Czy dobrze zrozumiałam , że właśnie bezsprzecznie uznałeś Ducha świętego Osobą?
Personifikacja (z łac. persona – osoba i facere – robić) - uosobienie
Dodano po 12 minutach 9 sekundach:
Na kartach Nowego Testamentu czytamy, że Duch: naucza (Łk 12:12); świadczy (Dz 5:32); powołuje do określonego działania (Dz 13:2); wysyła (Dz 13:4); przemawia (Dz 8:29; 28:25; Hbr 3:7); zabrania pewnych poczynań (Dz 16:6-7); wzbudza z martwych (Rz 8:I l ); wspiera (Rz 8:16); przyczynia się (Rz 8:26); uświęca (Rz 15:16); poucza (1 Kor 2:13); objawia, poszukuje, zna (1Kor 2:10-11). Sprawcą tych wszystkich działań może być jedynie osoba a nie bezosobowa moc, porównana przez niektórych do prądu elektrycznego.
Więcej: nielogiczny byłby fakt pośrednictwa u Boga w naszych błaganiach nieosobowej siły, skoro modlimy się jako osoby. Duchowi Świętemu przypisuje się cechy, które składają się na osobowość. Posiada inteligencję (J 14:26;15:26; Rz 8:16); wolę (1 Kor 12:11: "udzielając każdemu tak jak chce"); a także uczucia (Iz 63:10; Ef 4:30).
Czy apostoł Paweł mógłby mówić o "miłości Ducha", gdyby określenie "Duch Święty" odnosiło się tylko do bezosobowej siły (Rz 15:30)?
Czy mógłby mówić o Bogu, że zna zamiar Ducha, gdyby tenże Duch nie był odrębną Osobą Bóstwa? (Rz 8:27).
I jak mogliby ludzie Go okłamywać (Dz 5:3), kusić Go (Dz 5:9), opierać Mu się (Dz 7:51), zasmucać Go (Ef 4:30), obrażać Go (Hbr 10:29), bluźnić przeciw Niemu (Mt 12:31) i wzywać Go (Ez 37:9), gdyby Duch nie był Osobą?
Któż mógłby czynić to wszystko wobec bezosobowej siły?
Czy apostołowie mogliby powiedzieć "Postanowiliśmy Duch Święty i my ... (Dz 15:28)", gdyby On był jedynie wpływającą na nich siłą?".
Szczególnie wymowna jest wypowiedź Jezusa dotycząca grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: "Każdy grzech i bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone" (Mt 12:32). Jakiż sens miałoby ostrzeżenie Jezusa, gdyby Duch Święty miał być jedynie bezosobową mocą? Przecież istotą każdego grzechu jest zlekceważenie Boga!
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.php?t=974