Trudny związek - Bóg vs grzech

[sądzony]

Wiem ale różnie może to chory interpretować. Mogę znów okazać się tym złym bo chce pomóc

Idźcie na terapię razem. Pod pretekstem, że w związku wam się nie układa i nie umiecie sobie poradzić
(co w zasadzie nie jest kłamstwem).

[Lunka]

@sądzony ale to chyba związek na odległość z tego co zrozumiałam

[sądzony]

@sądzony ale to chyba związek na odległość bez tego co zrozumiałam

hmmmm no to niefajnie ...

[Lunka]

@Zoe my tym bardziej nie wiemy czego może oczekiwać od Ciebie Bóg w tej kwestii. Decyzja jest Twoja. Ja się martwię tylko, żebyś w tym wszystkim sam nie zgubił swoich priorytetow, bo tak często bywa przy osobach o innych poglądach.
Miałam kiedyś przyjaciółkę, której strasznie chciałam pomoc. Miała rozbita rodzinę, nieuporządkowana strefe seksualna i problemy z samookaleczeniem. Tak jej współczułam, że weszlam w jej skórę. Jakim cudem ja wyszlam wtedy z depresji, w która przez nią wpadłam? Nie wiem. Codziennie płakałam, wpadłam w uzależnienie od Internetu i dziwnych znajomości, aż w końcu po jej kolejnych wybrykach powiedziałam pas. Z bólem serca i wyrzutami sumienia zakończyłam ta znajomość.
Tylko ja wiem, że nie mam prawa porównywać przyjaźni do miłości.
Wiem, że okrutnie Ci ciężko z tą sytuacją i że bardzo się o nią martwisz po ludzku i po chrześcijańsku.

[Zoe]

@Lunka: No właśnie zaczynam się z tym źle czuć. Wiem że mam rację, chcę dobrze, chcę pomóc ale nie czuję że Bóg mnie w tym wspiera. Nie odsuwa ode mnie niepokoju, nie daje znaku - rób to a nie to! Ratuj albo uciekaj bo sam się pogrążysz. To dałoby jakąś ulgę! Priorytetów nie zgubię ale jeśli Bóg nie da mi jasnego znaku, boję się pomyśleć czy priorytety mają sens na przyszłość.

@Sądzony: Tak - to związek na odległość. Tymczasowo ale jednak...

[Logan]

Działanie zgodnie z wolą Bożą idzie w parze z pokojem wewnętrznym. Słusznie mówisz Zoe.

Dobra żona radować będzie męża, który osiągnie pełnię wieku w pokoju. Syr 26, 2

[Andej]

nie daje znaku - rób to a nie to!

A może daje, ale nie potrafisz odczytać? A może potrzeba na to czasu? Może znakiem jest czyjeś słowo, które tu odczytałeś?
Jezus powiedział: Miłuj. Ale nigdy nie powiedział: Miłuj swoimi (lub czyimś) kosztem.

[Zoe]

@Logan: Rozwiniesz swoją myśl? - Spokoju nie zaznaję więc...? Coś ze mną nie tak?

@Andej: Szczerze pisząc i zastanawiając się nad tym co każdy z Was doradza - każde zdanie idzie w innym kierunku w sensie: Nie umiem z tego wywnioskować wspólnego frontu.

[Zebra]

każde zdanie idzie w innym kierunku w sensie: Nie umiem z tego wywnioskować wspólnego frontu

Każdy pomaga tak jak potrafi. Pisze to co czuje. Kiedy otrzymujesz różne zdania, musisz sam podjąć decyzję. Ale dzięki różnorodności opinii nie widzisz tylko jednego sposobu ale kilka. Nie patrzysz tylko z swojego punktu widzenia ale z różnych perspektyw.

[Zoe]

@Zebra: Ale jak mam potraktować kompletne różne np: : Izoluj się oraz np: ratuj (Czyli nie izoluj) - to nie pomaga

[Andej]

Czy nie można ratować na odległość? Zza pancerza. Pilnując, aby nie przekroczyć określonej granicy.

Wiem, to trudne. Bo z jednej strony obowiązkiem jest ratowanie kogoś. Ale nie kosztem siebie.

Każde zdanie jest raczej analizą, poddawaniem myśli, potencjalnych rozwiązań. Żadne nie jest podejmowaniem decyzji za Ciebie.

Niezbyt adekwatny przykład. Ale gdy samochód utknął w błocie, chętnie pomagam wyciągnąć. Ale, gdy po kolejnej próbie widzę, że się pogrąża, że się nie wypchnie, przestaję pomagać. Nie ma sensu działać, gdy cel niemożliwy do osiągnięcia. Wtedy sugeruję pomoc drogową lub poproszenie kogoś o holowanie. A zaprzestanie pomocy tym szybsze, im bardziej jestem zabłocony. Gdy bez efektu pchając bez efektu zostanę zbryzgany błotem, tym prędzej odchodzę, radząc zastosować środki, które będą skuteczne. Jeśli jednak błoto okaże się bagnem, to zostawię auto, aby się pogrążało. Bez mnie.

Nie oczekuj jednoznacznej rady, wskazania. Nikt za Ciebie nie powinien podejmować decyzji. Czytasz rady, porównania, ale to Ty musisz sam zdecydować. Rady mają Ci pomóc w dokonaniu decyzji, a nie ją zastąpić. Nikt nie weźmie Twojej odpowiedzialności na siebie. Niestety, musisz sam. Wydaje mi się, że stoisz na krawędzi przepaści. Możesz ratować wiszącą na skale i prawdopodobnie spaść z nią. Możesz rzucić linę lub podać gałąź bezpiecznie pozostając na górze. Możesz wskazywać punkty oparcia i w ten sposób pomóc się wydostać. Możesz odejść. Lub obserwować, co dalej będzie.

[Zebra]

@Zebra: Ale jak mam potraktować kompletne różne np: : Izoluj się oraz np: ratuj (Czyli nie izoluj) - to nie pomaga

Andej jak zwykle pozamiatał i nie ma co tu dodawać.
Ja tylko chciałam powiedzieć, że poszukaj takiego tematu jak "testujemy pisanie postów" i tam możesz poćwiczyć @Zoe właśnie wspomnienie o kimś.
Nie zwracam uwagę, żeby pokazać, że coś nie umiesz tylko łatwiej ktoś zauważy, że go wołasz.
Możesz ćwiczyć z moim nickiem Zebra.

[Viridiana]

Nie odsuwa ode mnie niepokoju, nie daje znaku - rób to a nie to!

Niepokój to tylko emocja, nie kieruj się nią. Bóg nie jest złotą rybką, która automatycznie daje spokój.
Co do znaku, myślę, że może Ci pomóc ta konferencja (mimo tego, że nie skupia się na znakach):

[Ada]

Ciężka sytuacja...
Myślę, że powinieneś się za nią modlić.
Uważam też, że Bóg nie bez powodu stawia na naszej drodze pewnych ludzi. Może Twoim zadaniem jest walczyć o nią, próbować sprowadzić ją na właściwą drogę?

[Zoe]

@Ada : Też tak pomyślałem, ale nie wiem czy mam próbować (Bo Bóg nic takiego mi nie mówi) po drugie jak i po trzecie czy warto dla samej niej lub nas bo skoro w grę może wchodzić choroba to nigdy może się nie udać... a sam mogę się pogrążyć.