Znacie zapewne historię Niepokalanowa Św. Maksymiliana Kolbego. Słyszeliście o podobnej akcji ale świeckiej, gdzie to świeccy budują od podstaw wspólnotę w duchu ewangelii? Ja znam przypadki gdzie to zawsze są ludzie typu: ekolodzy, medytujący, szukający wibracji kosmicznej, jogini i wege albo banda anarcho-syndykałów.
Dlaczego nie ma (lub wcale o nich nie słychać) ludzi tak pozytywnie zakręconych jak Św. Maksymilian?
W sumie to nie ma się czemu dziwić skoro współcześni mu mieli go za szaleńca.
Dlaczego ambicję ludzi wierzących nie wykraczają poza przeciętne życie nastawione na karierę, codzienną modlitwę, coniedzielną mszę i medytację w "posprzątanym własnym pokoju" (tu się uśmiecham
do Andeja).Wiemy choćby z listów Św. Pawła jak wyglądały wspólnoty pierwszych chrześcijan.. a dziś? Dziś mamy zinstytucjonalizowany Kościół, parafie, diecezje itd. całą hierarchię kościelną. Wszystko fajnie tylko tak sobie myślę, że owieczki oddały całą inicjatywę swoim pasterzom.
Nie odczytujcie tego jakobym atakował Kościół, przecież sam do niego należę ale jako moją tęsknotę za prawdziwym braterstwem, za wspólnotą.. za Agape..
Znacie jakieś przykłady współczesnego Niepokalanowa dla świeckich??
