Czytanie na każdy dzień - moje rozumienie, poruszenie , ...

[Betka]

Miłość Jezusa jest szokująco wierna i tak cierpliwa że to nie mieści sie w logice ludzkiej .Doświadczając takiej miłości mam siłę walczyć o każdego człowieka bo On kocha każdego

[Magnolia]

Sobota, 29 czerwca 2019

Sobota - Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

Czytanie pierwsze
(Dz 12,1-11)
W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi. Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: "Wstań szybko!" Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany. "Przepasz się i włóż sandały!" - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: "Narzuć płaszcz i chodź za mną!" Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego. Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: "Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi".

Czytanie drugie
(2 Tm 4,6-9.17-18)
Najmilszy: Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim którzy umiłowali pojawienie się Jego. Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

Psalm
(Ps 34,2-9)
REFREN: Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto biedak zawołał i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

Aklamacja
Aklamacja (Mt 16,18)
Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

Ewangelia
(Mt 16,13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: "Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?"
A oni odpowiedzieli: "Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków". Jezus zapytał ich: "A wy za kogo Mnie uważacie?". Odpowiedział Szymon Piotr: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".

Komentarz
Apostołowie Piotr i Paweł są filarami, na których Chrystus zbudował Kościół. Piotr jest "Opoką" i pierwszym wśród uczniów. Paweł, choć nie należał do grona Dwunastu, to jednak został wybrany przez Pana, aby zanieść Ewangelię poganom. Piotr - mimo ludzkiej słabości - przez całe życie, aż do męczeńskiej śmierci, potwierdzał wyznanie złożone pod Cezareą Filipową: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Paweł, świadom łaski, jakiej doświadczył od zmartwychwstałego Pana, pragnął, aby przez niego "dopełniło się głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały". Dziękujemy dzisiaj Bogu za tych Bożych "szaleńców", którzy bez wahania oddali życie za Chrystusa i dzięki którym także my w Niego wierzymy.

Jakub Kruczek OP, "Oremus" czerwiec 2008, s. 124

[Andej]

Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?
Pytanie wciąż aktualne. Co jakiś czas ktoś zadaje. Nie zawsze w tej samej formie. Np. Kim jest dla ciebie Bóg? Kim jest Jezus? A odpowiedzi sa różne. Właściwie można je podzielić na trzy grupy. Na odpowiedzi wrogów Kościoła (te pomijam, bo są destrukcyjne), sztampowe (nic nie wnoszą, to formułki zapamiętane z lekcji religii) i szczere. Te ostatnie są przeróżne. Właściwie trudno znaleźć wspólny mianownik. Każdy odpowiada inaczej.
Przyznaję, że nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Odpowiadam, że nie wiem. Że jest wszystkim. Że jest celem. Ale i początkiem.

A Ty? Jak Ty odpowiadasz na takie pytanie?

[Betka]

Ty Jezu moim Bogiem ,moją wolnością

[Viridiana]

Na to Jezus mu rzekł: "Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie".
Ważny moment w historii Kościoła.

[Betka]

,,A bramy piekielne go nie przemogą..."
Nie ma takiej możliwości,ani sposobu - to bardzo ważne i pokrzepiające ,prawda?
Stać mocno na skale ,nie zachwiać się .
Co was w dzisiejszym czytaniu dotknęło?

[Magnolia]

Niedziela, 30 czerwca 2019

Niedziela - XIII Niedziela zwykła

Czytanie pierwsze
(1 Krl 19,16b.19-21)
Pan rzekł do Eliasza: "Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie". Poszedł wkrótce stamtąd Eliasz i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego wołami: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz. Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: "Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą". On mu odpowiedział: "Idź i wracaj, bo po co to ci uczyniłem?". Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył ją na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie wybrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.

Czytanie drugie
(Ga 5,1.13-18)
Bracia: Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności za zachętę do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: "Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego". A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.

Psalm
(Ps 16,1-2.5.7-11)
REFREN: Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: Tyś jest Panem moim.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.

Aklamacja
Aklamacja (1 Sm 3,9; J 6,68b)
Mów, Panie, bo sługa Twój słucha; Ty masz słowa życia wiecznego.

Ewangelia
(Łk 9,51-62)
Gdy dopełniał się czas wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: "Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?". Lecz On odwróciwszy się zabronił im. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: "Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz". Jezus mu odpowiedział: "Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć". Do innego rzekł: "Pójdź za Mną". Ten zaś odpowiedział: "Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca". Odparł mu: "Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże". Jeszcze inny rzekł: "Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu". Jezus mu odpowiedział: "Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego".

Komentarz
Bóg Ojciec, powołując nas do życia, zaopatrzył nas w przeróżne talenty. Przygotował dla każdego człowieka jedyną i niepowtarzalną drogę; jeśli nią pójdziemy, odnajdziemy satysfakcję i szczęście. Bóg jednak nie narzuca nam swego planu. Kieruje do nas zaproszenie i cierpliwie czeka na naszą odpowiedź. Sam jest wierny i oczekuje wierności także od nas. Obyśmy decyzję pójścia za Nim potraktowali na serio, jako zobowiązanie na całe życie. Nie oglądajmy się w życiu wstecz, ale kroczmy odważnie drogą przygotowaną przez Pana.

Joanna Woroniecka-Gucza, "Oremus" lipiec 2007, s. 4

[Viridiana]

A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.
Też ważne, bo grzech przyciąga grzech.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
To oznaka wiary z sercem: rzeczywiście sądzę, że przykazania Boże są słuszne, zaczynają wpisywać się w moje naturalne postępowanie.

[Dezerter]

Ku wolności wyswobodził nas Chrystus - mam taka koszulkę z tym napisem, jestem z niej dumny, bo te słowa bardzo wiele dla mnie znaczą i pozwalają skutecznie ewangelizować
Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. - Prawo jest dobre, pożyteczne i ważne, ale nie najważniejsze, dlatego św. Augustyn mógł powiedzieć "Kochaj i rób co chcesz".
Współczuję ludziom, którzy kierują się literą Prawa nie rozumiejąc jego ducha, ponieważ dalej żyją w niewoli.

[Betka]

,,Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: Tyś jest Panem moim.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza."
Moim celem jest zbawienie ,jak jest u was?
Jesli tak to czy codziennie o tym pamiętacie ?

[Magnolia]

1 lipca 2019

PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 18,16-33)
Mężowie, których gościł Abraham, odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić.
A Pan mówił sobie: „Czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby strzegąc przykazań Pana, postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi”.
Po czym Pan rzekł: „Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się”.
Wtedy to ci mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: „Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu dla owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo co bezbożnemu. O, nie dopuść do tego. Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?”
Pan odpowiedział: „Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich”.
Rzekł znowu Abraham: „Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy w braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?”
Pan rzekł: „Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu”.
Abraham znów odezwał się tymi słowami: „A może znalazłoby się tam czterdziestu?”
Pan rzekł: „Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu”.
Wtedy Abraham powiedział: „Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?”
A na to Pan: „Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu”.
Rzekł Abraham: „Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?”
Pan odpowiedział: „Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu”.
Na to Abraham: „O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?”
Odpowiedział Pan: „Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu”.
Wtedy Pan, skończywszy rozmowę z Abrahamem, odszedł, a Abraham wrócił do siebie.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 103,1-2.3-4.8-9.10-11)

Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.

Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze, *
nie płonie gniewem na wieki.

Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, *
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.

Aklamacja: (Ps 95,8ab)

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

EWANGELIA (Mt 8,18-22)

Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. Wtem przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: „Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”.
Jezus mu odpowiedział: „Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć”.
Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: „Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca”.
Lecz Jezus mu odpowiedział: „Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych”.

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Uczeń idzie za Mistrzem
Istnieją różne stany życia w Kościele. Słudzy ołtarza różnych stopni, przedstawiciele życia konsekrowanego, świeccy. Wszyscy tworzą jeden Lud Boży, bo każdy jednakowo jest uczniem umiłowanym przez Jezusa. Stąd jest oczywiste, że moja droga ucznia jest drogą posłusznego kroczenia za Mistrzem. Jak z uczniami do Emaus, tak Jezus idzie razem ze mną. Dziś zadaję sobie pytanie: Kto kogo prowadzi? Jezus nie prowadzi mnie drogą przypadkową. To droga do świętości. Nie ukrywa przede mną, że może to być droga niewygodna. Ale zapewnia, że jeśli będę szedł wiernie za Nim, to o wszystko inne On sam się zatroszczy. Może jednak to ja chcę wskazywać drogę Jezusowi, bo uważam, że Jego wymagania są zbyt wysokie, a ja przecież sam wiem, co dla mnie lepsze. Nie mogę jednak zapominać, że celem mojego życia nie jest coś, lecz Ktoś.

Panie, chcę być Twoim dobrym uczniem i iść drogą wskazaną przez Ciebie. Niech Twój Duch pomaga mi coraz lepiej rozumieć Twoje drogi i podążać nimi w radosnym posłuszeństwie. Amen

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2019”

[Andej]

Panie, pozwól mi najpierw ...
Skąd znam tę melodię? Chyba każdy z nas zna to z autopsji. Jakże często pojawia się coś, co musimy zrobić najpierw. Prze modlitwą, przed pójściem do kościoła, przed ...
Wciąż odkładamy pójście z Jezusem. Wciąż obiecujemy, że pójdziemy za nim. Ale jeszcze tylko ... Tyle jest spraw. Obowiązków. Chcemy iść za Nim. Serce się wyrywa. Ale trzeba zrobić zakupy. Niedziel. Trudno. Ten jeden raz. Trzeba posprzątać. Wiem, teraz powinienem iść za Tobą, ale przecież to tylko sprzątanie. Mycie okien ... Panie, to dla Ciebie, abym lepiej widział świat. Film w telewizorze ... Taki budujący, ciekawy ... A różaniec przecież mogę później ...
I wciąż pojawia się coś, co musimy zrobić najpierw. Zanim pójdziemy za nim. I czynimy tak. A wielu z nas może On zniknąć za horyzontem. Całkowicie zejść z oczu. Zupełnie zniknąć. Może na zawsze ...

[Viridiana]

Nie postępuje z nami według naszych grzechów
ani według win naszych nam nie odpłaca.
To jest dopiero niezwykłe! Zachwyca mnie miłość Boga do ludzi.

[Magnolia]

WTOREK XIII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
2 lipca 2019


PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 19,15-29)

Aniołowie przynaglali Lota, mówiąc: „Prędzej, weź żonę i córki, które są przy tobie, abyś nie zginął z winy tego miasta”. Kiedy zaś on zwlekał, mężowie ci chwycili go, jego żonę i dwie córki za ręce, Pan bowiem litował się nad nimi, i wyciągnęli ich, i wyprowadzili poza miasto.
A gdy ich już wyprowadzili z miasta, rzekł jeden z nich: „Uchodź, abyś ocalił swe życie. Nie oglądaj się za siebie i nie zatrzymuj się nigdzie w tej okolicy, ale szukaj schronienia w górach, bo inaczej zginiesz”.
Ale Lot rzekł do nich: „Nie, panie mój. Jeśli jesteś życzliwy dla twego sługi, uczyń większą łaskę niż ta, którą mi wyświadczyłeś, ratując mi życie: bo ja nie mogę szukać schronienia w górach, aby tam nie dosięgło mnie nieszczęście i abym nie zginął. Oto jest tu w pobliżu miasto, do którego mógłbym uciec. A choć jest ono małe, w nim znajdę schronienie. Czyż nie jest ono małe? Ja zaś będę mógł ocalić życie”.
Odpowiedział mu: „Przychylam się i do tej twojej prośby; nie zniszczę więc miasta, o którym mówisz. Szybko zatem schroń się w nim, bo nie mogę dokonać zniszczenia, dopóki tam nie wejdziesz”. Dlatego dano temu miastu nazwę Soar. Słońce wzeszło już nad ziemią, gdy Lot przybył do Soaru.
A wtedy Pan spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana z nieba. I tak zniszczył te miasta oraz całą okolicę wraz ze wszystkimi mieszkańcami miast, a także roślinność. Żona Lota, która szła za nim, obejrzała się i stała się słupem soli.
Abraham, wstawszy rano, udał się na to miejsce, na którym przedtem stał przed Panem. I gdy spojrzał w stronę Sodomy i Gomory i na cały obszar dokoła, zobaczył unoszący się nad ziemią gęsty dym, jak gdyby z pieca, w którym topią metal.
Tak więc Bóg, niszcząc okoliczne miasta, przez wzgląd na Abrahama ocalił Lota od zagłady, jakiej uległy te miasta, w których Lot przedtem mieszkał.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 26,2-3.9-10.11-12)

Refren: Twoją łaskawość zawsze mam w pamięci.

Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę, *
zbadaj me sumienie i serce.
Bo przed moimi oczyma stoi Twa łaskawość *
i postępuję w Twej prawdzie.

Nie zabieraj z grzesznymi mej duszy, *
a mojego życia z mężami krwawymi.
W ich ręku zbrodnia, *
a ich prawica pełna jest przekupstwa.

Ja zaś kroczę w mojej niewinności, *
wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną.
Na równej drodze stoi moja stopa, *
na zgromadzeniach błogosławię Pana.


Aklamacja: (Ps 130,5 )
Pokładam nadzieję w Panu, ufam Jego słowu.


EWANGELIA (Mt 8,23-27)

Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie.
Nagle zerwała się gwałtowna burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!”
A On im rzekł: „Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary?” Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: „Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?”

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ
Odwaga płynąca z wiary

Wszystkim zagraża poprzestanie na zadowoleniu się namiastkami horyzontu życia wyznaczonego przez zasób zgromadzonych środków. W świetle dzisiejszego słowa Bożego rodzi się pytanie: Jak patrzeć na wszystko, co dzieje się w moim życiu? Czy tylko przez pryzmat własnych sił i możliwości? Jaką rolę odgrywa w tym moja wiara? Jezus zachęca, aby pragnąć rzeczy wielkich: tych, do których Bóg zaprasza i powołuje. On naprawdę jest blisko. Jednak zaufanie i współpracę z Nim często niweczy ludzkie zalęknione serce. Choć wydaje się, że w momentach burz śpi, to On wtedy właśnie uczy zaufania Ojcu. On jest Panem, który może wyciszyć wszelkie sztormy ludzkiej egzystencji. Nie bój się więc wołać do Niego, ale z wiarą. Pokój jest darem, który wchodzi do serca tylko przez bramę wiary.

Panie, często upieram się przy swoim i przez to otwieram swoje serce na różne lęki. Ucisz, proszę, wszystkie wichry mojego serca. Niech rządzi nim Twój pokój. Amen

[Betka]

Przemyślenia na dziś
On Panem.On może wyciszyć nasze lęki.Kiedy masz wrażenie że w nawałnicy twojego życia On śpi to właśnie wtedy uczy cię zaufania Ojcu.
Wołaj z wiarą,pokój serca przychodzi przez bramę wiary.