Separacja

[Jozek]

A powinno byc jak ten film romantyczny.
Jesli nie jest, to staje sie rodzajem patologii ktora malzonkowie sobie kreuja.

[sądzony]

Dla katolika małżeństwo to "... i nie opuszczę Cię aż do śmierci.." a separacja dostepna tylko w wyjatkowych przypadkach opisanych w prawie kanonicznym.

Dziwi mnie takie podejscie na forum katolickim.

Dla mnie chrześcijaństwo to droga za w Chrystusie. Dziwi mnie, że tu wśrów chrześcijan na forum tyle gadania o własnym ja, zamiast miłości, miłosierdzia, pomocy dla innych/obcych/nam niechętnych.

Od paru tygodni wałkujemy temat separacji, niedogadywnia się w związku jakby to był jakiś holokaust.
Każdy związek przeżywa kryzysy. I dobrze. Poto one są. Bez nich nie byłoby związku.

[lambda]

Dla katolika małżeństwo to "... i nie opuszczę Cię aż do śmierci.." a separacja dostepna tylko w wyjatkowych przypadkach opisanych w prawie kanonicznym.

Dziwi mnie takie podejscie na forum katolickim.

Dla mnie chrześcijaństwo to droga za w Chrystusie. Dziwi mnie, że tu wśrów chrześcijan na forum tyle gadania o własnym ja, zamiast miłości, miłosierdzia, pomocy dla innych/obcych/nam niechętnych.

Od paru tygodni wałkujemy temat separacji, niedogadywnia się w związku jakby to był jakiś holokaust.
Każdy związek przeżywa kryzysy. I dobrze. Poto one są. Bez nich nie byłoby związku.

Droga w Chrystusie to branie swojego krzyza. A to jest wlasnie zaprzeczenie wlasnego ja. A branie tego krzyza to wlasnie trwanie w malzenstwie pomimo ze jest nam w nim "źle". Wiec chyba coś nie tak zrozumiales.

No i nie prawda jest że kazdy zwiazek przezywa kry,ysy. Kryzysy sa bo ludzie chca zyc po swojemu a nie wg Bozego planu.


Dodano po 2 minutach 59 sekundach:

A powinno byc jak ten film romantyczny.
Jesli nie jest, to staje sie rodzajem patologii ktora malzonkowie sobie kreuja.

Filmy romantyczne nie mają za wiele wspól ego z zyciem, ani z własciwym rozumieniem miłości.

[sądzony]

Droga w Chrystusie to branie swojego krzyza. A to jest wlasnie zaprzeczenie wlasnego ja. A branie tego krzyza to wlasnie trwanie w malzenstwie pomimo ze jest nam w nim "źle". Wiec chyba coś nie tak zrozumiales.

A co rozumiesz przez "krzyż"?
A co rozumiesz przez "ja"?
A co zaprzecza?
Co bierze ten krzyż i co go niesie?

No i nie prawda jest że kazdy zwiazek przezywa kry,ysy. Kryzysy sa bo ludzie chca zyc po swojemu a nie wg Bozego planu.

Kryzys jest podstawą rozwoju zarówno psychologicznego, relacyjnego, wiary.
Bez niego nie ma postępu.
Życie jest kryzysem pomiędzy Adamem, a Chrystusem.

[lambda]

Droga w Chrystusie to branie swojego krzyza. A to jest wlasnie zaprzeczenie wlasnego ja. A branie tego krzyza to wlasnie trwanie w malzenstwie pomimo ze jest nam w nim "źle". Wiec chyba coś nie tak zrozumiales.

A co rozumiesz przez "krzyż"?
A co rozumiesz przez "ja"?
A co zaprzecza?
Co bierze ten krzyż i co go niesie?

No i nie prawda jest że kazdy zwiazek przezywa kry,ysy. Kryzysy sa bo ludzie chca zyc po swojemu a nie wg Bozego planu.

Kryzys jest podstawą rozwoju zarówno psychologicznego, relacyjnego, wiary.
Bez niego nie ma postępu.
Życie jest kryzysem pomiędzy Adamem, a Chrystusem.

Za duzo Twojego filozofowania w tym co w gruncie rzeczy jest proste. A to co czym jest to napisalam.

Kryzys nie jest podstawa rozwoju. Toz to bzdura.
Rozwoj duchowy jest wtedy gdy chcemy isc za laską a nie ją odrzucamy.

[Andej]

Kryzysy zdarzają się nawet w najlepszym małżeństwie. Wydaje mi się, że stanowią element nierozłączny we wszelakich relacjach międzyludzkich.

Kryzys nie jest podstawą rozwoju. Ale przezwyciężanie kryzysów przyczynia się do rozwoju i do polepszania relacji.

[sądzony]

(...)
Kryzys nie jest podstawa rozwoju. Toz to bzdura.

Jeśli tak uważasz, jest tak z pewnością.

Rozwoj duchowy jest wtedy gdy chcemy isc za laską a nie ją odrzucamy.

Gdy chodziłem za laskami nigdzie nie doszedłem.
Za jaką łaską zmierzasz?

[lambda]

(...)
Kryzys nie jest podstawa rozwoju. Toz to bzdura.

Jeśli tak uważasz, jest tak z pewnością.

Moje małżenstwo od jakiś 2 lat to jeden kryzys i gdzoe w tym rozwoj?
Raczej kręcimy się wkółko.

[itsjustmemichelle1]

Ja poszłabym do terapeuty małżeńskiego, a jeżeli się nie zgodzi, to wyprowadziłabym się (mam na myśli separację). Niestety :/

[lambda]

Ja poszłabym do terapeuty małżeńskiego, a jeżeli się nie zgodzi, to wyprowadziłabym się (mam na myśli separację). Niestety :/

Tak tak napewno. Literki łatwo się w internecie piszą a życie życiem.
Ja nie zamierzam podejmować separacji.

[sądzony]

Moje małżenstwo od jakiś 2 lat to jeden kryzys i gdzoe w tym rozwoj?
Raczej kręcimy się wkółko.

Właśnie trwa.
Patrzysz rewolucji, a to proces, wymaga czasu, "postęp" nie zawsze jest dostrzegalny "gołym okiem".
Mój związek trwa 18 lat, z czego jakieś 15 to kryzys.

Czasem musimy się cofnąć, a nawet "zniszczyć", by iść do przodu.
Pisał o tym pewien polski psychiatra, chyba Dąbrowski - nazwał to "dezintegracją pozytywną".
Zdarza się, że coś jest zbyt "trudne" i trzeba klęknąć i przejść na czworaka.

Mam pytanie. Rozmawiasz tu z nami o tym kryzysie już parę tygodni bodajże.
Czy coś Ci te rozmowy pomogły? Czy czujesz, że nic się nie zmieniło?

[itsjustmemichelle1]

Ja poszłabym do terapeuty małżeńskiego, a jeżeli się nie zgodzi, to wyprowadziłabym się (mam na myśli separację). Niestety :/

Tak tak napewno. Literki łatwo się w internecie piszą a życie życiem.
Ja nie zamierzam podejmować separacji.

Ja wiem, że łatwo się pisze. W takim razie dlaczego nie i co zamierzasz?

[Andej]

Moje małżenstwo od jakiś 2 lat to jeden kryzys i gdzoe w tym rozwoj?
Raczej kręcimy się wkółko.

Nie mam 100% pewności, że chowanie głowy w piasek przyniesie najlepsze rozwiązanie. Nie jestem też do końca przekonany, że stan permanentny można przeczekać.
Gdy człowiek ma wrzód, to zwykle spokojnie czeka. Aż pęknie i się rozleje. I wtedy będzie z głowy. Albo się zagoi, albo będzie sepsa, albo będzie się dalej jątrzyć i ropieć. Ale są też dziwacy, którzy udają się z problemem do lekarza. A ten, podobno tak się zdarza, dokonuje zabiegu lub stosuje terapię farmakologiczną. Ale, zdaję sobie sprawę, że jest to podejście nierozsądne, żeby nie powiedzieć lekkomyślne. W końcu wszyscy wiedzą, że ludzie umierają w szpitalach.

Ja poszłabym do terapeuty małżeńskiego, a jeżeli się nie zgodzi, to wyprowadziłabym się (mam na myśli separację). Niestety :/

Rada dotycząca poradni słuszna. Ale szantaż, ani trzaskanie drzwiami, już nie. Polityka faktów dokonanych w małżeństwie, zwykle źle się kończy. Trzeba szukać kompromisu.


Ale w sytuacji patowej, trudno cokolwiek doradzić. Gdy jedna ze stron wie lepiej, a na dodatek wie, że to strona szukająca zgody ponosi całkowitą winę, to trudno o kompromis. To trudno namówić na terapię czy poradę. Nawet podpucha, typu: Chodź, jeśli przekonają mnie, że nie mam racji, to ustąpię, nie skłoni do zgody na terapię. Bo skoro ktoś jest przekonany o własnej racji, to nie potrzebuje czyjegoś zdania. A poza tym obawia się, że negocjator/psycholog/terapeuta może przyjąć postawę przeciwną mu z jakichś irracjonalnych powodów.

Jak mantrę powtarzam: trza wypisać sobie najwyższe wartości. Uszeregować. Przemyśleć, czy kolejność właściwa. I realizować. Nawet, jeśli bolesne. Jest sens poświęcić wartość niższą, dla wartości wyższej.

[itsjustmemichelle1]

@Andej chyba ma najwięcej racji.

[sądzony]

(...) Gdy jedna ze stron wie lepiej, a na dodatek wie, że to strona szukająca zgody ponosi całkowitą winę, to trudno o kompromis. To trudno namówić na terapię czy poradę. Nawet podpucha, typu: Chodź, jeśli przekonają mnie, że nie mam racji, to ustąpię, nie skłoni do zgody na terapię. Bo skoro ktoś jest przekonany o własnej racji, to nie potrzebuje czyjegoś zdania.(...)

Niestety nie znamy prawd drugiej strony.