Porozmawiajmy o ... wszystkim - temat dla lubiących offtopy

[Dzik]

Raz ksiądz na religii się pytał jaki sposób według was najlepszy na nawrócenie ateisty chodziło o samą skuteczność tego sposobu a nie inne jego skutki wtedy wymyśliłem i powiedziałem że wywoływanie duchów jak taki ateista ujży ducha to uwierzy w życie po śmierci a jak w to uwierzy to w Boga też. Ksiądz przyznał rację że pomijając ryzyko opętania i to że jest to ciężki grzech to sposób bardzo dobry

[ToTylkoJa]

W sumie to widzę kilka opcji
1) uwierzyłbym w duchy.
2) poszłabym do psychiatry, uznając że po prostu zwariowałam
3) nawróciła bym się na JAKĄŚ religię. Może chrześcijaństwo, ale wcale nie koniecznie.

[Jozek]

W tym jest pewien problem, bo pewnie poszukala bys ktora wiara pasowala by do tego co zobaczylas, a nie zawsze bedzie to cos co skieruje cie na wlasciwa wiare.
Ateisci maja w tym wzgledzie podstawowy klopot, bo nie maja zadnego w tym wzgledzie przygotowania.

[ToTylkoJa]

Czy zamiast modlić się za kogoś, można wykonywać dobre uczynki w czyjeś intencji?

[orzeszku]

Moim zdaniem tak, bo uczynek z odpowiednią intencją też jest tak jakby formą modlitwy, zwrócenia się do Boga i dla Boga.

[Marek_Piotrowski]

Można, ale chyba "zamiast" to zły pomysł

[miłośniczka Faustyny]

Czy zamiast modlić się za kogoś, można wykonywać dobre uczynki w czyjeś intencji?

To bardzo dobry pomyśł. Też jest to rodzaj modlitwy i Panu Jezusowi to się podoba.

[Pompieri]

Ale nie zamiast, tylko dzialac i modlic sie. Bo inaczej to pozostanie jedynie aktywnosc bez glebszego fundamentu. Czyli slowa.

[sądzony]

Czy zamiast modlić się za kogoś, można wykonywać dobre uczynki w czyjeś intencji?

To bardzo dobry pomyśł. Też jest to rodzaj modlitwy i Panu Jezusowi to się podoba.

Zgadzam się.
W sumie nikt z nas nie musi się modlić,
wystarczy zadbać jedynie,
by jego życie stało się modlitwą.

[Andej]

Dez, Magnolia i Andej robia wiecej niz my wszyscy razem.
Bog im zaplac za prace.
Dla mnie jest to wlasnie tym wlasciwym gloszeniem Ewangelii.

Czytając taki coś, jak powyższe mam mieszane uczucia. Szczerze cieszę się z tego, że dostrzegasz dobro niesione przez Magnolię i Deza. Że doceniasz ich zaangażowanie. Ale gdybyś na nich poprzestał, to byłoby doskonale.
Odniesienie do mnie sprawia mi pewien dyskomfort, pomimo tego, że mocno łechce moją ambicję. Każde dobre słowo dodaje skrzydeł. Ale też zawstydza. Bo zdaję sobie sprawę z własnej niedoskonałości i ułomności. Zdaję sobie sprawę ze swoich wad. A wbijanie w pychę może się źle skończyć. Czuję się jednocześnie zaszczycony, w skonfundowany.
Dziękuję za dobre słowo. I proszę o modlitwę w mojej intencji. Abym zrozumiał. Potrafił zrozumieć. I miał odwagę wykonywać.
Mam poczucie, że powyższe słowa są szczytem obłudy. Pomimo tego, że napisałem je szczerze.

[Jozek]

Andej, nie przejmuj sie, jak cos zle bedziesz pisal to nie omieszkam cie opiepszyc.
Zreszta, jak pewnie pamietasz, nieraz sie troche sprzeczalismy i pewnie jeszcze bedziemy nie raz.

[Magnolia]

[Logan]

Zgadzam się.
W sumie nikt z nas nie musi się modlić,
wystarczy zadbać jedynie,
by jego życie stało się modlitwą.

Nie rozumiem. Jakże więc? Modlimy się, czy się nie modlimy? Aktywność zewnętrzna jest modlitwą? Czy może skupienie wewnętrzne?

[sądzony]

Zgadzam się.
W sumie nikt z nas nie musi się modlić,
wystarczy zadbać jedynie,
by jego życie stało się modlitwą.

Nie rozumiem. Jakże więc? Modlimy się, czy się nie modlimy? Aktywność zewnętrzna jest modlitwą? Czy może skupienie wewnętrzne?

Oczywiście, że się modlimy,
ale ja uważam, że jest troszkę tak jak z ewangelizowaniem u św. Franciszka:
"głoście Ewangelię, jak trzeba to nawet słowami".
Aktywność nie tylko może, ale i powinna być modlitwą. Oczywiście nie zawsze jest to możliwe.

I nie chcę powiedzieć, że jestem jakiś w tym mistrzem. Wręcz przeciwnie.
Rzadko modlę się słowami, choć gadam do Niego codziennie.
Częściej staram się o Nim myśleć lub po prostu być Go świadomym,
czyli być świadomym w ogóle.

Troszkę mi to też tak:
jeżeli Miłujesz, nie łamiesz przykazań
więc nie musisz o nich pamiętać.

[Logan]

Odniesienie do mnie sprawia mi pewien dyskomfort, pomimo tego, że mocno łechce moją ambicję. Każde dobre słowo dodaje skrzydeł. Ale też zawstydza. Bo zdaję sobie sprawę z własnej niedoskonałości i ułomności. Zdaję sobie sprawę ze swoich wad.

Prawda. Nie ma dobra poza Bogiem. Jak mówi Biblia tylko Bóg jest dobry. Ile w nas dobra tyle w nas Boga. Twoje słowa @Andej są świadectwem prawdziwego chrześcijaństwa. Nie ja, ale Bóg, bo to jest prawda. Nie ja jestem dobry, lecz Bóg, który okazał miłosierdzie, aby posługiwać się tak słabym i zawodnym narzędziem jakim jest człowiek. Nie ja staje się lepszy, ale umniejszam pychę i egoizm, aby Bóg miał miejsce do działania, które dostrzegają ludzie. Im więcej mnie, tym mniej Boga.