Moje nawrócenie - iście cudowne!

[CMK]

Z milosci ? Z troski o siebie, najblizszych, i to w co wierze...

[sądzony]

Z milosci ? Z troski o siebie, najblizszych, i to w co wierze...

Czyż taka postawa - postawa troski - nie zawiera się w miłości?

Dodano po 4 minutach 3 sekundach:

I z tego szczescia przezywal trwoge? Pocil sie krwia w Ogrodzie Oliwnym? Krzyczal do swego Ojca: dlaczego mnie opusciles?

A co? Szczęście to 12 000 000 w totka?
Sczęście to radość płynąca z oddania się Woli Bożej (pomimo potu, krwi, bólu i zwątpienia).

[CMK]

Nie wiem, czy mialbys czas i mozliwosci na dzielenie wlosa na czworo. Trzeba byc po prostu wiernym zasadom, ktore sa kregoslupem wiary chrzescijanskiej. Nawet gdy boli, gdy brak snu, gdy zostales sam, gdy jest sie odrzuconym, itd.

[sądzony]

(...) Trzeba byc po prostu wiernym zasadom, ktore sa kregoslupem wiary chrzescijanskiej. (...)

Wydaje mi się, że chrześcijanin nic nie musi. Jest wolny jak nikt inny.
Wiara oparta jedynie bądź głównie na konieczności przestrzegania zasad wydaje mi się "sucha".

Wydaje mi się, że zasady są po to, by nam uzmysłowić jak słabi jesteśmy i w zasadzie sami siebie nie udźwigniemy.
To z kolei przygotowuje nas do otwarcia Bogu drzwi.
Nie uniesiemy krzyża, którego ciężar sami dla siebie stanowimy.

[CMK]

A tak konkretnie to zycie natychmiast zweryfikuje nas, gdy zajdzie koniecznosc uniesienia krzyza.

[sądzony]

Wciąż weryfikuje, a my (przynajmniej ja) zwykle staramy się uciec.

[Andej]

Wydaje mi się, że chrześcijanin nic nie musi.

Mam przeciwne zdanie. Uważam, że chrześcijanin musi. Bo w przeciwnym razie nie jest chrześcijaninem.
Katolik musi starać postępować zgodnie z Nauką Chrystusa. To conditio sine qua non. Czym, bowiem, będzie sól, gdy straci swój smak?

Ale co do wolnej woli, to przyznaję rację. Katolik jest wolny. A przymus postepowania zgodnego z Bożą wola jest świadomym i dobrowolnym wyborem. Wierzący odczuwa imperatyw postepowania zgodnego z przykazaniami. Choć wciąż się wykłada, to jednak wraca na Drogę.

Nie uniesiemy krzyża, którego ciężar sami dla siebie stanowimy.
...
Wciąż weryfikuje, a my (przynajmniej ja) zwykle staramy się uciec.

Zwykle to nie my wybieramy sobie krzyż. Krzyż jest konsekwencją naszych wyborów. Znacznie rzadziej naszym wyborem. Decydując się naśladować Chrystusa rzeczywiście bierzemy krzyż na swe ramiona. Ale to nie my wybieramy. My tylko przyjmujemy.
Przyjmujemy ze wszystkimi konsekwencjami. Gdy zbyt przygniata do ziemi, to błagamy o pomoc. Ale nie zrzucamy. Nie uciekamy. Tylko pokornie błagamy, aby nam Pan ulżył. Bo jesteśmy słabi. Ale, gdy uświadamiamy sobie w tym cierpieniu bliskość Jezusa, to nagle wstępują nowe siły. I dalej dźwigamy swoje krzyże. Z miłością. I aby Mu ulżyć.

[sądzony]

(...) przymus postepowania zgodnego z Bożą wola jest świadomym i dobrowolnym wyborem. (...)

Przymus nigdy nie jest wolnym wyborem.
Chyba, że myślisz (a w zasadzie nie myślisz) w sposób niedualny.

(...)Ale to nie my wybieramy. My tylko przyjmujemy.
(...)

Nigdzie nie napisałem, że to my wybieramy sobie krzyż.
...
Przyjmujemy bądź próbujemy uciec.

[Andej]

Przymus nigdy nie jest wolnym wyborem.

Oddając się w niewolę Chrystusowi nakładam na siebie przymus postępowanie zgodnie z Jego Nauką. Dla mnie to jest (był) dobrowolny wybór. Dla wszystkich, którzy oddali się niewolę Bogu lub Matce Najświętszej uczynili to dobrowolnie. A jeśli nie, to ich starania są pozbawione sensu.

Chyba, że myślisz w sposób niedualny.

Jestem ambiwalentny, wobec czego mogę sobie pozwolić na równoczesne myślenie dualne i niedualne. A także na większe krotności.

a w zasadzie nie myślisz

Cogito ergo sum. W takim razie nie ma mnie.

Przyjmujemy bądź próbujemy uciec.

My nie. Może miewamy takie myśli, ale je odrzucamy. Bo staramy się być konsekwentni w naszych deklaracjach wobec Boga.
A nawet gorzej, bo prosimy Go, aby dał nam siłę i odwagę, aby nieść swój krzyż. Dla Jego chwały i własnego zbawienia.

[CMK]

przymus grawitacyjny czyli ciazenie masz sadzony na mysli?

[sądzony]

Przymus nigdy nie jest wolnym wyborem.

Oddając się w niewolę Chrystusowi nakładam na siebie przymus postępowanie zgodnie z Jego Nauką. Dla mnie to jest (był) dobrowolny wybór. Dla wszystkich, którzy oddali się niewolę Bogu lub Matce Najświętszej uczynili to dobrowolnie. A jeśli nie, to ich starania są pozbawione sensu.

Chyba, że myślisz w sposób niedualny.

Jestem ambiwalentny, wobec czego mogę sobie pozwolić na równoczesne myślenie dualne i niedualne. A także na większe krotności.

a w zasadzie nie myślisz

Cogito ergo sum. W takim razie nie ma mnie.

Przyjmujemy bądź próbujemy uciec.

My nie. Może miewamy takie myśli, ale je odrzucamy. Bo staramy się być konsekwentni w naszych deklaracjach wobec Boga.
A nawet gorzej, bo prosimy Go, aby dał nam siłę i odwagę, aby nieść swój krzyż. Dla Jego chwały i własnego zbawienia.

Skoro tak twierdzicie to wierzę, że tak twierdzicie.

Dodano po 28 sekundach:

przymus grawitacyjny czyli ciazenie masz sadzony na mysli?

Nie załapałem.

[CMK]

Przymus jest skladowa prawdziwej Milosci. Dzieki przymusowoi jestesnmy gotowi na podjecie trudu. Nie istnieje Milosc bez dodatku przymusu - wowczas moze to byc co najwyzej zauroczenie, ktory szybko ulega zwatpieniu, zniecheceniu i traci zapal. I staje sie bezsensem
przymus grawitacji podtrzymuje cykl zycia na planecie - bez grawitacji zycie ulega degradacji. A grawitacja bywa nieraz bardzo uciazliwa.
Andej napisal prawde, prawde zyciowa bycia w wierze. Pieknoduchy boja sie Prawdy. Dlatego unikaja jakiegokolwiek przymusu.

[sądzony]

(...)
Andej napisal prawde, prawde zyciowa bycia w wierze.

Widzę więc, że nie tylko On ją zna (w sensie prawdę).

[CMK]

Potraktuj to raczej jako odczucie tego, co wlasciwe. Znac prawde, to raczej wiedziec, co przystoi , a co nie przystoi. W tej chwili, w danym momencie. TERAZ.
Jutro jest zawsze za mgla ... jutrzejsza prawda odkryje zniow swoje oblicze, ale gdy zabraknie odczucia, wowczas oblicze to pozostanie zakryte. Dla jednych zakryte, dla drugich otwarte, odkryte ...
To moje rozumienie ..., moze odmienne od Twego. A jednak nie mozna porzucic dazenia do odkrycia oblicza prawdy TERAZ.

[Jozek]

Tylko ze ta Prawda, ma tylko jedno oblicze i ono ciagle pozostaje takie samo.
Rozne oblicza Prawdy wynikaja jedynie z naszego jej postrzegania i rozumienia.