnych;
- żadna obca osoba dorosła nie ma prawa przesłuchiwać dziecka sam na sam, bez nadzoru opiekunów i psychologów, nie ma prawa zadawać pytań dotyczących intymnego życia dziecka – nie ma takiego...

Podczas dzisiejszej Mszy ksiądz poprosił by ludzie przyjmowali Pana Jezusa tylko i wyłącznie na rękę w związku z koronawirusem.

Ja na należę do tych osób które przyjmują Go tylko i wyłącznie do ust.

Znalazłam taki ciekawy fragment:

Pan Jezus mówi do współczesnej boliwskiej mistyczki Cataliny Rivas:
Katów, którzy rozdzierają Moje Ciało, nie jest ani dziesięciu, ani dwudziestu. Jest bardzo wiele dłoni, które zadają ból Mojemu Ciału przyjmując Komunię Świętą na rękę - świetokradzkie dzieło szatana!
Jak można patrzeć na Mnie w tym morzu bólu i goryczy, a serce mieć nieporuszone współczuciem? To jednak nie kaci mają Mnie pocieszać, ale wy, dusze wybrane, macie Mi przynosić ulgę w bólu.
fragment książki: Męka Pańska

Czy spotkaliście się z takim efektem, gdy kolejka do komunii u księdza sięga wyjścia z kościoła, a obok stoi szafarz nadzwyczajny i nie może doczekać się na chętnych? Patrzyłem na coś takiego ostatnio i mówię… No idę do chłopa przecież mu smutno będzie… No i poszedłem, trochę innych ludzi też w końcu ruszyło.

Rozmawiam potem ze znajomą i tak zeszło na ten temat. A ona do mnie… „No to ty nie wiesz? Była taka święta… i miała wizję, że Bóg to źle patrzy na tych szafarzy i oni wszyscy w niebie bez ręki będą… ja to córce zabroniłem chodzić do niego, tylko do księdza”.

Trochę mnie zamurowało:) więc pytam, czy ktoś zna tą historię? Co to niby za widzenie?