Medytacja chrześcijańska

Dlaczego powinniśmy się modlić, jak powinniśmy to robić, za kogo, do kogo? Tutaj też możemy prosić inne osoby o modlitwę za nas, za naszych bliskich i innych ludzi.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
Jozek
Złoty mówca
Złoty mówca
Posty: 7337
Rejestracja: 18 lut 2020
Has thanked: 1181 times
Been thanked: 708 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Jozek » 2020-04-08, 18:57

Teraz to juz zaczynasz jezdzic po bandzie i odbiegac od tematu. ;)

Dodano po 1 minucie 29 sekundach:
Dezerter pisze: 2020-04-08, 18:36
Jozek pisze: 2020-04-08, 18:06 Dezerter, ale to jest po prostu rozwazanie i nie potrzeba do tego jakichs specjalnych technik.
Mysle ze slowo medytacja nie bylo uzyte w orginalach pism Ojcow kosciola, tylko je tak przetlumaczono.
Znajdę Józku, ale byś nie wypowiadał słów, które bolą pobożnych katolików medytujących posłuchaj niedawno zmarłego jednego z najmądrzejszych naszych kapłanów, który (nawet nie wiedziałem!) , ze medytował, tak jak ja - wynika to jasno z tego co mówi, wie o czym mówi.
Dezerter, ty wiesz o czym mowisz, wielu innych tez, ale to nie znaczy ze wszyscy wiedza o co chodzi.
Czy uwazasz ze jest niemozliwe by ktos slyszac o medytacji nie zaczal uskuteczniac Buddyzmu w swojej wierze?
Zeby bylo smieszniej to Bruce Lee tez medytowal, zwlaszcza przed walka.
Nie wszyscy rozumieja co moze kryc sie pod tym slowem i tylko dlatego ciagne ten temat.
Dlaczego kogos moze to bolec, jesli znaczenie tego slowa nie jest jednoznaczne?
Zwroc uwage ze ciagle pisze o unkianiu tego slowa, a nie unikaniu kontemplacji, rozwazan, modlitwy itp.
Ci ktorzy wiedza o co chodzi wiedza ze to co robia nie jest zle, zle jest tylko uzywanie wieloznacznego okreslenia ktore moze innych wprowadzac w blad. Wiekszosc ludzi po prostu przyzwyczaja sie do najczesciej uzywanych okreslen i bezwiednie je powtarza.
Ostatnio zmieniony 2020-04-08, 18:56 przez Jozek, łącznie zmieniany 1 raz.
Moje wypowiedzi sa nieautoryzowane przez Kosciol.

Awatar użytkownika
sądzony
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 13692
Rejestracja: 20 lut 2020
Lokalizacja: zachodniopomorskie
Wyznanie: Chrześcijanin
Has thanked: 2007 times
Been thanked: 2176 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: sądzony » 2020-04-08, 19:02

Jozek pisze: 2020-04-08, 18:57 Dezerter, ty wiesz o czym mowisz, wielu innych tez, ale to nie znaczy ze wszyscy wiedza o co chodzi.
Czy uwazasz ze jest niemozliwe by ktos slyszac o medytacji nie zaczal uskuteczniac Buddyzmu w swojej wierze?
Zeby bylo smieszniej to Bruce Lee tez medytowal, zwlaszcza przed walka.
Nie wszyscy rozumieja co moze kryc sie pod tym slowem i tylko dlatego ciagne ten temat.
Dlaczego kogos moze to bolec, jesli znaczenie tego slowa nie jest jednoznaczne?
Zwroc uwage ze ciagle pisze o unkianiu tego slowa, a nie unikaniu kontemplacji, rozwazan, modlitwy itp.
Ci ktorzy wiedza o co chodzi wiedza ze to co robia nie jest zle, zle jest tylko uzywanie wieloznacznego okreslenia ktore moze innych wprowadzac w blad. Wiekszosc ludzi po prostu przyzwyczaja sie do najczesciej uzywanych okreslen i bezwiednie je powtarza.
Wybaczcie, że się wtrącam, ale niewłaściwie przekazana religia i praktyki religijne
mogą wyrządzić równie wiele zła.

Znam wielu ludzi (moim zdaniem) "skrzywdzonych" przez zbytnie skupianie się na religijności, którzy totalnie omijają Istotę wiary.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20

Biserica Dumnezeu

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Biserica Dumnezeu » 2020-04-08, 19:06

Pierwsze z brzegu - czytanie Pisma Swietego jest juz medytacja.
zglebianie Pisma Swietego - jest zastanawianiem sie ( na dany sposob ) nad przekazem - jest to kontemplacja.
Czytanie Pisma i zglebianie Pisma w nabozenstwie - staje sie Adoracja ( gdy wystawimy np. relikwie ).
Modlitwa - Pan Jezus medytuje w Ogrodzie Oliwnym. Jest to "myslne" czytanie - rozmowa, przekaz, odbior.

Nie ma ( bo jest niemozliwa ) kontemplacji bez medytacji.

Awatar użytkownika
Jozek
Złoty mówca
Złoty mówca
Posty: 7337
Rejestracja: 18 lut 2020
Has thanked: 1181 times
Been thanked: 708 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Jozek » 2020-04-08, 19:49

Biserica Dumnezeu pisze: 2020-04-08, 19:06 Pierwsze z brzegu - czytanie Pisma Swietego jest juz medytacja.
zglebianie Pisma Swietego - jest zastanawianiem sie ( na dany sposob ) nad przekazem - jest to kontemplacja.
Czytanie Pisma i zglebianie Pisma w nabozenstwie - staje sie Adoracja ( gdy wystawimy np. relikwie ).
Modlitwa - Pan Jezus medytuje w Ogrodzie Oliwnym. Jest to "myslne" czytanie - rozmowa, przekaz, odbior.

Nie ma ( bo jest niemozliwa ) kontemplacji bez medytacji.
Ale to nie znaczy ze tylko slowem medytacja mozna to opisac.

Czy ty jeszcze nie zauwazyles ze nie zaprzeczam niczemu co odnosi sie do Nauki Kosciola, tylko staram sie wyczulic na to ze to slowo moze byc dla wielu mylace, bo po prostu brac to pod uwage i nie stac sie przyczyna sprowadzenia kogos na manowce.
Moje wypowiedzi sa nieautoryzowane przez Kosciol.

Awatar użytkownika
sądzony
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 13692
Rejestracja: 20 lut 2020
Lokalizacja: zachodniopomorskie
Wyznanie: Chrześcijanin
Has thanked: 2007 times
Been thanked: 2176 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: sądzony » 2020-04-08, 19:59

Jozek pisze: 2020-04-08, 19:49
Biserica Dumnezeu pisze: 2020-04-08, 19:06 Pierwsze z brzegu - czytanie Pisma Swietego jest juz medytacja.
zglebianie Pisma Swietego - jest zastanawianiem sie ( na dany sposob ) nad przekazem - jest to kontemplacja.
Czytanie Pisma i zglebianie Pisma w nabozenstwie - staje sie Adoracja ( gdy wystawimy np. relikwie ).
Modlitwa - Pan Jezus medytuje w Ogrodzie Oliwnym. Jest to "myslne" czytanie - rozmowa, przekaz, odbior.

Nie ma ( bo jest niemozliwa ) kontemplacji bez medytacji.
Ale to nie znaczy ze tylko slowem medytacja mozna to opisac.

Czy ty jeszcze nie zauwazyles ze nie zaprzeczam niczemu co odnosi sie do Nauki Kosciola, tylko staram sie wyczulic na to ze to slowo moze byc dla wielu mylace, bo po prostu brac to pod uwage i nie stac sie przyczyna sprowadzenia kogos na manowce.
Słowo "Pasja" w odniesieniu do cierpienia Chrystusa też może być mylące.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20

Awatar użytkownika
Dezerter
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 14812
Rejestracja: 24 sie 2015
Lokalizacja: Inowrocław
Has thanked: 4119 times
Been thanked: 2907 times
Kontakt:

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Dezerter » 2020-04-08, 20:01

Józku chciałeś o medytacji z Tradycji - prosze bardzo
jest to słowo używane i w ST i w NT, w grece i łacinie - pisze o tym w krytycznym opracowaniu nie jakiś Dezerter, ale biskup katolicki, bardzo poważany na tym forum i często cytowany jako autorytet - biskup Siemieniewski:
(...) To właśnie uważano powszechnie w starożytności monastycznej za medytację: powtarzanie, często głośno, jakiegoś biblijnego tekstu w miarę możliwości przez cały dzień. Na przykład w swojej Historii mistyki zachodniochrześcijańskiej B. McGinn rozumie medytację w okresie starożytnego chrześcijaństwa zawsze jako rozważanie konkretnej treści[10]. Natomiast przez kontemplację (albo modlitwę duchową) rozumiano skutek takiej medytacji: była nim nieustanna świadomość obecności Boga, ekstaza ducha ludzkiego wyrywającego się ku swojemu Stwórcy.

b. Modlitwa monologiczna
Oprócz medytacji polegającej na „przebieganiu” myślą zmieniających się co dnia fragmentów Biblii ojcowie Pustyni i ich następcy mówili także o medytacyjnej modlitwie monologicznej, co niektórzy tłumaczą dziś jako „modlitwa jednosłowna”. Właściwsze jednak jest tłumaczenie „modlitwa jedną myślą”. Przemawiają za tym zarówno względy filologiczne[11], jak i historyczne rozumienie istoty tego rodzaju modlitwy. We Wstępie do dzieła Filokalia. Teksty o modlitwie serca J. Naumowicz, pisząc o modlitwie monologicznej, stwierdza: „zazwyczaj stosowano jeden wiersz psalmu, werset Ewangelii lub innego tekstu biblijnego, który zawierał – skondensowaną w kilku słowach – prośbę o pomoc czy miłosierdzie”[12]. Inna nazwa używana na określenie tej samej praktyki to „modlitwa czysta (oratio pura)” lub „wewnętrzna medytacja”: „u egipskich Ojców Pustyni rozwinęła się praktyka «wewnętrznej medytacji» (krypté meléte)”. Chodziło o medytacyjny użytek z konkretnego i zrozumiałego zdania z Biblii: „Oznaczała ona ustawiczne rozważanie czy recytację – z pamięci i najczęściej szeptem lub jedynie w myśli – wybranych «słów». Były to teksty z Pisma Świętego, którego uczono się na pamięć”[13]. Dlatego nazywano to też „ukrytym rozważaniem”, gdyż zewnętrzny obserwator nie zauważyłby, że mnich rozważa jakiś fragment Pisma.

Analogią modlitwy monologicznej chrześcijaństwa wschodniego jest w chrześcijaństwie zachodnim od czasów św. Augustyna modlitwa aktami strzelistymi (łac. actus iaculatoriae). Dlatego w naszym kręgu kulturowym ta druga nazwa jest bardziej powszechna. Idąc za starożytną myślą Jana Kasjana, B. McGinn nazywa modlitwę monologiczną łacińskim określeniem formula i rozumie przezeń biblijną formę medytacji polegającą na stałym powtarzaniu pojedynczego, krótkiego wersetu[14].

Niezależnie od takiej, czy innej nazwy, ten rodzaj modlitwy cieszył się przez wieki dużym poważaniem. Zobaczmy, jak wielką wartość modlitwie monologicznej przypisuje jeden z wielkich autorytetów wczesnośredniowiecznego monastycyzmu, Hezychiusz z Synaju (ok. 800 roku):

„Modlitwa monologiczna zabija i obraca w proch podstępy złych duchów (…). Poprzez ciągłą modlitwę przestworza myśli oczyszczają się z mrocznych chmur i z duchowych powiewów zła. Kiedy zaś przestrzeń serca zostanie oczyszczona, niemożliwe jest, aby nie świeciło w nim boskie światło Jezusa”[15].

2.2. Tradycja modlitwy Jezusowej

a. Werset monologiczny
Monastyczna tradycja medytacji monologicznej przekazywana z pokolenia na pokolenie to – jak mogliśmy się już zapoznać – zwyczaj modlenia się krótkim biblijnym wersetem. Podkreślmy: nie jednosłowną mantrą[16], czyli wyrazem, w którym istotne byłoby zwracanie uwagi jedynie na brzmienie dźwięków. Chodzi tu o zdanie, którego istotą jest treść niesiona przez słowa. Jaka to treść? Historycznie rzecz biorąc, wybór był spory. Ponieważ zawsze najbardziej warto uczyć się od najlepszych, sięgnijmy po zestaw zaproponowany przez słynnego egipskiego mnicha św. Jana Klimaka († ok. 650 roku):

„Niektórzy spośród tych, którzy weszli na drogę wyciszenia, nieustannie mają przed sobą te słowa:


– «Widzę zawsze Pana mego przede mną» (Ps 16,8);
– inni «Przez swą wytrwałość ocalicie wasze życie» (Łk 21,19);
– inni «Czuwajcie i módlcie się» (Mt 26,41);
– inni: «Przygotuj swoje dzieło na czas śmierci» (Prz 24,27);
– a inni: «Byłem uniżony, a On mnie wybawił» (Ps 116,6);
– jeszcze inni: «Cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić» (Rz 8,18);
– inni zaś rozważali zawsze ten werset: «Aby was nie porwał, a nie będzie nikogo, aby was wybawić» (Ps 50,22)”[17].

Jan Klimak, będąc jednym z filarów monastycznej duchowości, w takim oto kontekście wspomniał modlitwę nazwaną przez niego monologiczną:

„Niech zawsze zasypia z tobą i z tobą się budzi pamięć o śmierci, a także powtarzanie modlitewnych wezwań do Jezusa (monológistos Iesou euche), bo nie znajdziesz lepszej pomocy we śnie”[18].

Modlitwa monologiczna nie jest więc modlitwą jednowyrazową, ale modlitwą jednozdaniową. Jeśli niekiedy przyjmowała postać jednego słowa, to nie było to „jakieś słowo”, ale imię umiłowanej Osoby – imię Jezus. Z oczywistych znowu względów: ważne było wtedy, do kogo imię to się odnosi, a nie tylko, jak brzmi. Wypowiedzenie imienia to przywołanie Osoby wraz ze wszystkimi skojarzeniami, jakie Osoba ta budzi.

(...)
Zdecydowanie największą karierę podczas medytacji mnichów zrobił jednak inny werset zaczerpnięty z Ewangelii. W ciągu historii wybił się na pierwsze miejsce i zdominował w modlitewnej tradycji wszystkie inne. Było nim zawołanie ślepca Bartymeusza: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną” (Łk 18,38).

b. „Panie Jezu Chryste, ulituj się nade mną”
Zobaczmy, z jak rozmaitymi modyfikacjami ten właśnie werset pojawia się na przestrzeni tysiąca lat medytacyjnej modlitwy monastycznej. Podane niżej przykłady pochodzą z wieków od IV do XV, są więc świadectwem nieprzerwanej tradycji duchowości monastycznej przekazanej od starożytności aż do progu nowożytności:

Makary Wielki (†390 r.):

„Myśl jedynie o wezwaniu: «Mój Panie, Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną». Zachowując wewnętrzny pokój, ujrzysz Jego Bóstwo, spoczywające w tobie. Rozproszy On mroki namiętności, które są w tobie i oczyści człowieka wewnętrznego – na wzór czystości Adama w raju. Sprawi to owo błogosławione Imię, które wzywał Jan Ewangelista, mówiąc «Światłość świata» (J 8,12) (…) Ustawicznie to Imię rozważaj: przeżuwaj, jak czyni to owca”[21].


Barsaniusz (VI w., Gaza):

„Wzywaj na pomoc świętego Imienia Boga, mówiąc: «Panie Jezu, chroń mnie i przybądź na pomoc mojej słabości»”[22].

Dosyteusz (VI w.):

„Dosyteusz zachowywał ciągłą pamięć o Bogu, ponieważ święty Doroteusz przyzwyczaił go mówić nieustannie: «Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną», a czasem «Synu Boży, wspomóż mnie»”[23].

Praktyka abba Filemona (ok. 700 r.):

„(Na pytanie pewnego brata) «co mam czynić, ojcze?», odparł: «Odejdź, aż będziesz miał w twym sercu wewnętrzne rozważanie (gr. krypté meléte), które może oczyścić (…) twój umysł».

Brat, nie wiedząc o tym, co mówiono, rzekł do starca: «Ojcze, co to jest wewnętrzne rozważanie?». Ten odrzekł: «Idź, bądź uważny i trzeźwy w swym sercu i zachowując czujność z bojaźnią i drżeniem powtarzaj w swym umyśle: ‘Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną’»”[24].

Symeon Nowy Teolog († 1022):

„Gdy pewnego dnia stał i mówił – bardziej w myśli niż ustami: «Boże, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem», nagle z góry obficie zajaśniał Boży blask, który napełnił całe pomieszczenie”[25].

Nicefor Pustelnik (ok. † 1275):

„W piersi każdego człowieka znajduje się zdolność rozumowania (…). Z tego ośrodka rozumu pozbądź się zatem wszelkich myśli. Potrafisz to uczynić, jeśli będziesz chciał. Podaj mu wówczas wezwanie: «Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną».

Przymuszaj go, aby zawsze wołał je w twym wnętrzu, jednocześnie wyłączając wszelką inną myśl. Jeśli w tym wytrwasz przez pewien czas, to otworzy ci się wejście do serca (…). Sam to poznałem z własnego doświadczenia”[26].

Grzegorz z Synaju († 1346):

„Wołaj wytrwale w myśli lub duszy: «Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną». Następnie przenieś swój umysł do drugiej części formuły i mów: «Synu Boży, zmiłuj się nade mną». (…) Nie powinieneś nieustannie zmieniać słów wskutek niedbalstwa lub beztroski, bowiem rośliny stale przesadzane nie zapuszczają korzeni”[27].

„Niektórzy ojcowie zalecali mówić w całości «Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną», inni jedynie w części: «Jezu, Synu Boży, zmiłuj się nade mną» – co jest łatwiejsze ze względu na słabość umysłu”[28].


c. Modlitewne strzały św. Augustyna
Jeszcze ważniejsze od naszych współczesnych impresji na temat modlitwy starożytnych mnichów egipskich jest wrażenie, jakie odnosili im współcześni. Starożytni chrześcijanie mieli przecież większe szanse dobrego zrozumienia nauk chrześcijańskich mistrzów modlitwy z Egiptu niż my, którzy żyjemy prawie półtora tysiąca lat później. Oto co myślał o tej metodzie modlitwy św. Augustyn (354-430): pamiętajmy, że jako człowiek żyjący prawie dokładnie w tych samych latach, co słynni egipscy mnisi stojący u początków monastycznej tradycji monologicznej medytacji, miał zapewne lepsze warunki do zrozumienia środowiskowych i kulturowych uwarunkowań modlitwy mnichów z Egiptu. Żył przecież w tym samym co oni państwie oraz w tej samej kulturze i posługiwał się na co dzień tym samym językiem, co Jan Kasjan:

„Bracia w Egipcie odmawiają często modlitwy, ale bardzo krótkie i niejako w pośpiechu, tak aby należyte skupienie, niezbędne na modlitwie, na skutek upływu czasu nie osłabło i nie zanikło zupełnie. W ten sposób pouczają, że nie należy wymuszać skupienia, kiedy się nie potrafi dłużej utrzymać, ani też przerywać rychło modlitwy, kiedy uwaga umysłu trwa dalej”[34].

Najlepiej zrozumieć to przywołując Diadocha z Fotyki (400-485), niewiele tylko młodszego od św. Augustyna, greckiego nauczyciela tego typy modlitwy. Warto przy tym zauważyć, że wszyscy trzej – Jan Kasjan, Augustyn i Diadoch – żyli praktycznie w tym samym czasie. Diadoch był zwolennikiem niezwykle krótkiej modlitwy serca. Proponował wezwanie „Panie Jezus Chryste”, „Panie Jezu” lub „Abba, Ojcze”. Skąd ta zwięzłość? Gdyż Imię Jezusa (lub Ojca niebieskiego) miało wywołać bardzo serdeczne i osobowe związanie się z Tym, który to imię nosi[35].

„Dusza posiada tę łaskę, która pomaga jej rozważać i wołać ‘Panie Jezu Chryste’; zachowuje się jak matka, która uczy własne dziecko imienia «ojciec» i powtarza je z nim dotąd, aż zamiast dziecięcego szczebiotu będzie w stanie wyraźnie wymawiać, nawet we śnie, «ojcze»”[36].

Na tym przykładzie najlepiej widać sens modlitwy strzelistej: w powtarzających się wezwaniach człowiek formułuje myśl, która jak strzała wzlatuje w górę, ku Bogu.

Tak też opisuje zalety swojej medytacji monologicznej współczesny św. Augustynowi wielki pisarz starożytnego monastycyzmu Jan Kasjan. Zaraz zajmiemy się obszerniej jego nauką o medytacji, tutaj zaś, tytułem wstępnego przygotowania, niech wystarczy nam jeden cytat:

„Nęka mnie pokusa łakomstwa? wołam wtedy:
- Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu; Panie, pospiesz ku ratunkowi memu”.

Z wielką trudnością umiem dostosować się do skromnej miary posiłków klasztornych? wołam wtedy:
- Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu; Panie, pospiesz ku ratunkowi memu”.
.
Tymi słowami też często my się modlimy przed posiłkiem na medytacji w Gnieźnie
http://www.siemieniewski.archidiecezja. ... /?q=node/2
Ostatnio zmieniony 2020-04-08, 20:19 przez Dezerter, łącznie zmieniany 1 raz.
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie.

Biserica Dumnezeu

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Biserica Dumnezeu » 2020-04-08, 20:09

Jozku ja Cie bardzo prosze - niech twoje "widzi mi sie" ustapi miejsca prostej i apostolskiej nauce Kosciola.

Awatar użytkownika
sądzony
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 13692
Rejestracja: 20 lut 2020
Lokalizacja: zachodniopomorskie
Wyznanie: Chrześcijanin
Has thanked: 2007 times
Been thanked: 2176 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: sądzony » 2020-04-08, 21:00

Jozkowi chodzi jedynie o słowo "medytacja". O nic więcej.
Uważa, że jest groźne.
Nie medytacja, a słowo.
To nie rozważania o istocie sposobu modlitwy, a nazwie.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20

Biserica Dumnezeu

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Biserica Dumnezeu » 2020-04-08, 21:25

Moze niech Jozek sam sie wypowie.

Awatar użytkownika
Jozek
Złoty mówca
Złoty mówca
Posty: 7337
Rejestracja: 18 lut 2020
Has thanked: 1181 times
Been thanked: 708 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Jozek » 2020-04-08, 22:10

Biserica Dumnezeu, na jakiej podstawie twierdzisz ze zamienilem Nauke kosciola na swoje widzimisie?
Ja tu dyskutuje, a nie przedstawiam jakies nauki.
Jesli uwazasz ze nik nie jest w stanie pomylic medytacji wschodniej z medytacja Chrzescijanska, to twoje zdanie, a moje jest przeciwne.
Dlaczego mieszasz tu Nauczanie Kosciola?

Dezerter, zwroc uwage ze przyklad ktory podales jest ciagiem wyjasnien, a nie powiedzeniem komus tylko by medytowal. Wspominalem o tym wczesniej, ze uzycie tego slowa wymaga wyjasnien, a bisku Siemieniewski wlasnie to robi w tym podanym przez ciebie cytacie.
Kompletnie was nie rozumiem dlaczego macie problem z tym by mowiac o medytacji komus, zwlaszcza niewiele rozumiejacemu wiare, wyjasnic jak to jest Chrzescijanska medytacja, czy to az taki problem?
A w ogole skad sie u was biora te wrogie nastawienia do tego co pisze i wrecz sugestie herezji?
Opamietajcie sie.
Moje wypowiedzi sa nieautoryzowane przez Kosciol.

Biserica Dumnezeu

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Biserica Dumnezeu » 2020-04-08, 22:15

Jozku - rzeka pomowien.

Awatar użytkownika
sądzony
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 13692
Rejestracja: 20 lut 2020
Lokalizacja: zachodniopomorskie
Wyznanie: Chrześcijanin
Has thanked: 2007 times
Been thanked: 2176 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: sądzony » 2020-04-08, 22:53

Jozku. Wszystko może być źle zrozumiane.
Chrześcijanie (my) wiekami zabijali w imię Boga.

Myślę, że samo słowo medytacja w obecnych czasach już nie tak ostro kojarzy się z orientem jak powiedzmy 20 lat temu.

Gdy ktoś zada Ci pytanie: "Nad czym tak medytujesz?"
To już nawet w ogóle nie nasuwa Ci się (a przynajmniej mi) zabarwienie religijne.

Rozumiem Twoje obawy, lecz uważam, że są bezpodstawne.
No chyba, że miałeś jakieś doświadczenia.

Medytacja nie pociąga już za sobą skojarzenia "guru", "sekta", "narkotyki", "masowe samobójstwo".
Tak mi się wydaje.
"W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was." J 14.20

Awatar użytkownika
Jozek
Złoty mówca
Złoty mówca
Posty: 7337
Rejestracja: 18 lut 2020
Has thanked: 1181 times
Been thanked: 708 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Jozek » 2020-04-08, 23:23

Nie chodzi tylko o same skojarzenia, ale dam sobie spokoj, bo nie lubie klotni.
Moje wypowiedzi sa nieautoryzowane przez Kosciol.

Awatar użytkownika
Andej
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 22634
Rejestracja: 20 lis 2016
Been thanked: 4213 times

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Andej » 2020-04-09, 09:24

A mi medytacja kojarzy się z: https://www.youtube.com/watch?v=avvAgzVO-C8.
Nie na temat. Nie na temat? Nie całkiem. Pomyśl o tym, aby bez medytowania przekazać dobro. Osobom odległy, Starym an tyle, że nie korzystają z internetów. Listownie, na kartce, telefonicznie.
Sorry, że nie na temat. Ale takie skojarzenie.
Wszystko co piszę jest moim subiektywnym poglądem. Nigdy nie wypowiadam się w imieniu Kościoła. Moje wypowiedzi nie są autoryzowane przez Kościół.

Biserica Dumnezeu

Re: Medytacja chrzescijańska

Post autor: Biserica Dumnezeu » 2020-04-09, 10:14

Wiesz Andeju - to bardzo zywe skojarzenie. I chyba na temat, choc nie w temacie.
Pozdrawiam.

ODPOWIEDZ