Historia Kościoła za życia apostołów

Dyskusje historyczne związane z Kościołem
Awatar użytkownika
Marek_Piotrowski
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 18650
Rejestracja: 1 cze 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 2560 times
Been thanked: 4565 times
Kontakt:

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Marek_Piotrowski » 2019-02-12, 21:41

Pod prąd pisze: 2019-02-12, 08:57 Pan Jezus nakazał obchodzić Pamiątkę swojej śmierci. Inne święta nie mają podstawy biblijnej.
Ależ mają: Mt 16:19 bt4 "I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie."

Pod prąd

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Pod prąd » 2019-02-12, 21:51

Marek_Piotrowski pisze: 2019-02-12, 21:41
Pod prąd pisze: 2019-02-12, 08:57 Pan Jezus nakazał obchodzić Pamiątkę swojej śmierci. Inne święta nie mają podstawy biblijnej.
Ależ mają: Mt 16:19 bt4 "I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie."
Ciekawa interpretacja, jeżeli chodzi o związek ze świętami

konik

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: konik » 2019-02-12, 22:47

Normalna interpretacja ... Kosciol wlasnie to czyni, bo wlasnie tak Chrystus nakazal.
Dziwne, ze sa tacy, ktorzy sa nieposluszni nakazowi Chrystusa ... a innym maja za zle, ze sa posluszni Chrystusowi.

mondfa

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: mondfa » 2019-02-12, 23:34

A jak Ty, Pod prąd, interpretujesz ten fragment? - I tobie dam klucze...?

Pod prąd

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Pod prąd » 2019-02-13, 08:32

mondfa pisze: 2019-02-12, 23:34 A jak Ty, Pod prąd, interpretujesz ten fragment? - I tobie dam klucze...?
Niech Pismo Święte udzieli nam prawidłowej odpowiedzi


Chcąc zrozumieć, co oznaczają „klucze Królestwa”, zwróćmy uwagę jakiej nagany Jezus udzielił przywódcom religijnym: „Pochwyciliście klucz poznania sami nie weszliście, a tym, którzy chcieli wejść, zabroniliście” (Łukasza 11:52). W ew. Mateusza 23:13 jest wyjaśnienie , że chodzi o ‛wejście’ do „Królestwa Niebios”.

Klucze, które Jezus obiecał Piotrowi, to przywilej i zadanie związane z nauczaniem otwierającym możliwość wejścia do niebiańskiego Królestwa. Piotr skorzystał z powierzonego mu przywileju trzykrotnie, pomagając Żydom, Samarytanom i poganom (Dzieje 2:1-41, 8:14-17, 10:1-48 , 15:7-9).
Ostatnio zmieniony 2019-02-13, 08:32 przez Pod prąd, łącznie zmieniany 1 raz.

konik

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: konik » 2019-02-13, 09:03

Nic nie pisze w Biblii , ze klucze to przywilej i zadanie zwiazane z nauczaniem otwierajacym mozliwosc wejscia do Krolestwa. Za to pisze w Biblii, ze to wlasnie te klucze realizowane sa w Kosciele wlasnie w taki sposob, jak to dokonuje Kosciol Katolicki ... razem z papiezem ( Ty jestes skala) i pod nadzorem Ducha Swietego ( o czym Chrystus mowi wprost.
Potwierdza to rowniez sw.Pawel w swoich listach.
jedyn zas z elementow jest ewangelizacja. I w tym kontekscie mozna taka czesc roli okresleniu "klucze" przypisac.

Pod prąd

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Pod prąd » 2019-02-13, 09:31

konik pisze: 2019-02-13, 09:03 Nic nie pisze w Biblii , ze klucze to przywilej i zadanie zwiazane z nauczaniem otwierajacym mozliwosc wejscia do Krolestwa. Za to pisze w Biblii, ze to wlasnie te klucze realizowane sa w Kosciele wlasnie w taki sposob, jak to dokonuje Kosciol Katolicki ... razem z papiezem ( Ty jestes skala) i pod nadzorem Ducha Swietego ( o czym Chrystus mowi wprost.
Potwierdza to rowniez sw.Pawel w swoich listach.
jedyn zas z elementow jest ewangelizacja. I w tym kontekscie mozna taka czesc roli okresleniu "klucze" przypisac.
Otwórz sobie Biblię i najpierw przeczytaj wersety które podałem a potem dopiero się wypowiadaj.

mondfa

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: mondfa » 2019-02-13, 09:52

:-o Nie mamy żadnych szans :-ss pozamiatane x_x
Chyba tylko modlitwa zostaje.

konik

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: konik » 2019-02-13, 11:13

Otworzyle Biblie, przeczytalem i ... wypowiadam sie.
Nie masz racji Pod prad.

Awatar użytkownika
Dezerter
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 14812
Rejestracja: 24 sie 2015
Lokalizacja: Inowrocław
Has thanked: 4117 times
Been thanked: 2907 times
Kontakt:

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Dezerter » 2019-02-13, 23:33

W kolejnym wątku musiałem posprzątać posty nie na temat i łamiące Regulamin - mamy 2 recydywistów - jutro posypia się ostrzeżenia za zaśmiecanie wątków i trollowanie
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie.

Awatar użytkownika
Marek_Piotrowski
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 18650
Rejestracja: 1 cze 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 2560 times
Been thanked: 4565 times
Kontakt:

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Marek_Piotrowski » 2019-02-14, 08:12

Wybaczcie autocytat, ale chcę trochę uporządkować:
„I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi,
Będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.”


Werset „o kluczach” jest wyraźnym nawiązaniem zarówno do poprzedniego zdania, jak i do Izajasza 22,22-23 („Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. Wbiję go jak kołek na miejscu pewnym; i stanie się on tronem chwały dla domu swego ojca.”). Mamy tu do czynienia z oddaniem w ręce Piotra kluczy, (kluczy domu Dawidowego) i wskazaniem mu do czego te klucze służą.
We wszystkich chyba symbolikach świata (w tym w symbolice biblijnej - patrz Iz 22:20nn., Ap 1:18, 3:7, 20:1 por. 9:1), oddanie kluczy w czyjeś ręce jest równoważne oddaniu temu komuś władzy.
To pełnomocnictwo jest bardzo mocne - nawiązuje do znanej w Izraelu konstrukcji prawnej „szaliah”. Słowo to oznacza pełne, absolutne pełnomocnictwo. Osoba tak upełnomocniona działała w imieniu mocodawcy - cokolwiek zadecydowała, było uznawane za decyzję mocodawcy (bez potrzeby jakichkolwiek potwierdzeń). Mocodawca nie mógł takiej decyzji unieważnić, bo unieważniałby własną decyzję. Takie pełnomocnictwa miał Eliezer - gdy wybrał Izaakowi żonę, ani on, ani Rebeka nie mieli cienia wątpliwości, że Abraham oraz Izaak ten wybór zaakceptują. Cytowane słowa Chrystusa o władzy kościelnej niewątpliwie nawiązują do owej instytucji.
Stanowczo nie miał co do tego także wątpliwości żaden z Apostołów - wszyscy respektowali bez najmniejszych uchybień prymat Piotra. Także Tertulian (ur.155) o kluczach Piotrowych uczył: „Bo nawet jeśli uważasz, że niebo jest zamknięte, to pamiętaj, klucze do niego Pan powierzył Piotrowi a przez niego Kościołowi” (Lekarstwo na ukłucie skorpiona).
Warto zauważyć, że Jezus – zgodnie z ówczesnymi zwyczajami – przekazując pełnomocnictwo przekazuje Piotrowi (podobnie jak wcześniej patriarchom Ludu Starego Przymierza) określenia odnoszące się do samego siebie. Dotyczy to nie tylko terminu „Skała”, ale także symbolu kluczy. Proszę porównać:
Odnośnie Jezusa:
„Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.” /Ap 3,7/
Odnośnie Eliakima:
„Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy.” /Iz 22,22/
Odnośnie Piotra:
„I dam ci klucze Królestwa Niebios; i Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.”/Mt 16,19/


Według Encyklopedii żydowskiej (Jewish Encyclopedia) „związywanie i rozwiązywanie” (’asar we-hittir) to hebrajski idiom w języku rabinów żydowskich oznaczający orzekanie o tym, co jest, a co nie jest dozwolone według Prawa

Pod prąd

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Pod prąd » 2019-02-16, 08:31

Marek_Piotrowski pisze: 2019-02-14, 08:12 Wybaczcie autocytat, ale chcę trochę uporządkować:
„I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi,
Będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.”


Werset „o kluczach” jest wyraźnym nawiązaniem zarówno do poprzedniego zdania, jak i do Izajasza 22,22-23 („Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. Wbiję go jak kołek na miejscu pewnym; i stanie się on tronem chwały dla domu swego ojca.”). Mamy tu do czynienia z oddaniem w ręce Piotra kluczy, (kluczy domu Dawidowego) i wskazaniem mu do czego te klucze służą.
We wszystkich chyba symbolikach świata (w tym w symbolice biblijnej - patrz Iz 22:20nn., Ap 1:18, 3:7, 20:1 por. 9:1), oddanie kluczy w czyjeś ręce jest równoważne oddaniu temu komuś władzy.
To pełnomocnictwo jest bardzo mocne - nawiązuje do znanej w Izraelu konstrukcji prawnej „szaliah”. Słowo to oznacza pełne, absolutne pełnomocnictwo. Osoba tak upełnomocniona działała w imieniu mocodawcy - cokolwiek zadecydowała, było uznawane za decyzję mocodawcy (bez potrzeby jakichkolwiek potwierdzeń). Mocodawca nie mógł takiej decyzji unieważnić, bo unieważniałby własną decyzję. Takie pełnomocnictwa miał Eliezer - gdy wybrał Izaakowi żonę, ani on, ani Rebeka nie mieli cienia wątpliwości, że Abraham oraz Izaak ten wybór zaakceptują. Cytowane słowa Chrystusa o władzy kościelnej niewątpliwie nawiązują do owej instytucji.
Stanowczo nie miał co do tego także wątpliwości żaden z Apostołów - wszyscy respektowali bez najmniejszych uchybień prymat Piotra. Także Tertulian (ur.155) o kluczach Piotrowych uczył: „Bo nawet jeśli uważasz, że niebo jest zamknięte, to pamiętaj, klucze do niego Pan powierzył Piotrowi a przez niego Kościołowi” (Lekarstwo na ukłucie skorpiona).
Warto zauważyć, że Jezus – zgodnie z ówczesnymi zwyczajami – przekazując pełnomocnictwo przekazuje Piotrowi (podobnie jak wcześniej patriarchom Ludu Starego Przymierza) określenia odnoszące się do samego siebie. Dotyczy to nie tylko terminu „Skała”, ale także symbolu kluczy. Proszę porównać:
Odnośnie Jezusa:
„Aniołowi Kościoła w Filadelfii napisz: To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.” /Ap 3,7/
Odnośnie Eliakima:
„Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy.” /Iz 22,22/
Odnośnie Piotra:
„I dam ci klucze Królestwa Niebios; i Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.”/Mt 16,19/


Według Encyklopedii żydowskiej (Jewish Encyclopedia) „związywanie i rozwiązywanie” (’asar we-hittir) to hebrajski idiom w języku rabinów żydowskich oznaczający orzekanie o tym, co jest, a co nie jest dozwolone według Prawa
Biada wam, znawcy Prawa, bo zabraliście klucz otwierający drzwi do wiedzy. Sami przez nie nie weszliście, a tym, którzy wchodzą, przeszkadzacie!”


Chcąc zrozumieć, co oznaczają „klucze Królestwa”, weźmy pod uwagę naganę, jakiej Jezus udzielił przywódcom religijnym: „Pochwyciliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieli wejść, zabroniliście” (Łukasza 11:52). Ewangelia według Mateusza 23:13 wyjaśnia, że chodzi o ‛wejście do „Królestwa Niebios”.


Piotr  otrzymał klucze Królestwa, związane z przywilejem otwarcia drogi do powołania niebiańskiego trzem grupom ludzi.Dzięki użyciu pierwszego klucza szansę na przyjęcie dobrej nowiny oraz namaszczenie Duchem Świętym dał Żydom i żydowskim prozelitom.

Drugim kluczem posłużył się wkrótce po męczeńskiej śmierci Szczepana. Tym razem wspólnie z Janem włożył ręce na nowo ochrzczonych Samarytan, którzy dopiero wtedy otrzymali Ducha Świętego

Trzeciego klucza użył w roku 36. Nadzieja została wtedy udostępniona nieobrzezanym poganom. Pierwszym poganinem nawróconym na chrystianizm był Korneliusz, któremu Piotr dał świadectwo
Ostatnio zmieniony 2019-02-16, 12:23 przez Dezerter, łącznie zmieniany 2 razy.

Awatar użytkownika
Marek_Piotrowski
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 18650
Rejestracja: 1 cze 2016
Wyznanie: Katolicyzm
Has thanked: 2560 times
Been thanked: 4565 times
Kontakt:

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Marek_Piotrowski » 2019-02-16, 09:40

A jakie są podstawy tego co napisałeś o 3 kluczach? Bo nie widzę żadnych.

Awatar użytkownika
Dezerter
Legendarny komentator
Legendarny komentator
Posty: 14812
Rejestracja: 24 sie 2015
Lokalizacja: Inowrocław
Has thanked: 4117 times
Been thanked: 2907 times
Kontakt:

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: Dezerter » 2019-02-16, 12:20

Marek_Piotrowski pisze: 2019-02-16, 09:40 A jakie są podstawy tego co napisałeś o 3 kluczach? Bo nie widzę żadnych.
Czytając Słowo, też ich nie zauważyłem, więc chętnie przeczytam skąd taka nauka Pod prąd?

Ps
Ducha Świętego piszemy z dużej litery - nie zapominaj proszę Pod prąd
Nie czyńcie tak jak ci przeciw którym występujecie.

konik

Re: Historia Kościoła za życia apostołów

Post autor: konik » 2019-02-16, 14:47

Nauka z Ameryki.
Wedlug Ojcow zalozycieli Ameryka jest ziemia obiecana, ktora osiagnelo prawdziwie tylko zaginione pokolenie Izraela.
Z nich wywodza sie rdzenni indianie, a prorok Smith ( tworca mormonizmu ) jest prorokiem, ktory pierwszy odnowil prawdziwy Kosciol Jezusa Chrystusa ( indianie porzucili swoje wybranstwo i weszli na droge odstepstwa )
Niestety, wedlug pozniejszych adwentystow nastepcy owego "proroka" zagubili prawde - dopiero swiatlo o powtornym przyjsciu Jezusa dane im, a wlasciwie odczytane prze badaczy Pisma swietego pozwolilo nareszcie odczytac cale dzieje od nowa - i z tego powodu jedynie swiadkowie Jehowy, ci ktorzy zgodzili sie " z niewolnikiem" z Brooklynu wyszli z badackiego zwiedzenie i od tej pory "prawdziwa Ewangelia o krolestwie gloszona jest po calym swiecie".

Ps: wedlug proroctw oswieconych, ktorzy maja odnowic ruch glosicieli ( gdyz i swiadkowie popadna w zwiedzenie - ale to dopiero w przyszlosci )nastanie kolejno kilka kosciolow Chrystusa kosmonauty ( czyli przebywajacego i panujacego nad przestrzenia ). Ponoc dopiero piaty z nich bedzie tym jedynym i wlasciwym - ktory powroci do prorctw mormonskich ale zinterpretowanych w duchu badackim. Paruzja wtedy bedzie ostateczna.

ODPOWIEDZ

Wróć do „Historia Chrześcijaństwa, postacie, wydarzenia”