Dawne olbrzymy biblijne z Księgi Syracha

Ogólnie o Biblii. Dlaczego powinniśmy Ją czytać, jak powinno się czytać Pismo Święte, itp.
ODPOWIEDZ
mondfa

Dawne olbrzymy biblijne z Księgi Syracha

Post autor: mondfa » 2019-02-12, 23:30

Czytając Księgę Syracha natrafiłam na ten fragment w rozdziale 16:

Nie przepuścił [Pan] dawnym olbrzymom, którzy się zbuntowali ufni w swą siłę.

Pierwsze moje skojarzenie to te olbrzymy co o nich mity greckie mówiły. @-)
Przewertowałam interet i wyskoczyły same strony o tym, że to dowód na to, że są jakieś pozaziemskie cywilizacje :D
:-t
Także poszłam w złym kierunku. :))
Czy ktoś wie może o kim mowa?

konik

Re: Dawne olbrzymy biblijne z Księgi Syracha

Post autor: konik » 2019-02-13, 09:16

Tak na goraco, to obilo mi sie o uszy, iz ksiega Syracha, jak to bylo w zwyczaju starozytnych zapisow, nie jest zapisem o terazniejszosci, ale symbolicznym siegnieciem do pewnych zdarzen okrytych zaslona legendy ... czyli majacej jakies realne zakorzenienie u samych poczatkow.
Moze to byc rowniez wielka metafora ukazujaca Moc Panska ... co moglo sluzyc do wykazania wyzszosci JHWH w sporze z poganstwem.
Byc moze nie napisalem samych glupot. Nie wiem.

Magnolia

Re: Dawne olbrzymy biblijne z Księgi Syracha

Post autor: Magnolia » 2019-02-13, 14:01

Znalazłam artykuł Ojca Salija o biblijnych gigantach.
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/ta ... ganci.html

"Najwięcej uwagi chciałbym jednak poświęcić owym gigantom, o których omawiany przez nas tekst wspomina. Okazuje się, że nawet na półlegendarne wątki folklorystyczne są w Piśmie Świętym nośnikiem bardzo głębokich treści religijnych. Jak wiadomo, temat olbrzymów powtarza się w licznych legendach różnych ludów - i zapewne doczekał się specjalistycznych opracowań. Wątek pochodzący z folkloru nie jest jednak w Piśmie Świętym jakimś tematem tylko etnograficznym: Biblia wykorzystuje go dla przedstawienia sił bezbożnych, zezwierzęconych, które w naszym Bożym świecie nie mają - mimo całej swej potęgi - najmniejszej szansy na zwycięstwo ostateczne.

Oto jak Stary Testament wyjaśnia, dlaczego giganci wyginęli podczas potopu: "Olbrzymi, sławni od początku, wielcy, biegli w walce - ale nie ich wybrał Bóg ani im nie dał drogi do mądrości. Zginęli dlatego, że nie mieli mądrości, zginęli z powodu swej nierozwagi" (Ba 3,26-28). Zaś syn Syracha wymienia ich obok Sodomitów oraz innych buntowników, ukaranych za gwałcenie praw, według których nasz Boży świat został stworzony: "Nie przepuścił [Pan] dawnym olbrzymom, którzy się zbuntowali ufni w swą siłę" (Syr 16,7). Zadufanie z powodu własnej siły oraz odmowę powierzenia się Bożej Opatrzności zarzuca olbrzymom również autor Księgi Mądrości, choć wynika to bardziej z kontekstu niż ze zdania, które teraz zacytuję: "Bo i w początkach, gdy ginęli wyniośli olbrzymi, nadzieja świata schroniła się w arce i pokierowana Twą ręką, zostawiła światu zawiązki potomności" (14,6).

Olbrzymi pojawiają się jeszcze w opisach walk ludu Bożego z narodami kananejskimi. Potężnym tym narodom nie pomogła jednak przewaga fizyczna, gdyż pogrążyły się one w bezbożności, a więc zamknęły się na siłę ducha, na moc Bożą. Potęga ich była jednak tak oczywista, że lud Boży natychmiast by jej uległ, gdyby tylko zwątpił w pomoc Bożą. Zresztą w obliczu tak potężnych wrogów pokusy zwątpienia rzeczywiście nawiedzały Izraela. Oto jak cienko śpiewali prawie wszyscy wywiadowcy, wysłani przez Mojżesza do ziemi Kanaan: "Kraj, któryśmy przeszli, aby go zbadać, jest krajem, który pożera swoich mieszkańców. Wszyscy zaś ludzie, których tam widzieliśmy, są wysokiego wzrostu. Widzieliśmy tam nawet olbrzymów - Anakici pochodzą od olbrzymów - a w porównaniu z nimi wydaliśmy się sobie jak szarańcza i takimi byliśmy w ich oczach" (Lb 13,32n). Ludziom Bożym nie wolno jednak zwątpić nawet w obliczu przygniatającej przewagi fizycznej, toteż proroków zwątpienia spotkała słuszna kara.

Przypomnijmy sobie ponadto konkretnych olbrzymów biblijnych, którzy jednak ponieśli klęskę, bo liczyli tylko na swoje siły. Og, król Baszanu, był tak olbrzymi, że jego łoże było "dziesięć łokci długie, cztery łokcie szerokie, mierząc według łokcia zwyczajnego" (Pwt 3,11). A jednak nie on odniósł zwycięstwo, bo nie z nim był Bóg.

Pojedynek Dawida z Goliatem (por. 1 Sm 17) jest pamiętany tak powszechnie, że znalazł się nawet w przysłowiach. Symbolizuje on walkę sił sprawiedliwości z uzbrojonymi po zęby mocami zła. W opisie tego pojedynku specjalnie podkreślono, że nie dlatego Dawid wystąpił bez zbroi, jakoby jej nie miał, ale dlatego, że sprawiedliwość nie potrzebuje zbroi do swojego zwycięstwa. Potęga tego świata - tylko cielesna, zamknięta na moc duchową - nie przekroczy przecież granic śmierci, co więcej, sama śmierci podlega."

mondfa

Re: Dawne olbrzymy biblijne z Księgi Syracha

Post autor: mondfa » 2019-02-13, 14:09

I znowu nauczyłam się czegoś nowego dzięki Wam. Dziękuję koniku i Magnolio. :ymhug:

ODPOWIEDZ

Wróć do „Biblia, Nowy Testament i Stary Testament”