Z góry przepraszam moderację jeśli istnieje podobny temat (czego na szybkości nie zauważyłam).

Wielki Post tuż tuż. Zastanawiam się jak forumowicze, moi bracia i siostry traktują ten temat w życiu. Szykujecie sobie wcześniej plan na Wielki Post?
I czy my, katolicy, rzeczywiście staramy się coś w sobie zmienić na lepsze, coś z siebie dać innym ludziom, potrzebującym, Bogu... Czy poważnie traktujemy modlitwę, post, jałmużnę? A może tylko udajemy...

Dlaczego ksieza sa zmuszani do celibatu? Biblia nie mowi kategorycznie, ze trzeba...Jestem nowa do wiary i szukam w Bibli w odpowiedzi, jako, ze to jest moje jedyne prawdziwe slowo od Boga. Dajcie znac, jak znajdziecie jakis fragment! Dziekuje za wsparcie!

Czy według Was postawa wiernych Kościołowi pójdzie dalej w stronę rozwodnionej ugodowości i postępującej laicyzacji? Czy może odwrotnie - będzie ulegała postępującej radykalizacji w obraniu kierunku powracającego do własnej tożsamości?

Pytanie ktoś może odczytać jako retoryczne, bo wydaje się, że dotąd obserwowaliśmy niemal wyłącznie zjawisko pierwsze. Jednak nie jest to takie oczywiste w najbliższej przyszłości. Gdy z Kościoła już odpłyną wszystkie osoby letnie, które tylko formalnie deklarowały przynależność chrześcijańską, może dojść do konsolidacji tych, którzy będą gromadzić się wokół ścisłej doktryny wiary.

Przed chwilą przeczytałem o nieprzejednanym stanowisku papieża Franciszka podczas wizyty w Belgii. Jak dotąd nigdy nie używał...

Polecam bardzo artykuł z Klubu Jagiellońskiego Koniec Kościoła, w którym biskupi rozkazują, a reszta słucha. Czas na podmiotowość świeckich .

Na zachętę fragment:
Dzisiaj już wiemy (choć nie do wszystkich biskupów to jeszcze dotarło), że wyczerpał się pewien historyczny model funkcjonowania Kościoła w świecie wraz z jego wpływami i władzą. Kończy się katolickie imaginarium. Ten model bynajmniej nie jest odwieczny, docelowy ani jedyny właściwy.
Koniec pewnej tylko formy chrześcijaństwa wcale nie oznacza końca Kościoła i jego misji, chyba że zdecydujemy się (my – chrześcijanie) kurczowo trzymać samej tylko formy, porzucimy treść i zamkniemy na świeży powiew Ducha, który wieje tam, gdzie chce. Obyśmy nie byli tak zamknięci, ograniczeni,...

Kilka lat temu byłem u znajomych na wsi.
W niedzielę poszedłem na mszę z zamiarem spowiedzi i przyjęcia komunii.
Jednak znajomi w porę mnie ostrzegli, że proboszcz żyje z kobietą bez ślubu i spłodził z nią dziecko.
Dziewczyna miała wtedy chyba z 19 lat i razem mieszkali.
Do tej pory aż mi trochę słabo, jak pomyślę o tym co by mogło być, gdyby mnie w porę nie ostrzegli.
Jednak widziałem, jak niektórzy miejscowi szli do niego do spowiedzi i do komunii.
Czy taka spowiedź i komunia przyjęta świadomie od takiej osoby była ważna, jeśli nie stanowiła obrazy Boga?
Człowiek z grzechem nie może przyjmować komunii, a czy może czuć się odpuszczony z grzechów i przyjąć komunie od księdza, który umyślnie żyje w takim grzechu?
Co o tym mówi nauka...

Jakieś dobre rekolekcje tylko nie z tym celebrytom Szustakiem albo innym równie celebryckim księdzem co to tylko robi we własne gniazdo.

Pytanie. Po co ten komentarz? Ani w nim miłość do bliźniego, ani zrozumienie, ani próba nakłonienia do słuchania kogoś innego. :/

Proste. Ostrzeżenie przed pewnymi celebrytami w sutannach.
Nie rozumiesz, że tacy robią więcej złego niż dobrego. Potem mamy takich fajnokatolików.