Aborcja

Czyli rozmowy na temat planowania rodziny, czystości w małżeństwie, ile powinniśmy mieć dzieci, czy powinniśmy je karać.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
ciasteczkowy_potfur
Super gaduła
Super gaduła
Posty: 1039
Rejestracja: 16 paź 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 59 times
Been thanked: 112 times

Re: Aborcja

Post autor: ciasteczkowy_potfur » 2017-12-08, 14:18

Marek_Piotrowski pisze:
Biblia jasno mówi, ze to mężczyzna jest lepszy
Rozmawiajmy o konkretach, jak już - który fragment masz na myśli?
Jaki? Ano choćby ten:
8 To nie mężczyzna powstał z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny. 9 Podobnie też mężczyzna nie został stworzony dla kobiety, lecz kobieta dla mężczyzny6. 10 Oto dlaczego kobieta winna mieć na głowie znak poddania, ze względu na aniołów.
Biblia mówi, że Bóg stworzył kobietę niejako "w prezencie" dla mężczyzny.
Magnolia pisze:mam swoje miejsce w Kościele, bo mam wiele talentów i Kościół, choćby tylko na poziomie parafii jest otwarty na moją posługę. Kilka razy juz służyłam swoją wiedzą w parafii, czy poprzez organizację wydarzeń, czy poprzez dyżury, czy poprzez bycie animatorem Kręgu Domowego Kościoła
No popatrz, a Biblia jasno zakazuje kobietom przemawiać na zgromadzeniach. Czyli działacie wbrew słowu Bożemu.
4 6 kobiety mają na tych zgromadzeniach milczeć; nie dozwala się im bowiem mówić, lecz mają być poddane, jak to Prawo6 nakazuje. 35 A jeśli pragną się czego nauczyć, niech zapytają w domu swoich mężów! Nie wypada bowiem kobiecie przemawiać na zgromadzeniu.
auczać zaś kobiecie nie pozwalam4 ani też przewodzić nad mężem lecz [chcę, by] trwała w cichości.
A co do "wspaniałego" dzieła stworzenia - męzczyźni zawsze się ochoczo wypowiadają, ale nie oszukujmy się, wasz udział to czysta przyjemność, a wszelkie problematyczne konsekswencje ponosi kobieta.

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-08, 14:25

ciasteczkowy_potfur pisze:
Magnolia pisze:mam swoje miejsce w Kościele, bo mam wiele talentów i Kościół, choćby tylko na poziomie parafii jest otwarty na moją posługę. Kilka razy juz służyłam swoją wiedzą w parafii, czy poprzez organizację wydarzeń, czy poprzez dyżury, czy poprzez bycie animatorem Kręgu Domowego Kościoła
No popatrz, a Biblia jasno zakazuje kobietom przemawiać na zgromadzeniach. Czyli działacie wbrew słowu Bożemu.
Nie napisałam, że przemawiam, tylko że służę, posługuję, organizuję, prowadzę Krąg wraz z mężem.
Ale patrząc na kilka powołanych do przemawiania kobiet (charyzmatyczki, siostry zakonne, osoby konsekrowane) - osobiście nie tylko nie widzę w tym nic zdrożnego ale i są bardzo pomocne w zrozumieniu Ewangelii. Za to jasno to dowodzi tego że kościół nie ma uprzedzenia do płci, kobieta także może mieć swoje miejsce w Kościele, nie tylko jako pani od sprzątania kościoła...
P.s bardzo proszę, gdy cytujesz Pismo św. podawaj skrót np Ef 2... żebym mogła sobie to znaleźć.

Awatar użytkownika
ciasteczkowy_potfur
Super gaduła
Super gaduła
Posty: 1039
Rejestracja: 16 paź 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 59 times
Been thanked: 112 times

Re: Aborcja

Post autor: ciasteczkowy_potfur » 2017-12-08, 14:26

Magnolia pisze:
ciasteczkowy_potfur pisze:
Magnolia pisze:mam swoje miejsce w Kościele, bo mam wiele talentów i Kościół, choćby tylko na poziomie parafii jest otwarty na moją posługę. Kilka razy juz służyłam swoją wiedzą w parafii, czy poprzez organizację wydarzeń, czy poprzez dyżury, czy poprzez bycie animatorem Kręgu Domowego Kościoła
No popatrz, a Biblia jasno zakazuje kobietom przemawiać na zgromadzeniach. Czyli działacie wbrew słowu Bożemu.
Nie napisałam, że przemawiam, tylko że służę, posługuję, organizuję, prowadzę Krąg wraz z mężem.
Ale patrząc na kilka powołanych do przemawiania kobiet (charyzmatyczki, siostry zakonne, osoby konsekrowane) - osobiście nie tylko nie widzę w tym nic zdrożnego ale i są bardzo pomocne w zrozumieniu Ewangelii. Za to jasno to dowodzi tego że kościół nie ma uprzedzenia do płci, kobieta także może mieć swoje miejsce w Kościele, nie tylko jako pani od sprzątania kościoła...
Ty nie widzisz, zaś Bóg widzi. Zatem tak właściwie, to grzeszysz.
Uważasz się z równą Bogu, skoro twierdzisz, że wiesz, jak On ocenia? Uzurpujesz sobie prawo do bycia równą Stwórcy? To zaczyna być bluźnierstwem, jeśli nie jest przejęzyczeniem. Andej

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-08, 14:47

ciasteczkowy_potfur pisze:
A co do "wspaniałego" dzieła stworzenia - męzczyźni zawsze się ochoczo wypowiadają, ale nie oszukujmy się, wasz udział to czysta przyjemność, a wszelkie problematyczne konsekswencje ponosi kobieta.
Wiesz... spotkałam wielu mężczyzn, którzy byli zachwyceni tajemnicą nowego życia, czyli stanu błogosławionego kobiety. Tacy mężczyźni w pewnym sensie zazdrościli kobiecie, że czuje ruchy dziecka, że nosi tajemnicę w sobie, że doświadcza czegoś tak cudownego.
Ich rola i predyspozycje to ochrona kobiety i nowego życia, wytrzymałość na ciężką pracę, determinacja w zarabianiu na utrzymanie rodziny, opieka nad ukochaną żoną i dziećmi, stawianie wymagań w wychowaniu i wiele innych.
Rolą kobiety jest rodzić , pielęgnować, wychowywać, tulić i obdarzać miłością czułą, prowadzić dom... i wiele innych... do tego naturalnie mamy predyspozycje... walka z tym jak nas stworzył Bóg jest skazana na niepowodzenie...
Wymaganie (oczekiwanie) by mężczyzna zachowywał się jak kobieta i odwrotnie jest po prostu szkodliwa i jest wynikiem niedojrzałości...

Jest jeszcze jeden aspekt... czyli obecne realia współczesnego świata, naszego państwa... wiele się złożyło czynników na to, że obecnie koniecznie oboje małżonków musi pracować by utrzymać rodzinę. Ale to nie jest sytuacja która była zamysłem Boga, to wynik wielu działań ludzkich w przeszłości, w historii, nie sądzisz?

Co do komentarza: "Ty nie widzisz, zaś Bóg widzi. Zatem właściwie, to grzeszysz..." - osądzasz mnie swoja miarą czy za Boga?
Nie gorszy mnie kobieta przemawiająca o Jezusie, głosząca Ewangelię i tym grzeszę?
Ktoś tej kobiecie pozwolił mówić... jak domyślam się ktoś mądrzejszy i wykształcony... np jakiś duchowny, wszelkie wydarzenia typu zjazdy charyzmatyków mają opiekę duszpasterską, najcześciej pozwolenia biskupa... wszyscy się mylą, błądzą?
A może głoszą na podstawie innego wersetu z Biblii:
Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. (Mt 10, 32-33)

Ja nie jestem biegła w soborach i Nauce Kościoła aż tak.... może Marek lub Dezerter się wypowiedzą w kwestii wypowiadania się kobiet w Kościele

Awatar użytkownika
ciasteczkowy_potfur
Super gaduła
Super gaduła
Posty: 1039
Rejestracja: 16 paź 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 59 times
Been thanked: 112 times

Re: Aborcja

Post autor: ciasteczkowy_potfur » 2017-12-08, 14:57

Magnolia pisze:
ciasteczkowy_potfur pisze:
A co do "wspaniałego" dzieła stworzenia - męzczyźni zawsze się ochoczo wypowiadają, ale nie oszukujmy się, wasz udział to czysta przyjemność, a wszelkie problematyczne konsekswencje ponosi kobieta.
Wiesz... spotkałam wielu mężczyzn, którzy byli zachwyceni tajemnicą nowego życia, czyli stanu błogosławionego kobiety. Tacy mężczyźni w pewnym sensie zazdrościli kobiecie, że czuje ruchy dziecka, że nosi tajemnicę w sobie, że doświadcza czegoś tak cudownego.
Opowiem Ci pewną prawdziwą historię z mojego życia. Jak byłam jeszcze dzieciakiem, to strasznie zazdrościłam kolegom i koleżankom, że byli u dentysty i mieli borowanie. Też chciałam, jak poszłam na pierwszą taką wizytę w swoim życiu, to byłam mega szczęśliwa - dopóki nie zaczęło się borowanie, bo okazało się, że to boli jak jasna cholera. Panowie pewnie chętnie przejęliby sobie tę "mistyczną" część z kopiącym dzieckiem i opieka, ale pewnie bez rzygania jak kot, bez latania do kibla co chwilę, bo dzieciak uciska pęcherz, bez bólu i bez bolesnego porodu. Przy którym kobiece ciało bardzo często pęka i/lub jest nacinane, po którym nierzadko zdarza się nietrzymanie moczu i utrata przyjemności ze współżycia, bo zmniejsza się odczuwanie. No to ja chyba podziękuję za taki "cud". Mogę mieć dziesiątkę dzieci, ale jak sobie je ten facet, marzący o "cudzie stworzenia" urodzi. Mój facet planuje już jak nazwie swoją córeczkę, niech będzie Stefcia - usłyszał, że żadnej Stefci nie będzie, a jak wpadniemy to będzie Maria Teresa i tyle, a syn Olaf Józef (bo z obietnic się wywiązuję i skoro przyrzejkłam św. Józefowi nadać synowi imię Józef to będzie Józek).

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-08, 15:13

Między innymi dlatego podjęłam się tej dyskusji, że jestem kobietą i matką. Przechodziłam ciążę 3 razy, mam 4 dzieci, z tego dwoje w niebie, bo umarły w 6 tygodniu ciąży. Przeszłam większość z opisanych przez Ciebie przypadłości ciążowych. Kilka razy ze swoimi problemami kobiecymi byłam w szpitalu i generalnie zgodzę się że kobieca droga ma swoje cienie... ale wiesz... wszystko się zapomina jak się widzi uśmiech dziecka...jak się tuli swoje dziecko...
A jak jeszcze masz watpliwości, że to jest cudowne uczucie, to pogadaj z tymi kobietami , które nie mogą mieć dzieci... czy są szczęśliwe? Mogą być, bo nie płodność określa nasza wartość, ale jednak doświadczenie pokazuje że wiele lat chodzą nieszczęśliwe, dopóki się nie pogodzą z tym, że nie mogą mieć dziecka...
Jako kobieta rozumiem też Twoje lęki przed ciążą i porodem...ale na Twoim miejscu zajęłabym się nimi, żeby nie stanęły Ci na drodze wielkiego szczęścia i spełnienia. Z całego serca CI tego życzę.

A ból rodzenia i cierpienie jest konsekwencją grzechu pierworodnego, a nie było to zamysłem Boga od początku, ale o tym na pewno doskonale wiesz...

Awatar użytkownika
ciasteczkowy_potfur
Super gaduła
Super gaduła
Posty: 1039
Rejestracja: 16 paź 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 59 times
Been thanked: 112 times

Re: Aborcja

Post autor: ciasteczkowy_potfur » 2017-12-08, 15:27

Magnolia pisze:ako kobieta rozumiem też Twoje lęki przed ciążą i porodem...ale na Twoim miejscu zajęłabym się nimi, żeby nie stanęły Ci na drodze wielkiego szczęścia i spełnienia
Tylko, że ja nie odczuwam żadnego instynktu macierzyńskiego. Nie chcę mieć dzieci, nie tylko dlatego, że ciąża i poród to jeden wielki ból i niewygoda. Nie chcę mieć dzieci bo po prostu nie odczuwam potrzeby posiadania potomstwa. Rok w rok słyszę "za rok ci się zmieni". No masz, nie zmienia się. "Znajdziesz faceta to zachcesz mieć dziecko" - spotkałam i takich, którzy mnie pociągali fizycznie (czysta biologia, powinien mi się z miejsca instynkt załączyć!) i jakoń nie. Spotkałam takiego, który ma świetny charakter. I wiesz co? Nadal nic. Noworodki mnie obrzydzają, niemowlęta sa fajne tylko z daleka i do momentu, aż nie zwymiotują albo nie trzeba im pieluchy zmienić. Albo dopóki nie zaczną się drzeć jak opętane. Ogółem jak widzę bobasa, który się uśmiecha, to nawet się do niego pouśmiecham, bo to całkiem urocze i zabawne, ale nie chciałabym mieć własnych. Nie pociąga mnie siedzenie w pieluchach i uczepiony mnie przez dłuższy czas kaszojad.

Aczkolwiek widzę różnicę w wypowiedzi Twojej i facetów z forum, szczególnie Andeja, dla nich to cud, miód i orzeszki a ja na pewno przesadzam i przecież jak facet kocha to mu nie będzie przeszkadzało nietrzymanie moczu kobiety czy też słabsze doznania podczas seksu - szkoda tylko że nie pomyśleli, że kobiecie to może przeszkadzać, a ciąża i poród to tylko chwilka, przecież to nie trwa cały czas - no nie, jak facet wyjdzie to nie musi na to patrzeć, a kobieta jak wyjdzie z domu, to rzyganie idzie z nią. Zupełnie inaczej na to patrzysz, bo znasz konsekwencje i wiesz, jak uciążliwe są.

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-08, 15:54

Ja także się cieszę, że zaczęłaś rozmawiać, a skończyłaś bluzgać... :p

Hm... akceptuję, że tak masz, brak instynktu macierzyńskiego, na ten moment. Ale postaraj się otworzyć na tą myśl, że może kiedyś się to zmieni...
Juz sama postawa otwartości wiele zmieni w nastawieniu...
Ja w swoim życiu przeszłam kilka zwrotów o 180 stopni, więc nauczyłam się mówić : "na tyle mnie stać na ten moment, może kiedyś do tego dojrzeję"

Z Twojej wypowiedzi jednak wnioskuję, że związki z mężczyznami wchodzą w grę... że nie wykluczasz związku, tylko na razie nie chcesz dziecka... (pomijając, że współżycie przedmałżeńskie jest grzeszne i bardziej mąci niż ułatwia życie...i prędzej czy później się o tym niestety przekonasz...)
To skupiłabym się na takiej sytuacji... dość prawdopodobnej...że zakochasz się w mężczyźnie, a On w Tobie... ale nie będzie chciał z Tobą sie związać po Twoim oświadczeniu, że nie chcesz mieć dzieci i nie masz instynktu macierzyńskiego...bo z mojego doświadczenia życiowego (i chyba nawet ośmielę się powiedzieć, że z natury) wynika, że mężczyźni pragną dzieci...że pragną być ojcami....
Czy wtedy także będzie Ci łatwo powiedzieć: "tak mam", gdy ukochany mężczyzna będzie odchodził ze złamanym sercem... łamiąc i Twoje przy okazji...
A może uznasz, że nie musi wiedzieć, że Ty tak masz? I tym samym zafundujesz Mu cierpienie juz po ślubie?

Ciasteczkowa, warto się przyjrzeć skąd się biorą w Tobie takie rzeczy jak opisujesz....może to jest jakiś głęboko nieuświadomiony lęk? może postawa z domu rodzinnego? Może zasłyszana rozmowa miedzy innymi kobietami? Może trzeba to przepracować na terapii, może przemodlić, może oddać Bogu (a może wszystko to po kolei)... po to by nie ominęło Cię szczęście jakim jest macierzyństwo (pomimo swoich cieni)....

Bo widzisz.... ja wprawdzie cierpiałam, gdy usłyszałam, że moje bliźniaki nie żyją, ale szybko pocieszyła mnie myśl, ze mam dwa Aniołki w niebie, które nie znają nikogo innego tylko swoja matkę i będą mnie z nieba wspierać :-bd i ta myśl, mnie uszcześliwa, daje pokój i nadzieję, że kiedyś je spotkam w niebie, więc musze się starać tam się dostać. \:D/ Nawet z takiego trudnego macierzyństwa może płynąć łaska, radość i szczęście...

Abraham45

Re: Aborcja

Post autor: Abraham45 » 2017-12-08, 19:16

ciasteczkowy_potfur pisze:No popatrz, a Biblia jasno zakazuje kobietom przemawiać na zgromadzeniach. Czyli działacie wbrew słowu Bożemu.
Tak nie zupełnie, bo jest jeszcze prawo dane Piotrowi, który został wybrany przez Jezusa na głowę Kościoła na ziemi, więc jako pierwszy papież a potem jego następcy mieli prawo wprowadzać różne przepisy, które pozwolą na właściwe funkcjonowanie Kościoła zgodne z Ewangelią. Dał mu jednak możliwości a więc jego następcom także. I tak Kościół przez lata doprowadził do tego, że Kobiety także mają swoje miejsce i funkcje. Nie wszystkie, bo nie powinny pełnić funkcji kapłanów, ale na pewno mają możliwość uczestniczenia w Ewangelizacji.
17 Na to Jezus mu rzekł: ?Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew6, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. 18 Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą7. 19 I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie?. 20 Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.

Mt 16,17-20
Poza tym pisałem też o kobietach z grona świętych, które tez przemawiały i nie popełniały grzechu - czyniły to wręcz na prośbę samego Chrystusa. Tak więc nie ma teraz takiego przepisu który by zabraniał kobietom udziału np w Ewangelizacji, nauczaniu. Czynią to przecież też siostry zakonne na rekolekcjach. Wszystko na chwałę Bożą jest czynione. Kościół też przecież nie nadaje wszystkich funkcji kobietom i kobieta np nie może być biskupem czy papieżem. Możesz powiedzieć, że gdzieś tam kobiety pełnią funkcję kapłańską czy biskupią, ale są to Kościoły nie związane z Kościołem katolickim, czyniące wbrew Kościołowi katolickiemu i tez Bogu.
ciasteczkowy_potfur pisze:Biblia mówi, że Bóg stworzył kobietę niejako "w prezencie" dla mężczyzny.
Już tą kwestię opisywałem. Kobieta została dana mężczyźnie nie jako prezent ale jako wsparcie i jako ta, która po przez mężczyznę będzie przekazywała życie. Ale nie jest jego służącą ani tez niewolnicą. Takie chore brednie wymyślają muzułmanie. Przeczytaj sobie te fragmenty które podawałem na temat roli kobiety i stosunków między nią a mężczyzną.
Dlatego to mężczyzna opuszcza swego ojca i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.

(Rdz 2, 24)
Stanowią nierozerwalną więź - jako mąż i żona.
21 Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej! 22 Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, 23 bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. 24 Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. 25 Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, 26 aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo4, 27 aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany5. 28 Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. 29 Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, 30 bo jesteśmy członkami Jego Ciała. 31 Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem6. 32 Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła7. 33 W końcu więc niechaj także każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego! A żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!

Ef 5,21-33
O czym mówi ten fragment? O wzajemnym szacunku i właściwym traktowaniu. Nie kieruj się jakąś światową antychrześcijańską patologią która niszczy obraz rodziny, obraz kobiety, ale skup się na tym czego uczy Biblia i Kościół. Kobiety według prawa Bożego jak i Kościoła mają wiele praw i mają być traktowane z pełnym szacunkiem. To, że w patologiach jest inaczej to nie oznacza, że jest to właściwe.

ciasteczkowy_potfur pisze:A co do "wspaniałego" dzieła stworzenia - męzczyźni zawsze się ochoczo wypowiadają, ale nie oszukujmy się, wasz udział to czysta przyjemność, a wszelkie problematyczne konsekswencje ponosi kobieta.
Wiele zależy od tego na jakiego mężczyznę się trafi, ale to tez może działać w drugą stronę negatywnie, tym bardziej w obecnym świecie często jest tak, że mimo iż kobieta urodzi dziecko/dzieci to potem zostawia męża samego z tymi dziećmi i sobie odchodzi. Ale jak pisałem - to są patologie antychrześcijańskie i nie na tym mamy się opierać jako wierzący. Wiele rodzin chrześcijańskich żyje tak jak powinno się żyć.
Mężczyzna też nie ma lekko bo na nim spoczywa zapewnienie rodzinie tego co jest potrzebne do życia. Nie każdy mężczyzna jest zły. Wiele zależy od tego czym dwoje ludzi się kieruje i na jakim fundamencie stawia swoje małżeństwo. Jeśli nie jest nim Bóg, Chrystus to jest to zazwyczaj fundament z piasku a wtedy oczywistym jest, że taki związek runie, przy pierwszym poważnym problemie. NAJMOCNIEJSZYM FUNDAMENTEM JEST BÓG - CHRYSTUS. A jeśli na tym stawiamy fundament to żyjemy Jego nauką i wtedy ludzie mogą czuć się razem szczęśliwi, nawet przy poważnych problemach, tragediach - wiara i wartości pozwalają na przetrwanie najcięższych chwil, dni. Bez wartości życie jest wyjątkowo trudne i jest duże prawdopodobieństwo że taki związek się rozpadnie i tak się często dzieje.

Awatar użytkownika
Marek_Piotrowski
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 18650
Rejestracja: 1 cze 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 2560 times
Been thanked: 4565 times
Kontakt:

Re: Aborcja

Post autor: Marek_Piotrowski » 2017-12-08, 19:33

Nikt nie przyczynił się tak do promocji kobiet jak właśnie chrześcijaństwo.
Tylko że... nie rozumiem co to ma wspólnego z aborcją.
Czyżby grzech aborcji dotyczył tylko kobiet? Albo czy zakaz zabijania własnych dzieci uwłacza kobietom?

Awatar użytkownika
ciasteczkowy_potfur
Super gaduła
Super gaduła
Posty: 1039
Rejestracja: 16 paź 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 59 times
Been thanked: 112 times

Re: Aborcja

Post autor: ciasteczkowy_potfur » 2017-12-08, 20:44

Magnolia pisze:Z Twojej wypowiedzi jednak wnioskuję, że związki z mężczyznami wchodzą w grę... że nie wykluczasz związku, tylko na razie nie chcesz dziecka... (pomijając, że współżycie przedmałżeńskie jest grzeszne i bardziej mąci niż ułatwia życie...i prędzej czy później się o tym niestety przekonasz...)
Nie do końca wiem, skąd wyciągnęłaś ten seks przedmałżeński, bo nie napisałam, że z którymś sypiałam, ale okej. Także - przykro mi, mylisz się. Żadnego na "jedną noc" nie było i nie planuję takich relacji, szukałam kogoś na stałe. Nie muszę uprawiać seksu z kim popadnie, zęby nie chcieć mieć dzieci. Po prostu ich nie chcę, bo tak mnie natura ukształtowała, ot co. Jak inne dziewczynki latały z lalkami, to ja byłam ptasią, psią i kocią mamą. Lalek nie znosiłam, bo wyglądały jak dzieci.
Magnolia pisze:Czy wtedy także będzie Ci łatwo powiedzieć: "tak mam", gdy ukochany mężczyzna będzie odchodził ze złamanym sercem... łamiąc i Twoje przy okazji...
Nie zmuszę go, żeby został, ale nie widzę powodu by zmuszać się do posiadania potomstwa, które nie tylko zniszczy moje plany czy ciało, ale po prostu będzie niekochane i traktowane jak przykry obowiązek. Zaiste, na pewno będzie szczęśliwe.
Abraham45 pisze:Wiele zależy od tego na jakiego mężczyznę się trafi, ale to tez może działać w drugą stronę negatywnie, tym bardziej w obecnym świecie często jest tak, że mimo iż kobieta urodzi dziecko/dzieci to potem zostawia męża samego z tymi dziećmi i sobie odchodzi.
Nadal częściej jednak odchodzi mężczyzna, bo dla kobiet jest to po prostu nieopłacalne - zrobić sobie dziecko i je urodzić, mieć wyjęte 9 miesięcy z życia, rozwalić sobie ciało i gospodarkę hormonalną, przejść przez bóle porodowe i sobie pójść. Do tego często odchodzą przez te cholerne hormony, odbija im. Bo panowie oczywiście nierzadko mają problemy z tym, żeby pojąć, że kobiete po porodzie, obojętnie jakim, wszystko boli, a im więcej komplikacji, tym gorzej; że jest zmęczona (bo PAN był przecież w pracy na osiem godzin i jak to "bolało i nie posprzątała i nie zrobiła żarcia, przecież 8h za biurkiem męczy, a ona leży" albo później - "on jest zmęczony, a ona jest babą i ma się domem zająć, bo na pewno tylko leży i pachnie" - przecież po pracy powinna, a nawet musi wysprzątać dom na błysk i ogarnąć dzieci i mężusia), że jest w jakimś tam szoku, bo to nowa sytuacja, że mają depresję poporodową (bo jakim prawem, to na pewno bzdura i oszukujo te wredne babole!). No i często odchodzą, bo nie potrafią pokochać tych dzieci, one są im obojętne, a nie odeszły wcześniej przez prtesję społeczną, przez gadanie "no jak można nie kochać dzieci", a mają je, "bo mąż chciał i koniec", bo została zaszczuta, że MUSI mieć dzieci i koniec. Tylko, że jednej cudownie się odmieni w ciąży (na szczęście tak bywa), inna będzie żyła obok dzieci nie kochając ich (albo je będzie olewać, albo zmuszać się do udawania miłości), albo odejdzie - albo je zabije.

Mało to mężów, którzy postanowili przebić prezerwatywę "bo on chce dziecko, a żona się nie zgadza" (tak, wiem, prym wiodą głupie baby, łapiące faceta na dzieciaka, tylko, że facet ma o tyle lepiej, że odejdzie i ma gdzieś, najwyżej zabuli na alimenty, a kobieta nie, bo stwór będzie rozwijał się w niej, będzie męczył ją, nie jego)? Jak myślicie, co czuje kobieta postawiona przed faktem dokonanym? Zabezpieczała się, nie chcąc mordować dziecka, a zabezpieczenie pewnie by zadziałało, gdyby partner jej nie oszukał. I tak wracamy do tematu aborcji...

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-08, 22:07

ciasteczkowy_potfur pisze:
Nie do końca wiem, skąd wyciągnęłaś ten seks przedmałżeński, bo nie napisałam, że z którymś sypiałam, ale okej. Także - przykro mi, mylisz się.
Nawet nie wiesz jak się cieszę, że sie myliłam. :)

ciasteczkowy_potfur pisze: Nadal częściej jednak odchodzi mężczyzna, bo dla kobiet jest to po prostu nieopłacalne - zrobić sobie dziecko i je urodzić, mieć wyjęte 9 miesięcy z życia, rozwalić sobie ciało i gospodarkę hormonalną, przejść przez bóle porodowe i sobie pójść. Do tego często odchodzą przez te cholerne hormony, odbija im. Bo panowie oczywiście nierzadko mają problemy z tym, żeby pojąć, że kobiete po porodzie, obojętnie jakim, wszystko boli,
Wiesz... po to jest dana nam miłość, czyli postawa patrzenia na dobro drugiej osoby, aby na jej fundamencie starać się zrozumieć druga osobę... Mój mąż bardzo mnie kocha i trwał przy mnie za każdym razem, gdy byłam w szpitalu, gdy rodziłam, gdy miałam inne problemy... Nawet ostatnio na randce o tym rozmawialiśmy, że trwanie przy mnie w szpitalu jest dla niego heroicznym wyczynem, ale nigdy mi nie odmówił wsparcia... bo mnie kocha...
Zachęcam Cię byś poznała małżeństwa katolickie, które żyją wiarą, np takie z neokatechumenatu, poznaj ich otwartość na życie. Zobacz jak to wygląda od innej strony...od strony ludzi, którzy widzą w każdym dziecku błogosławieństwo Boże. Posłuchaj innego punktu widzenia niż do tej pory słuchałaś...
Przynajmniej ja kierowałam się taka zasadą gdy czegoś nie rozumiałam, to szukałam ludzi, którzy to rozumieli... by chociaż z nimi pogadać i tez zrozumieć...

Więc jeśli patrzysz tylko na ludzi którzy się nie kochają - kierują się egoizmem i wygodą (nie znają prawdziwej MIłości), to potem masz takie "krzywe" wnioski, jak powyżej. Poczytaj coś Wandy Półtawskiej, żeby zrozumieć jak ważną rolę ma kobieta do spełnienia. Zgadzam się także z Markiem, że chrześcijaństwo podniosło rolę kobiety i zauważyło jej godność, w innych religiach nie ma tak dobrze... poczytaj jak ma się kobieta w Pakistanie, albo pooglądaj "Kobieta na krańcu świata", i wyciągnij wnioski jak masz źle tu w Polsce (mówię ostatnie słowa z ironią). Bo ja na przykład czuję się w Polsce wspaniale i doceniam to co mam.
ciasteczkowy_potfur pisze: No i często odchodzą, bo nie potrafią pokochać tych dzieci, one są im obojętne, a nie odeszły wcześniej przez prtesję społeczną, przez gadanie "no jak można nie kochać dzieci", a mają je, "bo mąż chciał i koniec", bo została zaszczuta, że MUSI mieć dzieci i koniec. Tylko, że jednej cudownie się odmieni w ciąży (na szczęście tak bywa), inna będzie żyła obok dzieci nie kochając ich (albo je będzie olewać, albo zmuszać się do udawania miłości), albo odejdzie - albo je zabije.
Kobieta nie musi mieć dzieci. Ale patrzę na małżeństwo bezdzietne i powiem Ci że mimo wielu zalet życia bez dzieci, to jednak w tym domu jest jakaś dziwna pustka... Z tą pustką wiele kobiet sobie nie radzi, gdy wynika nie z ich decyzji ale np z problemów zdrowotnych. Jeśli dogłębnie sprawdzisz czemu tak masz, jakie jest spojrzenie osób żyjących wiarą, jak inni postrzegają macierzyństwo... przepracujesz temat a potem podejmiesz decyzję, że jednak nie chcesz mieć dzieci to ja to uszanuję. Bo każdy ma prawo do wyboru. Ale póki co odbieram w twoich wypowiedziach dużo zafałszowanych twierdzeń, dużo lęków, dużo błędnych wniosków. Oczywiście prawo wyboru nie dotyczy zabijania dzieci, czyli aborcji.
ciasteczkowy_potfur pisze: Mało to mężów, którzy postanowili przebić prezerwatywę "bo on chce dziecko, a żona się nie zgadza" (tak, wiem, prym wiodą głupie baby, łapiące faceta na dzieciaka, tylko, że facet ma o tyle lepiej, że odejdzie i ma gdzieś, najwyżej zabuli na alimenty, a kobieta nie, bo stwór będzie rozwijał się w niej, będzie męczył ją, nie jego)? Jak myślicie, co czuje kobieta postawiona przed faktem dokonanym? Zabezpieczała się, nie chcąc mordować dziecka, a zabezpieczenie pewnie by zadziałało, gdyby partner jej nie oszukał. I tak wracamy do tematu aborcji...
Rozumiem, że masz jakieś badania statystyczne na myśli? :-?

p.s jutro nie będę odpisywać aż do wieczora... nawał pracy...

Abraham45

Re: Aborcja

Post autor: Abraham45 » 2017-12-09, 00:09

Marek_Piotrowski pisze:Nikt nie przyczynił się tak do promocji kobiet jak właśnie chrześcijaństwo.
Tylko że... nie rozumiem co to ma wspólnego z aborcją.
Czyżby grzech aborcji dotyczył tylko kobiet? Albo czy zakaz zabijania własnych dzieci uwłacza kobietom?

Czy czytasz jej posty? Nie wiesz co to ma wspólnego z aborcją? Ona pisze to już od kilku postów. Kobieta ma problem ze zrozumieniem roli kobiety w życiu zarówno publicznym jak i małżeństwie. Jak widać - kieruje się antychrześcijańskimi patologiami, które - niestety w obecnym świecie często mają miejsce. Jak widać - takie nastawienie burzy w niej ten podstawowy chrześcijański porządek odnośnie roli kobiety i nie uznaje siebie jako matki, nie chce posiadać dzieci. Mężczyzna dla niej jest kimś kto krzywdzi kobietę zostawiając ją często też w stanie ciąży lub traktuje jak służącą, która będąc np po porodzie ma usługiwać mężowi. To są ewidentne patologie antychrześcijańskie widoczne w życiu wielu ludzi nie opierających się na wartościach chrześcijańskich.Aborcja ma być rozwiązaniem problemu z dzieckiem, którego taka kobieta może nie chcieć, bo dlaczego sama ma się zmagać z wychowywaniem dziecka.

Z jednej strony ją rozumiem, ale z drugiej - szuka miłości tam gdzie jej nie znajdzie, bo raczej w Kościele tej miłości nie szuka, inaczej jej nastawienie byłoby nieco inne.

To jest takie moje spojrzenie na naszą forumowiczkę. Mogę się mylić, ale takie wrażenie wyciągam z jej postów.

ciasteczkowy_potfur pisze:Nie zmuszę go, żeby został, ale nie widzę powodu by zmuszać się do posiadania potomstwa, które nie tylko zniszczy moje plany czy ciało, ale po prostu będzie niekochane i traktowane jak przykry obowiązek. Zaiste, na pewno będzie szczęśliwe.
Przy takim podejściu do życia to raczej szczęścia i miłości nie zaznasz, bo w takich związkach nie ma miejsca ani na prawdziwą miłość, ani na wartości chrześcijańskie ani też na Boga a tylko przy takim życiu jest duża szansa na jakieś szczęście, miłość. Oczywiście nie życzę ci źle, ale znając rzeczywistość antychrześcijańską w której dominują jakieś patologiczne elementy to raczej brak tam miejsca na takie wartości. Taka jest niestety prawda, przykra, ale prawda. Nawet niektórzy muzułmanie przechodzą na chrześcijaństwo bo widzą w nim to co wartościowe a przede wszystkim miłość Boga.

ciasteczkowy_potfur pisze:"Nadal częściej jednak odchodzi mężczyzna, bo dla kobiet jest to po prostu nieopłacalne - zrobić sobie dziecko i je urodzić, mieć wyjęte 9 miesięcy z życia, rozwalić sobie ciało i gospodarkę hormonalną, przejść przez bóle porodowe i sobie pójść. Do tego często odchodzą przez te cholerne hormony, odbija im. Bo panowie oczywiście nierzadko mają problemy z tym, żeby pojąć, że kobiete po porodzie, obojętnie jakim, wszystko boli, a im więcej komplikacji, tym gorzej; że jest zmęczona (bo PAN był przecież w pracy na osiem godzin i jak to "bolało i nie posprzątała i nie zrobiła żarcia, przecież 8h za biurkiem męczy, a ona leży" albo później - "on jest zmęczony, a ona jest babą i ma się domem zająć, bo na pewno tylko leży i pachnie" - przecież po pracy powinna, a nawet musi wysprzątać dom na błysk i ogarnąć dzieci i mężusia), że jest w jakimś tam szoku, bo to nowa sytuacja, że mają depresję poporodową (bo jakim prawem, to na pewno bzdura i oszukujo te wredne babole!). No i często odchodzą, bo nie potrafią pokochać tych dzieci, one są im obojętne, a nie odeszły wcześniej przez prtesję społeczną, przez gadanie "no jak można nie kochać dzieci", a mają je, "bo mąż chciał i koniec", bo została zaszczuta, że MUSI mieć dzieci i koniec. Tylko, że jednej cudownie się odmieni w ciąży (na szczęście tak bywa), inna będzie żyła obok dzieci nie kochając ich (albo je będzie olewać, albo zmuszać się do udawania miłości), albo odejdzie - albo je zabije.

Mało to mężów, którzy postanowili przebić prezerwatywę "bo on chce dziecko, a żona się nie zgadza" (tak, wiem, prym wiodą głupie baby, łapiące faceta na dzieciaka, tylko, że facet ma o tyle lepiej, że odejdzie i ma gdzieś, najwyżej zabuli na alimenty, a kobieta nie, bo stwór będzie rozwijał się w niej, będzie męczył ją, nie jego)? Jak myślicie, co czuje kobieta postawiona przed faktem dokonanym? Zabezpieczała się, nie chcąc mordować dziecka, a zabezpieczenie pewnie by zadziałało, gdyby partner jej nie oszukał. I tak wracamy do tematu aborcji...
To co przedstawiłaś to jest takie typowe patologiczne spojrzenie na relacje między kobietą a mężczyzną, trochę pachnie to też islamem. Taka mieszanka to istne fiasko jeśli chodzi o jakieś szanse na miłość czy szczęście. Nie można na czymś takim budować czegokolwiek. To jak domek z kart, który przy drobnych dmuchnięciu wali się. Życie w małżeństwie wymaga silnego fundamentu aby związek mógł przetrwać.
Jak sama widzisz - ten obraz jest całkowicie sprzeczny z Biblią i nauką Kościoła a więc obraz jest typowo antychrześcijański.

Rozwiązanie kwestii dziecka przy takim obrazie: aborcja, względnie porzucenie. Rozwiązywanie problemów dotyczących relacji między kobietą a mężczyzną: rozwód. Czy jest w czymś takim miejsce na miłość i szczęście? Raczej nie.

Magnolia

Re: Aborcja

Post autor: Magnolia » 2017-12-09, 08:16

Abraham45 pisze:
To co przedstawiłaś to jest takie typowe patologiczne spojrzenie na relacje między kobietą a mężczyzną, trochę pachnie to też islamem. Taka mieszanka to istne fiasko jeśli chodzi o jakieś szanse na miłość czy szczęście. Nie można na czymś takim budować czegokolwiek. To jak domek z kart, który przy drobnych dmuchnięciu wali się. Życie w małżeństwie wymaga silnego fundamentu aby związek mógł przetrwać.
Jak sama widzisz - ten obraz jest całkowicie sprzeczny z Biblią i nauką Kościoła a więc obraz jest typowo antychrześcijański.

Rozwiązanie kwestii dziecka przy takim obrazie: aborcja, względnie porzucenie. Rozwiązywanie problemów dotyczących relacji między kobietą a mężczyzną: rozwód. Czy jest w czymś takim miejsce na miłość i szczęście? Raczej nie.

Niestety także tak myślę....

Mivia

Re: Aborcja

Post autor: Mivia » 2017-12-17, 01:08

ciasteczkowy_potfur pisze: 2017-12-05, 15:25

No i wreszcie - ryzyko śmierci matki. Ale tu, zdaje się, aborcja jest dopuszczona przez KK - wielkim bezsensem jest kazać umrzeć matce, szczególnie akiej, która już dzieci ma, by urodziło się inne dziecko. Jako dziecko wolałąbym martwego noworodka i żywą matkę, a nie żywego dzieciaka, którym nikt nie umie się zająć i matkę na cmentarzu. A największym kretynizmem jest kazać urodzić dziecko, które nie przeżyje porodu lub umrze zaraz po jedniocześnie ryzykując życie kobiety. No bez jaj, nikt mi nie wmówi, że dwa trupy są lepsze niż jeden.

Tylko najbardziej żal sytuacji, gdzie poród najpewniej skończy się śmiercią matki i dziecka, albo tylko matki. Owszem, jest nikła szansa, że matka przeżyje, że zdarzy się cud, albo że nikomu nic nie będzie.

Ale to bardzo małe szanse. I znowu, takie dziecko to straszna pamiątka dla ojca i rodzeństwa, jest ryzyko, że będzie traktowane jak morderca matki. Gdyby nie ono, to by żyła...


Bardzo zabolały mnie Twoje słowa :-( często je kiedyś słyszałam Mimo mojej choroby wolałam urodzić dziecko niż żyć ze świadomością że je zabiłam i uwierz nie było by mi ciężko podjąć decyzji o próbie porodu gdyby nie wywierana na mnie presja i nacisk na aborcję że zwzgledu na mniejsze zło i nieosierocenie dzieci niewiedziałam czy przeżyje a słuchałam jaką jestem egoistką w domu niemowle a ja się upieram na poród To było gorsze od strachu przed śmiercią Dodam tylko że byłam wtedy niewierząca więc na moją decyzje nie wpływała wiara Choć dzisiaj Dziękuję Bogu że był przy mnie mimo że go niezapraszałam bo wiem że przez to piekło przez które dane było mi przejść sama bym nie przeszła codziennie dziękuję za każdy dzień spędzony z rodziną a zwłaszcza za mojego małego skarbusia

ODPOWIEDZ

Wróć do „Rodzina, małżeństwo, narzeczeni”