Czytam z czerwonymi uszami wątek o egzorcyzmach.
Skoro zły jest tak mocny , tak niebezpieczny, podstępny, zatem zapewne mocno inteligentny - czemu miałby ustępować po usłyszeniu takich czy innych zdań, słów, formuł użytych w egzorcyzmach? Jak to działa?
A co mnie szczególnie interesuje - czy opętanie dotyczyć może także niedowiarka? Czy jest jak z klątwą , w którą trzeba serio wierzyć, by zadziałała?

Mam tu Tygodnik Powszechny z 2018. Kupiłem, jeszcze za 7,90 ,bo ciekawi mnie, skąd to boczenie się i wzgarda w pewnych kręgach. Skąd to pokazywanie palcami, zupełnie jak np. na Holownię.
W samej rzeczy, pisuje tam Hołownia. Ale raczej nieśmiało. Ks. Adam Boniecki mocniej. Że np. Papież Franciszek wybiera Kościół, który jest odwrotnością tryumfalizmu. Pisze niestety my, księża przez wiele lat uczyliśmy się tę tryumfalistyczną machinę obsługiwać.I nie tylko w sensie pałaców i złocistych szat. Broniliśmy obrazu Kościoła jako instytucji niepodlegającej słabościom, blędom, stojącej zawsze po słusznej stronie ..
No i jeszcze o niemiłosiernych, raniących słowach Kościoła, pasterzy wobec np. on vitro. Itd.
Święte słowa. A wiemy, jak nie mogą się...

Jak rozumieć przypowieść o chwastach w zbożu.
Idzie o współistnienie do czasu żniw z niedowiarkami, czy ze zbłąkanymi, Bogu nieposłusznymi wiernymi?

Nawet dość obszerny komentarz nie wyjaśnia kwestii do końca.
Przypowieść o chwastach - Królestwo Boże - CCEA - GCSE Religious Studies Revision - CCEA - BBC Bitesize

Nie umieszczam w kawiarence na problemach osobistych , raz, że utonie w słowotoku, dwa, że to chyba głębszy problem.

Oto kilka cytatów z ostatnich dni :

A płaskie gadki w stylu ...

Oszczerstw ciąg dalszy. Nie pomoże pisanie pan .... kiedy chamsko wkładasz w moje usta rzeczy, których nie napisałem, czyniac z nich argument , a potem zamiast przeprosin rzucasz błotem na osobę, którą pomówiłeś....

bo lamentujesz, dlaczego straciłeś wiarę, twierdzisz, że szukasz pomocy i nie słuchasz tylko kpisz.
Mało poważne. A potem skamlesz, jak się nazwie taką postawę po imieniu....

A teraz, zamiast przeprosić i odszczekać, jeszcze brniesz

Nie wymieniam autora tych wypocin i histerycznych, chamskich wzmożeń . Dziecko zgadnie.
Lekarz powie -...

Mądralkowałem tu o niemożności zniesienia wieczności. O lęku przed wieczną karą czy nagrodą.
Niedawno, nad wodą, w słońcu po kąpieli słuchając 2. cz. 3. koncertu B-dur Brahmasa przyszła myśl,
że czasem człowiek nie tylko nie lęka się, ale wręcz akceptuje nieskończoność, no oczywiście nieskończoność
w widzeniu małego Jasia, ale powiedzmy coś zbliżonego. Pewien błogi stan nadświadomości, który, jak się tym momencie
wydaje, chcielibyśmy, by trwał wiecznie. Lub, powiedzmy 100 lat. Albo cały tydzień. Nic a nic nie żartuję, takie
momenty, wydaje się, niosą niedowiarka znacznie bliżej nawrócenia, niż grzmot organów w katedrze, zapach kadzidła, zakład Pascala.
Mam kilka takich ulubionych przykładów, od mniejszych zaczynając.
Adagio Bacha wg...

Wpisałem w wyszukiwarkę pielgrzymmki , nic prawie się nie pokazało. Jakieś wpisy z mojego dawnego wątku rekruci do Nieba .
W sobotę, jadąc z Mazur, na odcinku Ościsłowo - Ojrzeń mijałem na szosie niewielką grupę pielgrzymkową. Super organizacja, sygnalizacja dla kierowców, bo wąsko i zakręty. Pomachałem im z podziękowaniem i sympatią, jeszcze nie widząc, że podobnie czynią inni kierowcy, pewnie lokalni znajomi.
Bywałem na harcerskich obozach. Na miejskich półkoloniach. Sporo campingowałem. Na pielgrzymce nigdy nie byłem, ale zawsze się interesowałem.
Nie od strony duchowej, tylko tej przyziemniej, powiedzmy logistycznej.
Teraz inne czasy. Lekkie , malutkie namiociki, butle gazowe, karimaty jak piórko. Śpiwór, jakby go nie było....

Melduję posłusznie, że znowu jestem. W czas nieobecności i w toku innych spraw (robota, Nikoniarze.pl)trochę się nazbierało zagadek, dla was pewnie dziecinnych, dla niedowiarków nierozwiązalnych.
Onegdaj musiałem przejechać się autem, by rozgrzać olej przed wymianą. Byłem w Świdrze, dzielnicy miasta Otwock. Zjadłem lunch w hinduskim bistro, dawali rybę na ostro. Przy okazji obkupiłem się w Biedronce. Wracam, wjeżdżam na przygotowane cegiełki, by zmieścić się pod miską olejową. Patrzę się, a od tygodnia naszykowany zestaw kluczy to typ imbus, a nie torx. Pudełko podobne. Jakoś wstałem z ziemi i dalej szukać. Naszukałem się godzinę w piwnicy i po kątach, zmęczyłem, już już miałem brać czapkę i rower, jechać do sklepu po nowe. Jeszcze się...