Witam... to znowu ja. :( Cały czas napadają mnie wątpliwości co do poprzednich spowiedzi. Cały czas boję się, że któraś z nich była nieważna i popełniam świętokradztwo. We wszystkim widzę grzech, zastanawiam się nad każdą czynnością. Na samym początku Wielkiego Postu się nawróciłam i przystąpiłam do spowiedzi generalnej, jednak teraz wychodzi jak słabo się do niej przygotowałam. Cały czas przypominają mi się grzechy z przeszłości. Nie wiem już czy mam się z nich spowiadać, czy nie. Strasznie się tym męczę, a nie chcę się oddalać od Boga. :( Mógłby mi ktoś doradzić?

Ostatnio dodałam pytanie czy mogę pójść do spowiedzi będąc z kimś pokłóconą. Teraz mam pytanie jak w ogóle zmusić się do spowiedzi? (muszę ją odbyć w najbliższych dniach koniecznie ze względu na pewne wydarzenie) Nie mam już sił, nie chcę być blisko Boga, starałam sie wiele lat, kilka lat szukałam sposobu powrotu. Ze wszystkim mam pod górkę, czuję sie zostawiona sama sobie, zawsze po krótkim czasie od spowiedzi wracają moje słabości. Nie czuję juz nic do Boga i tak tak, wiem że nie muszę czuć wielkich ekstaz w modlitwie, ale mi sie nawet nie chcę odmówić dziesiątki różańca, nie chcę mi się byc na Mszy od dłuższego czasu. Co mam w takim razie zrobić? Ja na prawdę nie widzę nadziei w tej mojej wierze

Kilka dni temu bardzo obraziłam moją matkę. Nie będę wchodzić w szczegóły, ale moja cierpliwość osiągnęła limit, nigdy nie powiedziałam jej tego co wtedy. Zazwyczaj przed spowiedzią, przepraszam ją za to co zrobiłam przykrego, ale zazwyczaj były to drobnostki.

Niedługo muszę wybrać się do spowiedzi (choć raczej nie z własnej woli, bo nie umiem od pewnego czasu już kochać Boga). Szczerze mówiąc nie bardzo żałuję, nie chcę jej przepraszać, chcę sie od niej zdystansować, bo nie jest dobrym człowiekiem. Czy w takim razie nie mogę przystąpić do spowiedzi?

Witam. Piszę ze sprawą nurtującą mnie od dwóch dni. Z góry pragnę podkreślić, że jestem skrupulantką i leczę się na nerwicę. W sobotę udałam się na przedświąteczną spowiedź. Wiadomo - jako skrupulantce nazbierało mi się wiele grzechów, a u poprzedniej spowiedzi byłam tydzień temu. Ale do sedna - podczas wymieniania grzechów z przeszłości coś zaszurało przy konfesjonale i pomyślałam sobie, że może mi się akurat upiecze i ksiądz nie usłyszy moich grzechów, jak będę mówić ciszej. Nie pamiętam już, czy to zrobiłam, bo spowiedź to dla mnie spory stres. Później normalnie ksiądz mi udzielił rozgrzeszenia i w skrócie powiedział, że nie należy powracać do spraw do przeszłości. Odeszłam od konfesjonału jak na skrzydłach i przyjęłam komunię, jednak...

W ostatnią niedzielę udałem się na ostatnie nabożeństwo gorzkich żali do kościoła (godzina 17) z nadzieją, że załapie się na limit. Niestety, ale nie wpuszczono mnie i parę innych osób, ale ze względu na to, że było nas mało na zewnątrz kosciola, to postanowiłem zostać do końca.

Pod koniec nabożeństwa zaczęło pod kościołem zbierać się coraz więcej osób (serio było ich dużo), a osoby przebywające w kościele zaczęły wychodzić. Ludzie masywnie zaczęli się tłoczyć do wejścia, aby móc uczestniczyć we Mszy. Nawet nie próbowałem się przepychać, inni ludzie również. Na zewnątrz kosciola zrobiło się niemałe zgromadzenie ludzi. Postanowiłem, że wrócę do domu.

Tym sposobem opuściłem po raz pierwszy niedzielną Mszę od kilku miesięcy. Byłem niedawno...

Cześć, to znowu ja ;)
Naprawdę bardzo się cieszę, że tutaj trafiłam i wiem, że zostanę na pewno na baaardzo długo :)
Ale mam kolejne pytanie:
Jak dobrze się wyspowiadać? Nie bać się, być odważnym? - mam z tym bardzo duży problem. A teraz przede mną trudna spowiedź. Przypomniały mi się grzechy z dzieciństwa, z bycia młodą nastolatką. I czuję, że muszę zamknąć za sobą przeszłość, aby móc iść do przodu.
Strasznie mnie te grzechy nurtują, które kiedyś popełniłam. Myślę, że gdzieś tam wiedziałam, że są one złe, ale nie byłam świadoma, że aż tak strasznie postąpiłam. I do tego ta spowiedź świętokradzka, którą również popełniłam (chyba ze strachu).
Chce bardzo wyznać te grzechy, ale nie wiem.. jak?
Jak Wy postąpilibyście? Jakieś rady?
Gorzej...

Szczęść Boże
Dzisiaj z samego rana jeszcze przed zajęciami wybrałem się do spowiedzi. Niestety jednego ciężkiego grzechu zapomniałem. Przypomniałem sobie dopiero wtedy gdy ksiądz już udzielił rozgrzeszenia, ale nadal byłem w konfesjonale. Czy ta spowiedź jest ważna? Przysięgam, że nie zrobiłem tego specjalnie...
Proszę o pomoc.

Spowiedź generalna już jakiś czas temu. Grzech powiedzenia zlej nieprawdy o kimś - powiedziałam, że to ze złosci na tą osobe, a to było chyba raczej z pychy i chęci poprawienia swojego wizerunku. Ogólnie na spowiedzi zaznaczylam mocno chec imponowania innym przy wymianianiu innnych grzechow.. miałam intencje dobrej spowiedzi, ale boje sie, czy to nie było celowe zatajenie, ze powiedzialam o zlosci zamiast pychy. Bardzo si3 boje. Nie moge wyjasnic tego temu spowiednikowi, bo on juz jest daleko w innym miescie. Co robic?

Witam, mam mam ponad 20 lat i przed wczoraj byłem u spowiedzi świętej a dzisiaj sobie przypomnialem pewien grzech z dziecinstwa (prawdopodobnie podstawówka) gdy z kolega masturbowaliśmy się nawzajem, co odbywało się przez spodnie i bez wytrysku ale w jakimś stopniu doszło do podniecenia seksualnego. Moje pytanie brzmi czy to grzech cięzki czy lekki i czy powinienem jak najszybciej go wyznać i czy mogę przyjmować komunie.

Mam parę pytań:
1. Ostatnio ksiądz na spowiedzi zasugerował mi podejście do spowiedzi generalnej. Jestem niestety skrupulantem, ale chcę się z tego wyrwać. Jak wyznawać grzechy z całego życia, żeby nie były zbyt szczegółowe, ale też nie za bardzo ogólne?
2. Chcę całkowicie się nawrócić, przemienić swoje serce. Niestety mam wręcz natrętne myśli o grzechach z przeszłości i o sytuacjach, które w zasadzie grzechami nie są. Nawet zdaję sobie z tego sprawę, że coś nie jest grzechem, ale mam wewnętrzy przymus wyznawania ich na spowiedzi. Ostatnio nawet zapytałam księdza czy dwie sytuacje były grzechami, a on powiedział, że nie. Mimo to chcę te sytuacje jeszcze raz wyznać na spowiedzi generalnej, bo mnie to dręczy, że może ksiądz źle coś...

Wiem że to głupie ale czy czynności fizjologiczne i np. jakieś nerwicowe nawyki związane z ciałem typu obgryzanie paznokci (świadome) podczas modlitwy to grzech i zaniedbanie dobrej postawy? Czy mam dokładnie mówić w jaki sposób rozpraszałam się podczas modlitwy czy mogę sobie oszczędzić szczegółów? Nie chcę zataić grzechu, ale mam problem ze skrupulami no i poza tym nie wiem czy ksiądz chciałby słuchać wszystkiego

Czy jeśli wymieniając grzechy na spowiedzi domyślam się że ksiądz zasnął (nie wiem tego, ale raczej tak), a ja byłam już przy grzechach raczej lekkich, i przemknęło mi przez myśl że to nawet dobrze jeśli śpi (choć zależało mi żeby to wszystko słyszał, zależy mi na szczerych i dobrych spowiedziach), ale no nie zapytałam Śpi ksiądz?? , jakiś głupio tak , To czy ta spowiedź była ważna? Opowiedział mi raczej od razu kiedy powiedziałam końcową regułkę, odniósł się do grzechu mniej więcej ze środka mojej spowiedzi. Czy mam podczas następnej spowiedzi o tym powiedzieć, a do tego czasu mogę przyjmować Pana Jezusa?

Mam pytanie o grzechy cudze i związaną z nim spowiedź. Od razu zaznaczę, że mam skłonności do skrupulanctwa, co nie pomaga mi w rozeznawaniu ciężaru winy i spowiedź jako taka zawsze stanowi dla mnie problem. Jako, że pytanie dotyczy grzechów cudzych, muszę przytoczyć kontekst. Mój brat jest dorosły i żyje w związku niesakramentalnym. Trwa to już kilka lat i nie zanosi się, aby się ożenił (on sam nie dąży do tego). Kilka razy rodzice już pytali, kiedy ślub, ale nie było żadnej konkretnej odpowiedzi. Mieszka razem ze swoją dziewczyną poza domem. Kiedy spotykamy się, np na święta, widzę że przystępuje do komunii. To mnie boli, ale nie rozmawiałem z nim o tym. Wysłałem mu tylko kiedyś artykuł, jakie są konsekwencje życia w takim związku i że...

Kiedy oszczerstwo jest grzechem ciężkim, a kiedy lekkim? Sytuacja następująca:
Rozmawiają bardzo prywatnie dwie koleżanki. Jedna mówi złą nieprawdę o swoim byłym chłopaku, którego ta druga nie zna, nie wie nic o nim, nigdy go nie widziała (mieszka bardzo daleko). Mówi tak, by się wybielić, usprawiedliwić trochę sama przed sobą. Czy to jest grzech ciężki czy jeszcze lekki?

Szczęść Boże, Forumowicze,
Jestem młodą osobą. Do niedawna ze strachu/wstydu zatajałam pewne grzechy na spowiedziach. Chciałam się oczyścić, więc poszłam do spowiedzi generalnej. Grzechów było dużo.
1. Przy niektórych (np. mówienie złej nieprawdy o innych) było ich wiele, opisałam księdzu przede wszystkim te, których wstydziłam się najbardziej i najbardziej mnie bolały.
2. Już przy rachunku sumienia niektóre rzeczy uznałam za mniej istotne, więc ich nie spisałam. Albo przyszły mi do głowy, gdy akurat spisywały inny fragment mojego życia, pomyślałam - spiszę, gdy będę opisywać ten czas, ale potem zapomniałam.
Przez te syruacje zastanawiam się czy ta spowiedź jest ważna :-s IDĄC NA TĄ SPOWIEDŹ CHCIAŁAM POWIEDZIEC WSZYSTKO CHOCBY NO NIE...

Rachunek sumienia dla młodej dziewczyny:

Czy zawsze wierze w Boga, zarówno w chwilach radosnych i smutnych? Czy nie ufam bardziej horoskopom, wróżkom, zabobonom?
Czy Bóg zawsze jest w moim życiu na pierwszym miejscu? A może jest coś ważniejszego od Niego (kariera, pieniądze, chłopak, grupa do której chcę należeć)?
Czy rozmawiam z Panem Bogiem nie tylko rano i wieczorem, ale w każdym wolnym czasie? Czy chodzę na adoracje, nabożeństwa, Mszę świętą w tygodniu? A może zamiast modlitwy wolę Internet, Facebooka, Snapchata, Instagrama itp.?
Jak wygląda moja modlitwa? Czy zbliża mnie do Boga? Czy modlę się szczerze i mówię Ojcu o wszystkim, zarówno radosnym, jak i smutnym? A może po prostu bezmyślnie mówię pacierz i traktuje jako zwykły...

Witam, dziś zdecydowałam się pójść do spowiedzi po bardzo długiej przerwie. Prosiłam Księdza i Pana Boga o przebaczenie popełnienia aborcji kiedy miałam 18 lat, miesiąc przed zaczęciem studiów. Niestety, rozgrzeszenia nie dostałam ale Księdza mam wspaniałego, czułam że rozumiał moją strone i powody dla których (wtedy wydawały mi sie istotne) dlaczego podjełam taką decyzję. Jeżeli rozgrzeszenia nie dostałam, i nie dostane za to, jak wygląda moja przyszłość? Jeżeli bede podchodzić do spowiedzi w przyszłości, czy moim obowiązkiem jest za każdym razem spowiadać się za ten grzech, mimo to że wiem że nie dostane rozgrzeszenia? Czy wogole mogę wracać do spowiedzi? Jak to wygląda? Dziekuję z góry.

Mam już 18 mam problemy z chormonami. Wywołanymi przez leki na epilepsje. Lekarz przepisał mi testosteron. Od tego czasu bardzo mi odbija. Jestem nerwowy, myśle o rzeczach wstydliwych, często mi staje p******** i musze ściągnąć bielizne pare razy pociekła mi spe******* nie umiem nad tym zapanować ani się przeciwstawić. I tu się pojawia moje pytanie. Czy to jest grzech. Jeśli tak to lekki czy ciężki. Prosze o pomoc szczególnie księży.

Staram się jak najczęściej przystępować do Spowiedzi Świętej (zazwyczaj spowiadam się co 2-3 tygodnie), prawie codziennie jestem w kościele i przyjmuje Pana Jezusa do swego serca, ale zastanawiam się czy w sposób właściwy przygotowuję się do Spowiedzi. Zawsze dzień przed spowiedzią i około pół godziny przed spowiedzią na spokojnie staram sobie przypomnieć jakie grzechy zdarzyło mi się popełnić w ostatnim czasie, opieram się głównie na Przykazaniach Bożych i Kościelnych. Rano w dzień spowiedzi odmawiam modlitwę przed spowiedzią. Wchodząc do kościoła odmawiam krótką modlitwę po czym proszę własnymi słowami Boga o łaskę dobrej spowiedzi. I przystępuję do spowiedzi. Siedząc w kolejce przypominam sobie jeszcze raz moje grzechy. Czy w sposób...

Jak spowiadać się z grzechow nieczystości?Jeżeli współżyłam przed ślubem,i wyznaje ten grzech to czy oprócz tego muszę powiedzieć konkrety? x x x x itd.Czy jeśli się wyznaje współżyłam/em przed ślubem to te grzechy zawarte są w tym sformułowaniu?

Bez takich szczegółów. Dominik

Szczęść Boże, byłem już u spowiedzi wiele razy w bardzo krótkim czasie i codziennie przeżywałem jakiś grzech, który popełniłem w przeszłości. Dziś przypomniał mi się jeszcze jeden, którego bardzo żałuję mianowicie, kiedyś byłem bezsilny i miałem taki dzień że byłem zrozpaczony i Obrażałem Pana Boga za to co mi się przytrafia. To było już dawno temu i nie pamiętam dokładnie co mówiłem, wiem że po tym żałowałem tego co zrobiłem. Wtedy nie byłem blisko Boga. Dopiero dziś mi się to przypomniało i ja nawet nic z tego nie pamiętam, poprostu mam świadomość że coś takiego było. Mam wyrzuty sumienia. Proszę o pomoc!
1.Czy Pan Bóg mi wybaczy?
2.Czy jak zapominałem wyznać tego grzechu, to inne zostały mi przebaczone?