Zaburzenie osobowości borderline

[miłośniczka Faustyny]

Borderline (inaczej zaburzenie z pogranicza) to jeden z typów zaburzeń osobowości. Przyczyny tego zaburzenia nie są całkowicie znane, ale często ważnym czynnikiem rozwinięcia się takiego typu zaburzenia osobowości jest trudna relacja z rodzicami w dzieciństwie. Zwłaszcza traumatyczne wydarzenia albo doświadczanie lęku i poczucia odrzucenia. Nie jest to jednak regułą, inne przyczyny mogą być biologiczne lub genetyczne. Zaburzenie to może mieć różne nasilenie i nie zawsze u każdej z osób zaburzonych występują wszystkie objawy. Podobno pograniczne zaburzenie osobowości występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, ale ostatnio to stwierdzenie jest poddawane w wątpliwość i dokładniej badane. Zaznaczam, że moje wnioski i obserwacje są subiektywne i różne osoby z borderline mogą postrzegać swoje zaburzenie inaczej, więc to, co tu piszę niekoniecznie jest wspólne dla wszystkich osób z tym zaburzeniem.
Najpierw wyjaśnię czym jest zaburzenie osobowości oraz w jaki sposób różni się od chorób psychicznych. Posłuże się definicją:
"Zaburzenia osobowości według klasyfikacji psychiatrycznej to:
(…) głęboko zakorzenione i utrwalone wzorce zachowań, przejawiające się mało elastycznymi reakcjami na różnorodne sytuacje indywidualne i społeczne. Reprezentują one albo skrajne, albo znaczące odmienności w porównaniu z przeciętnym w danej kulturze sposobem spostrzegania, myślenia i odczuwania, a w szczególności – odnoszenia się do innych. Takie wzorce zachowania mają tendencje do trwałości i do obejmowania wielu zakresów funkcjonowania psychologicznego.
Jeśli przyjrzymy się tej definicji, możemy zauważyć pewne typowe cechy pozwalające na wyróżnienie zaburzeń osobowości, takich jak:
trwałość i głębokie zakorzenienie danych cech tej osoby
cechy te są mało elastyczne, osoba w wielu okolicznościach zachowuje się w taki sam (lub przynajmniej podobny) dezedaptacyjny sposób
cechy te są skrajnym przerysowaniem zespołu cech obecnych u innych ludzi
cechy te przejawiają się zarówno w sposobie, w jaki dana osoba postrzega rzeczywistość, jak i w myśleniu i emocjach w stosunku do siebie i innych ludzi
cechy te mają szczególne znaczenie w kontaktach z innymi ludźmi – raczej nie ułatwiają lecz ograniczają, utrudniają, a niejednokrotnie odpowiadają ze niszczenie tych relacji
cechy te tworzą całościowy wzorzec, nie są pojedynczymi zachowaniami lub tylko przerysowaniem jakiegoś jednego aspektu charakteru."

Choroba psychiczna często ma zauważalny początek, z wyraźnymi objawami. Natomiast osoby cierpiące na zaburzenia osobowości mogą bardzo długo ukrywać swoje poważne problemy , a więc długo pozostawać bez diagnozy. Zaburzenia osobowości zwykle mają swój początek już w dziecinstwie i nie da się ich zaleczyć poprzez farmakoterapię (w przeciwieństwie do wielu chorób psychicznych), leki stosowane są zwykle jedynie pomocniczo, żeby ułatwić pacjentowi terapię, zmagania ze swoim zaburzeniem. Zdarza się jednak, że leki są konieczne, nawet przez długi czas.
Zachowania wywołane zaburzeniem osobowości są dostrzegalne dla otoczenia, ale często interpretowane jako po prostu złe cechy charakteru lub jedynie niską samoocenę. Natomiat problem jest o wiele bardziej złożony, często intencje przypisywane takim osobom nie są zgodne z rzeczywistością. Widać to zwłaszcza u osób z borderline.
Osoba cierpiąca na to zaburzenie osobowości rozpaczliwie pragnie być ważna dla innych, doceniona, akceptowana, a jednocześnie zmaga się z ciągłym lękiem przed porzuceniem. Postrzega cudze słowa lub szczególy zachowania jako oznaki złości na nią lub niechęci. Często interpretuje zachowania innych, jako sygnały, że jest odrzucona, mimo że wcale tak nie jest. Na takie sytuacje reguje burzliwie i skrajnie- albo ogromnym smutkiem, niepokojem, lękiem albo złością i czasem manipulowaniem osobami przez które czuje się odrzucona. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że te próby manipulacji nie wynikają ze zlych intencji, ale z rozpaczliwego szukania potwierdzenia, że może jednak nie jest odrzucona całkowicie, że ktoś temu zaprzeczy i ten wewnętrzny koszmar na jakiś czas minie. Może więc zacząć celowo wyolbrzymiać czyjeś zachowanie, przedstawiać fałszywe oskarżenia, licząc na deklarację innych, że tak nie jest i że nikt nie odczuwa wobec niej złych emocji. Oczywiście może to jednak przynieść odwrotny skutek od zamierzonego. Emocje mogą bardzo się wahać- od wielkiej radości, gdy czuje się bezpiecznie do głębokiego smutku, rozpaczy lub silnej złości. Zdarzają się też wybuchy złości, których później osoba z borderline zwykle żałuje.
Innymi objawami mogą być silne uczucie pustki wewnętrznej, pragnienia silnych wrażeń, podejmowanie destrukcyjnych działań. Poza tym osoba z borderline może mieć skłonności do zazdrości, chęci bycia zauważoną, docenioną bardziej niż inni. Jej stan emocjonalny i poczucie własnej wartości mogą się często zmieniać i być zależne od innych ludzi.
Należy jednak wyraźnie podkreślić, że zaburzenia osobowości jak najbardziej mogą być uleczalne, jednak wymaga to zaangażowania ze strony osoby zaburzonej, podjęcia leczenia, zwłaszcza psychoterapii. Konieczne może być też leczenie psychiatryczne, a nawet czasowa hospitalizacja jeśli borderline stanowi duże zagrożenie dla pacjenta , czy też współwystępuje z innym schorzeniem np. CHADem, czy zaburzeniami odżywiania.

[Repart]

Ciekawe, wiele osób może mieć z tym problem. Tylko jak trafnie postawić diagnozę? I jak potem żyć z taką osobą, aby czuła się doceniona?

[miłośniczka Faustyny]

Ciekawe, wiele osób może mieć z tym problem. Tylko jak trafnie postawić diagnozę? I jak potem żyć z taką osobą, aby czuła się doceniona?

Diagnozę może postawić psychiatra albo psycholog. Co do tego jak żyć z taką osobą: Przy każdym zaburzeniu, czy chorobie psychicznej, bardzo ważne jest, żeby rodzina wiedziała o tym zaburzeniu jak najwięcej. Wtedy będą mogli zrozumieć osobę zaburzoną, wspierać, ale też sami nabrać dystansu do różnych jej zachowań.

[Repart]

A co gdy nie ma diagnozy, gdy rodzina nie ma pojęcia o chorobie, gdy osoba chora nie zdaje sobie sprawy że w ogóle jest chora?

[Jozek]

to raczej nie choroba tylko domaganie sie pochwaly, doceniania i wdziecznosci.
wiekszosc ludzi to ma tylko nie wszyscy robia z tego problem.
to mozna zauwazyc jesli dana osoba ciagle wypomina ze to czy tamto robi i ma pretensje do wszystkich wokol ze to robi. o czywiscie nie powie by byc jej wdziecznym, tylko robi z siebie cos w rodzaju cierpietnika ze cokolwiek robi i musi robic.
takim prostym i chyba najbardziej pospolitym przykladem sa rodzice wypominajacy dziecku jak ciezko musieli pracowac i odmawiac sobie przyjemnosci by je wychowac.

Dodano po 11 minutach 59 sekundach:
to mozna ogarnac zwyczajnym ludzkim zrozumieniem drugiej osoby. tak tych "chorych" jak i tych zdrowych z tego samego otoczenia, bo jak zdrowi beda zbytnio ulegac i leczyc ta "chora" to sami moga w to wpasc po jakims czasie zanim ta "chora" wyzdrowieje.

[sądzony]

to raczej nie choroba tylko domaganie sie pochwaly, doceniania i wdziecznosci.
wiekszosc ludzi to ma tylko nie wszyscy robia z tego problem.
to mozna zauwazyc jesli dana osoba ciagle wypomina ze to czy tamto robi i ma pretensje do wszystkich wokol ze to robi. o czywiscie nie powie by byc jej wdziecznym, tylko robi z siebie cos w rodzaju cierpietnika ze cokolwiek robi i musi robic.
takim prostym i chyba najbardziej pospolitym przykladem sa rodzice wypominajacy dziecku jak ciezko musieli pracowac i odmawiac sobie przyjemnosci by je wychowac.

Dodano po 11 minutach 59 sekundach:
to mozna ogarnac zwyczajnym ludzkim zrozumieniem drugiej osoby. tak tych "chorych" jak i tych zdrowych z tego samego otoczenia, bo jak zdrowi beda zbytnio ulegac i leczyc ta "chora" to sami moga w to wpasc po jakims czasie zanim ta "chora" wyzdrowieje.

Dziękujemy Jozku za tak dojrzałą wypowiedź.
(aby było jasne to ironia, uważam, że Jozek gada głupoty)

[Jozek]

a moze bys tak uzasadnil to co napisales?

[sądzony]

a moze bys tak uzasadnil to co napisales?

Nie trzeba nic uzasadniać.
Wpisz "zaburzenie osobowości borderline" i poczytaj lub przeczytaj post @miłośniczka Faustyny.
Mam uzasadniać, że zaburzenie (względnie choroba) jest zaburzeniem / chorobą, bo Ty twierdzisz inaczej?

To Ty udowodnij swoją teorię, która jest daleka od powszechnie panującej.

[Jozek]

nie musisz udowadniac czy to choroba, lub zaburzenie tylko uzasadnij swoja wypowiedz z poprzedniego wpisu.

poza tym to nie teoria tylko moje zdanie na ten temat.

[sądzony]

Choćby to:

wiekszosc ludzi to ma tylko nie wszyscy robia z tego problem.

"Zapadalność na osobowość „borderline” wynosi około 1–2%."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C ... borderline

[Jozek]

ale co to ma wspolnego z uzasadnieniem twojej wypowiedzi?

zreszta, to potwierdza co napisalem ze kazdy to ma ale nie kazdy robi z tego problem.
jak podaja twoje zrodla to tylko 1-2 % robi z tego problem.

[sądzony]

ale co to ma wspolnego z uzasadnieniem twojej wypowiedzi?

zreszta, to potwierdza co napisalem ze kazdy to ma ale nie kazdy robi z tego problem.
jak podaja twoje zrodla to tylko 1-2 % robi z tego problem.

Napisałeś, że każdy to ma.
Ja, że (między innymi to) to głupota.
Badania to potwierdzają.
...
dalej głupoty
każdy ma schizofrenię, a 1% (w Polsce) robi z tego problem.
Brawo.

[Jozek]

nie piszemy tu o schizofrenii tylko borderline, wiec nie mieszaj, tym bardziej ze o schizofrenii nic nie pisalem.

a jak nie potrafisz uzasadnic tego co pisales to lbo napisz ze nie potrafisz uzasadnic, albo po prostu nie pisz rzeczy ktorych nie potrafisz uzasadnic.

zreszta, nie znajdziesz zadnego uzasadnienia, bo to co pisalem to dokladnie to samo co napisala autorka tematu, tylko widziane z innej perspektywy, ktorej ty po prostu nie potrafisz przyjac-spojzec na to.

[Repart]

Panowie, trochę tu spamujecie. Nie znam się na chorobach psychicznych, a temat mnie zainteresował. Możliwe, że ktoś z moich bliskich zmaga się z czymś podobnym i dopóki tego nie przeczytałem to nie wiedziałem jak to nazwać. Dlatego jestem ciekaw, jak sobie z tym radzić, gdy żadem specjalista nie wystawi diagnozy. To delikatna sprawa, jeżeli ktoś potrafi podpowiedzieć co nieco będę wdzięczny.

[Jozek]

juz pisalem na koncu mojego pierwszego wpisu w temacie.
a tak w ogole to nie jest choroba psychiczna tylko stan umyslu.