Model związku, w którym rzadzi kobieta - tak, czy nie?

[sądzony]

Zapewne kolega się ze mną zgodzi że Biblia ma nas uczyć miłości do Boga i bliźniego, a nie żeby zabłyszczeć w towarzystwie,czy "pognębić" jakiegoś niedouczonego kolegi.

Zgadzam się dokumentnie.

Chodzi mi o to, że często to co postrzegamy jako "pantoflarstwo" może (oczywiście nie musi) okazać się miłością.
Kwestia oddania się czasem może być postrzegana jako "zniewolenie".
Sam często czuję się jak "niewolnik" mej żony. Lecz wynika to z mego wyboru i jest radosne.

[lambda]

Zapewne kolega się ze mną zgodzi że Biblia ma nas uczyć miłości do Boga i bliźniego, a nie żeby zabłyszczeć w towarzystwie,czy "pognębić" jakiegoś niedouczonego kolegi.

Zgadzam się dokumentnie.

Chodzi mi o to, że często to co postrzegamy jako "pantoflarstwo" może (oczywiście nie musi) okazać się miłością.
Kwestia oddania się czasem może być postrzegana jako "zniewolenie".
Sam często czuję się jak "niewolnik" mej żony. Lecz wynika to z mego wyboru i jest radosne.

Pantoflarstwo to raczej postawa mężczyzny, który ustępuje kobiecie bo się jej w jakis sposób boi.
Tak samo może to by model gdzie żona o wszystkim decyduje bo mąż całkowicie nie chce być odpowiedzialny za żadną decyzję, w ten sposób ma święty spokój i totalnie nie angażuje się w życie rodizny
Obie powyższe postawy są chore i zaburzają prawidłowe funkcjonowanie rodziny.
Jelsi te postawy są Twoim udziałem to raczej nie jest to nic dobrego.

[greg77]

Sam często czuję się jak "niewolnik" mej żony. Lecz wynika to z mego wyboru i jest radosne.

Nie wiem czy kolega zauważył ale te zdania nawzajem się wykluczają,ponieważ niewolnik nie ma własnego wyboru i nigdy nie jest to radosne.Zjawisko tzw. pantoflarstwa jest niewłaściwym okazywaniem miłości do siebie dwojga ludzi i psycholodzy dobrze wiedzą że wcześniej czy później doprowadzi to do konfliktu w związku ( gdzieś wyczytałem że z przeprowadzonych badań wynika że tzw. damskimi bokserami są o dziwo często pantoflarze którzy nagle wybuchają gniewem bijąc swoje partnerki). A to że czasem jedno musi ustąpić drugiemu aby nie doszło do impasu jest czymś naturalnym,źle jest gdy zawsze ustępuje tylko jedna strona.Bóg NIEBYWALE ,wręcz do szaleństwa szanuje naszą wolną wole,bo tylko tak można prawdziwie kochać.A jak dobrze wiesz wolna wola niewolnika w cudzysłowu czy bez zawsze sprowadza się do ograniczenia wolnej woli.

[sądzony]

Pantoflarstwo to raczej postawa mężczyzny, który ustępuje kobiecie bo się jej w jakis sposób boi.
Tak samo może to by model gdzie żona o wszystkim decyduje bo mąż całkowicie nie chce być odpowiedzialny za żadną decyzję, w ten sposób ma święty spokój i totalnie nie angażuje się w życie rodizny
Obie powyższe postawy są chore i zaburzają prawidłowe funkcjonowanie rodziny.
Jelsi te postawy są Twoim udziałem to raczej nie jest to nic dobrego.

Nie sądzę by tak było, ale dziękuję za ostrzeżenie.

Dodano po 3 minutach 15 sekundach:

Sam często czuję się jak "niewolnik" mej żony. Lecz wynika to z mego wyboru i jest radosne.

Nie wiem czy kolega zauważył ale te zdania nawzajem się wykluczają,ponieważ niewolnik nie ma własnego wyboru i nigdy nie jest to radosne.

Jest to moje odczucie, a "niewolnik" ująłem w cudzysłów.
Nie do końca się wykluczają.
Czy oddanie swej woli, Woli Bożej jest pozbawieniem się wyboru? Czy nie jest radosne?

[greg77]

Czy oddanie swej woli, Woli Bożej jest pozbawieniem się wyboru? Czy nie jest radosne?

Sam w tym zdanie napisałeś "oddaje", to JA oddaje się w Woli Bożej,mój Ojciec nic na mnie nie wymusza,to JA dokonałem wyboru i nie ma to nic wspólnego z niewolnictwem.Oddanie się Woli Bożej powinno mieć miejsce kiedy czegoś nie rozumiem (np.śmierć bliskich,cierpienie itp.) i gdy wyczerpałem wszystkie możliwości "ludzkie" aby coś zrobić albo pojąć.W innym przypadku prowadzi to do "zwalenia" całej odpowiedzialności za swoje życie na Boga.Osobiście raczej wystrzegam się ludzi którzy szafują określeniem"taka jest wola Boża",gdyż jedyne czego jestem pewien to To że mnie On kocha i chce abym jego miłość dostrzegał w innych,nawet w tych,a może zwłaszcza w tych za którymi nie przepadam.Moim zdaniem myślę że kolega niepotrzebnie wprowadza słowo niewolnik.Być niewolnikiem Bożym o czym pisze św.Paweł to być niewolnikiem Miłości Doskonałej,i w żaden sposób nie można porównywać ją z niewolnictwem miedzy ludźmi,ponieważ Ojciec nic ale to nic ci nie zabroni,i zawsze będzie cię tak samo kochał.A oddanie się Woli Bożej wymaga ogromnej wiary,i Bóg nigdy jej nie wymaga ale o nią prosi a to wielka różnica.

[sądzony]

Czy oddanie swej woli, Woli Bożej jest pozbawieniem się wyboru? Czy nie jest radosne?

Sam w tym zdanie napisałeś "oddaje", to JA oddaje się w Woli Bożej,mój Ojciec nic na mnie nie wymusza,to JA dokonałem wyboru i nie ma to nic wspólnego z niewolnictwem.

Lecz wynika to z mego wyboru i jest radosne.

Dodano po 12 minutach 20 sekundach:

Oddanie się Woli Bożej powinno mieć miejsce kiedy czegoś nie rozumiem (np.śmierć bliskich,cierpienie itp.) i gdy wyczerpałem wszystkie możliwości "ludzkie" aby coś zrobić albo pojąć.

Wybacz, ale nie.

W innym przypadku prowadzi to do "zwalenia" całej odpowiedzialności za swoje życie na Boga.

Raczej do życia z Bogiem.

Osobiście raczej wystrzegam się ludzi którzy szafują określeniem"taka jest wola Boża",(…)

Rozeznanie Woli Bożej, a szafowanie tymi słowy to co innego.

(…) gdyż jedyne czego jestem pewien to To że mnie On kocha i chce abym jego miłość dostrzegał w innych,nawet w tych,a może zwłaszcza w tych za którymi nie przepadam.

Zgadza się. Choć to nie jedyna „pewność”.

Moim zdaniem myślę że kolega niepotrzebnie wprowadza słowo niewolnik.

Lubię „przerysowywać”. Uważam, że to bywa potrzebne (choć może faktycznie czasem przesadzam).

Być niewolnikiem Bożym o czym pisze św.Paweł to być niewolnikiem Miłości Doskonałej,i w żaden sposób nie można porównywać ją z niewolnictwem miedzy ludźmi,ponieważ Ojciec nic ale to nic ci nie zabroni,i zawsze będzie cię tak samo kochał.

A skąd czerpiesz i uczysz się miłości jeśli nie od Boga?

A oddanie się Woli Bożej wymaga ogromnej wiary,i Bóg nigdy jej nie wymaga ale o nią prosi a to wielka różnica.

Zgazda się.

[orzeszku]

Jesteśmy bożymi niewolnikami bo Pan Bóg jest prawdziwie zniewalający

[greg77]

Dobrze że się w pewnych sprawach z sobą zgadamy a w pewnych nie,konstruktywna dyskusja jest zawsze dobra.Bóg uwielbia różnorodność .Rozeznanie Woli Bożej do łatwych nie należy o czym wielu się przekonało gdyż szatan uwielbia się podszywać pod Boga.Rozeznanie Woli wymaga dużej wiary i bystrego rozumu.Niestety kiepsko u mnie i z jednym i z drugim . Dlatego są zasady mające na celu ułatwienie rozeznania czyja to wola.Jedno jest pewne nasz Ojciec Niebieski nigdy nie zwalnia nas z logicznego myślenia,zadawania pytań i szukania PRAWDY,wręcz do tego namawia z całych sił.Każdy z nas ma chwile zwątpienia,ale to nie jest grzech,grzechem jest gdy nic z tym nie robimy.Co też do nauki miłości to muszę Cię zaskoczyć ale miłości uczymy się nie od Boga ale od najbliższych(rodziny,przyjaciół itp). Bóg "zaszczepia" w nas pragnienie miłości do Siebie i do innych niestety przez grzech ta miłość zawsze jest wypatrzona,stąd największe rany zadają rodzice dzieciom.Pokazywanie złych wzorców swoim dzieciom będzie w nich pokutowało przez całe życie.Tylko Ojciec może naprawić to co zepsuli nasi "ziemscy rodzice". Gdy dorastamy weryfikujemy naszą miłość z Miłością Boską i to niezbyt często bo niestety bywa to często bolesne i wymagające wielkiej pokory wobec siebie i innych.Ale miłości na początku niestety uczą nas ludzie.

[sądzony]

Rozeznanie Woli Bożej do łatwych nie należy o czym wielu się przekonało gdyż szatan uwielbia się podszywać pod Boga.

Szatan podszywa się pod wszystko. Wypadałoby więc wszystkiego unikać. W tym może pomóc np. kontemplacja.

Niestety kiepsko u mnie i z jednym i z drugim .

Jakoś nie zauważyłem.

Dlatego są zasady mające na celu ułatwienie rozeznania czyja to wola. Jedno jest pewne nasz Ojciec Niebieski nigdy nie zwalnia nas z logicznego myślenia, zadawania pytań i szukania PRAWDY, wręcz do tego namawia z całych sił.

Zgadzam się.

Każdy z nas ma chwile zwątpienia,ale to nie jest grzech,grzechem jest gdy nic z tym nie robimy.

Owszem, ale co to ma do rzeczy?

Co też do nauki miłości to muszę Cię zaskoczyć ale miłości uczymy się nie od Boga ale od najbliższych (rodziny,przyjaciół itp).

Na pewnym etapie życia tak.

Bóg "zaszczepia" w nas pragnienie miłości do Siebie i do innych niestety przez grzech ta miłość zawsze jest wypatrzona,stąd największe rany zadają rodzice dzieciom.

Bóg pragnie miłości. Bóg, ludzie, świat są jedynie po to by kochać. Tak przynajmniej myślę.

Pokazywanie złych wzorców swoim dzieciom będzie w nich pokutowało przez całe życie.Tylko Ojciec może naprawić to co zepsuli nasi "ziemscy rodzice".

Ojciec, ale gdy my zechcemy.

Gdy dorastamy weryfikujemy naszą miłość z Miłością Boską i to niezbyt często bo niestety bywa to często bolesne i wymagające wielkiej pokory wobec siebie i innych.

Ale miłości na początku niestety uczą nas ludzie.

Tak. Starają się to robić. Lecz z regóły im to nie wychodzi, bo sami tej miłości nie znają.

[Skaza]

Można gdybać czy bycie pantofelkiem jest wygodniejsze czy to jednak zbytnia miękkość u braci tak czy siak np. mój kuzyn którego żona strofuje przy każdej okazji nie wygląda na zbyt szczęśliwego. Może to też kwestia charakteru danej osoby, ja chyba bym nie umiał być tzw. pantoflem Jestem z natury bardzo uparty i raczej stanowczy. Sądzę , że żadne maślane oczka ani spojrzenie czy nawet głośne werbalne wskazania tego by nie zmieniły

[greg77]

Tak. Starają się to robić. Lecz z regóły im to nie wychodzi, bo sami tej miłości nie znają.

A ty ją znasz?

[sądzony]

Tak. Starają się to robić. Lecz z regóły im to nie wychodzi, bo sami tej miłości nie znają.

A ty ją znasz?

Nie.
Ale wydaje mi się, wierzę, że bywa, iż jej doświadczam.

[Andej]

A mi słowo pantofelek przywodzi na myśl wiersz Bursy o takim tytule. Brzydkie skojarzenie.

Ale ad rem. Mądra kobieta potrafi sobie owinąć mężczyznę. Nawet najbardziej dominującego.

Mówią, że mężczyzna jest głową rodziny. A kobieta szyją. W ten sposób dzieje się tak, że głowa patrzy tam, gdzie chce tego szyja.

[greg77]

Ale ad rem. Mądra kobieta potrafi sobie owinąć mężczyznę. Nawet najbardziej dominującego.

Mówią, że mężczyzna jest głową rodziny. A kobieta szyją. W ten sposób dzieje się tak, że głowa patrzy tam, gdzie chce tego szyja.

Ale tu mamy do czynienia ze starą jak świat metodą sprytnej manipulacji, i nie ma w tym nic złego jeżeli nie prowadzi ona do grzechu.