wybrana pisze:Jezus te słowa skierował do apostołów. Apostołowie Jezusa byli wybrani przez Jezusa. Było ich dwunastu. Jezus nie powiedział, że te prawa przekazuje dla ich następców, tylko kierował je bezpośrednio do nich. Jezus nie zapowiadał, że narodzą się wasi następcy i te prawo przechodzi na nich. Te słowa Jezusa były kierowane tylko do żyjących apostołów. Apostołowie wybrani przez Jezusa mieli szczególną wyznaczoną przez Niego misję do spełnienia. Jezus obiecał im, że zasiądą na 12 tronach w niebie. Obecne duchowieństwo, które spełnia posługę w naszym Kościele, to nie wyznaczeni apostołowie, to tylko członkowie Kościoła będący w powołanej przez Boga posłudze dla Boga i ludzi.
Nowy Testament
Natychmiast po ustanowieniu Piotra Skałą Kościoła Jezus wypowiada następujące słowa:
?Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.?/Mt 16,19/
Słowa te oznaczają między innymi, że jeżeli Piotr ustanowił sukcesję, to ona jest? może dlatego pierwszy papież, uzasadniając decyzję o wyznaczeniu nowego apostoła (w miejsce nieżyjącego Judasza), przytoczył fragment psalmu mówiący
"A urząd jego niech inny obejmie! "/Dz 1, 20b/. Trudno o bardziej dobitne potwierdzenie sukcesji?
Inna rzecz, że mało prawdopodobne, by była ona pomysłem Piotra. Mamy wiele przykładów, że słowa które Jezus wypowiada do apostołów skierowane są w Jego zamyśle także do następnych pokoleń. Trzy przykłady:
- Jezus, ustanawiając Eucharystię, mówi do apostołów ?to czyńcie na moją pamiątkę?/Łk 22,19/ - a przecież w Pierwszym Liście do Koryntian czytamy iż ma ona być sprawowana aż do Powtórnego Przyjścia Jezusa
- Paweł obiecuje Koryntianom umocnienie przez Ducha Świętego ?aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa?/1 Kor 1,8b/ - a przecież żaden z nich nie dożyje Paruzji
- Jezus powierzył apostołom misję nauczania i chrzczenia, dodając jednocześnie ?A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.? (patrz Mt 28,19-20). Jasne jest więc, że miał na myśli także ich następców
Wprawdzie Prawdą jest że pierwszych apostołów nazwał Jezus:
?Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami?/Łk 6,13/
jednak już w Dziejach Apostolskich czytamy że - na miejsce Judasza - apostołowie wybrali Macieja, przyznając mu tytuł apostoła:
?I tak się pomodlili: Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.? (Dz 1,24-26)
W dalszym ciągu czytamy, że Biblia nazywa apostołami innych głosicieli (np. Pawła i Barnabę Dz 14,14, Andronika i Juniasa Rz 16,7 Apollosa 1 Kor 4,6-9 Sylwana i Tymoteusza 1 Tes 1,1 w zestawieniu z 1 Tes 2,7). Paweł zresztą sam nazywa siebie apostołem (Rz 1,1; 1,5;11,13 ; 1 Kor 1,1;9,1-2;9,5;15,9 ; 2 Kor1,1;12,12;Gal 1,1;1,17 ; Ef 1,1; Kol 1,1;2 Tm 1,1;1,11; Tyt 1,1).
Paweł wymienia funkcję apostołów wśród innych funkcji - jako po prostu jedno z powołań w Kościele:
?I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami.?/1 Kor 12,28/
W innym miejscu wyjaśnia że owe powołania są konieczne do posługi dla budowania Kościoła - a więc bynajmniej nie tylko w I wieku:
?I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.?/Ef 4,11-13/
Sukcesja nie była obca wczesnemu Kościołowi. Co więcej, wiemy nawet w jaki sposób owa sukcesja była przekazywana ? działo się to podobnie jak dziś - przez nałożenie rąk. Św. Paweł tak pisał do Tymoteusza:
?przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk.?/ 2 Tm 1,6/
?
Nie zaniedbuj w sobie charyzmatu, który został ci dany za sprawą proroctwa i przez nałożenie rąk kolegium prezbiterów.?/1 Tym 4,14 - patrz też 2 Tm 5,22)
Tym napomnieniom towarzyszy polecenie:
?co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych? (2Tm 2,2).
Kaznodzieje głosząc Ewangelię szli od miasta do miasta. Powstałe z nawróconych gminy nie były autonomiczne, lecz podlegały ?starszym?, ustanawianym przez apostołów:
?Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli?/Dz 14,23/
Nie była to bynajmniej funkcja tytularna ? wiązała się zarówno z uprawnieniami jak i odpowiedzialnością:
?Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego.?/Hbr 13,17a/
Bóg ustanowił pewne zasady i szanuje te (własne) ustanowienia. W Dziejach Apostolskich znajdujemy zdumiewający fragment:
?Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty:
Wyznaczcie mi juz Barnabę i Szawla do dzieła, do którego ich powołałem.
Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rak, wyprawili ich.?/Dz 13,2-3/
Bóg - Duch Święty mówi ?wyznaczcie mi? - nie robi tego sam, lecz każe zrobić to tym, którym dał władzę nakładania rąk!
W/w posługi po Apostołach mieli przejąć inni, na których nałożono ręce - i przekazanie jakiejkolwiek odpowiedzialności wyraźnie w ten właśnie sposób się odbywało, a momentem zaistnienia funkcji było właśnie owo nałożenie.
Świadectwa wczesnochrześcijańskie
Aby się upewnić, że dobrze rozumiemy Pismo dobrze jest sprawdzić jak rozumieli je Ci, którzy mieli możliwość słuchania nauki apostołów (a niektórzy nawet Jezusa).
Sukcesja pojawia się w najstarszych pismach chrześcijańskich. Oto św.Klemens, czwarty biskup Rzymu pisał w roku 95 (a więc w czasie, gdy św. Jan jeszcze żył i dopiero zabierał się do napisania Apokalipsy):
?Także i nasi Apostołowie wiedzieli przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będą spory o godność biskupią. Z tego też powodu, w pełni świadomi, co przyniesie przyszłość wyznaczali biskupów i diakonów, a później dodali jeszcze zasadę, że kiedy oni umrą inni wypróbowani mężowie mają przejąć ich posługę? (List do Kościoła w Koryncie)
Wiemy, że przekonanie to było silne także później. Tertulian (ur. 155r.) w Preskrypcji przeciw heretykom pisał:
?Kościół (...) rzymski powołuje się na ustanowienie Klemensa przez Piotra...?
W tym samym dziele pisze on wprost o niezbędności sukcesji:
?Podajcie początek waszych kościołów i ukażcie nieprzerwalny szereg waszych biskupów, iżby pierwszy biskup jednego z Apostołów lub mężów apostolskich miał za poprzednika, albowiem w ten sposób dopiero apostolskie kościoły mogą wykazać swe pochodzenie i początek (...) każdy kto by chciał nauczać w Kościele i swą naukę podawać za naukę Apostołów, ma najpierw wykazać czyim jest następcą?
Święty Klemens Aleksandryjski (ur.150 - nie mylić z poprzednio cytowanym św.Klemensem Jerozolimskim):
?Ale, na szczęście, owi nauczyciele, którzy strzegą prawdziwego przekazu błogosławionej nauki, bezpośrednio od świętych Apostołów: Piotra, Jakuba, Jana i Pawła pochodzącej, a która syn po ojcu przejmował (...), przybyli, dzięki Bogu, i do nas, aby w naszych duszach złożyć nasienie, stanowiące dziedzictwo po przodkach i Apostołach?./Kobierce/
W roku 160 Hegezyp napisał Historię Kościoła, w której zamieścił m.in. takie stwierdzenie:
?W każdym mieście, w którym zachowano nieprzerwalne następstwo biskupa, życie kościelne odpowiada nauce Prawa, Proroków i Pana?.
