Witajcie, ma ktoś z was może rady jak pracować nad sobą w kwestii wewnętrznego pokoju? Jak pracować nad tym by w codzienności nie ulegać skrajnym emocjom? Może ktoś z was ma już za sobą tą drogę. Dla mnie przykładem jest mój pradziadek który był niesamowitym stoikiem i flegmatykiem (tak jak i prapradziadek). Wiadomo że nie można przesadzić ale chciałbym kiedyś się nauczyć być takim spokojnym, małomównym ( ale jak już coś powiedział to nie byle co). Muszę się do tego przyznać że trochę do tego dążę. Pracuje jakoś nad moją nerwicą, mam zamiar iść do psychologa, ale wiadomo samorozwój też się przydaje. A co do dziadka to myślę, że ukształtowało go trochę życie ponad 50 lat z kobietą- żywiołem w jednym domu :) U mnie przy nerwicy niestety...

Taka myśl mi przyszła:

- Jeśli teolog będzie przeakcentowywał świadomość człowieka, to wytworzy teologię, w której Bóg jest jakąś czystą świadomością, absolutnym intelektem.
- Jeśli zaś zaakcentuje zbyt bardzo aspekt nieświadomy - emocje, głębię, tajemnicę - to będzie szedł w jakąś teologię negatywną, która konsekwentnie zastosowana, nakazywałaby raczej milczeć niż o Bogu mówić.

To trochę psychologizowanie teologii, ale pytanie, czy to coś niewłaściwego...

Zajrzałem na stare forum szukając czegoś i przypomniał mi się ten wątek - zapraszam do współtworzenia
Zapraszam do dzielenia się przypowieściami i innymi formami wypowiedzi
- trzy warunki stawiam - ma być :
mądrze
dowcipnie
i jakoś związane z duchowością szeroko pojętą

No to zaczynamy

Pewna kobieta zapukała do bram Nieba i domaga się wpuszczenia. Archanioł Gabriel odmawia jednak:
- Do Nieba wpuszczamy od 10000 punktów, a ty uzbierałaś ich ledwo 43.
- Ale ja opiekowałam się swoim schorowanym ojcem prze 20 lat.
- Dobrze - odpowiedział Archanioł - dodamy jeszcze 5 punkty ale 48 to nadal za mało.
- Doglądałam sąsiadki i jej dzieci przez cały tydzień, gdy sąsiadka chorowała - nie poddawała się kobieta.
- Dobrze, dodatkowe dwa punkty,...

O ile nie lubię sztuki nowoczesnej (nie znoszę Gombrowicza), to Warlikowskiego poznałem dawno temu w reżyserii Poskromienia złośnicy'.
Sztuka Szekspira pod tym tytułem wygląda na wesołą komedyjkę będąc przy tym jedną z najbardziej niegodziwych sztuk.
Oto, Kasia , niezależna kobieta wychodzi za mąż za męża tyrana, który robi jej pranie mózgu. I to ma być wesołe.
Warlikowskiemu udało się przedstawić to w o wiele bardziej realistyczny sposób. Mamy Stenkę, Ferencego. Pokazuje dokładnie jak główna bohaterka została złamana.

Metanarracje to „wielkie opowieści” o świecie, które nadają mu porządek i sens. Przykłady to metanarracja religijna, idea postępu nauki, emancypacji czy obiektywnej prawdy. Opowieści te są przyjmowane i przekazywane w społecznościach, często stanowiąc fundament ich tożsamości.

Jean-François Lyotard, jeden z czołowych filozofów postmodernizmu, krytykował metanarracje, twierdząc, że pełnią one funkcję narzędzi władzy i legitymizują określone struktury społeczne. Podkreślał, że nie istnieje jedna, uniwersalna prawda, lecz wiele „gier językowych”, w których konstruowane są lokalne prawdy. Jego zdaniem współczesne społeczeństwo nie potrzebuje już wszechogarniających metanarracji – zamiast tego postulował pluralizm i istnienie wielu...

Chciałbym Was zapytać, czy nie sądzicie, że jest jeden failure w konstrukcji tego świata. Mianowicie, przeszkadza mi to, że wg wielu religii nasz byt jest wieczny - nie można przestać być. A mnie czasami nachodzi myśl, że dobrze by było, gdyby to wszystko można było przerwać. Czy nie powinno być tak, że każdy ma prawo do przerwania swego bytu - nie chodzi mi tu tylko o tzw. samobójstwo, ale ogólnie o to, aby można było przerwać wieczne istnienie.

Przecież może nam się nie podobać życie tutaj. I w ogóle - konieczność ciągłego bycia. Czy nie byłoby sprawiedliwiej, gdyby każdy miał prawo całkowitego i nieodwołalnego zatrzymania tego strumienia świadomości i egzystencji?

Trochę obawiam się zamieszczać tej wypowiedzi na katolickim forum, gdyż...

Jest to ostatnio bardzo popularny temat na Reddicie, Tumblrze i Tik Toku. Jest to grupa ludzi która wierzy ze są zwierzętami, a nie ludźmi i nagrywają jak chodzą na czterech nogach na Tik Toku. Jest to bardzo popularne wśród nastolatków i nazywają to swoją wiarą.

Kontynuuacja z:

Przeemek

- Dlaczego TWOJA „samooczywistość” ma być wyjątkiem i gwarantować prawdę?

Ty to nie rozumiesz tekstu polskiego jak piszę, że nie gwarantuję żadnej obiektywnej prawdy? Że taką ma tylko Bóg. Możesz to zapamiętać na trwałe?

nie dowodzi, że świat rzeczywisty jest niesprzeczny.

Możesz się w to bawić jak chcesz. Ja nie widzę celu skoro obaj to uznajemy.

„Kocham i nienawidzę jednocześnie”

Brak sprzeczności.

Mamy:
1) umysł
2) emocje

Mamy:
1) osobę
2) zalety
3) wady

Miłość umysłowa (do osoby) + nienawiść emocjonalna (do wad)
Nienawiść umysłowa (do osoby) + miłość emocjonalna (do zalet)

Miłość emocjonalna (do zalet) + nienawiść emocjonalna (do wad)

Miłość umysłowa (do osoby) + nienawiść...

Gdzie je widzicie w otaczającym nas świecie?

Psycholog Jacek Masłowski mówi że relacja między rodzicami jest ważniejsza niż z dzieckiem.

Tak samo mówi Pulikowski.
Często jednak bywa inaczej i dla dzieci nie jest to wcale dobrze.
Jest jeszcze coś takiego jak parentyfikacja
Parentyfikacja (także: odwrócenie ról, inwersja ról, „niewidzialne dzieci”, „dorosłe dzieci”, „dzielne dzieci”, „dzieci rodzicielskie”, „karmienie się dziećmi”) – zjawisko psychosocjologiczne polegające na odwróceniu ról w rodzinie , w wyniku czego dziecko pełni rolę opiekuna, partnera i powiernika w stosunku do swych rodziców, bądź rodzeństwa, przy czym zadania oraz obciążenia przypadające na dziecko są z reguły nieadekwatne do jego poziomu rozwoju i możliwości emocjonalnych.

W rzeczywistości, dzieci to tylko...

Wielu katolików nie dostrzega dziś niczego złego w hipnozie. Osobiście zawsze z wielkim dystansem podchodziłem do technik paramedycznych, w których poddajemy pod czyjąś władzę swoją podświadomość. Nie będę już wchodził w duchowe zagrożenia, jakie niosą takie praktyki, ograniczając się do aspektu czysto psychologicznego, zbadanego empirycznie:

Jednym z najbardziej niepokojących zagrożeń związanych z hipnozą jest możliwość wprowadzenia fałszywych wspomnień. Łatwość, z jaką można to zrobić, została wielokrotnie udokumentowana, szczególnie dzięki pionierskiej pracy psycholog Elizabeth Loftus. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych wiele rodzin rozpadło się w wyniku ujawnienia rzekomych wspomnień o wykorzystywaniu seksualnym przez...

W sumie jak w temacie:)

Oglądałam ostatnio program o CC,i mówiono, że to jest wymyśl tylko i wyłącznie kapitalizmu,a nie żadnej moralności, jakoby wykasowanie kogoś z kultury miało być szacunkiem dla ofiar scancelowanwgo.

Mówiono, iż to właśnie duże koncerny pozbywają się takich osób, nawet bez wyroków sądu,jak np.Johny Depp czy Kevin Spacey-jak się okazało niewinni,bo to się koncernom nie opłaca.
Dotąd jeszcze łudziłam sie,ze to faktycznie przez moralność. Ale przestałam.
Uważam że kultura kasowania,za przeszłość, jeśli ktoś nawet coś wywinął, ale się przyznał i żałuje,jest bardzo krzywdząca.

Nawiasem widzę jednak plusy:gdyby teraz wyskoczył Hitler że swoimi dyrdymałami,wątpię aby znalazł tylu wyznawców

No cóż. Wrażliwcy. Nie ich wina że tak mają.
Ale czy zawsze trzeba się obchodzić jak z jajkiem?
Mam wrażenie, że Wrażliwcy zapominają, że mogą być też neurotykami,a to utrudnia już zycie otoczeniu.
,,Kochaj mnie bezwarunkowo,,,,Szanuj mnie bezwarunkowo,,-to często słyszę.
Nic się nie da neurotykowi powiedzieć, bo zaraz się obraża i zaczyna śpiewkę o złym świecie..

Szczerze, to po bliskich spotkaniach z neurotykami,mam ich serdecznie dość i nie zamierzam chodzić ścieżkami, które mi wytyczają, swoją manipulacja.

Cechy neurotyzmu:

,,Nadmierne zamartwianie się

Neurotyk poświęca czas na zamartwianie się o siebie, partnera, dzieci i bliskich. W każdej sytuacji przeczuwa niebezpieczeństwo i zagrożenie. Z tego powodu rzadko opuszcza swoją...