Prawda w Biblii

[Magnolia]

PRAWDA
Pojęcie, na określenie którego ST nie zna odrębnego słowa. Słowo przeważnie używane znaczy: „stały, trwały, wierny, rzetelny, pewny". Przede wszystkim Bóg jest prawdziwy, czyli realny i pewny (Iz 65,16; Jr 10,10); ludzie mają szukać prawdy Bożej (Ps 25,5; 51,6; 86,11). Ludzie mają zeznawać w sądzie zgodnie z prawdą, a brak prawdy jest rzeczą godną ubolewania (Za 8,16; Iz 59,14-15). Wieści i proroctwa mogą być prawdziwe albo fałszywe (1 Krl 10,6-7). We wszystkich tych przypadkach przywiązuje się wagę do rzetelności; ten, kto daje świadectwo prawdzie, i to, co jest prawdziwe, ostoją się w czasie próby. Dla Hebrajczyków prawda miała charakter moralny i relacyjny, a nie intelektualny.

Grecki wyraz określający prawdę ma znaczenie głównie intelektualne: prawda jest rzeczą wiedzy, a nie zaufania czy polegania na czymś. Pojęcia użyte na określenie prawdy w NT nawiązują zarówno do starotestamentowego, jak i greckiego rozumienia prawdy. Słowo „prawda" pojawia się głównie w pismach Pawła, a zwłaszcza w Ewangelii i listach Jana.

Paweł stosuje ten wyraz w sensie greckim (Rz 1,18), chociaż częściej w znaczeniach ST: należy być posłusznym prawdzie (Rz 2,8; Ga 5,7); prawda jest dowodem rzetelności, pewności (2 Kor 7,14; 11,10); jest przeciwieństwem przewrotności i zła (l Kor 5,8). Grecka idea prawdy jako właściwej wiedzy najbardziej zaznacza się w deutero-Pawłowych listach pasterskich. Powinno się dążyć do prawdy (l Tm 4,3; 2 Tm 2,25), a unikać fałszywych opinii (2 Tm 2,18; 4,4).

Ewangelia Jana opiera się na starotestamentowym poglądzie, że Bóg jest prawdziwy i realny (J 3,33; 7,28). Chrystus objawia Boga, a więc objawia prawdę (J 8,26.40; 18,37). Ponieważ Chrystus ma udział w prawdzie Boga, sam jest pełen łaski i prawdy (J 1,14.17). Rzeczywiście, On jest „drogą i prawdą, i życiem" (J 14,6); jest prawdziwą światłością i prawdziwym krzewem winnym (J 1,9; 15,D.Chrystus posyła Pocieszyciela, Ducha Prawdy (J 15,26). Starotestamentowe określenie Boga jako prawdy zostaje zatem odniesione do Chrystusa i Ducha Świętego. Wierzący zostaje wprowadzony w prawdę (J 16,13), aby wielbił Boga w duchu i w prawdzie (J 4,23-24). Wypełnianie stów Chrystusa uzdalnia człowieka do poznania prawdy i stania się w ten sposób wolnym (J 8,32). Ta wolność chrześcijańska nie zależy od posiadania właściwej wiedzy, ale raczej opiera się na relacji z Tym, który jest prawdziwie realny, a mianowicie Bogu.
https://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.S ... owo/PRAWDA

***

Ludzie nie interesujący się Pismem Świętym raczej się nad tym nie zastanawiają. Słowo „prawda” najczęściej kojarzy im się z sądem, gdzie świadek zobowiązuje się mówić wyłącznie prawdę. Na pewno chcemy wiedzieć, co o „Prawdzie” myśli Bóg, gdyż Wola Najwyższego Stwórcy powinna być dla nas najważniejsza. Zapisana ona jest na kartach Najważniejszej księgi na świecie, Biblii, dlatego też wyłącznie tam szukać będziemy odpowiedzi. Chciałbym, byśmy zastanowili się, czym jest „Prawda”, oraz czy to coś ważnego?

W Samym Nowym Testamencie Biblii Gdańskiej słowo „prawda” występuje 92 razy. Nie można więc powiedzieć, że temat jest mało ważny. O tym, czym jest, wspomina sam Pan Jezus w rozmowie z Piłatem:

„Ja się narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo Prawdzie; każdy, kto z Prawdy jest, słucha głosu mego. Rzekł do niego Piłat: Co to jest Prawda?” Jan 18:37-38

Jezus Piłatowi niestety już nie odpowiedział na zadane pytanie. Z wypowiedzi naszego Mistrza dowiadujemy się jednak, że celem pierwszego przyjścia Pana Jezusa było „dać świadectwo Prawdzie”. Oznacza to, że Nasz Zbawiciel żył, by Prawdę okazać, przedstawić. Samo wyrażenie „dać świadectwo” kojarzy nam się z zaprezentowaniem czegoś. Myśl tę rozwinął wcześniej sam Pan Jezus w modlitwie:

„Poświęć ich w Prawdzie Twojej; słowo Twoje jest Prawdą” Jan.17:17

Pan Jezus więc wyjaśnia, że Słowo jest Prawdą. Z jednej strony, czytając ten werset dosłownie dojdziemy do wniosku, że jest to potwierdzeniem, iż Pismo Święte, często nazywane „Słowem” jest prawdziwe i że nie ma w nim fałszu. Z drugiej strony, pamiętając słowa Ewangelisty Jana o tym, że na początku było Słowo (Jan.1:1-5), rozumiemy, że Jezus w tym fragmencie potwierdza również prawdziwość swojej misji. Utwierdza nas w tym przekonaniu jeszcze jeden werset:

„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i Prawda i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” Jan 14:6

Pismo Święte jest wspaniałą, wyjątkową Księgą, gdzie prawie każdy fragment można rozpatrywać dosłownie, oraz można znaleźć w Niej przesłanie symboliczne, ukryte, które objawia się nam dopiero, gdy dany fragment porównamy z innymi ustępami Biblii.

Praktyka, polegająca na sprawdzaniu różnych rzeczy znajdujących się na świecie, wierzeń, wyznań przez pryzmat tekstu Pisma Świętego wydaje się więc najrozsądniejsza. To jest rozwiązanie, które pozwoli wyeliminować największą możliwą ilość błędu. Co więcej, sposób ten warto stosować również w przypadku ludzkiej interpretacji Pisma Świętego. Jeżeli ktoś ma myśl, powinna być ona sprawdzona, porównana do kilku innych fragmentów Świętej Księgi sprawdzając, czy myśl ta jest zgodna, gdyż:

„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywanie błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości.” 2 Kor 3:16

Pismo Święte potwierdza więc, że jest prawdziwe i że fałszu możemy szukać dookoła, ale nie w Piśmie Świętym. Dodatkowo, znajdujemy fragmenty mówiące o tym, że Słowo Prawdy to Ewangelia (Ef 1:13), że jest Ona źródłem nadziei życia w niebie (Kol 1:5; Ef 1:18), łaski (Kol 1:6), oraz że powinniśmy miłować się nawzajem między innymi prawdą (1 Jan 3:18), czyli poprzez przykazania dotyczące traktowania siebie nawzajem

CZYM JEST FAŁSZ?

Ktoś mógłby zapytać, po co tak podkreślamy, że jest ważna Prawda, przecież na świecie obecnie żyje ok. 7 mld ludzi, z których uczęszczających do różnych grup i kościołów jest ok.82%. Samych wyznań chrześcijańskich jest ponad 41000. Ktoś mógłby powiedzieć również, że w każdej z tych grup jest Prawda, skoro podpierają się Pismem Świętym i je czytają. Sprawdźmy, co na ten temat mówi Biblia.

Duch Święty jest w kilku miejscach określony mianem Ducha Prawdy. Pisze o nim tak między innymi Ewangelista Jan, gdy notuje słowa Pana Jezusa:

„Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi, i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie” Jan 14:17

Pan Jezus wyjaśnia, że Ducha Świętego, który daje rozeznanie Prawdy, świat przyjąć nie może. Oznacza to, że ludzie nie mający tego Ducha nie będą potrafili ocenić, co jest Prawdą, a co nie. Nawet w rozmowie z Żydami Jezus mówi wprost, że oni nie wierzą Jego słowom Prawdy:

„Ponieważ Ja mówię Prawdę, nie wierzycie mi. Któż z was może mi dowieść grzechu? Jeśli mówię Prawdę, dlaczego nie wierzycie mi? Kto z Boga jest, słów Bożych słucha; wy dlatego nie słuchacie, bo z Boga nie jesteście.” Jan 8:45-47

Pismo Święte daje więc nam lekcję słowami Pana Jezusa, że „nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios, lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie” (Mat.7:21). Oznacza to, że nie każdy, kto czyta Biblię, pozna Prawdę. Nie każdy, kto uczęszcza na nabożeństwa i uważa siebie za chrześcijanina, pozna Prawdę. Wskazuje to na fakt, że spora część ludzi tkwi w błędzie, wierząc w rzeczy i nauki, których Pismo Święte nie potwierdza, a nawet często się im sprzeciwia.

Co więcej, znajdujemy zapisy mówiące o tym, że są ludzie nieposłuszni Prawdzie (Gal.5:7), którzy przez nieprawość tłumią Prawdę (Rzym.1:18), którzy nie przyjęli miłości Prawdy (2Tes.2:10), a co skutkowało tym, że Bóg pozwolił, by wierzyli w nieprawdę, aby zostali osądzeni:

„I dlatego zsyła Bóg na nich ostry obłęd tak, iż wierzą kłamstwu, aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli Prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości” 2 Tes 2:11-12

Błędem nazwiemy więc różne nauki i wierzenia, których Pismo Święte nie potwierdza. Poza tym, ojcem “błędu” jest szatan, jest to więc dodatkowy argument za tym, by błędem się nie zajomować. Musimy być bardzo czujni, by błąd nie był przez nas rozpatrywany. Powinniśmy takie nauki i przekonania zdecydowanie odrzucić, by nie wpłynęły na nas negatywnie i byśmy nie zbłądzili przez wierzenia ludzkie i filozofię (Kol.2:8). Niestety, ale Biblia przestrzega, że będą ludzie, którzy:

„I odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom.” 2 Tym 4:4

CO NAM DAJE ZNAJOMOŚĆ PRAWDY?

Przede wszystkim, tego chce od nas Stwórca. Już tylko z tego powodu nie powinniśmy przyjmować jakiegokolwiek błędu. Pan Bóg wielokrotnie wyraża swoje pragnienie, czy to przez słowa Pana Jezusa, czy Apostołów, że chce dla ludzi dobrze, że kocha ich i chce, by wszyscy byli zbawieni. Niestety, wiara w nieprawdę oddala nas od Pana Boga, odcina nas od kontaktu z Nim. Co więcej, osoby wyznające Prawdę są pod szczególną opieką Pana Boga, ich modlitwy są wysłuchiwane, a Pan Bóg obficie im błogosławi w życiu teraźniejszym, oraz daje mnóstwo obietnic błogosławieństw w przyszłości.

Poza tym, Słowo potwierdza, że aby odwrócić się od grzechu, aby być wyzwolonym, trzeba poznać Prawdę:

„Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie i poznacie Prawdę, a Prawda was wyswobodzi. Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie? Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz syn pozostaje na zawsze. Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie” Jan 8:31-36

Pilnujmy więc, aby nasze przekonania i wierzenia zawsze były zgodne z Pismem Świętym, a w przypadku wątpliwości prośmy Pana Boga w modlitwie o wyjaśnienie trudnych fragmentów, zwracając się również o pomoc do braci i sióstr w naszych zborach. Pamiętajmy, o słowach Pana Jezusa:

„Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w Prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali. Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w Prawdzie.” Jan 4:23-24

https://www.52prawdy.pl/26-czym-jest-prawda/

***
Po co jest prawda?
Ks. Wojciech Węgrzyniak
Jezus powiedział do Żydów, którzy Mu uwierzyli [czyli którzy chcieli patrzeć na świat i siebie z Jego perspektywy]: Jeżeli będziesz trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (J 8,31-32).

Po co jest prawda? Prawda jest dla wolności. Co więcej, prawda, aby być prawdą, musi wyzwalać. Biblijna prawda, jeśli nie wyzwala, nie jest prawdą. Tak jak lekarstwo, żeby było lekarstwem, musi leczyć, inaczej jest tylko substancją, płynem, chemicznym związkiem. A czasem nawet trucizną. Dlatego prawdę znają nie ci, którzy wiedzą, jaka prawda jest, ale ci, którzy są wolni. Zatem im bardziej człowiek jest zniewolony, tym dalej jest od prawdy.

I tu trzeba dokonać zasadniczego rozróżnienia między informacją a prawdą. Informacja informuje, a prawda wyzwala. Informacja przekazuje treść, prawda przekazuje moc potrzebną do wyzwolenia. Powiedzenie komuś, że jest łajdakiem, może być tylko informacją. Stanie się prawdą, jeśli ta informacja zaprowadzi go do wolności. Stwierdzenie, że dziecko jest głodne może być tylko informacją, stanie się prawdą, jeśli to słowo wyzwoli go od głodu. Powiedzenie, że Bóg jest miłością może być tylko informacją, stanie się prawdą, jeśli ta miłość zacznie wyzwalać.

Dlaczego rozróżnienie między informacją a prawdą jest tak ważne? Dlatego, żebyśmy nie byli przekonani, że znamy prawdę, kiedy nie jesteśmy wolni i żeby rozumieć ludzi, którzy odrzucają to, co my nazywamy prawdą. Zapewne oni nie odrzucają prawdy, ale informację. A skoro ta informacja, którą znają o Bogu, Kościele i wierze ich nie wyzwoliła, to nawet muszą ją odrzucić, ponieważ jeśli coś nie wyzwala, to znaczy, że nie może być prawdą. Człowiek ze swojej istoty chce być przede wszystkim wolny.

Świat stoi na prawdzie. Wiemy, że nieraz nie zależy nam na prawdzie, nawet jeśli kłamstwo prędzej czy później zaboli. Rozumiemy, że wiele zależy od perspektywy, dlatego nie denerwujemy się z powodu tych, którzy widzą wiele spraw całkiem inaczej, ale zależy nam na tym, żeby na wszystko patrzeć z Boskiej perspektywy, ponieważ jest to perspektywa wolności. A wolność, czyli zbawienie, czyli w języku niereligijnym szczęście, to jest to, o co właściwie nam chodzi.

Polecamy: Ks. Wojciech Węgrzyniak, O prawdzie, Wydawnictwo M, Kraków 2014
https://www.naszczas.pl/biblia/jak-czyt ... st-prawda/

[sylvi91]

Prawdą będzie stwierdzenie, że język Biblii jest dualistyczny. Właściwie mamy tam przykłady tego jak skonstruowany jest nasz świat. Poza tym, że Biblia prezentuje nam te fundamenty nauki religii i wiedzy o otaczającym nas świecie, to na codzień nieustannie stykamy się z układem takich dwóch nierozłącznych przeciwności. Począwszy od tego, że w Piśmie Świętym padają przykłady takich przeciwności jak choćby: wierzący i NIEwierzący, pszenica i chwast, dobro i zło to takie rozdwojenie czy też polaryzacja jak mówienie prawdy czy kłamstwa, czy czynienie dobra czy zła są naturalną koleją rzeczy jak to, że po nocy nastaje dzień.
Ciężko jest nieraz ustalić prawdę, bo zawsze istnieje niepewność czy to nie przypadkiem kłamstwo, zawsze istnieje to ziarno niepewności od kiedy ludzkość popełniła pierwszy grzech. Trudno ocenić czy zrobiłem dobrze jeśli okazało się, że z szerszej perspektywy komuś zaszkodziłem.
Taka jest rzeczywistość - binarna, dualistyczna, dwojaka, tak jak podstawą przetrwania gatunku ludzkiego są dwie różne płcie.

Choć stabilnym fundamentem jest wiara w prawdę i zbawienie, to trudno oczekiwać aby wszyscy tej prawdy i zbawienia doznali. Nawet na Sądzie Ostatecznym będą zbawieni i potępieni, ale możliwe będzie pojednanie w dualiźmie przed obliczem Chrystusa.

https://repozytorium.kul.pl/bitstream/2 ... ologii.pdf

[Pompieri]

Chmmm - czyzby to pojednanie w dualizmie to jakas wariacja zwiazana z apokatastaza?
I co to znaczy pojednanie w dualizmie?

[sądzony]

Prawdą będzie stwierdzenie, że język Biblii jest dualistyczny. Właściwie mamy tam przykłady tego jak skonstruowany jest nasz świat. Poza tym, że Biblia prezentuje nam te fundamenty nauki religii i wiedzy o otaczającym nas świecie, to na codzień nieustannie stykamy się z układem takich dwóch nierozłącznych przeciwności. Począwszy od tego, że w Piśmie Świętym padają przykłady takich przeciwności jak choćby: wierzący i NIEwierzący, pszenica i chwast, dobro i zło to takie rozdwojenie czy też polaryzacja jak mówienie prawdy czy kłamstwa, czy czynienie dobra czy zła są naturalną koleją rzeczy jak to, że po nocy nastaje dzień.
Ciężko jest nieraz ustalić prawdę, bo zawsze istnieje niepewność czy to nie przypadkiem kłamstwo, zawsze istnieje to ziarno niepewności od kiedy ludzkość popełniła pierwszy grzech. Trudno ocenić czy zrobiłem dobrze jeśli okazało się, że z szerszej perspektywy komuś zaszkodziłem.
Taka jest rzeczywistość - binarna, dualistyczna, dwojaka, tak jak podstawą przetrwania gatunku ludzkiego są dwie różne płcie.

Choć stabilnym fundamentem jest wiara w prawdę i zbawienie, to trudno oczekiwać aby wszyscy tej prawdy i zbawienia doznali. Nawet na Sądzie Ostatecznym będą zbawieni i potępieni, ale możliwe będzie pojednanie w dualiźmie przed obliczem Chrystusa.

https://repozytorium.kul.pl/bitstream/2 ... ologii.pdf

Jezus przekazuje prawdy niedualistyczne.
Życie to śmierć.
Bogactwo to ubóstwo.
Wielkość to małość.
Sukces to porażka.
Upadek to często początek zwycięstwa.
Walka to przegrana.
Pokora to zwycięstwo.
idt

[Pompieri]

Nie wiem czy rozumiem i nie wiem czy sie zgadzam ... ale ciekawie napisane.

[sądzony]

Nie wiem czy rozumiem i nie wiem czy sie zgadzam ... ale ciekawie napisane.

Bo to nie kwestia zrozumienia i zgody.
Dziękuję.

[Jozek]

Prawdą będzie stwierdzenie, że język Biblii jest dualistyczny. Właściwie mamy tam przykłady tego jak skonstruowany jest nasz świat. Poza tym, że Biblia prezentuje nam te fundamenty nauki religii i wiedzy o otaczającym nas świecie, to na codzień nieustannie stykamy się z układem takich dwóch nierozłącznych przeciwności. Począwszy od tego, że w Piśmie Świętym padają przykłady takich przeciwności jak choćby: wierzący i NIEwierzący, pszenica i chwast, dobro i zło to takie rozdwojenie czy też polaryzacja jak mówienie prawdy czy kłamstwa, czy czynienie dobra czy zła są naturalną koleją rzeczy jak to, że po nocy nastaje dzień.
Ciężko jest nieraz ustalić prawdę, bo zawsze istnieje niepewność czy to nie przypadkiem kłamstwo, zawsze istnieje to ziarno niepewności od kiedy ludzkość popełniła pierwszy grzech. Trudno ocenić czy zrobiłem dobrze jeśli okazało się, że z szerszej perspektywy komuś zaszkodziłem.
Taka jest rzeczywistość - binarna, dualistyczna, dwojaka, tak jak podstawą przetrwania gatunku ludzkiego są dwie różne płcie.

Choć stabilnym fundamentem jest wiara w prawdę i zbawienie, to trudno oczekiwać aby wszyscy tej prawdy i zbawienia doznali. Nawet na Sądzie Ostatecznym będą zbawieni i potępieni, ale możliwe będzie pojednanie w dualiźmie przed obliczem Chrystusa.

https://repozytorium.kul.pl/bitstream/2 ... ologii.pdf

Jezus przekazuje prawdy niedualistyczne.
Życie to śmierć.
Bogactwo to ubóstwo.
Wielkość to małość.
Sukces to porażka.
Upadek to często początek zwycięstwa.
Walka to przegrana.
Pokora to zwycięstwo.
idt

Czyli z tego wynikalo by ze milosc to nienawisc ?
Cos mi sie widzi ze sadzisz tu jakas mieszanke warzywno owocowa z duza iloscia piepszu.

[sądzony]

Jezus przekazuje prawdy niedualistyczne.
Życie to śmierć.
Bogactwo to ubóstwo.
Wielkość to małość.
Sukces to porażka.
Upadek to często początek zwycięstwa.
Walka to przegrana.
Pokora to zwycięstwo.
idt

Czyli z tego wynikalo by ze milosc to nienawisc ?
Cos mi sie widzi ze sadzisz tu jakas mieszanke warzywno owocowa z duza iloscia piepszu.

Trzeba by się nad tym zastanowić.
Jak wiemy Miłość to postawa, a nienawiść to uczucie więc nie wiem czy można to zestawiać.
Jednakże poniekąd powszechne pojęcie miłości wiąże się nieodzownie z nienawiścią do wszystkiego
co jest pozornie w opozycji do miłości, do tego co inne.
miłość między dwojgiem ludzi wiąże się często z nienawiścią do wszystkiego co jej (miłości) zagraża.
Zazdrość, dbanie jedynie o siebie, skupienie uwagi na własnych przyjemnościach.
Często to zwykły egoizm poszerzony o drugą osobę lub rodzinę.

Gdyby ta miłość była Miłością wierzyliby, że nic nie jest w stanie jej zagrozić.

Poza tym Miłość to (choć nadal ułomne) to jednak najtrafniejsze „Imię” Boga.
A Boga nie można zestawić z czymkolwiek.

Gdybym był zmuszony aby wstawić do tego zestawienia Miłość, napisałbym:
Miłość <toNie> ja.

[Jozek]

Pierw musial bys udowodnnic ze nienawisc to uczucie, a milosc to postawa.
Ja uwazam ze jedno i drugie to uczucie, ktore wplywa na postawe,, czy tez postawa z niego wynika.

[sądzony]

Pierw musial bys udowodnnic ze nienawisc to uczucie, a milosc to postawa.
Ja uwazam ze jedno i drugie to uczucie, ktore wplywa na postawe,, czy tez postawa z niego wynika.

Na szczęście niczego nikomu nie muszę udowadniać.
< Prawda nie żąda dowodu >

[sylvi91]

Pierw musial bys udowodnnic ze nienawisc to uczucie, a milosc to postawa.
Ja uwazam ze jedno i drugie to uczucie, ktore wplywa na postawe,, czy tez postawa z niego wynika.

Na szczęście niczego nikomu nie muszę udowadniać.
< Prawda nie żąda dowodu >

Sądzony, widzę, że nieźle Ci się pomieszało. To co twierdzisz jest kłamstwem.

Cytuję
"Upadek to często początek zwycięstwa.
Walka to przegrana.
Pokora to zwycięstwo. itd."
To zestawienie nie mam sensu w znaczeniu dualistycznego przeciwieństwa.
Pewnie chodziło Ci o dualistyczne przeciwstawienie "walki/wojny" i "pokoju" oraz "pokory" i "arogancji".
To postawa Pana Jezusa i Jego droga do wielkości i zwycięstwa wiedzie przez pokorę ale nie jest to wcale przeciwstawne dualizmowi Biblijnemu.

Jeśli zaś chodzi o zestawienie

"Życie to śmierć.
Bogactwo to ubóstwo.
Wielkość to małość.
Sukces to porażka."

To może tak być, że jedno bardzo szybko przeradza się w drugie nierozłączne przeciwieństwo.
Tak zbudowane są fundamenty tego świata wedle teorii strukturalizmu i według historii Biblijnych.

[sądzony]

Pierw musial bys udowodnnic ze nienawisc to uczucie, a milosc to postawa.
Ja uwazam ze jedno i drugie to uczucie, ktore wplywa na postawe,, czy tez postawa z niego wynika.

Na szczęście niczego nikomu nie muszę udowadniać.
< Prawda nie żąda dowodu >

Sądzony, widzę, że nieźle Ci się pomieszało. To co twierdzisz jest kłamstwem.

Cytuję
"Upadek to często początek zwycięstwa.
Walka to przegrana.
Pokora to zwycięstwo. itd."
To zestawienie nie mam sensu w znaczeniu dualistycznego przeciwieństwa.
Pewnie chodziło Ci o dualistyczne przeciwstawienie "walki/wojny" i "pokoju" oraz "pokory" i "arogancji".
To postawa Pana Jezusa i Jego droga do wielkości i zwycięstwa wiedzie przez pokorę ale nie jest to wcale przeciwstawne dualizmowi Biblijnemu.

Jeśli zaś chodzi o zestawienie

"Życie to śmierć.
Bogactwo to ubóstwo.
Wielkość to małość.
Sukces to porażka."

To może tak być, że jedno bardzo szybko przeradza się w drugie nierozłączne przeciwieństwo.
Tak zbudowane są fundamenty tego świata wedle teorii strukturalizmu i według historii Biblijnych.

Możesz tak uważać.
I mogę się mylić.
Dziękuję za próbę wyjaśnienia, ale nie przekonałeś mnie.
Pozdrawiam

[sylvi91]

Możesz tak uważać.
I mogę się mylić.
Dziękuję za próbę wyjaśnienia, ale nie przekonałeś mnie.
Pozdrawiam

Zajrzyj tutaj: http://www.ptta.pl/pef/pdf/d/dualizm.pdf

[sądzony]

Możesz tak uważać.
I mogę się mylić.
Dziękuję za próbę wyjaśnienia, ale nie przekonałeś mnie.
Pozdrawiam

Zajrzyj tutaj: http://www.ptta.pl/pef/pdf/d/dualizm.pdf

Wiem co to jest dualizm. Nie rozumiem o co Ci chodzi.
Chcesz mnie na powrót do niego przekonać?

"Najpoważniejsze doktryny uznawane za heretyckie w kościele katolickim:
manicheizm (III-IV w.) – religia odrzucająca Stary Testament i głoszącą skrajny dualizm dobra i zła oraz materii i duszy."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Herezja

[sylvi91]

Wiem co to jest dualizm. Nie rozumiem o co Ci chodzi.
Chcesz mnie na powrót do niego przekonać?

Twierdzisz teraz, że wiesz co to dualizm, a podane wcześniej przez Ciebie przykłady świadczyły, że mylisz proste pojęcia i nie potrafisz zestawić ze sobą przeciwieństw.

"Najpoważniejsze doktryny uznawane za heretyckie w kościele katolickim:
manicheizm (III-IV w.) – religia odrzucająca Stary Testament i głoszącą skrajny dualizm dobra i zła oraz materii i duszy."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Herezja

Nie potrzeba zaraz popadać w skrajności, niekiedy lepiej wypośrodkować.

Dualizm to nie tylko Chrześcijaństwo, ale jest on fundamentem każdej religii i życia na Ziemi. W nauce występuje dualizm ciała i umysłu(filozofia), płci(biologia), światła(fizyka), kapitału i zobowiązań(rachunkowość/ekonomia)
Prościej się już nie da. Taka prawda.

Tu był film o yin yang, nie będziemy tego promować na forum.
Dominik