Jestem skrupulantem od dziecka. Mam stwierdzoną nerwicę natręctw przez lekarza i przez psychoterapeutę. Przez spowiednika zostało to nazwane skrupulanctwem. To już dziesiątki lat. Cierpienie jest naprawdę wielkie, czasami modlę się o śmierć. Moje lęki mocno wiążą się z poczuciem winy. Ogromna ich ilość jest związana z przesadną odpowiedzialnością, z lękiem, żeby moim bliźnim nic się nie stało, jeśli ja czegoś nie dopilnuję (i oczywiście wiąże mi się to z poczuciem winy, z grzechem). Mam duże problemy ze spowiedzią, bo moje lęki są łudząco podobne do wyrzutów sumienia, czasami wręcz są nie do odróżnienia. Nie mam natomiast lęków o siebie.
Na różne sposoby staram się robić coś dobrego. Przez 10 lat byłam wolontariuszem, pomagałam...

Skąd wiadomo czy mój chrzest jest ważny?
Na jakiej podstawie w ogóle można uznać, że chrzest jest ważny bądź nieważny?
Czy nie ma jakiegoś domniemania ważności?

Podczas dzisiejszej Mszy ksiądz poprosił by ludzie przyjmowali Pana Jezusa tylko i wyłącznie na rękę w związku z koronawirusem.

Ja na należę do tych osób które przyjmują Go tylko i wyłącznie do ust.

Znalazłam taki ciekawy fragment:

Pan Jezus mówi do współczesnej boliwskiej mistyczki Cataliny Rivas:
Katów, którzy rozdzierają Moje Ciało, nie jest ani dziesięciu, ani dwudziestu. Jest bardzo wiele dłoni, które zadają ból Mojemu Ciału przyjmując Komunię Świętą na rękę - świetokradzkie dzieło szatana!
Jak można patrzeć na Mnie w tym morzu bólu i goryczy, a serce mieć nieporuszone współczuciem? To jednak nie kaci mają Mnie pocieszać, ale wy, dusze wybrane, macie Mi przynosić ulgę w bólu.
fragment książki: Męka Pańska

Czy z udziału w Eucharystii w Kościele innego wyznania należy się spowiadać? Czy jest to grzech?

A jeśli to zależy? , to kiedy spowiedź jest konieczna, a kiedy nie jest konieczna?

Na przykład w Kościele Polskokatolickim, Starokatolickim, Prawosławnym, Anglikańskim, Metodystycznym ... ?

Cześć Wszystkim,
Chciałbym podialogować w zakresie tego czy faktycznie ten akt, który wywodzi się z rozdziałów NT r6:w53 Jana, Lk r22:w19 i dalej Mateusz r26:w26, może być traktowany jako akt transformacji, w którym powierzchowność, to co widać pozostaje takie samo, a opłatek w Swojej substancji zamienia się w ciało, krew, bóstwo i duszę Jezusa Chrystusa.

1. Cały rozdział 6, zresztą tak podchodzą do tego Protestanci, czytają w szerszym kontekście- bowiem ten rozdział mówi przede wszystkim o wierze, zarówno na początku, w środku i na końcu. Motyw pokarmu odnosi się w środku do pewnego kontekstu. Mam wątpliwości czy można wyciągnać fragment i na Jego podstawie zbudować dogmat.

2. Jezus, odchodząć, stwierdził, że nie zostawi Nas sierotami i...