Dlaczego Msze są takie nudne

[Praktyk]

Znam też kilka przypadków rozwodów po kościelnym z własnej okolicy. Co świadczy jednoznacznie o świadomości powagi sprawy przysięgających.

[Biserica Dumnezeu]

Jakies takie biadolenie.
Po prostu - nalezy zdecydowac ze swoim zyciem, ktora droga pragniemy kroczyc.
Niektorzy na droge wiary wjezdzaja juz bajblizszym wjazdem
Inni dopiero po tysiacu kilometrach .
Ale biadolic, dlaczegomja jada 1000 km, gdy wjazd tuz za zakretem?

I co z tego, ze sa jakies przypadki gdzies ... Zastanowmy sie, co my czynimy, aby takich przypadkow mie przymnazac ... aby samemu nie stac sie "takim przypadkiem".

Pewna osoba dala innym wszystko: a i tak ukrzyzowali te osobe.
Czy to znaczy, ze rezygnujemy z Jezusa ...? Bo to, bo tamto ...
Masz swoje zycie, Ty za nie decydujesz. A kosciol to drogowskaz. Mozesz ominac, mozesz skorzystac.
I nie oczekuj, ze w Koscile sa anioly.
Nie, nawet apostolowie nimi nie byli.

[Viridiana]

Co nasuwa mi jednak dalsze pytania... czy dziecko w 2 klasie podstawówki wysłane do 1 Komunii " jest w stanie zrozumieć ? wybrać ?
Czy tym sposobem nie produkujemy masy tych, którzy chodzą a wcale nie wybrali ?

Jeśli chodzi o Komunię, to sprawa nie jest taka prosta.
Do jej przyjęcia nie trzeba pełnej świadomości wiary (nie musisz umieć odpowiedzieć na każdy argument ateisty, żeby spłynęła na Ciebie łaska Boga). Póki co, Eucharystia jest przed bierzmowaniem, czyli sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej. Wiara dzieci może być bardziej naiwna, ale to nie znaczy, że Bóg z góry patrząc stwierdzi, że "A temu chłopcu o połowę mniej łaski".
Gorzej, gdy u dziecka w ogóle nie ma wiary, gdy Komunia to impreza rodzinna, a nie sakrament dla niego.

[ToTylkoJa]

Właśnie o to chodzi.
U mnie w rodzinie było ogromne zdziwienie, kiedy powiedziałam, że nie będę chrzestną. Jako jedna z niewielu w moim otoczeniu uważam, że prezenty mogę robić, kiedy chcę, a w wychowaniu w wierze nie pomogę.
Ogromne prezenty na komunię, wystawne przyjęcia... A gdzie miejsce dla Boga?
Mam wrażenie, że to tylko okazja, żeby się postawić. Pokazać, na co to kogo nie stać.
Tylko tutaj nadal jedynym problemem jest czynnik ludzki, który idealny nigdy nie będzie.
Oczywiście, jak to powiedział pewien zwolennik komunizmu na YouTube, można zastosować zasadę "trzeba usunąć czynnik ludzki", ale ja nie wiem, czy my mamy tyle naboi.
Myślę, że należy po prostu robić swoje i pokazywać całemu światu, jak należy to robić.

[Marek_Piotrowski]

Ojej, zawsze się znajdą różni, którzy robią różne rzeczy. Rytualne biadolenia na "tych co chcą sie postawić a nie zwracają uwagi na głębię" nic moim zdaniem nie wnoszą.

[ToTylkoJa]

Właśnie to powiedziałam. Że ludzi się nie da tak poustawiać, bo to tylko ludzie

[Andej]

Sama znam conajmniej 3 przypadki, gdzie bierze się ślub ze względu na naciski rodziny.

A ja nie znam. Natomiast wielokrotnie uczestniczyłem w ślubach, jak i pogrzebach, bezobjawowych katolików. Kanon chrzest, ślub i pogrzeb. Trzy razy w kościele. Zwyczaj, piękna oprawa ...
Twierdzę, że żaden katolik nie jest do niczego zmuszany. Jeśli jest osobą wierzącą, to sam wie czego chce i dlaczego.

Oszustwem intelektualnym jest twierdzenie, że to rodzina lub otoczenie wymuszają na katoliku przystępowanie do jakiegokolwiek sakramentu.
Jeśli trzeba kogoś namawiać, skłaniać, przekonywać, to znaczy, że nie jest katolikiem. Tylko jest agnostykiem.

Sakrament przyjęty pod presją jest świętokradztwem. Nie ma nic wspólnego z wiarą.

[ToTylkoJa]

Nie wiem, czemu bierzecie moje słowa i na podstawie uznajecie, że sądzę coś przeciwnego, niż rzeczywiście.
Ja również uważam, że to nie ma nic wspólnego z wiarą. To jest problem.
Ile ludzi należy do parafii? Ile ludzi wzięło kościelny ślub? Ile ludzi należy do tej statystyki, a ile rzeczywiście jest katolikami? To jest kolosalna różnica i to jest problem.
Nie wiem, czemu ludzie nadal, w 21 wieku, gdzie nikt nie może cię zmusić do wiary, czy niewiary, nie potrafi się określić, również w papierach i takich szczegółach, jak bierzmowanie, czy ślub kościelny.

[Praktyk]

Sama znam conajmniej 3 przypadki, gdzie bierze się ślub ze względu na naciski rodziny.

A ja nie znam. Natomiast wielokrotnie uczestniczyłem w ślubach, jak i pogrzebach, bezobjawowych katolików. Kanon chrzest, ślub i pogrzeb. Trzy razy w kościele. Zwyczaj, piękna oprawa ...
Twierdzę, że żaden katolik nie jest do niczego zmuszany. Jeśli jest osobą wierzącą, to sam wie czego chce i dlaczego.

Oszustwem intelektualnym jest twierdzenie, że to rodzina lub otoczenie wymuszają na katoliku przystępowanie do jakiegokolwiek sakramentu.
Jeśli trzeba kogoś namawiać, skłaniać, przekonywać, to znaczy, że nie jest katolikiem. Tylko jest agnostykiem.

Sakrament przyjęty pod presją jest świętokradztwem. Nie ma nic wspólnego z wiarą.

Na katoliku oczywiście, że nikt nie wymusza. Ale na takim człowieku, który jeszcze nie wie w co wierzy jak najbardziej jest to w Polsce codzienność. I nie jest to przymus bezpośredni. Raczej lekkie parcie doprowadzające do decyzji „a co mi tam, tak wszyscy robią to ja też zrobię”. I to jest straszne dla KK. Produkuje masy nieudanych wszczepek. Jak to nazwał Marek.

Słabe też jest zadawanie pytania „ale dlaczego ty nie wierzysz?” - naznaczając od razu pytanego gorszością. Nie wierzę, to nie wierzę. Taki jest obecny stan. Inny nie jest. Swoim oburzeniem nic nie zmienisz.
Możemy za to powiedzieć „akceptuję, że nie wierzysz, ale jeśli chcesz się dowiedzieć dlaczego ja wierze to Ci powiem”

[Biserica Dumnezeu]

Ja nie mam tych problemow, moze dlatego nie potrafie wlaczyc sie na calego w te dyskusje.
Mnie Msza zachwycila: wlasnie dlatego zachwycila,ze poznalem ja w rycie tradycyjnym ( bez tym modernistycznych nowinek)
Dlatego dokonalem konwersji na katolicyzm ... dopiero wowczas, gdy poznalem Msze trydencka. Majac kontakt z NOM ( modernistyczna Msza ) szkoda mi bylo wyjsc od protstantow, i wymienic duchowosc ( plytka i jalowa ) protestancka na te plytka i jalowa modernistyczna w katolicyzmie.
Gdyby nie Bractwo sw.Piusa X nigdy raczej nie stalbym sie katolikiem.
To byla moja droga.
O tym pisze - Msza katolicka jest wspaniala. Szczegolnie w rycie trydenckim. Wsoaniale sa rowniez ryty greko-katolicki no i pozakatolickie ryty prawoslawne.
Tym sie chcialem podzielic.
Pozdrawiam.

[Andej]

... Słabe też jest zadawanie pytania „ale dlaczego ty nie wierzysz?” - naznaczając od razu pytanego gorszością. ...

Nie rozumiem dlaczego uważasz ludzi za takich prymitywów. I dlaczego zmieniasz temat. Co ma to wspólnego z "nudnością"?

Jaki sens ma stawianie pytania: dlaczego nie wierzysz? To tak jak spytać: czemu masz kręcone włosy? Takie pytania wcale nie stygmatyzują. Skąd taki pomysł? Wszak człek, który porzucił wiarę (bo tylko wtedy sens ma pytanie) nie czuje się gorszy. Wprost przeciwnie. Uważa, że podjął racjonalną decyzję.

Ad rem. Uważam i podtrzymuję. Osoba wierząca nie nudzi się na mszy świętej. Tak jak nie nudzi się chlebem.
Uczestnictwo we mszy świętej jest ja spożywanie pokarmu i napojów. Po prostu człowiek wierzący ma taką potrzebę. Nie zewnętrzną presję, ale wewnętrzną potrzebę.

... Swoim oburzeniem nic nie zmienisz. ...

A do czego odnosi się to oburzenie? Sprecyzuj, kto jest podmiotem tegoż. Nie mam pojęcia, co masz na myśli.

... Możemy za to powiedzieć „akceptuję, że nie wierzysz, ale jeśli chcesz się dowiedzieć dlaczego ja wierze to Ci powiem”

Możecie się do tego ograniczyć. Ale nie powinniście. Jeśli czujecie się katolikami, jeśli Jezus jest dla Was Nauczycielem, to powinniście apostołować zawsze. Nie tylko,l gdy ktoś zapyta. Powinniście zachowywać się tak, aby ludzie widząc wasze czyny chwalili Boga. Powinniście starać się dawać dobry przykład. Czynem i mową.
Nie powinniście też zbyt łatwo akceptować tego, że ktoś nie wierzy. Powinniście pokazać mu piękno i wartość wiary. Bez werbalnego przekonywania, ale dając przykład. Czynić to własną postawą.

I ostatnie. Zastanów się, czy rzeczywiście potrafisz powiedzieć dlaczego wierzysz? Czy potrafisz to zrobić przekonywająco a nie zniechęcająco? Zanim się do tego zabierzesz, zastanów się, czy efekt będzie oczekiwany czy przeciwny.

[Biserica Dumnezeu]

Pomprzeczytaniu wpisu Andeja mam taka rade dla nas wszystkich: po prostu postarajmy sie zastosowac rady Andeja w zyciu. Te rady.

[Marek_Piotrowski]

Jaki sens ma stawianie pytania: dlaczego nie wierzysz?

Wydaje mi się, że ma sens. Zwłaszcza (ale nie tylko) w stosunku do osoby, która kiedyś wierzyła.
Nie dlatego, by ją deprecjnować - tylko by poznać powody.
Wielokrotnie spotkałem się z sytuacją negowania wiary z fałszywych powodów (w sensie; nie istniejących). Na przykład ze względu na mniemanie, że Kościół twierdzi coś, co jest nie do przyjęcia przez daną osobę, podczas gdy Kościół niczego takiego nie twierdzi.
Nadto, gdy zna się powody, można rozmawiać. W końcu dość często jesteśmy pytani z tego samego powodu "dlaczego wierzysz?".

[ToTylkoJa]

Dla mnie wiara nie jest racjonalna. Nie jest to próba umniejszenia Wam oczywiście. Chodzi o to, że wiara nie jest takim strasznie oczywistym, punktem wyjściowym. Że wystarczy poczytać Biblię i "To ma sens, wchodzę w to". To coś znacznie trudniejszego i gdyby mnie ktoś zapytał: "dlaczego nie wierzysz", jedynym, co byłabym w stanie odpowiedzieć, żeby nie kłamać, to "bo nie uwierzyłam" i adekwatnie, gdybym wierzyła. Dla mnie pytanie jest bez sensu.

[Marek_Piotrowski]

Może właśnie dlatego że szukałaś wiary nieracjonalnej.