Witam !!!
Mam pytanie związane z moja dzisiejsza spowiedzią. Trafiłem dzisiaj może nawet pierwszy raz na księdza który bardzo długo i skrupulatnie tłumaczył mi pewne rzeczy. Ale sprawa nie dotyczy rozmowy a tego co działo się w duszy mojej albo raczej szeptów które mówiły niecenzuralnie ale ten ksiądz p...przy itd. Oczywiście modliłem się podczas tych podszeptów i prosiłem o przebaczenie Boga. Myślicie że to Zły próbował zakłócić spowiedź?Czy miał ktoś już takie doświadczenia?

Witam.
Mam pewne wątpliwości dotyczące wypełnienia mojej pokuty. Dostałam dwie części pokuty, litanię którą od razu odmówiłam oraz drugą część pokuty ksiądz zadał, żebym zrobiła coś dla siebie (np basen, jakieś wyjście) tylko żeby to była godna rozrywka. Wiem nietypowa pokuta.
A więc w sobotę wybrałam się do galerii z rodziną, byliśmy razem na obiedzie, na lodach, na zakupach itd. trwało to kilka godzin. I wieczorem poprosiłam w modlitwie żeby Bóg uznał mi to jako część mojej pokuty którą miałam wypełnić. Ale przypomniało mi się później że w czasie tego wyjścia miałam dwa razy świadomie i dobrowolnie nieczyste myśli, w które wchodziłam dość głęboko. Wiem że zgrzeszyłam myślami. I dręczy mnie teraz czy tą pokutę dobrze wypełniłam.
Czy...

Ależ niesamowicie moje ocd zniszczyło mi życie duchowe. Nie wiem czy jest osoba na swiecie ktorej objaw nerwicy natręctw w postaci skrupułów religijnych zabrał wiecej czasu, zdrowia, pokoju, miłości i dobra. Ileż księży nie obdzwoniłem, do jakich to ksieży egzorcytów nie jeździłem, z jakich chorych rzeczy sie nie spowiadałem ... szkoda gadac, myśleć i wspominac. A jaki mam żal do tych ksieży co mi nie powiedzieli w konfesjonale ze wykazuje objawy nerwicy natręctw.

Teraz tylko pozostała nienawiść do tego wszystkiego. Do ksiezy, do Kościoła, do Boga... To znaczy do tej chorej znerwicowanej wizji Boga ktora mialem i mam w głowie. Gdzies z tylu głowy wiem ze Bóg jest inny.

Teraz jako 25 latek jestem odcięty od sakramentów bo wiem że jakbym...

Witam. Opiszę jak wygląda sytuacja- kiedyś niestety nagminnie zatajałem grzechy ciężkie na spowiedzi, to było jeszcze przed nawróceniem. Po nawróceniu zdarzyło mi się to tylko raz ( na następny dzień od razu poszlem do spowiedzi), natomiast czasem mi się przypominały np jakieś grzechy z przeszłości typu nwm przyjmowałem Komunie z grzechem ciężkim. Wyznawałem je wtedy dodając że to grzechy których już nie robię, ale one się pojawiały. Ale jakoś nigdy nie pamiętałem o tym że zatajałem grzechy. I dziś właśnie wyznałem to, i ksiądz powiedział że jeśli zatajamy grzech to każda następna spowiedź jest nieważna. Przestraszyłem się bo byłem wiele wiele razy do spowiedzi od kiedy się nawróciłem ale nigdy tego grzechu nie wyznawałem bo po prostu o...

Tak dla przykładu. Wyspowiadałem się osobie świeckiej, która była przebrana jak kapłan. Osobie, która nie miała święceń. Czy Bóg mógł uznać tą spowiedź jako ważną, gdy żyłem całe życie w nieświadomości? Albo czy jeżeli jednak dowiem się i będę miał 100% dowodów, że ta osoba nie ma święceń, to czy taką spowiedź trzeba powtórzyć?

I druga część pytania, czy sakramenty od wyświęconego księdza, który jednak jest niewierzący, są w pełni ważne? Co jeżeli on np. nie wierzy w to, że może odpuszczać grzechy, sprawować Eucharystię?

Rachunek sumienia dla młodej dziewczyny:

Czy zawsze wierze w Boga, zarówno w chwilach radosnych i smutnych? Czy nie ufam bardziej horoskopom, wróżkom, zabobonom?
Czy Bóg zawsze jest w moim życiu na pierwszym miejscu? A może jest coś ważniejszego od Niego (kariera, pieniądze, chłopak, grupa do której chcę należeć)?
Czy rozmawiam z Panem Bogiem nie tylko rano i wieczorem, ale w każdym wolnym czasie? Czy chodzę na adoracje, nabożeństwa, Mszę świętą w tygodniu? A może zamiast modlitwy wolę Internet, Facebooka, Snapchata, Instagrama itp.?
Jak wygląda moja modlitwa? Czy zbliża mnie do Boga? Czy modlę się szczerze i mówię Ojcu o wszystkim, zarówno radosnym, jak i smutnym? A może po prostu bezmyślnie mówię pacierz i traktuje jako zwykły...

Mam pytanie odnośnie jednego grzechu, a idę jutro do spowiedzi, bo jest to sytuacja baaaardzo skomplikowana, nie wiem czy podczas spowiedzi powinienem ją całą mówić, albo czy w ogóle powinienem, a nie chce jej zamieszczać tutaj, żebym nie został rozpoznany w razie czegoś. Jest ona też strasznie poważna, jak i komiczna. Jakby ktoś zaufany chciał mi pomóc, to bardzo proszę - w prywatnej wiadomości opiszę całą sytuację. Nie ma ona związku z moimi wcześniejszymi postami. Dziękuję za pomoc.

Czy jak ksiądz wypowiedział formułę rozgrzeszenia po łacinie to czy spowiedź jest ważna jak przecież nie rozumiem łaciny później dopiero po polsku powiedział Pan Bóg odpuścił tobie grzechy idź w pokoju. Może głupie pytanie ale dziwne trochę bo pierwszy raz się z tym spotykam

Sprawa jest oczywista. Mają grzechy lekkie na sumieniu do spowiedzi nie trzeba iść.
Popełniają grzech ciężki trzeba udać się do konfesjonalu. Czy jeśli już przystępujemy do spowiedzi możemy wyznać tylko grzechy ciężki,L czy jest obowiązek wyznania również grzechów lekkich które się pamięta?
Na koniec mówi się więcej grzechów nie pamiętam.. A nie ciężkich nie pamiętam.

Z góry dzięki za odpowiedź.

Mi raz ksiądz zwrócił na nią uwagę i generalnie, to nie spowiadam się z kartki, ale chciałem się wyspowiadać z grzechów z przeszłości i nie jestem w stanie tyle zapamiętać grzechów i dlatego chcę skorzystać z pomocy kartki. I czy taka spowiedź jest ważna? Jeden ksiądz wręcz zachęca do spowiedzi z kartki, a drugi krzywo patrzy na wspomaganie się nią.

Spowiedź u mnie z czasem uległa erozji. Z jednej strony bardzo częsta, co tydzień, z drugiej , coraz mniej dokładna, zwłaszcza jeśli chodzi o celowe myśli.
I bardzo źle z postanowieniem poprawy, bo mówię w konfesjonale o chęci poprawy a potem zaraz wracam do tych samych grzechów.
Jutro niedziela, ostatni raz byłem w piątek więc to będzie 9 dni, z jednej strony myślę, by nie iść do spowiedzi a dopiero iść gdy zdobędę się na prawdziwą chęć poprawy, z drugiej , że to odwrócenie się od sakramentów i może być pułapką.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Przychodzę z trochę nietypowym pytaniem. Przez ostatni czas unosiłem się pychą i byłem trochę zazdrosny. Jak podchodziłem do spowiedzi, to zawsze zapominałem o tych grzechach, jakoś mi wyleciały. Podczas kolejnej spowiedzi, mówiąc formułkę żadnego grzechu nie zapomniałem ani nie zataiłem też o tamtych grzechach zapomniałem.
Jednakże, dzisiaj, kiedy byłem u spowiedzi, automatycznie (wiem nie powinienem tego robić automatycznie, ale tak wyszło) mówiąc tę formułkę ( żadnego grzechu nie zapomniałem ani nie zataiłem ), w trakcie jej mówienia przypomniały mi się tamte dwa grzechy (pycha i zazdrość). Stwierdziłem, że nie będę mówił nic w stylu Przepraszam, jednak zapomniałem podczas ostatniej spowiedzi...

Dziś byłam u spowiedzi i wyznałam swoje grzechy. Ksiądz prawie jak zawsze skomentował mój grzech nieczysty (masturbacja) i powiedział, że bez postanowienia zaprzestania tego spowiedz jest nieważna.
Odpowiedziałam zgodnie z prawdą, że nie jestem w stanie przestać grzeszyć tym czynem. Spowiednik zapytał czy może zadac mi dodatkowe intymne pytania odnośnie tego grzechu. Zgodziłam się.
Zapytał czy od od dawna grzeszę w ten sposób, czy bez rozbudzania pożądliwości grzech ten także występuje i w takiej samej ilości. Czy po spowiedzi potrafię wytrzymać tydzień lub dwa bez tego grzechu, a jeśli tak to nie męczy mnie pożądliwość i mocna pokusa grzeszenia bez rozbudzania pożądliwości myślą pornografia?
Po tym nazwę to wywiadzie spowodnil powiedział...

Przeczytałem coś takiego w źródłach Żydowskich odnośnie odpuszczenia / oczyszczania się z grzechu :

Pełną skruchę osiąga osoba, która staje w obliczu tej samej sytuacji, w której zgrzeszyła, gdy ma potencjał, aby popełnić grzech ponownie, a mimo to wstrzymuje się od niego i nie popełnia go wyłącznie z powodu swojej skruchy, a nie ze strachu lub braku sił.

I skonfrontowało mi się to w głowie z naszymi spowiedziami, w których często wałkujemy ciągle te same grzechy, bo ciągle popełniamy je na nowo. ( nie porównując się z Żydami, którzy pewnie też ciągle wałkują swoje grzechy na nowo wtedy kiedy robią wyznanie ).

Natomiast wydaję mi się, że rzadko jest podkreślany fakt w codzienności Kościoła, że spowiedź będzie skuteczna, wtedy kiedy...

Mam 24 lata i jestem w związku od ponad roku i niestety przyzwyczailem sie do wspołzycia. Nie widzę nic złego w byciu w bliskości z osobą, którą sie szczerze kocha i zamierza ją kiedyś poślubić. Kocham też Boga i chce chodzić do spowiedzi i dostawać rozgrzeszenie. Niedawno uświadomiłem sobie, że do tego potrzebne jest nie tylko szczere wyznanie grzechów, ale też postanowienie poprawy. I ja go nie mam, bo wiem ze chce być ze swoją dziewczyną. Jest mi źle i zawsze po spowiedzi troche mnie odrzuca od tego co robimy, ale i tak szybko zaczynam grzeszyc i przyzwyczajamnsie do tego. Z innych grzechow, a miałem ich dużo bardzo sie poprawilem. Tutaj tego nie czuje, chce chodzic do komunii nie ze względu na ciotki, ktore przyjeżdzają na święta, a ze...

Tak jak w tytule. Opiszę zarys historii, ale interesuje mnie tylko odpowiedź na dane twierdzenie. Jest to może z jednej strony banalne, ale naprawdę tego nie rozumiem.

Po ponad 5 latach poszedłem do spowiedzi do księdza, z którym umówiłem się na spowiedź w formie rozmowy - odbiega to nieco od tradycyjnej spowiedzi. Moje grzechy były nacechowane seksualnie, w tym powiedziałem o swojej biseksualnej orientacji (zainteresowanie mężczyznami 70%, a kobietami 30%, ważne). Powiedziałem, że zdecydowanie bardziej chciałbym być w związku z mężczyzną niż z kobietą, ale z drugiej strony marzę o założeniu rodziny i dodatkowo gdybym był z mężczyzną, to kościół byłby dla mnie zamknięty (wyolbrzymienie służące do skrócenia historii). Rozmawialiśmy i...

Jestem bardzo zapominalaska osobą. Posiadam adhd i mimo zapisywania rzeczy, zaznaczania ich sobie kolorem czy naklejenia notatek w widocznych miejscach, o wszystkim zapominam. W połowie stycznia miałam spowiedź i dosyałam trudniejsza pokuty, którą nie mogłam odmówić od razu. Byłam także u spowiedzi w innym czasie, nie tak jak zawsze. Więc zostawiłam ją sobie na później. No i oczywiście zapomniałam. W domu, jakieś 2 tygodnie później, przed kolejną spowiedzią (początek lutego) zastanawiałam się nad moją ostatnią spowiedzi i pamietąlam tylko tą, która była na początku grudnia i wiedziałam, że tamtą pokutę odmówiłam. Poszłam do spowiedzi i dostałam nowa pokutę. Dopiero w domu uświadomiłam sobie, że przecież miałam później jeszcze jedna...