Witam. Mam pytanie, zacząłem się zastanawiać nad nim w sumie jakoś teraz. Chodzi o grę Heroes 3, może nawet ktoś z forumowiczów grał? Generalnie mimo że gra jest sporo starsza ode mnie, uznaje ją za grę mojego dzieciństwa. Poznałem ją gdy miałem 8 lat ( mój tata również jest fanem) i od tej pory gram w nią, częściej rzadziej ale gram. Gra jest turowa, no nje będę tłumaczył w każdym razie gra ma właśne uniwersum, można grać paroma zamkami. Jednym z nich jest Inferno- stylizowane na zamek zła, no można sobie wpisać w Google. Są tam takie jednostki jak między innymi diabeł, demon, czart itp. Generalnie w lore gry są to przybysze z innej planety ale stylizowane na takie własnie pomioty piekielne ;) . W innym zamku z kolei można grać aniołem...

Jakie macie osobiste opinie o księżach, o ich posłudze wobec was, doświadczenia ze spowiedzi i zachowaniem wobec was. O nich, jako o ludziach, którzy powinni służyć (nie w znaczeniu jak jak sługus wobec pana, ale w znaczeniu pełnienia posługi do jakiej są przeznaczeni) nam, w imię Jezusa. Szczerze.

Nie chodzi mi o jakieś pedofilię czy rozdmuchane aferki z gazet, bo chyba nie trzeba tego komentować, że to jest karygodne, ale jednocześnie to po prostu szczujnia na księży, bo nie każdy maca po kolanie, ja nigdy takiego nie spotkałam. Za to nauczyciela-tak. Wiec temat uprzedzeń z mediów pomijamy. Chodzi o osobiste doświadczenia.

Mam swoje zdanie i ciekawa jestem waszego, szczerego zdania.

Dzisiaj czytałem Ewangelię, która rozwiązała mi pewien dylemat. Od dłuższego czasu czułem, że za mało robię w zakresie dzielenia się Dobrą Nowiną we własnym otoczeniu. Czułem też ciągłe obciążenie z powodu nieustannego obracania w niwecz moich planów na wielkie dzieła, które tak szybko upadały. Wiem, że było w tym wszystkim sporo mojej pychy. Tymczasem w Ewangelii św. Marka (Mk 4,26-31) czytamy dwie przypowieści, które pozostawił nam Jezus, aby uzmysłowić nam, że:
1) Boże dzieło kiełkuje i wzrasta niezależnie od naszych planów (przypowieść o zasiewie),
2) Nasze dzieła nie muszą być wielkie, aby z nich mogły wyrosnąć rzeczy przerastające naszą wyobraźnię (przypowieść o ziarnku gorczycy).

Przypowieść o zasiewie
Mówił dalej: «Z królestwem...

Witam. Chce się wygadać z pewnego problemu i zapytać o rozeznanie. Otóż od niedawna męczą mnie ze zdwojoną siła natrętne myśli, głównie o charakterze seksualnym. Jestem prawie pewien że to z tego powodu że za bardzo skupiam się na ich oddalaniu i myśleniu w środku nie chce tego Panie . Wiem, bo kiedy po prostu pozwalam im przepłynąć albo nie wiem mysle tylko raz że nie chce tego to intensywność spada. Natomiast no sam już nie wiem czy nie mam grzechu. Nigdy tych myśli nie rozwijam, nie skupiam się na nich, trwają może sekundę dwie, ale kiedy mówię sobie w duchu Nie chce tego' mam wrażenie że nie odbijam tego w takim stopniu jakim bym chciał i zaczynam mieć wątpliwości że próbuje zakrzyczeć wewnętrznie te myśli ale to że wogole się nad nimi...

Witam. Krótko i na temat. Czytałem dziś Lectio Divina do Pisma Świętego właśnie na ten temat i zacząłem się zastanawiać- jak można dziękować Bogu za otrzymane łaski? Dotychczas kiedy otrzymywałem jakąś łaskę to po prostu dziękowałem Bogu całym sobą, modliłem się i całą tą modlitwę ofiarowałem jako dziękczynienie. Ale czy to nie za mało? Czy można dziękować Bogu w inny sposób, lepszy? Wiem , że nigdy mu się nie odwdzięcze za wszystkie łaski, ale jeśli mogę mu podziękować to chce to robić. Dziękuję za wszystkie odpowiedzi.

Chcę się podzielić z Wami tym, że dla mnie najważniejszą Osobą w moim życiu jest Jezus Chrystus, który jest dla mnie Bogiem. Kocham Go. Żyję dla Niego. Kochajmy się, wybaczajmy sobie nie czując urazy, nie oceniajmy, bądźmy miłosierni jak Ojciec jest miłosierny.

Oczywistość, która bez wprowadzania w życie może być obok nas. Zawsze możemy się naprawiać. Niezależnie gdzie się znajdujemy. Czas jest jeden i życie tutaj jedno. Otwórzmy serca na miłość.

Wielkie rzeczy uczynił nam Pan.

Witam, mam ogromny problem gdy zaczynam coraz bardziej przybliżać się do Boga rośnie we mnie coś na wzór narcyzmu zachwytu nad samym sobą,jaki ja to nie jestem wspaniały że to wszystko wiem co inni nie rozumują. Wiem że to obleśnie
ale nie mam nad tym kontroli jakaś pycha jest ogromna we mnie cały czas czuję że to moja zasługa i to ja jestem taki wspaniały choć na zdrowy rozum wiem że w zasadzie to marny że mnie człowiek i nie ma w tym żadnej mojej zasługi że to wszystko tylko łaska boża że nie jestem
Na dnie swojego z życia. Proszę o pomoc może ktoś z was wie jak sobie radzić takim uczuciami bo to też przekłada się na relacje ze patrzę na innych z góry a na prawdę tego nie chce i uważam że to żałosne POMOCY ??

Witam. Chciałem się podzielić pewnym problemem i zapytać czy można z tego jakoś wyjść. I nie nie będzie to kolejne pytanie czy to grzech ;) . Mianowicie od jakoś 6 klasy więc od kiedy miałem 12 lat ( teraz mam 18) zacząłem wpadać w hipochondrie, a może raczej nie hipochondrie a lęk przed zachorowaniem. Miało na to wpływ głównie to, że wtedy syn koleżanki mojej mamy którego znałem zachorował na raka i w ciągu paru miesięcy zmarł ( miał wtedy 17 lat). Dla mnie było to doświadczenie absolutnie destruktywne, był to pierwszy pogrzeb w moim zyciu i no to jest coś czego nigdy przenigdy nie zapomnę. Jego rodzice są religijni, on był jedynakiem tak jak ja i no bardzo mnie to przygniotło. I jakoś od tego momentu panicznie boje się właśnie tego że ja...

Witam. Ależ mam dziś wenę na pisanie postów :) . Ten post chodził mi po głowie dłuższy czas więc w końcu go pisze. Postaram się żeby nie był zbyt rozwlekły. Otóż moja mama jest osobą religijną, chodzi do kościoła co niedzielę, w święta, na drogi krzyżowe itp, modli się codziennie, ogólnie jest naprawdę dobrą i przemiłą osobą. To ona wyciągała mnie do kościoła przez ostatnie 17 Lat ( aż do nawrócenia), gdyby nie ona nie przeżyłbym nawrócenia, nje byłbym tu gdzie jestem teraz. Gdyby nie ona nie byłbym również tym samym człowiekiem, bo uważam że zostałem wychowany zdrowo i na dobrego człowieka- nie chcę tutaj umniejszać roli taty, ale jednak mama była tutaj w epicentrum :). Codziennie dziękuję Bogu z całego serca za tak kochanych rodziców,...

Ej wy, co to czytacie, a się nie zarejestrowaliście.
Weźcie się zarejestrujcie i piszcie coś czasami...
Nie to że zmuszam, ale możecie wnieść wiele nowych tematów i treści na forum, i nas umacniać albo rozwiewać wątpliwości, a o to chodzi także w życiu katolickim prawda?
Na forum pisze ze 12 osób regularnie, więc wejdźcie i pogadajcie z nami.

Witam. Mam krótkie pytanie, bo naszły mnie takie rozmyślania. Kiedy próbowałem zrozumieć czym jest pożądanie w kierunku do kobiet, przeczytałem również o tym że pożądanie nie jest tylko w kierunku kobiet ale może być w kierunku wszystkiego właściwie i powiem szczerze że zapomnialem o tym ostatnim podpunkcie. I o ile z kobietami rozumiem o co chodzi tak z rzeczami materialnymi już nie do końca. Czy jeśli np zobaczę Ferrari na drodze i pomyśle Wow Ferrari ale super, też bym takim chciał kiedyś jeździć to już jest pożądanie? Albo np zobaczę ładny dom i pomyśle Wow ale piękny dom, chciałbym kiedyś mieszkać w podobnym . Nie chodzi mi tu o TEN konkretny dom/ TE konkretne Ferrari po prostu ogólnie o tą rzecz. Czy to jest pożądanie rzeczy?...

Witajcie, co sądzicie na temat zawodowego boksu w życiu katolika. Z jednej strony powoduje to uszkodzenia zdrowia i według niektórych teologów jest to niemoralne. Jednak z perspektywy innych osób raczej nie jest to nic złego, w końcu nawet święty Jan Paweł II był fanem Muhammada Alego.
Inną sprawą jest wędkowanie takie podczas którego wypuszczamy złowione ryby. Według KKK niegodziwe jest zadawanie zwierzętom niepotrzebnego cierpienia, czy jednak zachowując środki bezpieczeństwa dla ryb jest to nadal złe? Taki Wędkarz oczywiście w mniejszym stopniu wpływa na wodny ekosystem. Co sądzicie?

Witajcie, jestem nawróconym na Katolicyzm z protestantyzmu 19 latkiem. Byłem chrzczony w kościele protestanckim, i mój chrzest jest ważny. Czeka mnie dalsza droga wtajemniczenia, tzn. prawdopodobnie skrócony proces Katechumenatu z racji tego że jestem już ochrzczony, no ale czeka mnie moja pierwsza spowiedź, pierwsza komunia no i bierzmowanie.
Do rzeczy, czy ktoś tutaj z was przechodził podobny proces, i mógłby się podzielić swoim doświadczeniem jak u niego to było, jak wyglądało Wasze przygotowanie? Co Was najbardziej zaskoczyło? Czy napotkaliście jakieś trudności, a może były momenty szczególnie budujące? Jak wyglądało przyjęcie sakramentów? Byłbym wdzięczny za każde podzielenie się swoim doświadczeniem, wskazówkami itd :D
Mam nadzieję...

Jestem tydzień chory, ale normalnie pracuję, spotykam się z innymi itd. i wydaje mi się że to jest bardzo lekka choroba, jakaś chrypka, kaszel ale ogólnie to jestem w stanie iść do Kościoła. Mi się wydaje że do 1/2 dni choroba przejdzie. Jednak boję się, że zarażę np. kogoś starszego albo księdza, a chciałem też pójść do spowiedzi. Z jednej strony trochę głupio nie iść przez tak lekka chorobę do Kościoła, bo normalnie pracowałem, spotykałem się itd. a z drugiej w Kościele jest wiele starszych ludzi i ksiądz, a zdrowie kapłana jest ważne, żeby mógł pełnić swoją posługę. Bardzo bym chciał dzisiaj pójść. Co wy o tym sądzicie?

Ciekawe uwagi bł. ks. kard. Stefana Wyszyńskiego na temat planowania czasu. Może kogoś zainspirują, szczególnie gdy ktoś tego nie praktykuje.