Brak przychylności rodziców wobec narzeczonego

[Anix]

Ja już nie mogę wytrzymać. Ślub za miesiąc, a mną targają wątpliwości.
Mam dobrego narzeczonego - jest kochany, można na niego liczyć, troskliwy, pracuje, nie ma nałogów, mamy wspólne zainteresowania.
Moi rodzice natomiast, a zwłaszcza tato, nie może pogodzić się z moim wyborem. Chodzi mu o to, że narzeczony pochodzi z biednego domu, z bloków w małym mieście i "nic nie umie robić" (chodzi o majsterkowanie i naprawy wokół domu), a także, że jest gorzej ode mnie wykształcony (wyższe studia ma, ale humanistyczne, więc to "żadne" studia, a ja jestem po prawie i kilku uczelniach międzynarodowych.
Według mojego ojca, prawdziwy mąż powinien zarobić 40 000 zł miesięcznie, żebym już o nic nie musiała się martwić i że wychodząc za niego, pogorszę swój status społeczny. Spotkały mnie już ataki słownej agresji, gdzie ojciec mi wprost powiedział, że jestem głupią gąską, że popełniam błąd życia i że tyle pieniędzy wydał na moją edukację, a ja się z takim "gołodupcem" związać chcę. I że on mi to tylko mówi, żebym później nie miała do niego pretensji, że tego nie zrobił. Zeby nie było, narzeczony ma stabilną pracę w korpo, ale zarabia jakieś 6 razy mniej.
Te teksty tylko sprawiły, że naprawdę obrzydł mi narzeczony - zaczęłam widzieć jego błędy językowe i braki w wiedzy ogólnej i zaczęło mi to przeszkadzać. Nie mogę przestać o tym wszystkim myśleć i boję się, że może ojciec ma rację.
Mam już 33 lata, naprawdę chcę założyć rodzinę, a mam wrażenie, że to może nie być mi dane...
Pomóżcie, co zrobić, żeby spojrzeć na to wszystko obiektywnie. Gdy to się wydarzyło, pomieszkiwałam wtedy u rodziców, ale już od kilku miesięcy mieszkam sama. Sytuacja moja psychiczna niewiele jednak się polepszyła, bo wciąż mi w głowie brzmią tamte słowa...

[sądzony]

Masz 33 lata. Może czas umrzeć dla tatusia i narodzić się dla Ojca.

Argumenty Twojego taty uważam za niedojrzałe duchowo. Zakładam rówwnież, że nie jest "prawym chrześcijaninem" (twój tato).
A jak Twoja/Wasza (narzeczonych) relacja z Bogiem.
Dlaczego szukasz odpowiedzi na portalu chrześcijańskim, a nie u psychoterapeuty, przyjaciółki?

[Anix]

Nasza relacja z Bogiem się rozwija. Czytamy wspólnie Ewangelię i modlimy się razem (ale jeszcze każde osobno, po cichu), co niedzielę chodzimy razem na Mszę. Przesłuchaliśmy i przedyskutowaliśmy Pachnidła. Relacja z Bogiem narzeczonego nie była najlepsza wcześniej, ale bardzo się pogłębiła w ostatnim czasie.
Zapisałam się na terapię, rozmawiałam z przyjaciółkami, ale wciąż jeszcze czuję wątpliwości. Wychowałam się w tym "materialnym" systemie przez lata, ciężko rozstać się z takim myśleniem w przeciągu tygodni, czy miesięcy

[Claudiax]

Naprawdę uwierz że możesz być bardziej szczęśliwa ze swoim narzeczonym który jest biedny niż z bogaczem który może nie szanować swojej żony i traktować ją przedmiotowo.
Nie szata zdobi człowieka. Pozdrowiam.

[sądzony]

Nasza relacja z Bogiem się rozwija.

Super
Najważniejsze (moim zdaniem), że "macie się ku Niemu".

Czytamy wspólnie Ewangelię i modlimy się razem (ale jeszcze każde osobno, po cichu), co niedzielę chodzimy razem na Mszę.

Jak dla mnie git.
Trudno modlić się wspólnie. Mi również z żoną niełatwo. Wierzę, że dojrzejemy. My i Wy.

Przesłuchaliśmy i przedyskutowaliśmy Pachnidła.

Relacja z Bogiem narzeczonego nie była najlepsza wcześniej, ale bardzo się pogłębiła w ostatnim czasie.

Najważniejsze, że jest jakaś. Jest "nienajlepsza" więc jakaś jest. To o zacniejsze niż "nijakość".

Zapisałam się na terapię, rozmawiałam z przyjaciółkami, ale wciąż jeszcze czuję wątpliwości.

Moim zdaniem terapia w najgorszym przypadku nie pomoże.

Wychowałam się w tym "materialnym" systemie przez lata, ciężko rozstać się z takim myśleniem w przeciągu tygodni, czy miesięcy

Czy przeżyłaś okres buntu przeciwko temu wychowaniu i systemowi? Przeciwko rodzicom, tacie?
Pytanie, które warto sobie zadać:
"czy ja czasem nie biorę ślóbu, bo mój tato go nie chce?"

Nie twierdzę, że tak jest, ale uważam, że to istotne.

Rozumiem, że zarabiasz więcej niż narzeczony i to Ty będziesz głównie utrzymywać rodzinę?
Nie mam nic przeciwko temu, ale czy Tobie, narzyczonemu to nie przeszkadza?
Czy twój tato jest osobą wierzącą?

Czy Twoja relacja z Bogiem jest na tyle "głęboka", że pozwala Ci rozeznać Jego wolę?
Czy jesteś gotowa, by tę wolę przyjąć?

[Anix]

Czy przeżyłaś okres buntu przeciwko temu wychowaniu i systemowi? Przeciwko rodzicom, tacie?
Pytanie, które warto sobie zadać:
czy ja czasem nie biorę ślóbu, bo mój tato go nie chce?"

"

Mam wrażenie, że teraz ten bunt przeżywam. Jako nastolatka nigdy go nie przeżyłam, byłam zawsze posłuszną, słuchającą rodziców, najlepiej uczącą się w szkole dziewczynką.
Zanim ojciec wyraził swoje zdanie, byłam po uszy zakochana w moim chłopaku, więc nie sądzę, bym miała za niego wychodzić na przekór ojcu.

Rozumiem, że zarabiasz więcej niż narzeczony i to Ty będziesz głównie utrzymywać rodzinę?
Nie mam nic przeciwko temu, ale czy Tobie, narzyczonemu to nie przeszkadza?

Mnie to trochę przeszkadzało, ze względu na model, w jakim się wychowałam, ale jako że narzeczony tez pracuje i się rozwija, to jestem w stanie to zaakceptować.

Czy twój tato jest osobą wierzącą?

Jest, ale takim który nie rozwija się za bardzo w wierze. Modli się wieczorem i chodzi na mszę co niedzielę, ale raczej z jego osobistą relacją jest słabo. Jego całe życie koncentruje się na pomnażaniu majątku (który chce zostawić swoim dzieciom i zawsze mówi, że to dla nas. O ile zabezpieczył nasze potrzeby finansowe, to jednak z emocjonalnymi było słabo; moje uczucia były często lekceważone).

Czy Twoja relacja z Bogiem jest na tyle "głęboka", że pozwala Ci rozeznać Jego wolę?
Czy jesteś gotowa, by tę wolę przyjąć?

Staram się ją pogłębiać, ale jeszcze tej woli nie potrafię rozpoznać. Chciałabym być gotowa, by ją przyjąć, bez względu na to, jaka jest, ale czy faktycznie jestem, to dobre pytanie.

[sądzony]

@Anix Twój ojciec chciałby dla Ciebie jak najlepiej. Niestety nie znajdzie dla Ciebie klona siebie samego. Musi pogodzić się z Tym, że jest Twoim ojcem, nie mężem. To byłoby chore gdybyś w chłopaku/narzeczonym/mężu szukała swego ojca.

Wydaje mi się, że problem ma Twój ojciec, nie Ty.
Oczywiście decyzja należy do Ciebie. Czy chcesz być szczęśliwa, czy chcesz, by twój ojciec był szczęśliwy?
Moim zdaniem pieniądze są przydatne, ale nie możesz kupić niczego co ma prawdziwą wartość, a to co ma wartość największą, jest zupełnie za darmo.

Co do „wad” narzeczonego. Każdy je ma.
Zaczniesz dostrzegać ich więcej, coraz więcej i więcej,
a wraz ze wzrostem wad partnera i faktem, że mimo nich jesteście razem, wasza Miłość będzie rosła w siłę.

Jeśli czujesz, że kochasz narzeczonego, jeśli wierzysz, że z Bożą pomocą jesteście w stanie być ze sobą do końca … bierz go 
Gdy ma się 33 lata rodzice są po to, by radzić, nie by zakazywać i nakazywać.

A co mama? Ile trwa wasz związek?

[lambda]

Zeby nie było, narzeczony ma stabilną pracę w korpo, ale zarabia jakieś 6 razy mniej.
Te teksty tylko sprawiły, że naprawdę obrzydł mi narzeczony - zaczęłam widzieć jego błędy językowe i braki w wiedzy ogólnej i zaczęło mi to przeszkadzać. Nie mogę przestać o tym wszystkim myśleć i boję się, że może ojciec ma rację.
Mam już 33 lata, naprawdę chcę założyć rodzinę, a mam wrażenie, że to może nie być mi dane...

Musisz odpowiedzieć sobie na pytanie czy jesteś w stanie zaakceptować te wady czy raczej będziesz mu je wypominać mu te braki. No i czy napewno go kochasz czy może spieszno Ci do ślubu ze względu na wiek..

[Zebra]

I że on mi to tylko mówi, żebym później nie miała do niego pretensji, że tego nie zrobił. Zeby nie było, narzeczony ma stabilną pracę w korpo, ale zarabia jakieś 6 razy mniej.

Przepraszam, że się interesuje czymś co trochę od tematu odbiega, ale pracujesz jako prawnik? Jest aż tak duża różnica?

[Andej]

Musisz odpowiedzieć sobie na pytanie czy jesteś w stanie zaakceptować te wady czy raczej będziesz mu je wypominać mu te braki. No i czy napewno go kochasz czy może spieszno Ci do ślubu ze względu na wiek..

Słuszna i dobra rada.
Wydaje mi się, że warto rozważyć przesuniecie terminu ślubu. Ale wyłącznie za obopólną zgodą, Twoja i narzeczonego.
Jeśli teraz przeszkadzają Ci jakieś jego cechy, to za rok czy dwa urośnie to do rango problemu wielkiego. Teraz, gdy adrenalina, łatwiej się toleruje. Warto też porozmawiać, czy sytuacja w której mąż zarabia znacznie mniej nie odbije się ma małżeństwie. Mężczyźni często są bardzo wrażliwi na tym punkcie.
Uważam, że musisz polubić jego braki, a przynajmniej je w pełni zaakceptować. I przedyskutować to z nim teraz. Czy wyobrażasz sobie co będzie, gdy każde spotkanie z Twoimi rodzicami kończyć się będzie awantura lub obrażeniem, ze zwracanie uwagi? Albo dojdzie z tego powodu do izolacji? Jesteś winna narzeczonemu omówienie wszystkich wątpliwości.
Ale, jeśli jesteście oboje głęboko wierzący, jeśli oboje macie głębokie postanowienie wypełnienie przysięgi małżeńskiej, to Bóg Wam pomoże.

[abi]

moim zdaniem twoj tato juz wystarczajaco popsul wasza relacje i odkladanie da tyle ze slubu w ogole nie bedzie

[szungit]

trzymam sie od takich z daleka co patrza na wyksztalcenie i ilosc dyplomow

[lambda]

moim zdaniem twoj tato juz wystarczajaco popsul wasza relacje i odkladanie da tyle ze slubu w ogole nie bedzie

A co to za słaba relacja ze ludzie gadanie może ja popsuć. Co dopiero gdy przyjdą prawdziwe problemy.

[orzeszku]

Mam już 33 lata, naprawdę chcę założyć rodzinę, a mam wrażenie, że to może nie być mi dane...

Nie "może nie być mi dane" tylko "mogę to sobie odebrać na własne życzenie".

Jesteś kobietą dorosłą i odpowiedzialną za swoje myślenie i decyzje. Musisz przywyknąć do samodzielności. Podejmuj jak najczęściej decyzje bez szukania opinii u innych czy to w świecie czy to w necie. Od małych do coraz większych. Mieszkasz sama od kilku miesięcy i to jest bardzo dobry start.

[itsjustmemichelle1]

Akceptujesz jego wady? Nawet te, które nimi nie są, a które Twoi rodzice za nie uważają?
Dobrze, że się buntujesz. Powiedz mamie i tacie, że jesteś już dużą dziewczynką powinni dać Ci spokój i ZAUFAĆ.
Nawet moi już mi nie zakazują ani nie nakazują. Proszą, radzą. Nakierunkowują mnie. Nadejdzie moment, że nawet i to przestaną robić, bo czują, że jestem już coraz bardziej "poza kontrolą" (mam 15 lat).

Dodano po 1 minucie :
Jaki masz kontakt z rodzicami? Masz rodzeństwo?