Nie będę się witać w osobnym wątku, bo chcę od razu napisać dlaczego potrzebuję pomocy. Bardzo się cieszę, że znalazłam to forum, bo gdyby nie ono, to nie wiem, gdzie bym mogła uzyskać pomoc.
Wiem, że ten temat był już poruszany wiele razy, nawet nie dawno, ale ja nadal potrzebuję pomocy i moja sprawa jest tak zawiła, że muszę niestety założyć nowy wątek.
Najpierw chcę jeszcze powiedzieć, że piszę wszystko po raz drugi, bo wcześniej większość mi się nie zapisała. W związku z tym mam mniej cierpliwości i jestem na wyczerpaniu psychicznym, więc może być więcej błędów i nieścisłości, za które przepraszam. To zdanie piszę po napisaniu całości: Dobrze, że się skasowało, bo niektóre rzeczy wcześniej źle napisałam i teraz już pisałam dalszą część z mniejszym stresem, bo stworzyłam sobie takie warunki.
Dodam jeszcze, że piszę tu coś, o czym zanim to opublikuję nie wie żadna osoba.
Ogólnie nie podaję wieku w internecie, ale teraz chyba będzie to konieczne... Mam 14 lat.
A teraz już do rzeczy:
Robiłam to odkąd pamiętam. Nie wiem dokładnie od kiedy, ale mając 5 lat na pewno już to robiłam. Nie wiedziałam wtedy skąd się biorą dzieci ani co to jest seks. Kiedy się dowiedziałam, nie łączyłam z tym siebie. (Ale to jest trochę zrozumiałe, bo nie wiem w jaki sposób większość osób to robi (tak, wiem, przepraszam, że piszę o sposobach, też zaraz zwymiotuję, ale nawet to jest konieczne
), ale ja, że tak powiem, nie wsadzałam tam sobie palców, tylko kołysałam się o siedzenie). Kiedyś nawet zobaczyłam w jakiejś książce hasło masturbacja i zapytałam mamy co to znaczy, wytłumaczyła mi, ale nie wiązałam tego ze sobą. Ale pewnego razu zaczęłam sobie wyobrażać seks, żeby w ogóle zobaczyć jak by to było. No i się zdarzyło, że właśnie podczas masturbacji to sobie wyobraziłam. Wtedy chyba wreszcie to połączyłam. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że jest to coś złego. No i pewnego razu z jakiegoś śmiesznego filmiku (czyli niezbyt dobre źródło) dowiedziałam się, że "wyobrażanie siebie w scenach seksualnych to grzech" . Przeraziłam się nie na żarty. Przestałam sobie wyobrażać konkretnie seks, ale nie umiałam chyba przestać całkiem, bo dalej wyobrażałam sobie podobne rzeczy, że to już niby sceny seksualne nie są. Wtedy chyba na razie za złe uważałam tylko to wyobrażanie. Chodziłam przez ten czas do Komunii, uważałam ten grzech za lekki, bo samo wyobrażanie (ja nie wiem czemu ja wtedy zapomniałam o tej masturbacji) nie może być ciężkie, a poza tym nie byłam tego świadoma, bo nie wiedziałam, że to grzech. No ale w końcu przyszedł czas spowiedzi.Zanim o tym opowiem, muszę powiedzieć, że ja zawsze się panicznie bałam i boję spowiedzi. Nawet jeżeli nie miałam takiego grzechu do wyznania. Nie wiem dlaczego. Dla mnie to większy stres niż egzamin z fortepianu. Raz chyba to w ogóle zapomniałam połowy grzechów.
Moja rodzina zbyt często do spowiedzi nie chodzi, a ja bałam się iść sama. Tylko czasem udawało mi się namówić tatę, żeby poszedł drugi raz w roku na Boże Narodzenie, a też za bardzo nie nalegałam, ze względu na mój lęk.
Raz na religii koleżanka zapytała co zrobić jak się ktoś boi wyznać jakiś grzech. Ksiądz coś tłumaczył, ale koleżankę interesowało czy można bardziej ogólnie powiedzieć o grzechu lub nie powiedzieć dokładnie (no jakoś tak, rozumiecie). I ksiądz w sumie nie zaprzeczył tylko powiedział, że "ale ksiądz może się zawsze dopytać". No to ja wtedy na tamtej spowiedzi powiedziałam to w taki sposób, no ale taki, że w ogóle przekręciła istotę tego grzechu, skupiłam się na bardziej pobocznych skutkach, bo chyba nie mogę napisać co powiedziałam, bo niedawno wyczytałam, że penitent nie może także mówić co było na spowiedzi? Tylko że ja mówiłam czasem coś rodzicom, że "a ksiądz na spowiedzi mi powiedział...". To tak nie można? Czy ja powinnam zostać wypisana z kościoła?
Wtedy nie wiedziałam, że tak nie można (to znaczy w sumie chodzi mi tu i o to pokrętne wyznawanie grzechów i o to mówienie co było na spowiedzi). Później dzięki wyszukiwarce Google dowiedziałam się, że masturbacja to grzech, i wtedy (to znaczy zanim wpisałam, bo przecież po to to wpisałam) właśnie chyba dotarło do mnie, że to jest "masturbacja". No więc ogólnie przestałam to z wielkim trudem robić tak po prostu, ale raz zdarzyło mi się przy myciu i się usprawiedliwiałam że "przecież się myję", no ale trwało to dłużej, i później jeszcze robiłam to (wcześniej właśnie bardzo często takie rzeczy były tego przyczyną) kiedy nie wychodziło mi coś na pianinie i przy jakichś zadaniach w domu i wtedy się usprawiedliwiałam, że skoro mi to w tym pomaga, no to mogę. Później dopiero jakoś to mi wreszcie naprawdę dotarło do świadomości, że w żadnym wypadku nie wolno mi tego robić. Chwilami bardzo trudno mi było się opanować, nawet mimowolnie zaczynałam, ale nie szłam dalej i potem już nigdy tego nie zrobiłam, bo dotarło do mnie, że to grzech, a jak coś jest grzechem to ja już od tego uciekam... gdzie pieprz rośnie (między innymi przez problemy ze spowiedzią, zwłaszcza kiedyś). Ale do Komunii chodziłam, bo wydawało mi się, że nie było to całkiem świadome i dobrowolne, a zwłaszcza jak obejrzałam taki elementarz Langusty na palmie o grzechach lekkich i ciężkich, bo tam ojciec mówił, że jeżeli nie jest się pewnym, czy było całkiem świadome, czy nie było, to żeby iść do Komunii, TYLKO, żeby powiedzieć to później księdzu na spowiedzi. No i tu pojawia się problem. Ten największy problem. To znaczy gdybyście spróbowali mi pomóc z problemem bania się spowiedzi, to byłoby super, ale generalnie zgodziłam się już wyznać ten grzech (to znaczy o własnych siłach to wiem, że nie dałabym rady, ale mam nadzieję, że Bóg mi jakoś pomoże), zgodziłam się na paraliżujące przerażenie spowiedzi. Ale z tym problemem nie wiem jak sobie poradzić. To znaczy jak mam to opisać, że poszłam do Komunii, bo nie wiem czy było to na pewno świadome i dobrowolne. To znaczy jak mam opisać żeby ten ksiądz mógł to stwierdzić? I żeby nie było to zbyt skomplikowane, bo w stresie się pogubię... Przecież nie opiszę tego wszystkiego tak jak tu to zrobiłam, bo to by trwało strasznie długo... A więc co ja mam zrobić? Macie jakieś pomysły? Pomocy...
I proszę Was, ja nie chcę nagan, wiem, że źle zrobiłam, proszę tylko o jakąś rzeczową pomoc jak ja mam się z tego wyspowiadać... Jeżeli nie macie żadnych pomysłów, to możecie się za mnie pomodlić
Bardzo Ci dziękuję, że przeczytałeś/aś te moje wypociny. Musiało Tobie to naprawdę zająć dużo cennego czasu, a jednak mi go poświęciłeś.
