Dlaczego młodzież odchodzi z Kościoła?

[Albertus]

Jeśli się mylę - przepraszam
ale takie sprawiasz wrażenie, tak cię odbieram
jeśli jest inaczej, to się cieszę.

To masz powód do radości.

Tylko trochę smutne że takie masz wrażenia...

Na czymś oparte? Jakieś konkrety?

[itsjustmemichelle1]

@Repart oczywiście, że tak, wtedy byliśmy dopiero po 1 lekcji wspólnej, to mogła stwierdzić co najwyżej to, co mówisz.

Dodano po 6 minutach 12 sekundach:
A BTW u mnie w klasie na religię chodzi mniej niż połowa- klasa 32 osoby. Część po bierzmowaniu, część, jak ja- nie.

[Morkej]

A BTW u mnie w klasie na religię chodzi mniej niż połowa- klasa 32 osoby. Część po bierzmowaniu, część, jak ja- nie.

Jak na pierwszą klasę, to bardzo mało. U nas stan na drugi rok liczy 22 osoby z czego tylko 2 nie chodzą. Rozmawiałem z księdzem, który uczy starsze klasy maturalne i mówił, że frekwencja u niego jest zadziwiająco duża.
To cieszy, bo takie osoby mogłyby się już samodzielnie wypisać z takiej lekcji, a jednak decydują się z własnej woli uczęszczać.
Chociaż może tutaj chodzi o bardziej pragmatyczny powód - religia wlicza się do średniej i stypendium jest powiązane z tą lekcją.

[Repart]

Kolejnym powodem odchodzenia młodzieży z Kościoła może być zbyt mała wiedza o wierze. Brzmi śmiesznie, ale czytając ostatnie posty w tym temacie, obserwujemy tendencję spadkową na lekcji religii, czy brak przygotowania młodzieży do obrony swojej wiary w konfrontacji z chociażby SJ, o czym wspominali @Marek_Piotrowski i @Andej . Młodzi zbyt mało interesują się w co wierzą, bo na religii mało kto uważa, a to w sumie jedyne miejsce poza kościołem, gdzie można porozmawiać o życiu Jezusa. Lekcje religii są nudne, służą bardziej jako okienko, gdzie odrabia się lekcje z innych przedmiotów. Zatem młodzi nie zdobędą tam wiedzy o swojej wierze. Wierzą w coś, o czym słyszeli, ale w sumie to nie zastanawiają się zbytnio czy to wiara, czy może forma przyzwyczajenia do czegoś, co słyszeli od innych (np rodziców). Zatem tak naprawdę to nie wierzą, bo nie wiedzą w co mają wierzyć.

Może zatem warto przyjrzeć się programowi lekcji religii i urozmaicić go jakoś poprzez bardziej aktywne zaangażowanie uczniów do pogłębienia wiedzy o Jezusie. Zapraszanie na religię jakiś księży, zakonnice, nawet biskupów. Również osoby, które mogłyby dać jakieś świadectwo ze swojego życia. Organizować wyjazdy do różnych miejsc kultu religijnego. Wypady na koncerty religijne. Wspólne czytanie i analizowanie Biblii. Potem odsłuchanie interpretacji tych fragmentów przez jakiś księży, biblistów. Jeżeli nie da się tego zmienić na religii to może przy parafiach wprowadzić takie formy zajęć dla chętnych.

[Morkej]

Kolejnym powodem odchodzenia młodzieży z Kościoła może być zbyt mała wiedza o wierze.

Wspomniałem o tym na pierwszej stronie w tym temacie. Jest to jeden z głównych powodów powstawania negatywnego obrazu Kościoła w umysłach młodzieży.

Młodzi zbyt mało interesują się w co wierzą, bo na religii mało kto uważa, a to w sumie jedyne miejsce poza kościołem, gdzie można porozmawiać o życiu Jezusa.

Jest jeszcze dom i rodzina. Rodzice, którzy są katolikami powinni dawać świadectwo i uczyć dziecko podstaw katolicyzmu na poziomie wiary i rozumu. Ciężko winić nastolatka za brak zainteresowania wiarą, jeśli jego rodzicie również takowego nie wykazywali.
A pusty rytualizm do niczego nie zaprowadzi.

[Marek_Piotrowski]

Ciekawe uwagi:

Często myślimy, że atrakcyjność nauczania lekcji religii wynika z tego, że ksiądz albo katecheta może zatańczyć, zaśpiewać… Nie o to chodzi. My często w tym naszym nauczaniu idziemy na skróty. Często nie sięgamy istoty. Ja sam pamiętam, że w pierwszych latach uczenia, starając się, żeby jakoś nie zrazić uczniów do oficjalnej nauki Kościoła, czasami omawiałem różne kwestie jakby dookoła. Wtedy mi się towarzystwo rozpraszało. Mówili: „Proszę księdza, to jakieś takie mętne”. Dopiero jak zacząłem pracować metodą seminaryjną, lekcje stały się atrakcyjne. Omawiamy dany problem z różnych punktów widzenia. Pokazuję naukę Kościoła, ale też staram się przedstawiać to, jak na przykład osoba niewierząca rozumie dany problem. Wtedy zaczynam ich zaciekawiać, rodzi się jakaś dyskusja, młodzież zaczyna się ożywiać. Zaczyna to ich poruszać. Ważne jest też to, żeby umieć tworzyć własne lekcje, które by dotyczyły najnowszych problemów, a nie tylko sztywno się trzymać podręcznika, bo to młodzież zraża. Uczniowie mówią wtedy, że nauczyciel jest sztampowy. Trzeba umieć odróżnić, co jest wartościowe w podręczniku, a co jeszcze warto by dodać, żeby zainteresować młodzież. Tyle jest różnych problemów, takich współczesnych, których nie jesteśmy w stanie zawrzeć w podręczniku.

Podręcznik zawsze się pisze przez kilka lat. Nigdy nie jest do końca aktualny. Trzeba by właśnie przyjrzeć się środowisku, zobaczyć, co się w nim w ogóle dzieje, jakie młodzież ma problemy i takim oddanym sercem je omówić.

(za https://adeste.org/lekcja-religii-w-szk ... OuNOyKtTjg )

[Czarny]

Powodem odchodzenia pewnie jest też upadek kolejnych autorytetów.

https://wiez.pl/2021/03/23/jesli-w-spra ... lszywy-pr/

[sądzony]

Byłem ostatnio na ślubie siostry na południu. Kaplica była 300m od pałacu z salą weselną. W niedzielę była jedna msza o 12.15. Ze 100 gości w niedzielę na mszy pojawiły się 4 osoby. Trochę gadam z młodymi i wydaje mi się, że oni nie utożsamiają wiary z kościołem, a nie mają żadnego pojęcia czym jest Kościół.

[quarhodron]

Odpowiadając na pytanie, powodem odchodzenia młodzieży z kościoła jest:
- bezkrytyczne naśladowanie kościoła na zachodzie,
- protestatynzacja/pentekostalizacja,
- brak rzetelnej katechizacji,
- sprowadzenie wiary w Boga do emocji.

Arena Młodych Łódź 2021

Czy brak nam nieco bardziej chrześcijańskich piosenek?


Nazywanie arcybiskupa ziomkiem od słowa nie trafia do mojej wrażliwości.


A wiec to wszystko to było uczestnictwo we Eucharystii tylko że niespodzianką, taką nieświadomą dla jej uczestników?


Zatem to było wyznanie wiary?


Czy aby na pewno pozwolenie na taniec podczas Mszy Św. nie jest zatraceniem jej ofiarniczego charakteru?

[Praktyk]

@quarhodron ciężko to całe obejrzeć, ale kliknąłem losowo np. na 1:55. Prowadzący bardzo fajnie zachęca tam ludzi, którzy właśnie może nabrali trochę odwagi do stanięcia w prawdzie do przystąpienia do spowiedzi. W innym momencie trochę dzieciakom pozwala się skupić i pomedytować nad jednym zdaniem "Powiedz tylko słowo".

Może to takie trochę inne od tradycyjnych mszy. Może trochę okraszone śpiewem i tańcem. Ale przecież w naszej wierze chodzi o bliskość, o jedność o zaufanie do drugiego brata czy siostry, że jesteśmy w tym "razem". Jeśli pomagają w nabraniu tego przekonania wspólne tańce i śpiewy to nie mam nic przeciwko.

Skomentuję jeszcze "sprowadzenie wiary w Boga do emocji". Fakt, emocja nie może być celem.
Ale jakaż to jest emocja, gdy wreszcie zbierasz się na odwagę by uwierzyć w wybaczenie. Gdy otwierasz serce na prawdę.
Nie odbierajmy tej emocji znaczenia.


Marek napisał tu parę wypowiedzi wcześniej, że skłania się do diagnozy, że młodzi odchodzą z Kościoła, bo nie jesteśmy jako Kościół autentyczni. Ja raczej z tą wersją się zgadzam. W Kościele, za bardzo zaczęliśmy się skupiać na rzeczach wtórnych, a za mało na sednie naszej wiary. Za wiele jest obrządków, gadaniny, a za mało świadectwa czynem.
Jeśli ktoś jest wałkowany 10 lat katechizacją, chodzi do spowiedzi, chodzi do komunii, a potem stwierdza, że to nie dla niego. To coś tu nie gra... metoda nie działa. Więc nie o to chodzi, żeby na siłę wałkować. Chodzi tu o to, żeby pokazać czynem jakie jest sedno, a sednem jest miłość.


A o wiele więcej miłości widać w ludziach wspólnie śpiewających i tańczących niż w siedzących przy komputerach i wytykających innym błędy w obrządku. Taki przekaz do młodego człowieka jest klarowniejszy "jesteśmy tu razem, jesteś tu bezpieczny, cieszymy się razem... a dlaczego ? bo jesteśmy rodziną w Jezusie "

[quarhodron]

Może to takie trochę inne od tradycyjnych mszy. Może trochę okraszone śpiewem i tańcem. Ale przecież w naszej wierze chodzi o bliskość, o jedność o zaufanie do drugiego brata czy siostry, że jesteśmy w tym "razem". Jeśli pomagają w nabraniu tego przekonania wspólne tańce i śpiewy to nie mam nic przeciwko.

Skomentuję jeszcze "sprowadzenie wiary w Boga do emocji". Fakt, emocja nie może być celem.
Ale jakaż to jest emocja, gdy wreszcie zbierasz się na odwagę by uwierzyć w wybaczenie. Gdy otwierasz serce na prawdę.
Nie odbierajmy tej emocji znaczenia.

Rozumiem, że możesz mieć inne podejście do tego od mojego, ale w moim odczuciu, zakładając najlepsze intencje organizatorów, tego typu "eventy" właśnie spłycają wiarę w Boga, sprowadzając ją do emocji.

Zresztą nie ja będę tutaj mówił ale niech przemówi doświadczona mniszka:
od 18:27 do 19:44

[Marek_Piotrowski]

Ale przecież w naszej wierze chodzi o bliskość, o jedność o zaufanie do drugiego brata czy siostry, że jesteśmy w tym "razem".

Zupełnie nie o to chodzi w naszej wierze. Owszem, to w niej miłe, ale to stosunkowo marginalna sprawa.

[orzeszku]

W naszej wierze chodzi o Jezusa Chrystusa. A tak, to potem młodzież sobie mówi o Królu Królów, że jest ich kumplem. A co się bagatelizuje, tego się nie szanuje, to się zjada jak słodki cukierek, a papierek wyrzuca.

[sądzony]

A ja myślałem, że o Miłość

[Praktyk]

A ja myślałem, że o Miłość

Nie porzucaj nadziei

Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: największa z nich [jednak] jest miłość.


Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.

Dodano po 4 minutach 38 sekundach:

Ale przecież w naszej wierze chodzi o bliskość, o jedność o zaufanie do drugiego brata czy siostry, że jesteśmy w tym "razem".

Zupełnie nie o to chodzi w naszej wierze. Owszem, to w niej miłe, ale to stosunkowo marginalna sprawa.

Wiedza o tym o co chodzi bez miłości niewiele jest warta. A co z miłości wynika to różnie się objawia.