![Obrazek]()
Praktyk pisze: Po dokopaniu się do hylemorfii ( kolejne trudne słowo na proste rzeczy ) stwierdzam, że całkiem sprytnie sobie obchodzi definicję materii.
" Tomasz z Akwinu (1225-1274 AD) podejmując teorię hylemorfizmu, stwierdził, że materia jest potencjalna nie tylko względem istoty, ale także istnienia, tzn. że sama bez formy nie istnieje"
Czyli generalnie hylemorfia wprowadza pojęcie na coś czego nie ma, żeby móc tym obracać w dalszych rozmyślaniach. To "coś" nie istnieje dopóki nie będzie miało formy, czyli forma jest istnieniem tego czegoś. Myślę, że jest to bardzo akrobatyczny fikołek spowodowany desperacką chęcią posiadania pierwotnej materii. A jej po prostu nie ma. Przecież jako ludzie wierzący wiemy, że wszystko pochodzi z Boga i jest stworzone z niczego. Jeśli to "nic" nazwiemy potencjałem istnienia, czy materią pierwotną to odbieramy Bogu moc tworzenia z niczego.
Niestety, wniosek o potencjalności materii, jako niebycie, jest całkowicie błędny.
Czyżbyś nie wiedział, że niebytu nie ma, jak stwierdził już Parmenides?
Czymś innym jest więc niebyt w ontologii, a czymś innym akt negacji istnienia jakiejś rzeczy, dokonany w umyśle. Dla Ciebie istnienie jest tym samym, co istota, stąd nie pojmujesz, że są to różne korelaty bytowe, "tworzące" byt. Nie rozpatruje się ich osobno, ponieważ nie można ich zreizować, stąd nie ma sensu mówić o nich, jak o cegiełkach, do czego przyzwyczaił Ciebie atomizm w myśleniu empirystycznym.
Może coś podpowiem, bo ciężko, jak widać, o fachowe opracowania u Ciebie, Bracie.
Hylemorfizm w pełni potwierdzaja prawa:
-składu ilościowego,
-stosunków wielokrotnych,
-jednoczesnej obecności przeciwstawnych własności ciał.
Interpretacja, jeśli ma tu charakter transcendentny, to w tym sensie, że odwołuje się do pozazjawiskowych, ale realnych uwarunkowań zmian zachodzących w przyrodzie, do istotnych składników ciekesnych, oraz do istoty najogólniejszy właściwości bytów materialnych przysługujących bezwzględnie wszystkim ciałom niezależnie od zróżnicowań gatunkowych.
Mówienie o fikołkach jest kpiną wynikającą tylko z Twojej ignorancji, którą coraz głębiej objawiasz Bracie. Naprawdę, zacznij od tego, co najważniejsze, a mianowicie od podstaw filozofii przyrody, a wtedy odkryjesz, że chcesz tu budować publicznie dom, rozpoczynając od poddasza. Nie będę to wygłaszał mów, gdyż nie wyważa się drzwi otwartych już wcześniej przez ludzi znamienitych.
Myślę, że najlepiej odnieść się do takiej kwestii sięgając co najmniej do opracowań znanych tomistów, jeśli nie chcesz do wydania krytycznego Sumy Teologicznej, na przykład publikacje o. M. A. Krąpiec OP, prof. A. Maryniarczyk, czy też prof. M. Gogacz.
Brakuje Ci też informacji o tym, co to znaczy zasadniczo, że coś powstaje ex nihilo, więc zajrzyj do krytycznego wydania "O ideach" św. Tomasza z Akwinu, abyś nie mylił "z niczego" z "nicością".
Zajrzyj też do Roczników filozoficznych, i książek x. prof. S. Mazierskiego. Doznasz wstrząsu intelektualnego, którego Ci życzę z serca.
Póki co, MK jest poza Twoim zasiegiem, stąd nie warto porywać się na tak wymagający temat naukowy, deprecjonując i spłycając osiągnięcia tomizmu w filozofii przyrody, które docenia cały świat, bo efekty mogą być bliskie naukowej herezji, analogicznej do tej na polu filozofii, jaką zaprezentowałeś światu. Zresztą, teraz już chyba wiem, dlaczego tak duży nacisk kładłeś na wyobrażenia..... One czasem są bardziej pociągające i zarazem mniej wymagające, niż ściśle rozumowanie.
Z Bożym pozdrowieniem,
exe
+++
Całym sobą, ponieważ nie poznaje nasz rozum, jako narzędzie, lecz my, jako podmiot, suppositum. 
Trop "idei", "pomysłu", jest słuszny, ale w tej rozmowie jest to tzw. fałszywa analogia, ponieważ podajesz przykład tworzenia (za pomocą wyobraźni wpierw, a jakże) utożsamiajac go ze stwarzaniem. Nie można rozciągać przyczynowości na stwarzanie bytu, ponieważ w akcie stwórczym nie ma oddziaływania jednych czynników na drugie. Tworzenie przez przyczyny stworzone, co tu podajesz, jest li tylko productio rei ex nihilo sui, co odnosi się tylko do materii, natomiast stworzenie w sensie aktu stworzenia, jako productio rei ex nihilo et subiecti, odnosi się nie tylko do materii, ale i do formy.