SZABAT - wszystko o ...

[Benjamin]

Otoz to. I dlatego nie musimy trzymac sie szabatu. I dlatego gloszenie nauki o tym, ze chrzescijanie powinni trzymac sie szabatu ( ze maja nawet taki obowiazek) jest gloszeniem falszywej nauki.

[Jordan]

Nie masz racji Beniaminie!
Fakt, że istniały nadużycia/wypaczenia itp. wykrzywienia przykazania o szabacie, nie czyni go martwym!

Z innej "beczki". Gdy Paweł pisał, aby chrześcijanie byli poddani władzy, to ówczesna władza była bardzo zła, prawda? A jednak, apostoł nie nawołuje do anarchii, ale wywyższa samą ideę władzy, jako pochodzącą od Boga (Rz 13).
Zatem nadużycia czy to w sferze władzy, czy szabatu - nie przekreślają samej idei tych "instytucji"!
Weź to pod uwagę, proszę...

[konik]

Wczytalem sie w wypowiedzi i Marka, i Benjamina i Jordana i innych. To fatalne, ze Jordanie piszesz cos, czego Benjamin nie napisal, ale Ty twierdzisz, ze napisal ( stosujesz typowy blad systemowy w dyskusji - na tresc tekstu nakladasz wlasna projekcje, czyli wyobrazenie tego, jak wyobrazasz sobie tresc wypowiedzi np: Benjamina; i ta wydumane przez Ciebie brzmienie czyjejes wypowiedzi jest dla Ciebie wazniejsze, od tego, co zostalo naprawde zapisane).
Wracajac do dyskusji - Benjamin napisal, ze:
a) sabat nie jest obowiazujacym prawem dla uczniow Chrystusa
b) ze nawolywanie do obowiazku przestrzegania sabatu z pominieciem przepisow sabatowych jest bluznierstwem
c) sam sabat w sobie nie jest miara zbawienia

To ewidentnie napisal Benjamin.

Zas Ty podjales probe "argumentacji" poprzez przekrecanie i znieksztalcanie wypowiedzi Benjamina i innych ( to samo podejscie masz do Marka czy Dezertera czy Davida itd).
Wyraznie widac, ze wszelkie Twoje argumenty calkowicie sie wyczerpaly, lecz kurczowo trzymasz sie doktryny adwentystycznej .
Wobec obiektywnych faktow nie przyjmujesz do wiadomosci blednego stanowiska adwentystow czy innych , ktorzy daza do narzucenia starotestamentowego sabatu Nowemu Ludowi bedacego pod prawem Nowego Przymierza.
Ale to jest Twoj wybor dokonany przez Ciebie.

Pozdrawiam i zycze wiele blogoslawienstwa od Boga.

[Dezerter]

A to ja poproszę jeszcze o skomentowanie tej wypowiedzi historyka :
"Mimo, że wszystkie kościoły na całym świecie mają nabożeństwo co tydzień w sabat, to chrześcijanie w Aleksandrii i Rzymie, na podstawie jakiejś starodawnej tradycji, zaprzestali tego.? (Sokretes Scholastyk. Historia Kosciola, 5:22)

A tak, to jeden z "dyżurnych tekstów" Adwentystów przytaczanych na temat soboty.
Podobnie jak poprzednio Atanazy, Sokrates Scholastyk pisze o nabożeństwach sobotnich, ale odprawianych obok niedzielnych (a nie "zamiast niedzielnych").

Ok takie wyjaśnienie potwierdza moją wiedze , o której zresztą pisałem, że starożytni chrześcijanie świętowani i sobotę i niedzielę, z czasem poczynając od Zachodu (Rzym , Aleksandria) wygrała niedziela, jako bardziej chrześcijańska, a sobota jako żydowskie święto traciło na polarności w miarę wzrostu różnic judaizmu rabinicznego i chrześcijaństwa i zaniku judeochrześcijan.

[Marek_Piotrowski]

Ok takie wyjaśnienie potwierdza moją wiedze , o której zresztą pisałem, że starożytni chrześcijanie świętowani i sobotę i niedzielę, z czasem poczynając od Zachodu (Rzym , Aleksandria) wygrała niedziela, jako bardziej chrześcijańska, a sobota jako żydowskie święto traciło na polarności w miarę wzrostu różnic judaizmu rabinicznego i chrześcijaństwa i zaniku judeochrześcijan.

Owszem, jednak chciałbym wyraźnie zaznaczyć, że nawet tam, gdzie świętowano zarówno sobotę jak i niedzielę, wyraźnie czyniono to ze świadomością, że sobota jest "mniejsza" (teksty na ten temat cytowałem poprzednio).

Nadto olbrzymia większość świadectw mówi po prostu o święceniu niedzieli. Podam parę przykładów (oczywiście są to przykłady - nie sposób podać wszystkich).

ZASTRZEŻENIE: NIE traktuję poniższych cytatów jako nieomylnych - są to za to znakomite świadectwa z epoki, mówiące, jak traktował sprawę pierwotny Kościół, nauczany przez apostołów, ich uczniów i uczniów ich uczniów.

Zacznijmy od najstarszego i najbardziej chyba cenionego (oprócz NT oczywiście) pisma starochrześcijańskiego, czyli ?Nauki Dwunastu Apostołów? (Didache) datowanego na 90 rok:
?W dniu Pana, w niedzielę, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta?/?Didache, czyli nauka dwunastu apostołów?).

Że była to praktyka przyjęta wśród chrześcijan powszechnie, świadczy tekst bardzo wczesnego pisarza chrześcijańskiego, św.Ignacego z Antiochii:
?Nie dajcie się zwodzić obcymi naukami ani starymi baśniami bez żadnego pożytku. Jeśli bowiem dzisiaj jeszcze żyjemy według prawa żydowskiego, wyznajemy, że nie otrzymaliśmy łaski.
Tak więc nawet ludzie żyjący dawniej w starym porządku rzeczy doszli do nowej nadziei i nie zachowują już szabatu, ale obchodzą dzień Pański , w którym to przez Jezusa Chrystusa i przez śmierć Jego także i nasze życie wzeszło jak słońce?/Ignacy Antiocheński (108) ?Do Kościoła w Magnezji?/

Justyn Męczennik (ur.100) ?Apologia?:
?W dniu zaś, zwanym Dniem Słońca odbywa się zebranie w jednym miejscu wszystkich razem, i z miast i ze wsi. Tedy czyta się Pamiętniki apostolskie albo Pisma prorockie (...) gdy modlitwa się skończy, przynoszą chleb oraz wino i wodę, a przełożony zanosi modlitwę a także dziękczynienie. (...) Ci którym się dobrze powodzi i którzy mają dobrą wolę, dają co chcą, a wszystko, co się zbierze, składa się na ręce przełożonego. On zaś roztacza opiekę nad sierotami, wdowami (...) jednym słowem - spieszy z pomocą każdemu, kto jest w potrzebie.?
?Zgromadzenie zaś nasze dlatego odbywa się w Dniu Słońca, ponieważ to pierwszy dzień, w którym Bóg przetworzył ciemności oraz materię i uczynił świat, ponieważ Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, tego samego dnia zmartwychwstał. W przeddzień bowiem Dnia Saturna został ukrzyżowany, a nazajutrz po tym dniu, to znaczy w Dzień Słońca, objawił się apostołom i tę im podał naukę, którąśmy niniejszym Waszej przedłożyli uwadze"

Jak widać, Justyn wyprowadza genezę chrześcijańskiej niedzieli z faktu zmartwychwstania jako ?nowego stworzenia?. Ma to swoje odbicie np. w języku rosyjskim, gdzie niedziela to po prostu Woskresienije (ros. zmartwychwstanie).
Podobnie czyni Tertulian (ur.155) który pisał m.in.. tak:
?w dniu zmartwychwstania Pana (...) musimy powstrzymać się od wszystkiego, co przynosi niepokój i od naszych codziennych zajęć, odkładając również nasze interesy?/?o modlitwie?/
W innym tekście Tertulian potwierdza, że świętowanie niedzieli było w jego czasach znakiem rozpoznawczym chrześcijan:
?Poganie(?) Nie obchodzą z nami niedzieli ani Zesłania Ducha Św. choć je znają, gdyż boją się, by ich nie uznano za chrześcijan?/?o bałwochwalstwie?

W innym dziele Tertuliana znajdujemy bardzo ważny fragment wspominający o świętowaniu niedzieli przez apostołów:
?Ale powiesz, jak będziemy mogli się zebrać, w jaki sposób sprawować niedzielną uroczystość? Oczywiście tak, jak Apostołowie, ubezpieczeni wiarą, a nie pieniędzmi (...)?/o ucieczce w czasie prześladowania/
?Tak, jak prawo Mojżesza było dane w określonym czasie, tak również należy uznać je za prawo przestrzegane i zachowywane czasowo. Z powodu tego czasowego uwarunkowania nie odmawiajmy tej mocy Bogu, która zmienia nadane prawa dla zbawienia człowieka. W końcu
ten, który upiera się, aby aż dotąd zachowywać szabat jako środek zbawienia oraz obrzezanie ósmego dnia ze względu na niebezpieczeństwo śmierci, niech przekona nas, że w przeszłości sprawiedliwi święcili szabat albo co najmniej byli obrzezani i tak stawali się przyjaciółmi Boga?. /Przeciw Żydom? /
?Wynika więc stąd, że zniesienie cielesnego obrzezania i starego prawa dokonało się w swoim czasie, tak również okazało się, że przestrzeganie szabatu miało zakres tymczasowy?. (?Przeciw Żydom? 4).

Kolejny fragment stawia sprawę obrzezania i szabatów w szerszym kontekście:
?Jeżeli zaś [Paweł] opisał pewnych fałszywych braci, którzy chcieli przeciągnąć Galatów do innej Ewangelii, to on właśnie sam wykazał, że to fałszerstwo popełnione względem Ewangelii nie zmierzało do przeniesienia wiary na drugiego Boga i drugiego Chrystusa, ale zachowania dyscypliny Prawa. Zauważył bowiem, że usiłują bronić obrzezania i zachowania świątecznych dni, okresów, miesięcy i lat oraz ceremonii żydowskich, które powinni byli już uznać za nieobowiązujące, zgodnie z odnowionym rozporządzeniem Stwórcy, niegdyś zapowiadającego przez swoich Proroków, jak przez Izajasza: "Dawne rzeczy przeminęły" powiada "Oto ja dokonuję rzeczy nowej", oraz to samo przez Jeremiasza: "I ustanowię Przymierze, nie takie, jakie zawarłem z waszymi ojcami, kiedy ich wyprowadzałem z ziemi egipskiej", a gdzie indziej: "Odnówcie sobie nowe odnowienie, obrzeżcie się ze względu na Boga i obrzeżcie napletki serc waszych"
Zatrzymując się więc nad tym obrzezaniem i nad tym odnowieniem, Apostoł już przekonywał, aby odstąpili także od swych przestarzałych obrządków religijnych, które ten sam Stwórca zapowiadał przez Ozeasza, że kiedyś przestaną obowiązywać: "I odwrócę wszystkie jej zabawy, święta, dni nowiu, szabaty i wszystkie obrzędy religijne" . Podobnie zresztą i przez Izajasza: "Nie mogę ścierpieć dni nowiu waszego, szabatów i wszelkich dni. Dni wolnych, postu i świątecznych dni waszych nienawidzi dusza moja. Jeżeli przeto zarówno Stwórca już dawno odrzucił to wszystko, jak Apostoł przepowiada, to też należy to odrzucić."/Przeciw Marcjanowi, 20,4-6/

Bardzo ciekawe spojrzenie prezentuje List Barnaby (datowany ok. 130 roku, choć niektórzy twierdzą że mógł być napisany nawet w 70 roku):
?[Bóg] Mówi im jeszcze: 'Waszych świąt nowiu i szabatu nie mogę ścierpieć [Iz 1:13]'. Popatrzcie, co to znaczy: Nie te teraźniejsze szabaty są dla mnie przyjemne, lecz ten, który sam ustanowiłem i w którym doprowadziwszy wszystko do spoczynku uczynię początek dnia ósmego, to jest początek nowego świata. Dlatego też świętujemy z radością dzień ósmy: w dniu tym Jezus powstał z martwych i ukazawszy się [uczniom] wstąpił od nieba [Łk 24:51, J 20:17]" (List Barnaby 15:6-9)

Myśl podobna jest obecna także w innym znanym tekście - ?Dialogu z Żydem Tryfonem? Justyna Męczennika (ur. ok.100):
?Przykazanie zaś obrzezania, które nakazywało dnia ósmego obrzezać wszystkie dzieci, było figurą obrzezania prawdziwego, które nas obrzezało z błędu i niegodziwości przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, zmartwychwstałego pierwszego dnia w tygodniu. Pierwszy bowiem dzień tygodnia, aczkolwiek pierwszy z wszystkich dni, jest wprawdzie ósmy, jeśli się go liczy po wszystkich dniach cyklu tygodniowego, ale nie przestaje być równocześnie pierwszym?.

Czyli niedziela od momentu zmartwychwstania nie jest już ?pierwszym dniem tygodnia? lecz nowym, doskonalszym szabatem, ?ósmy dniem?, dniem Zwycięstwa Jezusa.

Myśl tę rozwija szerzej Klemens Aleksandryjski (ur.150):
?A zatem dzień siódmy [sobota] ogłoszony został jako dzień odpoczynku oraz przez powstrzymanie się od zła stał się czasem przygotowania do dnia stanowiącego prapoczątek stworzenia świata [niedziela], stając się dla nas dniem odpoczynku, zaś istotowo to dzień samego początku świata (...) Od tego dnia świeci nam pramądrość i poznanie?
?[Chrześcijanin] wypełnia przykazanie zawarte w Ewangelii i czyni ten dzień dniem Pańskim, w którym odrzuca wszelką myśl złą (...) w ten sposób czcząc w sobie zmartwychwstanie Pana?/Kobierce/

Podobne świadectwo zostawił nam Orygenes (ur.185), pisząc o niedzieli jako o cotygodniowym obchodzeniu Wielkanocy:
?Zmartwychwstanie Pańskie obchodziliśmy nie tylko raz w roku, ale ciągle, każdego ósmego dnia? /?Homilie o Księdze Izajasza?/
Kiedy indziej Orygenes napisał tak:
?Liczba osiem, która zawiera moc zmartwychwstania, jest symbolem świata, który ma nadejść, tak jak liczba siedem jest symbolem świata obecnego?/Komentarz do psalmu 118/
Polemizując z Celsusem, pisał:
?Niechże nam powie Żyd Celsusa, jakich to bezbożnych uczynków doko?nał Jezus. Czy może bezbożnością było to, że usunął sprawy cielesne: ob?rzezanie, szabat, znaczenie nowiu księżyca, czyste i nieczyste pokarmy, a skierował umysł ludzki ku godnemu Boga prawu (?)??/Przeciw Celsusowi ks.II 1,7/

Także Dionizy w II wieku pisał:
"Dziś obchodziliśmy święty dzień Pański i czytaliśmy wasz list" /List Dionizego do Rzymian/

Ciekawe, że nawet żydowski Talmud świadczy o niedzieli jako Dniu Pańskim dla chrześcijan (co ciekawe, sugeruje iż jej święcenie jest nakazem samego Jezusa):
?Chrześcijaninem nazywa się ten, kto wyznaje błędną naukę tego Męża, który nakazał im aby sobie uczynili dniem świątecznym pierwszy dzień tygodnia i aby święcili dzień pierwszy po szabacie?

Wracając do świadectw chrześcijańskich - w ?Didaskaliach? (powstałych tuż po 200) czytamy taką zachętę:
?Nie przedkładajcie doczesnych spraw waszego życia nad Boże słowo, ale w dniu Pańskim zostawcie wszystko i spieszcie do kościoła. Jakież usprawiedliwienie może przedstawić Bogu ten, kto w niedzielę nie udaje się na zgromadzenie dla słuchania słowa zbawienia i karmienia się pokarmem Bożym...?
Niestety, nie wszyscy widać stosowali się do tych dobrych rad, skoro w innym miejscu tekstu czytamy:
?Są też takie lub tacy, którzy nie przychodzą na wspólną ucztę wspólnoty w niedzielę, aby uważać, ale śpią lub plotkują o różnych rzeczach, tak że i inni dostają się w szpony złego nieprzyjaciela przez nich...?

Mniej więcej w tym samym okresie św.Hipolit Rzymski (ur. przed 170) pisał:
?W niedzielę biskup, jeśli może, sam rozdziela komunię...?

Ciekawe wyjaśnienie podaje Cyprian (ok.200 r.):
?Chociaż bowiem u Żydów obrzezania dopełniano ósmego dnia, to jednak było to tajemnicą, w figurze zapowiedzianą, która przez przyjście Chrystusa została dopełniona. Ponieważ ósmy dzień, tj. pierwszy po szabacie, miał w przyszłości być dniem, w którym Pan zmartwychwstał i życie nam przywrócił i udzielił nam duchowego obrzezania, toteż ten ósmy dzień, pierwszy po szabacie, będąc figurą dnia Pańskiego, go poprzedził. Ta figura zniknęła, skoro nastała prawda i gdy duchowe obrzezanie zostało nam udzielone? /List 64/.

Powyżej przytoczyłem jedynie dokumenty z pierwszych dwu wieków; teraz chciałbym uczynić wyjątek i posłużyć się dokumentem późniejszym, ale opisującym lata 70-te pierwszego wieku. Jest to tekst ?Przeciw heretykom? historyka Epifaniusza, który tak opisuje jedną z sekt, a mianowicie Nazarejczyków:
?Są bardzo uczeni w języku hebrajskim. Czytają zakon... Dlatego różnią się od Żydów i od chrześcijan; od pierwszych, ponieważ wierzą w Chrystusa; od prawdziwych zaś chrześcijan, ponieważ w dalszym ciągu praktykują żydowskie rytuały, jak np. obrzezanie, sabat i inne?

Czy naprawdę postawa na zasadzie "właśnie przeczytaliśmy Biblię i uważamy tak i tak, a całe pierwotne chrześcijaństwo było zwiedzione" jest rozsądna?

[Benjamin]

Odkurzam ;;)
Ewidentnie zachowywanie przez chrzescijan wywodzacych sie z judaizmu sobotniego sabatu nie jest zwiazane z nakazem religijnym , ale z nakazem zwyczajowym ( czym skorupka za mlodu nasiaknie ) ...
Bezduszne byloby wymaganie porzucenia zwyczajow, ktore wykonywalo sie przez cale zycie na rzecz jakichs innych regul, ktore ani w jednym, ani w drugim przypadku nie stanowia normy bedacej sama z siebie kluczem do zbawienia.
Mnie jako zydowi tez wiele obyczajow zydowskich ( przyzwyczajen) zostalo ... i nikt z tego powodu nie podnosi larum ...
Istota wiary w Boga i Bogu sa przykazania milosci - w tych to przykazaniach urealnia sie nasza zyciowa wiara ... nawet w roznorodnych obyczajach.
Dla ludu Nowego Przymierza dzien niedzielny to dzien , w ktorym Jezus-Bog powstal z martwych ... dajac nowemu ludowi nowy szabat.

[Katol]

Cześć dyskutanci.
Czy macie już poprawną interpretację czwartego rozdziału Listu do Hebrajczyków??
W szczególności Hbr 4,9?

[Benjamin]

Poprawna, czyli ...

[Katol]

co Bóg chciał przekazać w Hbr 4,9??

[david491]

co Bóg chciał przekazać w Hbr 4,9??

Odpowiedź na to pytanie jest w całym rozdziele 4. Boża obietnica, dotycząca dojścia na miejsce odpoczynku, jest nadal aktualna, ale uważajmy na siebie, aby ktoś z nas nie został w tyle. Izraelici, podobnie jak my, usłyszeli dobrą nowinę, ale nie odnieśli z niej żadnego pożytku, ponieważ nie uwierzyli w nią.

To tak w skrócie więcej znajdziesz pod tym linkiem. http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/do_hbr_04.html

[Katol]

Z tekstu, który zarekomendowałeś:

"9 Pozostaje więc Odpoczynek sobotni dla ludu Bożego."

Widzisz? Odpoczynek sobotni pozostaje!! Tu adwentyści się cieszą. Nie ma zmiany dnia na niedzielę, tylko zostaje sobota!
Sobota jako dzień Pański, w którym należy odpoczywać.

[Benjamin]

Ale Pismo Swiete nie konczy síe na tym tylko fragmencie .
Calosciowy przekaz nauki apostrolskiej nie jest tozsamy z konkluzjq, do ktorej nas prowadzisz Katolu.
Wprost przeciwnie ... jest nawet mowa o tym, aby nie spierac sie o takie sprawy, gdyz one sa tylko cieniem ... a calkowite ich wypelnienie nastepuje : w Nowym Ludzie Nowego Przymierza, dla ktorego jest Nowy Sabat ( czyli Zmartwychwstanie Chrystusa).
A te odbylo sie akurat w niedziele.
Taki jest wlasciwy, bo calosciowy przekaz tego, co wlasciwie mowi Pismo ( w calosci), a nie samozwanczy prorocy, chocba nawet sami oglosili sie mesjaszami.

[Dezerter]

Marek Piotrowski podał taki argument z Didache:
"W dzień Pański, niedzielę"
Argument często używany (tak wyglądają tłumaczenia katolickie), ale czy uprawniony ?
Zbadałem temat i jak mówiłem na Sesji Apologetycznej - moim zdaniem nie ma dowodów, że chodzi o niedzielę.
Zebrałem wszystkie dostępne tłumaczenia- przedstawiam je poniżej wraz linkami do źródła i tekstem greckim. Nie pada tam słowo niedziela ani dzień pierwszy, ani ósmy. Kontekst jest starotestamentowy więc i użycie dzień Pana może być w sensie szabatu.
Oceńcie sami:

XIV.
1. W dzień zaś pański Pana, zebrawszy
się, łamcie chleb i dzięki czyńcie
http://www.sbc.org.pl/Content/94776/i736709.pdf

XIV.
1. W dniu Pana, pierwszym po sabacie 74, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie,
http://www.zbawienie.com/Didache.htm

XIV
Wspólne posiłki
1 Zgodnie zaś z Pańskim [przykazaniem] Pana* zgromadziwszy się, łamcie chleb i dziękujcie, przyznając się do waszych upadków tak, aby czysta była wasza ofiara. 2 A nikt, kto jest poróżniony ze swoim towarzyszem, niech nie schodzi się z wami, dopóki się nie pogodzą, aby nie została skalana wasza ofiara,  3 bo to o niej jest powiedziane przez Pana:
W każdym miejscu i czasie [macie] składać mi czystą ofiarę, jako że jestem Wielkim Królem, mówi Pan, i imię moje cudowne [jest] pośród pogan.*

*14:1 ?Zgodnie zaś z Pańskim [przykazaniem] Pana? ? gr. ???? ???????? ?? ?????? ? tekst grecki nie zawiera rzeczownika, który jest określony przymiotnikiem pański i rzeczownikiem Pana, pozostaje on w domyśle. Pewnym jest, ze powinien on być rodzaju żeńskiego - tradycyjnie wstawia się tutaj słowo dzień (gr. ?????), jednak wydaje się, że może bardziej prawdopodobnie jest słowo przykazanie (gr. ??????) ze względu na końcówkę 13:7, a także w nawiązaniu do Łk. 22:14-20; 1Kor. 11:17-34.
*14:3 Por. Mal. 1:11-14.
http://oblubienica.eu/czytelnia/pisma-w ... nom/page/2

1.Zgodnie zaś z przykazaniem Pana,
gromadźcie się razem, by łamać chleb
i składać dziękczynienie, awyznawajcie ponadto wasze grzechy,
aby ofiara wasza była czysta.
https://radzimski.files.wordpress.com/2 ... dache2.pdf

XIV

1. ???? ???????? ?? ?????? ??????????? ??????? ????? ??? ?????????????, ??????????????????? ?? ??????????? ????, ???? ?????? ? ????? ???? ?.
ktoś znający grekę starożytną mógłby dokładnie literalnie słowo po słowie przetłumaczyć?

[Tek de Cart]

przede wszystkim czytajmy w kontekście:

4Powiedziano gdzieś na temat siódmego dnia w ten sposób: I odpoczął Bóg w siódmym dniu od wszystkich dzieł swoich. 5Tutaj natomiast: Nie wejdą do mego Odpoczynku. 6Tak więc, ponieważ niektórzy mają do niego wejść, a ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu swej niewierności, 7[Bóg] ustala ponownie pewien dzień - Dzisiaj - mówiąc w przepowiedni Dawida:
Dzisiaj, jeśli głos Jego posłyszycie,
nie zatwardzajcie serc waszych !
8Gdyby bowiem Jozue zapewnił im odpoczynek, [Bóg] nie mówiłby po tylu dniach o jakimś innym. 9Pozostaje więc Odpoczynek sobotni dla ludu Bożego. 10Ten bowiem, kto wszedł do Jego Odpoczynku, odpoczął od swych dzieł, podobnie jak Bóg od swoich. 11Starajmy się więc wejść do owego Odpoczynku, aby już nikogo nie skłonił do upadku ów przykład niewierności!

no i teraz pytanie o jaki odpoczynek chodzi....
biorąc pod uwagę wersety:

ponieważ niektórzy mają do niego wejść, a ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu swej niewierności,

Ten bowiem, kto wszedł do Jego Odpoczynku, odpoczął od swych dzieł, podobnie jak Bóg od swoich. 11Starajmy się więc wejść do owego Odpoczynku, aby już nikogo nie skłonił do upadku ów przykład niewierności

najsensowniejsze wydaje się rozumienie że owym odpoczynkiem do którego NIEKTÓRZY mają wejść, a inni nie wejdą z powodu swojej niewierności, owym odpoczynkiem do którego STARAMY się wejść, aby odpocząć od swoich dzieł jest... NIEBO! tam prawdziwie odpoczniemy w Bogu.
Gdyby chodziło o konkretny dzień tygodnia jako dzień odpoczynku - bez sensu były by rozważania że trzeba się starać wejść w dzień tygodnia, że niektórzy wejdą do niego a inni nie itd. Podobnie werset:

[Bóg] ustala ponownie pewien dzień - Dzisiaj

bardzo dobrze koresponduje z Dobrą Nowiną którą Paweł wykłada koryntianom - "oto teraz dzień zbawienia? (2Kor. 6,2). Już nie jest ważny szabat jako konkretny dzień tygodnia na odpoczynek i upamiętnienie Stworzenia świata. Bo teraz mamy inny dzień - dzień Zbawienia! I ten dzień świętujemy jednocześnie jako szabat/odpoczynek i jako dzień Zbawienia.

[Benjamin]

Niezle Tek de Cart ... brawo.
Oczywiscie dla semity moze to byc i tak, i tak. Tym niemmniej mysle, ze udalo sie Tobie wejsc w mentalnosc poniekad zblizona do semickiej.