Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 16:34
Abraham45 pisze:
Poświęcanie się dla innych to naprawdę wielka cecha ceniona przez Boga, w taki sposób okazujemy innym miłość, uczymy się też odpowiedzialności,cierpliwości, troskliwości. Stajemy się bardziej wartościowi.
Abraham45 pisze:
Każde dziecko daje kobiecie Boże błogosławieństwo
Zgadzam się z Abrahamem.
No okej, ale co, jak kobieta bardzo nie chce zostać sama, odczuwa potrzebę posiadania męża, kogoś, kogo będzie kochać i kto ją pokocha - ale nie nadaje się na matkę? Rodzić i oddawać?
Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 16:34
Wolę się poświęcić ratując kogoś spod rozpędzonego auta. Wiem, że to brzmi, jak obrażona ośmiolatka, ale akurat to mam na myśli - wolałabym poświęcić raz, a wiele, niż rozciągać to na dłuższy czas. Nie potrafię. Do jasnej ciasnej, ja nie mam instynktu macierzyńskiego, nie wiem, zapewne hormony mi nie działają czy jest to inne "uszkodzenie" organizmu, ale nic nie poradzę. Taka się urodziłam.
W porządku Ciasteczkowa, Jeśli tak właśnie czujesz to nikt Cię do rodzenia dzieci nie zmusza, nawet Bóg. To Ci Abraham próbował przekazać, że Bóg nas akceptuje, kocha i daje wolność wyboru. Nie chcesz rodzić to nie ródź. Nie każdy jest do tego powołany, choć jest to błogosławieństwo Boże.
Ale cały problem polega na tym, że z Twoich postów widać, że z niczym nie jesteś pogodzona, sama z sobą masz ciągle problemy, może wynikają z braku akceptacji siebie takiej? Nie wiem, zastanów się. Bo jak ja jestem pogodzona ze sobą to mam tez zdrowe podejście do innych....
Ja nie jestem z niczym pogodzona, bo Kościół nie pozwala mi być sobą. Cudzołóstwo, a więc seks pozamałżeński jest zły. No okej, jest. Seks w małżeństwie jest okej. No to co za problem, wziąć ślub i po sprawie. Ale nie - MUSISZ mieć dzieci, nie chesz dzieci - nie bierz ślubu, ergo cierp w samotności (sorry, argument ze snajomymi dookoła jest do bani - oni mają swoje rodziny, a i gdyby koleżanki zaczęły mi truć o swoich latoroślach przez całe spotkanie, to mogłoby się okazać, że zostawiłam żelazko na gazie, ja nikomu nie truję, co jadł i ile razy kupę zrobił mój Zwierz i jaki to on nie jest slodki - a każdy tak uważa, nawet ci z dziećmi).
Czyli krótko mówiąc, albo rodzisz, albo siedzisz sama. Najwyżej znajomych możesz mieć, albo kolegę, bo o związku zapomnij.
Magnolia pisze:Ale uważaj z modlitwami, bo Bóg słucha każdej.
Owszem, słucha. Ale nie każdą spełnia.
Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 16:34
Poza tym chcę zobaczyć, jak upośledzone dziecko martwi się o ciebie na starość, a nie ty o to, co z nim będzie jak będziesz gryźć ziemię.
Bardzo to pesymistycznie brzmi, ale Bóg opiekuje się każdym człowiekiem, jesteśmy w Jego rekach. Czasem życie tego uczy poprzez narodzenie dziecka niepełnosprawnego. Wiesz.. czytając twoje posty odnoszę wrażenie, że widzisz tylko część rzeczywistości i niestety tą część dość skrzywioną/patologiczną/chorą... stąd wiele Twoich opinii o świecie jest takich... a to nie jest wszystko co na świecie się dzieje... rodzice dzieci niepełnosprawnych potrafią żyć szczęśliwie, choć jest to trudne życie, uczą się zawierzenia Bogu i pogłębiają swoją relację z Nim dzięki takiemu rodzicielstwu.
Ja tylko się odnioslam do podejścia "zrób sobie dziecko, żeby podsało ci na starość szklankę wody". Nie lubię tego podejścia, bo po pierwsze, zakłada, że dziecko powstaje nie po to, by byc, ale żeby staremu rodzicowi usługiwać w zamian za to, że wogóle się urodziło. Po drugie - nawet jeśli by tak było, to przykro mi, ale dzieci upośledzone w cięższym stopniu nie tylko nie będą w stanie rodzicem się zająć, ale także dostarczą mu w tej kwestii większych zmartwień - kto zajmie się tym dzieckiem, gdy rodzic zniedołężnieje czy umrze? Czy ono sobie poradzi? Czy trafi w dobre ręce, które dadzą choćby dobrą opiekę - bo miłości rodzica nikt nie da. Także argument ze "szklanką wody" jest po prostu nietrafiony. Do samych chorych dzieci nic nie mam (swoją drogą, jak studiowalam często jedną linia jeździła ze mną kobieta z dzieckiem, chyba autystycznym, dzieciak się darł, nie mówił w ogóle. Najpierw się złościłam, ale szybko zozumiałam, że jej należy się podziw, więc starałam się nawet milczące i ukryte zdenerwowanie powstrzymać, bo 1. nie jej wina, dla niej to zapewne też problem i na pewno też by chciała, żeby dziecko było zdrowe, jak każdy rodzic, 2. nie wina dziecka, nie tylko nie prosilo się na świat, ale też nie prosiło o problemy, a krzyczało, bo tylko tak umiało się komunikować, 3. ta kobieta nie zachoywałą się jak święta krowa z tych co to "mam horom curke" - tylko w miarę możliwości próbowała chłopca opanować, zajmowała jego uwagę, starała się, żeby i on dobrze się czuł, i innym pasażerom nie przeszkadzał - choć tu nie chodziło o rozwydrzonego bachora, a o chore dziecko, którym na pewno niełatwo się zaopiekować - szacun!)
Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 16:34
Nie jestem przeciw 500+ tak całkowicie, fajna inicjatywam, tylko głupio zrobiona.
Żeby coś krytykować trzeba by mieć conajmniej taką wiedzę o sytuacji rodzin w Polsce, jaka mają Ci którzy ustawę pisali. Ja nie krytykuję, bo nie mam całościowego obrazu, a rzucanie oskarżeniami w ludzi którzy podejmują trudne decyzje jest nie fair (oględnie mówiąc) A czasem żeby dobrze ocenić jakąś rzecz musi minąć trochę czasu...
Nadal uważam, że ulgi dla dzieciatych byłyby rozsądniejsze, ograniczyłoby to dostęp patologii do pieniędzy, które nie tylko im się nie należą, ale tez najprawdopodobniej nie zostaną przeznaczone na dzieci (niestety, wiele rodzin tego typu dalej olewa dzieci, to nie tak, że wydają na wóde tyle, ile wcześniej, a "pińcet plus" idzie na dzieci, po prostu więcej idzie na alkohol), dzieciatym należy pomagać. Pomóc w opiece, ze żłobkiem czy przedszkolem, bo to paranoja - jak choćby to, ze bezrobotny łatwiej dostanie miejsce, a to chyba bardziej pracującym powinno przysługiwać, bo oni pilniej potrzebują tej opieki? Bezrobotny rodzic może się dzieckiem zająć. Pracujący niekoniecznie, bo może nie ma rodziców, albo są daleko i nie zajmą się wnuczkiem - albo może po prostu nie chcą, są ludźmi wolnymi i mogą zwyczajnie nie mieć ochoty na wychowywanie dzieci, bo chcą wreszcie odpocząć? Ulgi podatkowe, darmowe lub sporo tańsze zajęcia pozalekcyjne, podręczniki i przybory szkolne, bony - to jest to! Wtedy mamy pewność, że pieniądze idą na to, na co iść powinny.
Uwierz mi, znam takich ludzi, że się odechciewa wszystkiego. Żadnej zapomogi nie powinni dostać, bo dzieciaki i tak guzik z tego miały. I z programu typu 500+ robiła się "Flaszka+". Trochę też przykro, że patologiczne rodziny, które mają dzieci w nosie i przepijaja pieniądze na nie dostają zapomogi, a uczciwie pracujący i płacący podatki bezdzietni nie dostają nic, oprócz coraz to nowych podatków ze względu na to, że pracują - które na takich ludzi idą. Nie podoba mi się idea pracy na czarno, ale i u mnie w rodzinie się zdarzała. Ludzie tak robią, żeby albo wyciągnąć zasiłki, albo - uniknąć podatków.Żeby dostać całą kasę dla siebie, bo państwo w innym wypadku rozda to wielu ludziom, którzy z zawodu sa bezrobotnymi smakoszami napojów wyskokowych. I część, która by na nich poszła, pójdzie na ewentualną opiekę medyczną, dzięki czemu niezbędne badania będą zrobione nazajutrz, a nie, w najlewpszym razie, za pół roku. Albo za miesiac, jak cito (przez miesiąc - nie mówiąc o dłuższych okresach - to np. nowotwór może się zrobić JUŻ nieuleczalny).
Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 16:34
Wolę dać ciepło i miłość jakiemuś kotu albo kakadu, kosztują tyle co dzieci, a nie robią pod siebie. A dobrze nauczone potrafią pomóc w potrzebie. A jak będziecie krytykować i upierać się, że to głupie, bezmyślne zwierzęta to polecam sprawdzić w google "ellie the cockatoo".
Stawianie zwierząt wyżej niż ludzi, czy w ogóle porównywanie zwierząt i dzieci niestety właśnie świadczy o głębokim nieuporządkowaniu w twoich poglądach Ciasteczkowa...
Nie lubię stawiania zwierząd ponad ludzi typu "lepiej wynieść pieska z pożaru zamiast trójki ludzi" - bo to sie zdarza często - ale akurat zwierzęta też potrafią po swojemu kochać, szczególnie papugi, które szczycą się wysoką inteligencją. No i ich przywiazanie jest bezinteresowne, tego możemy się od nich uczyć. One nie zabijają bez sensu - tylko by zjeść lub się obronić (tak, to też ważna nauka - nie dają się bez powodu zabić i nie całują stóp wrogom, jak ludzie nierzadko, tylko się bronią), one się ciesza, jak wracasz do dsomu, bo przecież "ich człowiek" przyszedł, spójrzmy na psy - człowiek bije, przywiąże do drzewa i porezuci - ale on wiernie czeka, aż "pan" przyjdzie. Chrześcijanie powinni być tacy, nasz Pan nas nie bije i nie porzuci, a wielu z nas szuka nowego jak tylko On "wyjdzie z domu".
Magnolia pisze:ciasteczkowy_potfur pisze: ?2018-01-01, 17:59
Chore poglądy? Bo nie mnożę się jak jakiś królik? Chore to by było, gdybym produkowała dzieci na sklalę niemal masową nie mając na to warunków i pieniędzy i skazując je na życie w biedzie i bez miłości "bo trzeba mieć dzieci". Nieposiadanie dzieci z braku możliwości ich utrzymania i braku biologicznych i psychologicznych popędów do ich posiadania nie czyni mnie osoba o "chorych" poglądach. Wręcz przeciwnie.
Nikt nie mówi, a juz napewno nie Kościół, o rozmnażaniu się jak króliki. I nie to, że nie chcesz dzieci i nie czujesz instynktu macierzyńskiego sprawia, że masz chore poglądy... Kościół zachęca do zaludniania Ziemi roztropnie i odpowiedzialnie, bo tego też oczekuje od człowieka Bóg.
Natomiast wiele z tego co piszesz, nie jest oparte na prawdzie, dlatego błądzisz...
Noe roszczę sobie monopolu na prawde, pisze tylko, jak rozumiem Wasze, w szczególności
@Abraham45 zarzuty. Nie mówię, że posiadanie dzieci jest złe, a dzieci to wstrętne larwy. Ja tylko mówię, że ja je tak do jakiegoś stopnia widze. Pracuję z dziećmi, to fajnie widzieć któreś na mieście, jak się uśmiecha i woła "Cześć" czy "Dzień dobry!" - to jest super! Mnie głównie, jak juz kiedys mówiłam, przeraża ciąża i poród, ten cały ból, niewygody i komplikacje w ciąży, tuż przed, w trakcie i długo po porodzie. Zważywszy na stan naszej polskiej opieki zdrowotnej, gdzie za "jedyny słuszny" poród uznaje się ten naturalny z nogami w górze, czyli de facto ten najboleśniejszy, najmniej naturalny i prowadzący do największej liczby komplikacji to chyba niezbyt dziwne? Dalej, jest znieczulenie - ale 1) trzeba je podać w odpowiednim momencie, nie można podać go zbyt wcześnie, ale zbyt późno też nie, przy jakimś rozwarciu zwyczajnie jest za późno. A że jeden lekarz prowadzi naraz x porodów i się nie wyrobi, albo jest zwykłym konowałem, który ma wszystko gdzieś - "ups". Do tego podejście piguł (nie obrażając wspaniałych pielęgniarek) "a na co jej znieczulenie? Niech rodzi bez! Kiedyś kobiety rodziły bez, niech nie wydziwia!" - ile razy słyszałam od róznych ludzi takie rzeczy, no ręce opadają, bo po pierwsze nie jest już "kiedyś" tylko "teraz" i po coś to znieczulenie jest, po drugie - owszem, kiedyś kobiety rodziły, a ile przy tym umierało i kobiet, i dzieci! Czyli teraz też mają umierać?
No i to babranie się w kupach i wymiocinach, strata życia... ech. Zawsze pracowałam, uczyłam się, nie chodziłam na imprezy bo szkoła, bo nie miałam znajomych - potem studia, nie było kiedy, teraz praca, to co, mam wreszcie miec życie, jak pójdę na emeryturę? Tylko co wtedy robić, grać w bingo ze staruszkami? Bo znając życie, to za parę lat emerytura będzie w wieku 90 lat i przy tych umowach będzie wynosiła stówkę. W porywach dwie. Biorac pod uwage moje młodzieżowe życie, to dziecko widzę jako ograniczenie w rozwoju i rozrywce, których tak potrzebuję, a której to rozrywki nigdy zbytnio nie miałam. Nie pójdziesz na koncert (bo dziecko nie wytrzyma tyle bez rodziców), nie kupisz sobie wiele (bo musisz coś kupic dzieciakowi, albo po prostu będziesz wolała kupić cos dziecku - juz teraz mam tak ze Zwierzem, wolę mu kupić zabawki niż sobie coś - a Zwierzu zużywa tyle, że 500+ by starczyło na pół roku). Ech.
Do tego - kurde, odpal fejsa, popatrz, ile jest głupawych matek na świecie, aż się odechciewa. Bo potem normalnych matek nikt poważnie nie traktuje, a i dochodzi ten strach, że i samemu przy porodzie mózg się wydali z łożyskiem...
