Wiara a religia czy/czym sie różnią?

[Jozek]

Powiało mistycyzmem , ale najważniejsze jest, że Józek się z nami zgodził
To bardzo ważne, bo ja tez miałem długi okres, gdy rozróżniałem wiarę i religię.
więc
Re: Wiara a religia czy/czym sie różnią?
niezrozumieniem, lub błędnym rozumieniem czym są.

Nie wiem czy dobrze cie zrozumialem, ale nie chodzilo mi o totalne rozdzielenie wiary od religii, tylko o takie rozdzielenie na czes dyskusji, by kazde z osobna bylo wlasciwie rozumiane.
Najczesciej spotyka sie wlasnie rozumienie wiary jako religii, czy religijnosci, i to jest wlasnie bledne rozumienie.
Ta wiara o ktorej pisalem jest w bardzo duzym stopniu zalezna od naszej woli, co wlasnie pokazywal Jezus w tych Naukach przypowiesciach dla Apostolow, wlasnie porzez to ze mimo iz wiadome bylo ze wierza, bo poszli za Nim, to jednak ta wiara sie chwiala i nie byla wystarczajaco duza.
Wiele szkod w tej wlasnie wierze narobilo takze bledne pojmowanie niektorych Nauk, co wplywalo na to ze wierni obawiali sie wlasnie takiej wiary, by nie byc posadzanym o jakies zabobony itp. Ogolnie to traktowano swietosc jako cos nieosiagalnego dla czlowieka, a tym samym zanik dazenia do swietosci u wielu wiernych. Skutkiem jest religijnosc w miejsce wiary. Wiary ktora ciagle powinna rosnac, az do takiej malutkiej ale materialnej jak ziarnko gorczycy.
Tak, materialnej, wiara moze stac sie materialna i widzialna jak swiatlo na ziarnku gorczycy.

Nie trzeba tu mistycyzmu by to zrozumiec, trudniejsze jest raczej wytlumaczenie tego i czasem graniczy z cudem.

[Dezerter]

Zgoda, że zaprzestanie dążenia do świętości to zmiana wiary na zachowania religijne, rytuały, wypełnianie obowiązków i nakazów.
Jak nie trzeba mistycyzmu by zrozumieć , że

Wiary ktora ciagle powinna rosnac, az do takiej malutkiej ale materialnej jak ziarnko gorczycy.
Tak, materialnej, wiara moze stac sie materialna i widzialna jak swiatlo na ziarnku gorczycy.

to ja wymiękam, bo nijak sobie nie umiem zmaterializować mojej wiary w postaci świetlistej
choć znam takiego jednego, komu to się udało - kto wie o kim?

[Andej]

Wydaje mi się, że jestem osobą wierzącą. Ale mistykiem nie jestem. Nawet w najmniejszym stopniu. Mistycyzm jest mi całkowicie obcy.

Ale niezbyt rozumiem Wasze wypowiedzi. Dlaczego wiara miałaby się zmaterializować? Czy wiara może się materializować? Dlaczego ma to być świetliste ziarno?

Wydaje mi się, że moja wiara wciąż wzrasta. Nie wiem, czy jak gorczyca.

Przepraszam, jeśli wtrąciłem się nie na temat. Ale chciałbym zrozumieć, w czym dzieło.

[Jozek]

Zgoda, że zaprzestanie dążenia do świętości to zmiana wiary na zachowania religijne, rytuały, wypełnianie obowiązków i nakazów.
Jak nie trzeba mistycyzmu by zrozumieć , że

Wiary ktora ciagle powinna rosnac, az do takiej malutkiej ale materialnej jak ziarnko gorczycy.
Tak, materialnej, wiara moze stac sie materialna i widzialna jak swiatlo na ziarnku gorczycy.

to ja wymiękam, bo nijak sobie nie umiem zmaterializować mojej wiary w postaci świetlistej
choć znam takiego jednego, komu to się udało - kto wie o kim?

Nie pisalem o postaci swietlistej, tylko o swietle na ziarnku gorczycy, bo bez swiatla nic nie zobaczysz. widze ze wyobraznia masz szybsza od umyslu.
Po ciemku, czyli bez swiatla, to nawet czolgu nie zobaczysz na swojej drodze.
Wiara moze stac sie materialna na wiele sposobow, jednym z nich moze byc wrzucenie gory do morza.

[Andej]

... Wiara moze stac sie materialna na wiele sposobow, jednym z nich moze byc wrzucenie gory do morza.

Czy wtedy będzie jeszcze miejsce na wiarę?

[Jozek]

Nie wiem, ale jesli wszyscy w okolicy sie nie potopia od tsunami wywolanym takim wrzuceniem gory do morza, to chyba tak, bedzie miejsce na wiare, zwlaszcza u tych ktorzy takie zdarzenie by zobaczyli.
Ale by nie nadwyrezac waszego myslenia i ewentualnego popadania w jakas skrajnosc, to dodam ze innymi z tych sposobow zmaterializowania wiary jest sposob w ktory Magnolia materializuje swoja wiare, jak podala w swoim swiadectwie. Nawet nie zauwazy kiedy bedzie mogla wrzucic taka gore do morza.
Moze nawet juz mogla by to zrobic, ale wie ze nie to jest celem wiary, by wrzucac gory do morza.

[Andej]

Moim zdaniem, tam gdzie jest pewność, nie ma miejsca na wiarę. Zastępuje ją wiedza.

[Jozek]

Moim zdaniem, tam gdzie jest pewność, nie ma miejsca na wiarę. Zastępuje ją wiedza.

Tez tak kiedys myslalem.
Jednak tak nie jest, bo ta pewnosc jest wiara w istnienie czegos czego nie widzisz.
Dzis niewielu zdaje sobie sprawe ze jest wokol nich ta druga rzeczywistosc, Aniolowie i zbuntowani Aniolowie, dusze innych ludzi i swietych itd.
O tym mamy w Pismach ale jakos zyjemy jakby ta druga rzeczywistosc nie istniala.
Jak uwierzysz ze naprawde ta rzeczywistosc niewidzialna dla nas istnieje wokol i obok nas , bedziesz mial tego pewnosc, to i tak nie bedzie to wiedza, bo na wiare ja przyjmujesz-uznajesz, chocbys nie wiem jak mocno ja uznawal.
Jak przyjmiesz do swiadomosci to istnienie drugiej duchowej rzeczywistosci to bedziesz wiedzial ze to co robisz i myslisz jest znane i widziane na kazdym kroku to nie bedziesz postepowal tak by twoje postepowanie bylo uznane za zle.
Stad juz maly kroczek do tej wiary o jakiej pisalem i wrzucaniem gory do morza.
Jak postepujesz dobrze, np. pomagajac innym, to po tamtej stronie "przescigaja" sie by pomoc tobie, bo wiedza ze kazda pomoc tobie, to jednoczesnie pomoc innym, ktorym ty pomagasz. Tcy ludzie dostaja bardzo duzo i coraz wiecej pomagaja, nie myslac o sobie i swoich potrzebach.
Wiedza i maja zaufanie ze po tamtej stronie jest Ktos Wszechmocny kto zadba o nich i ich potrzeby.
Niepotrzebne im wtedy zadne ziemskie pochwaly, nagrody itp. bo nic nie moze sie rownac z sama tylko pomoca po tamtej stronie.
Oni tak naprawde zyja juz zyciem po tamtej stronie, choc cielesnie sa tu na ziemi.
Sa posrednikami tych darow ktore dostaja, bo rozdaja je innym.

[Andej]

Mam inne zdanie. Ale nie warto dalej tego wałkować.
Kiedyś uderzyło mnie, że Bergoglio uważa pewność co do istnienia Boga za arogancję. A chyba nie wątpisz, że jest głęboko wierzący. Albo wiem, albo wierzę. Ale koniec z tymi dywagacjami, gdyż zupełnie nie odnoszą się do religijności/

[Marek_Piotrowski]

Moim zdaniem, tam gdzie jest pewność, nie ma miejsca na wiarę. Zastępuje ją wiedza.

Zatem Paweł, który rozmawiał z Chrystusem, już potem nie miał wiary?

Myślę, że to zupełne nieporozumienie - przede wszystkim co do wiary.
Jest ono poniekąd zrozumiałe; w dzisiejszym świecie , gdzie wielu kwestionuje samo istnienie Boga bardzo popularne jest mniemanie, iż wiara polega na tym, iż "wierzy się w istnienie Boga".
Tymczasem wiara chrześcijańska to coś znacznie więcej - polega na tym, iż wierzy się Bogu.

To tak, jak ojciec przychodzi do syna i mówi "wierzę w Ciebie". Nie chce przez to powiedzieć, iż wierzy w ISTNIENIE syna - to byłby absurd. Wierzy w jego możliwości.
Gdy mówię Bogu "wierzę w Ciebie" mówię Mu, że wierzę w to co sobą reprezentuje, w to, co proponuje, w Jego dzieło.
Szczerze mówiąc, od już dość dawna wskazuję, iż w miejsce, w którym zwykle wstawiamy "wiarę" powinniśmy mówić "ZAWIERZENIE".

Poznawanie Boga nie jest przeszkodą dla wiary - przeciwnie, mówi nam, w co w ogóle mamy wierzyć.

Parę (z wielu) cytatów na ten temat:
"aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa."/Ef 4,13/
"A modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu"/Flp 1,9/
"I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa"/Flp 3,8/
"Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością."/2Ptr 1,3/
"Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa! Jemu chwała zarówno teraz, jak i do dnia wieczności! Amen."/2Ptr 3,18/

[Andej]

Wierzyć w coś, czemuś, to zupełnie odmienne kwestie. Wydaje mi się, że bardziej wierzę Bogu, niż w Boga. Wierzyć Bogu, to mu zaufać. To starać się wypełniać Jego wolę. A jeśli ufam, to i wierzę w. A wiedza moje jest ograniczona do cząstki objawienie, które nam przekazał.

[Jozek]

Mam inne zdanie. Ale nie warto dalej tego wałkować.
Kiedyś uderzyło mnie, że Bergoglio uważa pewność co do istnienia Boga za arogancję. A chyba nie wątpisz, że jest głęboko wierzący. Albo wiem, albo wierzę. Ale koniec z tymi dywagacjami, gdyż zupełnie nie odnoszą się do religijności/

Andej, czy masz kontekst tej wypowiedzi ktora przytaczasz? bo jesli nie to na twoim miejscu pierw znalazl bym kontekst tej wypowiedzi i uzywal jej tylko w tym kontekscie w ktorym zostala powiedziana.
Moglo to np. dotyczyc jakiegos pojedynczego przypadku czy sytuacji, a stosowanie takich wypowiedzi do wszystkiego, to tak jak sola scriptura.

Dodano po 3 minutach 49 sekundach:

Wierzyć w coś, czemuś, to zupełnie odmienne kwestie. Wydaje mi się, że bardziej wierzę Bogu, niż w Boga. Wierzyć Bogu, to mu zaufać. To starać się wypełniać Jego wolę. A jeśli ufam, to i wierzę w. A wiedza moje jest ograniczona do cząstki objawienie, które nam przekazał.

Zobacz teraz sam po sobie, bo skoro wierzysz Bogu, to juz w samym tym stwierdzeniu jest twierdzenie pewnosci istnienia Boga, wiec chyba jestes arogancki .
Poszukaj jednak tego kontekstu wypowiedzi Bergoglio.

[Marek_Piotrowski]

Wierzyć w coś, czemuś, to zupełnie odmienne kwestie. Wydaje mi się, że bardziej wierzę Bogu, niż w Boga. Wierzyć Bogu, to mu zaufać. To starać się wypełniać Jego wolę. A jeśli ufam, to i wierzę w. A wiedza moje jest ograniczona do cząstki objawienie, które nam przekazał.

Jesli wierzysz Bogu, to Twoja wiara wzrasta, im więcej o Nim wiesz (zyskuje przy poznaniu )
A jesli kochasz, pragniesz o Kochanym wiedzieć wciąż więcej i więcej, poznawać Go lepiej i lepiej.

[Andej]

... bo skoro wierzysz Bogu, to juz w samym tym stwierdzeniu jest twierdzenie pewnosci istnienia Boga, wiec chyba jestes arogancki . ...

Arogancki bywam, ale staram się aby nie bywać.

W tym rzecz, że dla mnie nie ma tej prostej zależności. Logicznie rozumując, tak powinno być. Ale nie jest.

[Biserica Dumnezeu]

Kiedys mialem rozmowe z pewnym czlowiekiem, ktory na wlasna reke prowadzil ewangelizacje i byl przekonany, ze religia jest niebiblijna. Dlatego bardzo w duchu antykatolickim probowal zorganizowac wlasna grupe wierzacych lecz niereligijnych ludzi ( tak to ujmowal ). Czyli w jego przkonaniu wierzacych jedynie biblijnie.
Przedstawilem mu taki obraz: jest na 100% pewne, ze Bog ( Prze Ducha Swietego ) moze przemowc bezposrednio do okreslonego czlowieka.
I ten czlowiek stanie sie gleboko wierzacym. Dzieki swej wierze swoje zycie podporzadkuje pewnym regulom, mniej lub bardziej odpowiadajacym jego stanowi emocjonalnemu i zaglebieniu w wierze.
Problem zacznie sie natychmiast, gdy bedzie probowal swoja wiare przekazac innym, na przyklad dzieciom, zonie, mezowi albo przyjaciolom.
Bezposredni przekaz jaki otrzymal od Ducha Swietego jest juz dla niego zakonczony, i niemozliwym staje sie swojego duchowego odczucia przekazac innym. Ale mozna nabyta wiare przekazac w postaci regul tlumaczacych i potwierdzajacych osobista wiare, To jest wlasnie religia.
Bo dopiero religia tworzy podstawy do ewangelizacji.