Pytanie o grzech

[Młoda959595]

Kochani, tak się złożyło, że idę na kurs, który sprawi, że posiądę nowe możliwości zawodowe. Kurs ma ruszyć w przyszłą sobotę. W niedzielę także będzie trwał. Czy zgrzeszę jeżeli w niedzielę będę uczestniczyć w tym kursie? Oczywiście chcę przystąpić do mszy, to dla mnie jasne, jednak wiem, że ogólnie praca w niedzielę jest zła. Ten kurs ma trwać 2 weekendy.

I druga sprawa... Oglądałam jakiś czas temu (a raczej słuchałam muzyki która była wpasowana w tą scenę) scenę z jakiegoś filmu, gdzie pewna dziewczyna została skazana na karę śmierci. Był tam motyw z pentagramem, satanistyczny. Czy jeżeli w tym wszystkim podobała mi się wyłącznie muzyka, podczas której zaczęłam wyobrażać sobie, że to ja dostałam tą karę (mam bardzo wybujałą wyobraźnię i bardzo często wyobrażam sobie nierealne rzeczy, których nawet nie popieram ani nie wcieliłabym w życie ale mam tak od pewnego czasu), a nie oglądałam tej sceny, to zgrzeszyłam?

[Andej]

Jeśli nie ma innej możliwości zdobycia wiedzy, uprawnień nie ma, to sytuacja wymuszona. Wtedy, wg mnie, grzechu nie ma. Wymyśl sposób zadośćuczynienia, np. "nadprogramowe"uczestniczenie we mszy w dzień powszedni. Albo cząstka różańca z własnymi rozważaniami.

A czy świadomie uznałaś ten znak, czy też wzbudzał on Twój sprzeciw? Samo oglądanie nie stanowi grzechu. Ino Twoja reakcja. Tą sama musiz ocenic. Czy do złego prowadzi.

[miłośniczka Faustyny]

Spokojnie, to tylko dwie niedziele, a kurs jest ważny dla Ciebie. Najważniejsze, że będziesz na Mszy.
Pan Jezus mówił, że szabat jest dla człowieka a nie człowiek dla szabatu.
Więc niech Ci Jezus Miłosierny błogosławi na Twoim kursie i pomoże w nauce.
To z filmem na pewno nie jest grzechem ciężkim.

[Młoda959595]

Dziękuję Wam za szybki odzew! : ) Dokładnie, to tylko będą dwie niedziele. Z tego co pamiętam, mogłam iść na kurs w trybie dziennym. Nawet już nie wiem dlaczego ale wybrałam zaocznie. Przyjmę zatem bez obaw Komunię Świętą na następnej mszy, bo to dla mnie oczywiste - być na mszy, to jest dla mnie w niedzielę najważniejsze!

W sprawie filmu - chyba nawet jak zobaczyłam tą scenę, to się wystraszyłam. Jednak nie oglądałam go z uwagi na ekscytowanie się tą sceną, tylko podkładem muzycznym, do którego sama zaczęłam (świadomie ale jak wspomniałam, odkąd pamiętam to tak mam) sobie wyobrażać w głowie, że to ja idę na śmierć ale nie jestem z tym sama. I tutaj jeszcze pytanie o te myśli. Są one w moim wypadku świadome - wyobrażałam sobie, kiedy się z kimś rozstałam i przeżywałam to bardzo, że walczę z tą osobą i jej bliskimi, których też znam, że oni są w jednym oddziale, a ja z moimi bliskimi lub osobami, które znam, w drugim. Tak samo kiedy oglądam jakiś ciekawy dla mnie film, to umieszczam siebie w roli kogoś oraz bliską mi osobę w roli kogoś innego. Od mojej terapeutki usłyszałam chyba że to taka moja ucieczka i w sumie się z tym zgodzę, bo wyobrażam sobie coś, czego bym w życiu nie zrobiła oraz, że ktoś mnie w tych działaniach wspiera, broni. Albo te wyobrażenia, że dostaję karę śmierci ale, że ktoś jest ze mną do samego końca i przykładowo trzyma za rękę. Wychodzi na to, że (miałam ciężkie dzieciństwo) chyba brakuje mi takiej bliskości. Raczej takie wyobrażenia (których nigdy w życiu nie wcieliłabym w życie) nie będą grzechem ciężkim?

[Magnolia]

Młoda a wg Ciebie jakie przykazanie łamiesz takimi wyobrażeniami?

[Młoda959595]

Szczerze, to sądzę, że nie jest to grzech ciężki. Zwłaszcza, że w rzeczywistości nie zamierzam nic złego robić.

[Andej]

Nieś Boga ludziom, zamiast się zadręczać. Uśmiechnij się i zaśpiewaj, szczególna uwagę przykłądajac do refrenu.

[Młoda959595]

Skrupuły czasem się uaktywniają, jednak staram się iść do przodu, bez względu na swoje natrętne wątpliwości.