Mówi się, że depresja jest chorobą cywilizacyjną.
Wobec czego, w ramach zwiększania świadomości na ten temat podyskutujmy:
Czym jest depresja?
Gdzie szukać pomocy?
I inne pytania, na które warto znać odpowiedź.
Trochę to mi się skojarzyło z moją mamą - gdy była mała, bardzo chciała mieć lalkę, ale to były czasy komunistyczne i trochę ciężko, więc gdy ja byłam mała, dostawałam mnóstwo lalek.
Nie chciałem tego napisać, bo wiadomo, że starsze pokolenie, ale cieszy gdy zauważają problem młodsi. Dewizą rodziców - których już na to stać, jest dać dziecku wszystko. Dwu letnie dziecko, już odstawione od piersi, lubi tylko to co w puszkach, oczywiście dla niemowląt. Nie zje nic co ma inny kolor w zupie u babci, typu marchewka, pietruszka i inne korzystnie wyróżniające się kolorem. Oczywiście, że rodzice zup nie gotują, bo nie mają czasu, a dziecku najlepiej gotowce. Gdy podrasta i dorasta, często nie zna ojca - bo ten jest całodobowo dyrektorem, jeździ na tirach, albo grabie mamonę za granicą. Najbardziej cierpią na tym dzieci, a szczególnie chłopcy, bo brak czułego ale i wymagającego ojcostwa, wyrobienia w dziecku poczucia wartości, skutkuje roztrzęsionym nieudacznikiem, który boi się zakładać rodzinę. Najwyżej wścieka się, gdy inna matka dostaje 500+, bo jego na to nie stać. Jeżeli dorosła panna czy kawaler(30+), dostawali od życia wszystko, to podjęcie obowiązków ojca, matki i odpowiedzialności za rodzinę, przeraża ich. Najlepiej, gdyby rodzice kupili mieszkanie w bloku, gdzie wszystko będzie gotowe, to młodym ewentualnie zostanie do wykonania rozwód. Dziecko, gdy już zacznie chodzić, powinno mieć obowiązki, proporcjonalne do wieku.
.W naszych jelitach znajduje się najwięcej, zaraz po centralnym układzie nerwowym, tkanki nerwowej, zgrupowanej w tak zwanych splotach Auerbacha i Meissnera, ponadto jelita są unerwione współczulnie i przywspółczulnie, najważniejszą rolę odgrywa tutaj nerw błędny X. Jelita tworzą swój własny układ nerwowy, określany w piśmiennictwie jako ENS – enteric nervous system. W skład tego układu wchodzą także komórki EC – enterochromatofinowe.
W układzie pokarmowym syntetyzowana jest dopamina, acetylocholina, adrenalina i serotonina, które wpływają na nasz nastrój, sen, koncentrację, rozdrażnienie, odczuwanie lęków i zachowania agresywne. Synteza tych hormonów o budowie peptydowej i amin katecholowych zależy w głównej mierze od prawidłowej flory fizjologicznej, która stymuluje wytwarzanie receptorów dopaminowych głównie w CUN oraz receptorów GABAA i GABAB, głównie w hipokampie, podwzgórzu i za pośrednictwem nerwu błędnego X. Ponadto flora jelitowa odpowiada za wydzielanie miejscowych cytokin prozapalnych, takich jak IL-1B, Il-6, TNFalfa, które przez włókna aferentne powodują odczuwanie znużenia, rozdrażnienia i stresu w CUN. Istnieje zatem komunikacja pomiędzy jelitami a naszym mózgiem, która decyduje o naszym nastroju. W literaturze tę zależność określa się jako oś mózg-jelito-mikrobiota. Ponadto flora jelitowa ma wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza i wydzielanie CRH, ACTH i kortyzolu, głównie pod wpływem stresu.
Obecnie nie ma żadnych wątpliwości, że prawidłowo funkcjonujące jelito odpowiada za dobry nastrój, umiejętność radzenia sobie ze stresem i depresją. U ludzi chorych na zespół jelita drażliwego często obserwuje się zaburzenia lękowe i depresję, które mogą być spowodowane nieprawidłową florą jelitową i związanym z tym zmniejszonym wytwarzaniem serotoniny i GABA w obrębie przewodu pokarmowego oraz receptorów GABA-ergicznych w centralnym układzie nerwowym. Podobnie częściej zaburzenia depresyjne spotyka się szczególnie wśród ludzi z nieswoistymi stanami zapalnymi jelit, takimi jak choroba Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego oraz po kolektomii.
Piśmiennictwo:
1. Furness, John Barton. The Enteric Nervous System. John Wiley & Sons. 2008, pp. 35–38.
2. Pocock, G & Richards, C. Human Physiology The Basis of Medicine. Oxford University Press. 2006.
3. Hall, John E. "General Principles of Gastrointestinal Function". Guyton and Hal Textbook of Medical Physiology. Saunders Elsevier. 2011.
4. Martinucci I. et al. Pharmacogenomics. 2015;16:523-39.