Dzień dobry.

Jak uwolnić się od grzechów nieczystych i oglądania porno? Nigdy nie miałem dziewczyny. Mam 36 lat. Od ok. 1.5 roku, po prawie 9letniej przerwie wrócił grzech nieczysty. To forum katolickie, liczę na zdrowe podejście. Wiem, że w świecie masturbacja jest normą. Ja chcę być wolny, jednak wytrzymuję kilka tygodni i znów. Jezus mówi że nie przyszedł do sprawiedliwych lecz grzeszników. Ale tu chyba chodzi o uznawanie swojej grzeszności i wybrania Go na Pana i Zbawiciela.

Czystość jest sferą ważną dla Boga, tak mi się wydaje. Sam jest Czysty.

Proszę o radę i podpowiedź co do właściwego spojrzenia na problem bym już nie upadał.

Dziękuję
Michał

Witajcie,
założyłem tutaj konto, bo szukam odpowiedzi co mi tak naprawdę jest, ale w sumie też powinienem sam sobie odpowiedzieć na to pytanie. Zacznę od początku. Zawsze moje relacje, próby związku kończyły się fiaskiem. Zazwyczaj trwały 2-3 miesiące, bo poszukiwałem miłości, ciepła, którego nie miałem w dzieciństwie za dzieciaka. To złe, no bo poszukuje się miłości rodzinnej, a nie partnerstwa. Najpierw zauroczenie, a potem jak tego nie ma, to wmawiam sobie, że już nie mam miłości, że chyba już nie kocham... To przerażające.
Przy tej relacji oparłem sobie, że będziemy się komunikować, że komunikacja to podstawa. W zasadzie od początku za nią szalałem. Starałem się, by czuła się przy mnie bezpieczna, i w zasadzie nadal to czuje. Niestety...

Czołem.

Mam 30 lat. Prawdopodobnie w dzieciństwie został mi wpojony fałszywy obraz seksu, nie wiem przez kogo. Unikałam tego tematu, nie chodziłam na WDŻ (rodzice nie chcieli mnie zmuszać), na kartkówce z biologii pisałam, że to blee co nie przeszkadzało mi się onanizować jako dziecko. Mając 14 lat po bardzo intensywnym nawróceniu, przyrzekłam Bogu celibat i wymazałam z siebie całą seksualność, zwalczając każdy szept popędu płciowego, szczerze nienawidziłam swojego ciała i chciałam pozostać na zawsze w ciele dziecka. Po latach osamotnienia i niezrozumienia, a także nieujawnianego konfliktu z ojcem, który uznał mnie za świra, objawiła się u mnie depresja. Leczę się już 3 lata. Niestety nie wytrzymałam na żadnej terapii. Słyszałam tam m.in...

Witam.Opiszę swój problem . Jesteśmy z żoną w tym momencie w bardzo dużym kryzysie. Po kilkunastu latach małżeństwa dowiedziałem się że żona mnie okłamała w kwestii czystości.Dowiedzialem się od niej po awanturach z jej strony że jej nie wierzę i nie ufam i że powinienem się leczyć. Wiem też że nie zdecydowałbym się na małżeństwo gdybym znał prawdę. Żona przedstawiła się jako osoba z okreslonym systemem wartości co się okazło nie być prawda.Ślub zawarliśmy po rocznej znajomości, uznałem że nie ma na co czekać aczkolwiek to żona wyszła z propozycją szybkiego małżeństwa.Przed ślubem nie wspołzylismy.......żona chciała żebym chodził z nią na wspólnoty itd. Uznalem że trafiłem na tą jedyną........w noc poślubną była trochę szopka .....ale...

Co zrobilibyście, gdyby okazało się, że Wasze dziecko/wnuczę, no ktoś bliski, okazał się być nieheteroseksualny? Nie wiem, bi, homo albo jeszcze jakiś inny. Ciekawy temat. Katolikom dorabia się gębę wstrętnych, nienawistnych względem takich ludzi, a tymczasem Biblia potępia grzech, a nie skłonności, ergo: powinno się ich nadal traktować normalnie. Wątek zainspirowany wątkiem problem z córką . Czekam na odpowiedzi.

Wychodziłoby na to, że w zasadzie jeśli uczucie nie jest potrzebne do małżeństwa to można sobie kochać inną kobietę, nawet w dniu ślubu możesz kochać Franie a przysięgać Izabeli, to bez znaczenia, byleby po ślubie do niczego nie dochodziło między tobą a Franią.

Jeśli nie ma uczucia, pozostaje pustka, wówczas tą pustkę bardzo łatwo można wypełnić gdzie indziej, ciekawe jak wygląda później taka szczerość wśród małżonków. Żono kocham twoją przyjaciółkę Iwonę, ale to nieistotne dla naszego małżeństwa, ponieważ nie przysięgaliśmy sobie uczucia i jego obecność nie jest potrzebna do małżeństwa, najważniejsze jest zobowiązanie

Zapraszam do dyskusji o związkach i miłości. A nóż widelec zgrają się tu jakieś gołąbki!
Od siebie dodam, że moja starsza siostra od 14 lat jest w szczęśliwym związku małżeńskim, a męża poznała przez internet. ;)

Zapraszam także wszystkich zainteresowanych na grupę fb założoną przez Panią Martynę Wójcik.

Cześć! W nowotestamentowych listach jest stwierdzenie nauczać niewieście nie pozwalam (1 Tymoteusza 2,12) i jest to prywatny pogląd Autora a nie odwieczna boska prawda. W Kościele mamy wiele pięknie wykładających oraz uczących zakonnic, katechetek i teolozek. Czy w takim razie polecenie aby żona była posluszna mężowi z 5 rozdziału Listu do Efezjan (5,22) także jest prywatnym poglądem Autora listu motywowanym ówczesnymi normami kulturowymi? Ja np. nie umiałbym oczekiwać, że moja ewentualna małżonka będzie mi posłuszna. Po prostu nie umiem. :)