Czy tajemnica spowiedzi obowiązuje obojga?

[ElEuler]

Witam. Jak w temacie, krótko i zwięźle: czy tajemnica spowiedzi, która obowiązuje spowiednika, obowiązuje również spowiadającego się grzesznika? Czy jeżeli, np. ja usłyszę jakąś doradę/pokutę która mi się wyda, powiedzmy, dziwna/śmieszna/żenująca/bardzo mądra i zechcę się takimi informacjami podzielić z kimś bliskim to jest to (ciężki) grzech?

[sądzony]

Moim zdaniem nie.
Podobnie jak z tajemnicą lekarską. Możesz iść do innego lekarza. Przy ciężkich chorobach to wręcz wskazane. Potwierdzenie porady/diagnozy.
Osobiście nie kryję faktu, że przy ostatniej odpowiedzi nie otrzymałem rozgrzeszenia oraz dlaczego go nie otrzymałem.
Nie mam jednak wątpliwości co do "decyzji" księdza.
Moim zdaniem nie jest to grzech. Tajemnica obejmuje spowiednika.

Ale są tu bieglejsi w sakramentach.

[miłośniczka Faustyny]

Witam. Jak w temacie, krótko i zwięźle: czy tajemnica spowiedzi, która obowiązuje spowiednika, obowiązuje również spowiadającego się grzesznika? Czy jeżeli, np. ja usłyszę jakąś doradę/pokutę która mi się wyda, powiedzmy, dziwna/śmieszna/żenująca/bardzo mądra i zechcę się takimi informacjami podzielić z kimś bliskim to jest to (ciężki) grzech?

Tajemnica spowiedzi obowiązuje tylko spowiednika.
Jednak osoba, która się spowiada, czyli penitent nie może nagrywać spowiedzi, za to są poważne konsekwencje.
Rozmawianie o spowiedzi nie jest grzechem ciężkim. Trzeba jednak uważać na swoje intencje. Jeśli opowiadamy np. po to, żeby wysmiac np. zadaną pokutę to nie jest to dobre. Jeśli natomiast spowiedź dała Ci szczęście z przebaczenia, pokój serca, pojednanie to może nawet warto o tym mówić innym. Zwłaszcza tym, którym brakuje nadziei i ufności.

[Andej]

Miłośniczka ma całkowita rację. Tajemnica dotyczy spowiednika. Ale też nie totalnie, gdyż może przywoływać, np. w kazaniach, niektóre grzechy (przy zachowaniu 100 % anonimowości).
Pouczenia spowiednika, jeśli dotyczą wyłącznie Ciebie, może omawiać. Możesz, korzystając z nich, pomagać innym. Udzielać rad. Także podając swój przykład. Ale warunek jest jeden: To musi być wykorzystywana na chwałę bożą i pożytek Kościoła.

[ElEuler]

Rozmawianie o spowiedzi nie jest grzechem ciężkim. Trzeba jednak uważać na swoje intencje. Jeśli opowiadamy np. po to, żeby wysmiac np. zadaną pokutę to nie jest to dobre. Jeśli natomiast spowiedź dała Ci szczęście z przebaczenia, pokój serca, pojednanie to może nawet warto o tym mówić innym. Zwłaszcza tym, którym brakuje nadziei i ufności.

Bardzo ogólnie określiłaś: "żeby np. wyśmiać" bo gdybym np. rozpowiadał po ludziach jak to tamten kapłan radzi, jakie to jest nonsensowne no to ok- wyśmiewanie, tak nie wolno, ale jeśli usłyszałem, powiedzmy, absurdalną doradę i chcę o tym porozmawiać z kimś, kto mnie na prawdę zna i mu ufam to to też jest wyśmiewanie, np. na zasadzie: "Ty, słuchaj, ale tamten ksiądz głupoty mówi... chyba jest nienormalny" podczas gdy po prostu opowiem o paru szczegółach i stwierdzę, że chyba niektóre słowa były, kolokwialnie mówiąc, głupie? Uważam, że to już chyba wyśmiewaniem nie jest.

[Tek de Cart]

Uważałbym z tak szybkim kategoryzowaniem że słowa spowiednika były głupie. Nawet jeśli wydawałaby się takie być, najpierw trzeba dobrze się zastanowić, może jednak Bóg chce coś mi powiedzieć przez te właśnie słowa. Może spowiednik nie potrafił ująć tego dobrze, a może właśnie ta forma została mu podpowiedziana przez Ducha Świętego, aby mi zwrócić uwagę na coś 'nieoczywistego'.

[abigail]

na przyklad mi sie wydaje głupie żeś napisal " obowiązuje obojga" (zamiast obydwóch) i teraz powiedz jak ci z tym jest ze to powiedzialam publicznie

[ElEuler]

na przyklad mi sie wydaje głupie żeś napisal " obowiązuje obojga" (zamiast obydwóch) i teraz powiedz jak ci z tym jest ze to powiedzialam publicznie

Sorki, ale tu jest forum religijne czy lingwistyczno-filozoficzne? Jeśli moje posty są niezrozumiałe to powiedz w którym miejscu? Przypuszczam, że wszystko jest jasne mimo tej jednej literówki, a jeśli nie to co? Chyba, że mam do czynienia z kolejną osobą, która szuka dowartościowania w odbieganiu od tematu, szukaniu dziury w całym i próbuje pokazać "ę ą" bo znalazła jeden błąd (a sama używa zwrotów a la Ferdek Kiepski: "żeś napisał" zamiast: "napisałeś")? A z tym, że to powiedziałaś publicznie to mi jest nijak bo to nie spowiedź i ani mnie ani Ciebie nie obowiązuje żadna tajemnica chrześcijańska.

Uważałbym z tak szybkim kategoryzowaniem że słowa spowiednika były głupie. Nawet jeśli wydawałaby się takie być, najpierw trzeba dobrze się zastanowić, może jednak Bóg chce coś mi powiedzieć przez te właśnie słowa. Może spowiednik nie potrafił ująć tego dobrze, a może właśnie ta forma została mu podpowiedziana przez Ducha Świętego, aby mi zwrócić uwagę na coś 'nieoczywistego'.

Zadałem pytanie: "[...] ale jeśli usłyszałem, powiedzmy, absurdalną doradę i chcę o tym porozmawiać z kimś, kto mnie na prawdę zna i mu ufam to to też jest wyśmiewanie, np. na zasadzie: 'Ty, słuchaj, ale tamten ksiądz głupoty mówi... chyba jest nienormalny' podczas gdy po prostu opowiem o paru szczegółach i stwierdzę, że chyba niektóre słowa były, kolokwialnie mówiąc, głupie?", a nie stwierdziłem, że coś bądź ktoś jest głupi. Poza tym spowiednik to chyba też człowiek i czy wszystkie jego słowa/dorady są zawsze idealne, mądre i nie można mieć zastrzeżeń? Wątpię i tu się kółko zamyka: jeśli któraś z dorad wyda mi się niemądra (bo za użycie słowa: "głupia" odnoszę wrażenie, że ktoś tu próbuje trollować) to mogę się nią (w świetle prawa, a nie czyjegoś "widzi mi się") podzielić z czystym sumieniem?

[abigail]

literowka to jest gdy piszesz dorada zamiast porada
ale i tak sie nie rozumiemy wiec odpuszczam temat

[Andej]

jeśli usłyszałem, powiedzmy, absurdalną doradę i chcę o tym porozmawiać z kimś,

To są dwa problemy. Jeden, to ocena wypowiedzi. Nie tyle wypowiedzi głupiej, co uznanej przez Ciebie za głupią. Rozmowa z kimś, może zwrócić uwagę na sens kwestionowanej wypowiedzi. Na jakąś okoliczność lub znaczenie. Z tym, że do zrozumienia o oceny wypowiedzi, porzebna jest znajomość wyznanych grzechów. Bez tego nie ma możliwości uczciwej oceny pouczeń.

Druga sprawa to sam stosunek do spowiednika. Kwestionując jego pouczenia uznajesz się za mądrzejszego w sprawach swoich grzechów i zapobiegania im. A jeśli tak, to jaki sens ma taka spowiedź? Sadzę, że takiej sytuacji należy pójść do spowiednika, którego obdarzasz zaufaniem, i opowiedzieć mu wszystko.

Wielokroć tu pisałem i jak mantrę powtórzę rade ks. Bronisława Bozowskiego, aby z każdej wypowiedzi nawet najgłupszej wyłuskać to, co jest wartością. Wskazówką. Mądrością. Może nieumiejętnie obraną w słowa, może na zbyt niskim poziomie. Ale znaleźć dobro i na nim się skoncentrować.

[Dezerter]

Rozmawianie o spowiedzi nie jest grzechem ciężkim. Trzeba jednak uważać na swoje intencje. Jeśli opowiadamy np. po to, żeby wysmiac np. zadaną pokutę to nie jest to dobre. Jeśli natomiast spowiedź dała Ci szczęście z przebaczenia, pokój serca, pojednanie to może nawet warto o tym mówić innym. Zwłaszcza tym, którym brakuje nadziei i ufności.

Bardzo ogólnie określiłaś: "żeby np. wyśmiać" bo gdybym np. rozpowiadał po ludziach jak to tamten kapłan radzi, jakie to jest nonsensowne no to ok- wyśmiewanie, tak nie wolno, ale jeśli usłyszałem, powiedzmy, absurdalną doradę i chcę o tym porozmawiać z kimś, kto mnie na prawdę zna i mu ufam to to też jest wyśmiewanie, np. na zasadzie: "Ty, słuchaj, ale tamten ksiądz głupoty mówi... chyba jest nienormalny" podczas gdy po prostu opowiem o paru szczegółach i stwierdzę, że chyba niektóre słowa były, kolokwialnie mówiąc, głupie? Uważam, że to już chyba wyśmiewaniem nie jest.

Ciebie nie obowiązuje tajemnica, możesz spytać np o opinię na naszym forum i nie widzę w tym nic złego jeśli zrobisz to bez podawania danych personalnych księdza

[ElEuler]

literowka to jest gdy piszesz dorada zamiast porada
ale i tak sie nie rozumiemy wiec odpuszczam temat

Szkoda, że dopiero teraz bo przez chwilę czułem się jak na jakimś politycznym fanpage'u facebooka, na którym gdy ktoś nie ma nic merytorycznego do powiedzenia to czepia się np. braku przecinka przed partykułą "że" lub czymś podobnym. I masz rację: nie rozumiemy się bo temat jest o tajemnicy spowiedzi, a Ty postanawiasz wykazać się swoją wiedzą na temat... językoznawstwa. Pardon.

To są dwa problemy. Jeden, to ocena wypowiedzi. Nie tyle wypowiedzi głupiej, co uznanej przez Ciebie za głupią. Rozmowa z kimś, może zwrócić uwagę na sens kwestionowanej wypowiedzi. Na jakąś okoliczność lub znaczenie. Z tym, że do zrozumienia o oceny wypowiedzi, porzebna jest znajomość wyznanych grzechów. Bez tego nie ma możliwości uczciwej oceny pouczeń.

Druga sprawa to sam stosunek do spowiednika. Kwestionując jego pouczenia uznajesz się za mądrzejszego w sprawach swoich grzechów i zapobiegania im. A jeśli tak, to jaki sens ma taka spowiedź? Sadzę, że takiej sytuacji należy pójść do spowiednika, którego obdarzasz zaufaniem, i opowiedzieć mu wszystko.

Wielokroć tu pisałem i jak mantrę powtórzę rade ks. Bronisława Bozowskiego, aby z każdej wypowiedzi nawet najgłupszej wyłuskać to, co jest wartością. Wskazówką. Mądrością. Może nieumiejętnie obraną w słowa, może na zbyt niskim poziomie. Ale znaleźć dobro i na nim się skoncentrować.

W pierwszym poście zapytałem czy mogę z kimś podzielić się takimi informacjami/poradami jeżeli wydadzą mi się one dziwne/śmieszne/głupie etc, chodzi mi o sam fakt tajemnicy spowiedzi, jak w temacie: obowiązuje ona kapłana, lecz spowiadającego się także? Poza tym zapytałem, czy mogę temat poruszyć poza konfesjonałem, jeśli któraś porada wyda mi się głupia, (a nie, że stwierdzę, iż na pewno jest głupia) z oczywistych powodów: mogę jej nie rozumieć, prawda? Poza tym: jeżeli coś jest nie do końca dla mnie zrozumiałe to skąd mam wiedzieć czy pewne porady spowiednika tylko mi się wydały głupie czy może faktycznie są absurdalne, przecież mimo wszystko to nie człowiek, który ma zawsze rację (oczywiście nie 100% słów kapłana, lecz tak jak mówię: niektóre) i wracamy do punktu wyjścia: mogę z czystym sumieniem z kimś poruszyć te kwestie, np. by mieć pewność co do słuszności pewnych stwierdzeń? Czy może jest to złamanie tajemnicy spowiedzi (która, jak mi wiadomo, obowiązuje spowiednika, ale spowiadającego się? Nie wiem, i stąd ta dyskusja ) (nawiasem: "głupie" wydaje mi się np. pouczenie nie mające nic wspólnego z wyznanymi grzechami, lecz to tylko nawiasem).

Co do drugiej sprawy: gdybym stwierdził: "ale głupio gada" to pewnie by to już było jakieś wywyższenie siebie czy poniżenie kapłana, brak pokory i zapewne spowiedź świętokradzka, lecz szukanie porady, w celu lepszego zrozumienia lub upewnienia się czy aby na pewno spowiednik ma świętą rację to już próba bycia mądrzejszym i wyższym aniżeli kapłan?

Ciebie nie obowiązuje tajemnica, możesz spytać np o opinię na naszym forum i nie widzę w tym nic złego jeśli zrobisz to bez podawania danych personalnych księdza

Przyznam, że cenna uwaga. A co w sytuacji, gdy rozmówca mimo wszystko widział u kogo się spowiadałem (bo też był do spowiedzi u tego samego )? Wybacz, że tak detalicznie drążę, ale lubię mieć pewność

[Dezerter]

A co ten ksiądz ci powiedział? - jak mogę tak szczegółowo ci odpowiedzieć nie wiedząc o co pytasz
A poza tym - by móc sensownie odpowiedzieć i ocenić odpowiedź księdza musiałbym poznać treść twojego wyznania

[Andej]

Nie jesteś zobowiązany do zachowania tajemnicy. Już kilka osób o tym napisało.

Radzenie się zakłada, że w tym co opowiadasz nie ma Twojej oceny wypowiedzi księdza. Jeśli radzisz się przedstawiając sprawę całkowicie neutralnie, tj. cytując bez niedomówień i opinii, to nie ma w tym żadnych znamion wywyższania się.

Tym niemniej, jestem przekonany, że o wszystkim trzeba powiedzieć spowiednikowi.

[abigail]

na przyklad mi sie wydaje głupie żeś napisal " obowiązuje obojga" (zamiast obydwóch) i teraz powiedz jak ci z tym jest ze to powiedzialam publicznie

Sorki, ale tu jest forum religijne czy lingwistyczno-filozoficzne? Jeśli moje posty są niezrozumiałe to powiedz w którym miejscu? Przypuszczam, że wszystko jest jasne mimo tej jednej literówki, a jeśli nie to co? Chyba, że mam do czynienia z kolejną osobą, która szuka dowartościowania w odbieganiu od tematu, szukaniu dziury w całym i próbuje pokazać "ę ą" bo znalazła jeden błąd (a sama używa zwrotów a la Ferdek Kiepski: "żeś napisał" zamiast: "napisałeś")? A z tym, że to powiedziałaś publicznie to mi jest nijak bo to nie spowiedź i ani mnie ani Ciebie nie obowiązuje żadna tajemnica chrześcijańska.

bo ci pokazywalam gapo jak to jest gdy skupiasz sie na formie wypowiedzi zamiast na sensie wypowiedzi
dobra ide, bo juz sie tak ucieszyles ze zniklam...