Witam
Od dłuższego czasu spieramy się z moim dziadkiem(79 lat, katolik niepraktykujący) jaka modlitwa jest najlepsza. Ja uważam, że najlepsza jest głośna rozmowa z Bogiem i stworzone dawniej formułki(różaniec, koronka, litanie). Zaś mój dziadek mówi, że taka modlitwa jest dla ludzi prymitywnych i prawdziwą modlitwą jest tylko podziwianie natury, powietrza i otoczenia. Dodatkowo mój dziadek nie wierzy w cuda, gdyż jego zdaniem stworzenie komórki ciała jest czymś co w ogóle nie może się równać z cudami.
Dodatkowo w żaden sposób nie mogę go przekonać do tradycyjnej modlitwy i uczęszczania do Kościoła chociaż w Niedzielę.
A Wy co o tym sądzicie?
Pozdrawiam

Szczerze przyznaję, że nigdy fundamentem mojej wiary nie były cuda, uzdrowienia. Albo tak było i gdzieś głęboko to zakopałem ? Obstaję jednak przy pierwszej wersji. Nie jest to dla mnie najistotniejsza kwestia wiary. Największym cudem jest możliwość spędzenia wieczności z Bogiem. Natomiast w dobie popularnych ruchów charyzmatycznych, Mszy o uzdrowienie, itp. jednak rodzą się pewne pytania we mnie ?
Czemu najczęściej dochodzi do uzdrowień, że tak powiem ,,wewnętrznych - np. z nowotworu, itp. Nie zaś do uzdrowień ,,zewnętrznych?” - Ludzie bez oczu, kończyn. Straszne choroby neurologiczne, stany wegetatywne, po śpiączce, itp. ? Oczywiście nie chodzi mi o to żeby wszyscy ludzie po tego typu schorzeniach wracali do zdrowia, ale gdyby tak...
Czy...

Silnie wierzę w Boga. Kiedyś modliłem się o czas wolny i odejście z pracy. Wówczas zdarzył się istny cud i udało mi się zabezpieczyć finansowo na pewien okres czasu, przez co właśnie mogłem zrezygnować z pracy. Takich pomniejszych cudów było w moim życiu pełno, nie zmienia do jednak faktu, że czuję się, jakbym był przeznaczony do pustki.

Przez całe życie nie znalazłem drugiej połówki (nie grzeszę wyglądem), stąd perspektyw na najbliższe lata nie mam żadnych. Nawet jakbym na kogoś takiego natrafił, to zawsze mam wielką pustkę w głowie i, i tak nie wiem o czym rozmawiać. Na filozofowanie o muzyce niestety nikogo nie zachwycę. Opowieści ze swojego życia nie mam zbyt wiele, podobnie jak wspomnień, ponieważ z reguły prowadzę nudne i monotonne...

Witam

Mam na sercu pewien problem . Otóż KAŻDA rozmowa z moją matką na tematy religijne kończy się kłótnią . Zacznę może od początku moja mama to osoba bardzo religijna ale mam wrażenie że ta jej religijność idzie często w jakieś ekstremum . Otóż moja mama lubi wszelkiego rodzaju teorie spiskowe o tematyce masonerii czipów antychrysta itp . Zawsze lubiła ma to po dziadku który całe życie czytał słuchał różnych jasnowidzów i próbował przewidzieć kiedy to ten koniec świata ma niby być . Dodam że umarł nie doczekawszy tego na raka płuc .

Teraz ta obsesja bo inaczej tego nie umiem nazwać przeszła na mamę . Czyta wszystko w internecie co się nawinie teraz w czasie epidemii ma używanie że nadszedł koniec czasów . Jednocześnie ma do mnie...

Może banał, ale jakoś nie natknęłam się tu stricte na taki wątek.

Zawsze uważałam, że chodzenie do kościoła nie jest konieczne, a jedynie ułatwia komunikację z Bogiem niektórym ludziom, lecz że nie wszyscy tego potrzebują. W końcu modlić można się wszędzie i na swój własny sposób. I nie chodzi o to, że nie chce mi się tam chodzić - jest to mój świadomy wybór, bo nigdy nie czułam potrzeby uczestnictwa w mszy. Oczywiście omijam w ten sposób przyjmowanie komunii czy spowiedź, ale to również było dla mnie zawsze symboliczne i do zrobienia samemu . Czy to głos mojego pysznego ego? Może Szatan próbuje mnie zbuntować? A może wynika to z jakichś zasłyszanych opinii w tych bezbożnych czasach? Nie wiem. Paradoksalnie jednak, widząc jak coraz więcej...

Mam takie pytanie. Czy świadomy, kontrolowany sen jest w jakimś stopniu grzechem?
Mam tutaj na myśli specjalnie wywoływanie takich snów.

Znalazłem poprawny, krótki i mądry test sprawdzający poziom naszej ogólnej wiedzy o katolicyzmie.

Ja zrobiłem i miałem 16/20 to ponoć dobrze, ale chętnie się dowiem co z was za katolicy ;)
Poniżej 10 wywalamy z forum :-q x_x
Żartuje oczywiście, traktujemy to jako zabawę , ale pożyteczną
Nie podpowiadać i nie walić spojlerów !, by inni też mieli fan

Przychodzę z prośbą o poradę. Niedawno zaczęłam sporadycznie palić epapierosy. Teraz robię to częściej, ale mam już osiemnaście lat i nie uważam tego za nic złego. Zastanawiam się tylko czy powinnam się z tego wyspowiadać. Wiem, że jeśli to zrobię i tak będę palić dalej. Czy powinnam wyznać to na spowiedzi?