Grzech przepraszania

[lambda]

No właśnie. MiNa przepraszać a druga osoba utwierdza się w swojej złej postawie

A czy nieprzeproszenie cokolwiek zmieni w jej postawie? Więc czasem lepiej już przeprosić i utwierdzić w złej postawie niż nie przeprosić i utwierdzić w złej postawie.

A na czym opierasz przekonanie że tka lepiej?

[orzeszku]

Na ekonomii

[lambda]

Na ekonomii

Ktoś widzi w Tobie wadę i przytacza Ci teks Ewangelii, ty uważasz że owej wady nie masz więc się obrażasz i każesz przepraszać za to że owa Ewangelię miałaś przytoczona, a jak nie to grozisz zerwaniem relacji. Serio nadal podtrzymujesz swoje stanowisko?

[sądzony]

Ktoś widzi w Tobie wadę i przytacza Ci teks Ewangelii, ty uważasz że owej wady nie masz więc się obrażasz i każesz przepraszać za to że owa Ewangelię miałaś przytoczona, a jak nie to grozisz zerwaniem relacji. Serio nadal podtrzymujesz swoje stanowisko?

77 x

[orzeszku]

Przedstawiłaś sprawę od strony drugiej osoby i ja z tej samej perspektywy odpowiedziałam, więc co teraz odwracasz kota ogonem??

Dodano po 3 minutach 16 sekundach:
Jeśli muszę tłumaczyć jak krowie na rowie, to proszę:

Jeśli bliska osoba się na mnie obrazi, a ja dla św. spokoju mogę załagodzić sytuację np. przepraszając ją - lub jej nie przeprosić, a ona się obrazi - a więc i tak nie wyciągnie z tego żadnych wniosków - to ja wolę już przeprosić i mieć zachowaną chociaż relację z nią niż nic. Tyle.

[sądzony]

Jeśli bliska osoba się na mnie obrazi, a ja dla św. spokoju mogę załagodzić sytuację np. przepraszając ją - lub jej nie przeprosić, a ona się obrazi - a więc i tak nie wyciągnie z tego żadnych wniosków - to ja wolę już przeprosić i mieć zachowaną chociaż relację z nią niż nic. Tyle.

Też tak robię. Często nawet z dalszymi osobami.
Wychodzę z założenia, że ta osoba może czegoś nie rozumieć lub ja może postąpiłem niewłaściwie.

Nie istotne jest kto zawinił, a by działa się miłość.

[lambda]

Jeśli bliska osoba się na mnie obrazi, a ja dla św. spokoju mogę załagodzić sytuację np. przepraszając ją - lub jej nie przeprosić, a ona się obrazi - a więc i tak nie wyciągnie z tego żadnych wniosków - to ja wolę już przeprosić i mieć zachowaną chociaż relację z nią niż nic. Tyle.

Też tak robię. Często nawet z dalszymi osobami.
Wychodzę z założenia, że ta osoba może czegoś nie rozumieć lub ja może postąpiłem niewłaściwie.

Nie istotne jest kto zawinił, a by działa się miłość.

A jaka miłość dzieje się w sytuacji gdzie ktoś z Twojej rodizny leży całymi dniami przed tv lub komputerem, ty stwierdzasz że to lenistwo i przytaczasz Pismo Święte, osoba owa się obraza za taki fragment i każe przepraszać ,mówi nawet że to bezczelne z Twojej strony, takie coś pokazywać. Więc Ty przepraszasz, owa osoba nadal nie widzi nic złego w tym leżeniu ale jest relacja, w ktorej machasz ręką na to co robią ta osoba dla zachowania relacji, czy to miłość?

[Lunka]

@lambda może trzeba spróbować porozmawiać z innej strony. Nie mieszać do tego Pisma Świętego?
Być może kwestie wiary są niezwykle wazne dla tej osoby i jest przewrażliwiona na tym punkcie.
Sama nie wiem czy bym się nie obraziła za takie porównanie

[sądzony]

A jaka miłość dzieje się w sytuacji gdzie ktoś z Twojej rodizny leży całymi dniami przed tv lub komputerem, ty stwierdzasz że to lenistwo i przytaczasz Pismo Święte, osoba owa się obraza za taki fragment i każe przepraszać ,mówi nawet że to bezczelne z Twojej strony, takie coś pokazywać. Więc Ty przepraszasz, owa osoba nadal nie widzi nic złego w tym leżeniu ale jest relacja, w ktorej machasz ręką na to co robią ta osoba dla zachowania relacji, czy to miłość?

Taka, że masz szansę spróbować upomnieć ją jutro może w nieco mniej rażący ją sposób.

[lambda]

A jaka miłość dzieje się w sytuacji gdzie ktoś z Twojej rodizny leży całymi dniami przed tv lub komputerem, ty stwierdzasz że to lenistwo i przytaczasz Pismo Święte, osoba owa się obraza za taki fragment i każe przepraszać ,mówi nawet że to bezczelne z Twojej strony, takie coś pokazywać. Więc Ty przepraszasz, owa osoba nadal nie widzi nic złego w tym leżeniu ale jest relacja, w ktorej machasz ręką na to co robią ta osoba dla zachowania relacji, czy to miłość?

Taka, że masz szansę spróbować upomnieć ją jutro może w nieco mniej rażący ją sposób.

A co jeśli próbowałeś już 100 sposobów i żaden nie działa a każdy kończy się np tym obrażaniem?

[sądzony]

A co jeśli próbowałeś już 100 sposobów i żaden nie działa a każdy kończy się np tym obrażaniem?

Ja bym odpuścił bądź próbował coraz rzadziej i pozwolił, by ta osoba doświadczyła konsekwencji swojego wyboru (postępowania).
Tak robię z 6 letnią córką.

[lambda]

A co jeśli próbowałeś już 100 sposobów i żaden nie działa a każdy kończy się np tym obrażaniem?

Ja bym odpuścił bądź próbował coraz rzadziej i pozwolił, by ta osoba doświadczyła konsekwencji swojego wyboru (postępowania).
Tak robię z 6 letnią córką.

I jakie konsekwencje ja spotykają?

[Skaza]

Prawdą jest też chyba to, że niektórych osób zwyczajnie nie da się na coś namówić. Mnie np. w niektóre dni to abym się ruszył z kanapy to trzeba by pewnie związać albo użyć dźwigu.

[sądzony]

A co jeśli próbowałeś już 100 sposobów i żaden nie działa a każdy kończy się np tym obrażaniem?

Ja bym odpuścił bądź próbował coraz rzadziej i pozwolił, by ta osoba doświadczyła konsekwencji swojego wyboru (postępowania).
Tak robię z 6 letnią córką.

I jakie konsekwencje ja spotykają?

Rzadko zdarza się, by je ponosiła, bo przenosząc "odpowiedzialność" na 6,5 letnie dziecko zwykle wywołuję u niej zmianę decyzji.
Np.: gdy nie chce iść do przedszkola.
1. Najpierw proszę.
2. Później tłumaczę.
3. Koniec końcem mówię OK, zostajemy w domu, ale:
- nie ma bajek
- nie ma tabletu
- bawisz się sama nie ze mną
- ja muszę pracować więc jedzenie robisz sobie sama
- nie angażujesz mnie i starasz się nie przeszkadzać.
4. Po czym rozbieram się, siadam na fotelu, biorę książkę i zaczynam czytać (gdy to szatnia przedszkolna, zaczynam się modlić)

Po chwili młoda wyrywa się do przedszkola.

.....

Nie wiem kim jest Twoja Osoba. Przypuszczam, że to brat. Nic nie robi, bo nie jest świadom konsekwencji nicnierobienia. Nie jest świadom, bo nikt go nie uświadomił. Ktoś (może rodzice) nieświadomie przyklaskują tej sytuacji więc nie widzi sensu zmiany - jak to się dziś ładnie mówi - "wychodzenia ze strefy komfortu".

Druga sprawa, pewnie mówimy o kimś kto dojrzewa, więc takie zachowania są "normalne".
Ja łaziłem z gitarą i chlałem tanie wina, on gra.

Może wyrośnie.

[Lunka]

Czasem zostaje tylko modlitwa za tą osobę. Tak mi kiedyś powiedział ksiądz jeszcze w liceum, kiedy to bardzo chciałam pomoc koleżance wyjść z pewnych problemów. Ale ona nie chciała tej zmiany. Każdy ma wolną wolę. Tego nie zmienisz.